Die avond lig ik uitgeput in mijn bed. Het eten was dan wel lekker, maar de training was zwaar. Als de training al zwaar was, hoe ga ik de Hongerspelen dan overleven?

Morgen is de laatste dag dat ik mezelf kan verbeteren. Daarna worden we de arena in gestuurd.

Vandaag heb ik al geleerd hoe je met een pijl en boog moet schieten en welke messen je het beste kan gebruiken. Is dat voldoende om te overleven?

Het schiet me te binnen. Nee, dat is niet voldoende. Ik moet nog leren om te overleven.

Ik heb vandaag al geleerd hoe je anderen kan verslaan, door middel van wapens. Morgen zal ik moeten leren hoe ik voor mezelf kan zorgen, en wat de beste overlevingstechnieken zijn.

Ik zucht en draai me om in mijn bed. Als ik er over blijf na denken, kan ik nooit in slaap vallen.

Misschien lig ik wel over een paar nachten helemaal onderkoeld onder een boom. Als er bomen zijn. En of ik wel de eerste dag zou overleven.

Ik wrijf met mijn hand over mijn gezicht. Ik heb het gevoel alsof ik nog lang niet ga kunnen slapen. Mijn huid voelt opeens heel zacht aan. Wat hebben de Capitoolmensen met me gedaan?

Mijn haar is ook vele beter tegenover het haar dat ik in District 12 had. Ik weet niet wat voor spul ze in mijn haar en op mijn huid gedaan hebben, maar het maakt het alleszins veel zachter.

Eerst maken de Capitoolmensen je zo mooi als ze kunnen en een paar dagen later sturen ze je de arena in om te sterven.

Iedereen zit al aan tafel wanneer ik naar beneden kom. De tafel is weer rijkelijk bedekt met allerlei soorten eten.

Als ik aan tafel zit, weet ik niet wat ik eerst zou eten.

'Chocomelk?' vraagt Livia terwijl ze een kan omhooghoudt. Ik ken het woord niet. Wat zou het zijn?

Ik besluit om het toch maar te proeven, zo slecht kan het niet zijn. Livia schenkt in en ik zie dat het een soort bruin drankje is.

Ik frons. Het heeft een rare kleur. Maar ik wil toch weten hoe het smaakt, dus drink ik een slok. Het heeft de smaak van... melk. Zoals ik al eens eerder heb gedronken. Maar het heeft nog een andere smaak, iets dat erin vermengd is.

Toch vind ik het heel lekker, zeker omdat het ook zo warm is.

'Laatste trainingsdag vandaag', begint de mentor. 'Zet alles op alles en leer zo veel mogelijk. Hoe meer vaardigheden je hebt, hoe beter je dat zal helpen in de arena.'

Ik zie dat Nash moet glimlachen. 'Ik ben er helemaal klaar voor', zegt hij. Ik gun hem een boze blik, maar ik ben blij dat hij het niet gezien heeft. Ik snap niet wat hem bezielt. Hij lijkt er wel blij om te zijn dat hij morgen de arena in moet.

Het dringt stilaan tot me door dat ik binnen een paar dagen morsdood zal zijn. Ik ben er niet klaar voor, dat voel ik nu al.

Ik moet vandaag mijn best doen om zo veel mogelijk te leren, zodat ik toch nog een kans heb om langer te overleven.