Ik doe de deur van ons huis open met mijn ene hand, in de andere heb ik de kip vast.

Ik ben benieuwd wat mijn moeder van de kip zou vinden. Misschien was het wel beter geweest als ik gewoon wat brood had gekocht, in plaats van een kip.

'Ben thuis!' roep ik zoals gewoonlijk. De kip strekt zijn hals om de nieuwe omgeving te zien. Ik zie mijn moeder die aan de keukentafel zit. Ze fronst en kijkt me raar aan. Ze staat recht en komt naar me toe.

'Wat heb je nou mee, Nora?' vraagt ze. Ik vraag me af of dat goed bedoeld is, maar ik kan niets van haar gezicht af lezen.

Ze strekt haar hand uit om aan de kip te komen, maar die begint met zijn kop zenuwachtig haar hand te ontwijken.

'Een kip?' vraagt ze ongelovig aan me. 'Om te eten?'

Ik schud heftig mijn kop. Misschien iets te heftig. We gaan de kip niet opeten. Absoluut niet.

'Maar Nora toch, wat gaan we daarmee doen?'

Ik wrijf zacht met mijn handen over de zachte, witte veren. 'We kunnen hem bij houden om zijn eieren te verzamelen. Daar kunnen we winst op maken.'

Mijn moeder antwoordt niet. Ze kijkt alleen naar de kip.

Ik hoor de kleintjes de trap af stormen. 'Nora!' roept mijn kleine zusje Eline blij. Ze stopt met rennen en blijft verbaasd staan. Ze kijkt naar de kip. Ze komt langzaam maar onzeker naar me toe.

'Wat is dat?' vraagt ze terwijl ze het dier bekijkt.

Ik buk me om hem beter aan haar te tonen. Ook Martin en Jacy komen dichterbij.

'Kip', zegt Jacy terwijl ze weer op haar vingertjes sabbelt. Ik kan haar vingertjes nu niet uit haar mond doen, nu ik de kip vast heb. Ik knik alleen naar haar en ben verrast dat ze de naam weet.

'Dat klopt, Jacy. Dit is een kip.'

'Maar hij is niet dood', zegt Eline fronsend.

'We kunnen zijn eieren gebruiken om te verkopen', zeg ik tegen Eline, zodat ze het begrijpt. Eline vindt er maar niks aan en gaat in de zetel zitten.

Martin vindt het een interessant beest en wilt meteen al aan zijn kop voelen. De kip wordt verrast door de plotselinge vingers en trekt zijn kop naar achteren.

'Ik denk dat je hem beter niet aait, Martin.' Martin gehoorzaamt en steekt zijn handen achter zijn rug. Jacy staat ongelovig -met haar vingertjes nog steeds in haar mond- naar de kip te kijken.

Ze haalt haar vingertjes uit haar mond en veegt ze af aan haar jurk. Ik vind het maar vies dat ze haar speeksel heeft afgekuist aan haar jurk.

Ze steekt haar vingers uit naar de kip en aait hem over zijn witte veren. Jacy was slim geweest om hem niet bij zijn kop te benaderen.

Ik laat haar even voelen over zijn witte veren. Ze vindt het leuk om hem te aaien, want ze begint te lachen. Ze woelt door zijn veren. Even ben ik bang dat ze zijn veren zou uittrekken, maar daarna laat ze hem los.

Ik sta terug op en voel weer hoe zwaar de kip is. Op dat moment komt mijn broer, Noah, ook van de trap.

'Ha, Nora', begroet hij me. Hij kijkt nu net zo raar als mijn moeder deed.

'Dat is nieuw', zegt hij.

Ik knik alleen maar, ik heb geen zin om alles te vertellen. 'Ik wou hem graag in de tuin zetten, daar hebben we wel nog plaats voor.'

'Zal ik je daarmee helpen?'

'Ja, dat zou leuk zijn.'