Ik wordt wakker op een hard bed. Ik kijk om me heen en ik besef waar ik ben. Een cel.. nu kan ik alleen nog hopen dat het een cel van de politie is en niet van de gevangenis. Ik hoorde een harde zoem. Mijn cel deur ging open. Oké dit is de gevangenis... top. Ik liep naar buiten en liep met de stroom mee. We liepen langs bewakers en we werden gefouilleerd. Daarna mochten we door lopen het buiten terrein op. Ik ging zitten op een bankje en ik begin te denken. Oké ten eerste ik mafia baas ?! Mijn vader is dat niet ik!
Oké daarna hoe lang zit ik hier ? Een paar weken een paar maanden een paar jaar ?!
Oké ik moet iemand hebben die betaald om mij hier uit te krijgen. Maar eigenlijk vertrouw ik niemand meer. Wat zou mijn school wel niet denken, niet dat het me uit maakt.

En mijn dieren.. oké ik moet hier weg! Ik zat diep ik gedachten tot dat er een vrouw naar me toe liep. In het zelfde uniform als mij. "Oprotte" zei ze kortaf. Ik stond op. Want dit pik ik niet. Er liep een vrouw naar de vrouw toe en zei "pas op ze is een mafia baas" zei ze en ze stapte naar andere. "Ja en ik een moordenaar" zei de vrouw die voor me stond. "Er mag op zn minst nog alsjeblieft bij" zei ik en ik stond op. Ik zag op haar naam plaatje Vero staan. "Heb je nog wat te vertellen want ik begin me te irriteren" zei Vero. "Ja" zei ik en ik gaf ht een duw. Ehm tjaa toen brak er een groot gevecht uit. Ik sloeg hard maar ik krijg ook een paar klappen..

Me neus bloedde, m'n armen tintelden. Alles deed pijn. Maar het enigste dat ik hoopte dat zij meer pijn had. En dat was zo. Want ik deelde een laatste klap uit. Recht boven haar hoofd. Op dr zenuw. Ze viel gelijk neer. Iedereen keek me aan. Ik veegde wat speeksel van Mn hoofd weg met mijn mouw. Ik trok Mn staart aan en liep weg. Tot dat ik werdt tegen gehouden door de wachters. Als 'straf' brachten ze me naar Mn cel voor de rest van de dag. Beter ook. Want alles deed pijn. Ik kreeg een hele toespraak over ht feit dat ik hier voor niets zit. Maar ik kreeg ook te horen dat ik hier 5 dagen zit. Omdat ze erachter kwamen dat ik niet de baas was maar mijn vader. En in de doos zat volgens hn 'niets interessants' alles wat wapens.

Maar goed dag In dag uit zat ik hier. Nu al 3 dagen lang. Ik werdt niet meer lastig gevallen na mijn gevecht met Vero. Ik lag languit op Mn harde bed tot dat er een bewaker kwam. "Kate Brooklyn cel 32B mee komen er is bezoek" zei hij terwijl hij mijn cel openmaakte. Ehm bezoek voor mij?! Wie zou dat zijn. Ik liep met hem mee. De spreek kamer in. En daar zat ie. Stefano..
"Heyy babe" zei ik erg blij. Hij knikte. "Niet blij?" Vroeg ik. "Nee natuurlijk niet ! Door jou was ik ook gepakt en liep ik geld mis!" Zei hij best hard. "Ja hallo jij loopt vrij rond! Ik zit hier" zei ik net zo hard terug. "Je bent niks waard weet je dat je kan je niet eens normaal vast houden aan een motor!" Schreeuwde hij weer. "Dan had je ht moeten zeggen het is je eigen domme fout eikel!" Zei ik en ik gooide een stoel. En binnen een paar seconde hing ik alweer tussen de bewakers naar mijn cel gedragen.

Ik ging zitten Op bed. De tranen kwamen maar ik veegde ze weg. Hoe kon hij zo doen... dit had ik niet van hem verwacht...
——
Okeejj dat was dit hoofdstuk weer vind je dit boek leuk?! Deel hem dn met al je vrienden! Als we de 300 lezers hebben maak ik een extra lang hs !!!! Good luckk