Ik spartelde en probeerde te stoppen maar niets lukte.. het was Stefano. "Laat me los engnek!" Schreeuwde ik. Hij deed zn hand op mijn mond. "Je gaat spijt krijgen voor mij dumpen, in gevaar brengen bij de politie, dweil in mijn nek en het verpesten van mijn broertjes leven" zei Stefano. Ik gilde maar dan kneep hij harder. Uit eindelijk liet ie mij los. Ik rende naar het klas lokaal. Met 2 rode handen afgedrukt oo mijn armen en een rode handafdruk over mijn mond. Ik liep met gebogen hoofd de klas in. Ze keken naar mij.
Iedereen! "Ga maar een briefje halen kate" zei de wiskunde docent. "Nee meneer dankjewel" zei ik terwijl ik de pagina zocht. "Jawel NU" ik gooide mijn boeken van tafel, liet alles liggen en liep de klas uit. En zo de deur uit en de auto in en reed ik naar huis. Even later werdt er aan gebeld. En ik negeerde het. Ik lag op de bank met een dekentje en een doos ijs en uitgelopen mascara. Ik dacht erover na wat Stefano zei en het verpesten van mijn broertjes leven.

Misschien had hij wel gelijk. Er werdt nog een paar keer aangebeld achter elkaar. Ik liep dus met uitgelopen mascara haar in een knot en jongings kleding aan naar de deur. Ik keek naar ht raampje heen. Het waren Lola en Anouk. Ik deed de deur open. "Je ziet er verschrikkelijk uit ! Wat is er gebeurd?!" Zei Anouk. Ik stapte
Opzij als teken dat ze naar binnen mochten. We liepen naar de woonkamer. Ik plofte neer. "Sorry Kate.. voor hoe ik deed.." zei Lola. "Maakt niet uitl zei ik. "Maar wat is er gebeurd ?" Zei Anouk.  "I-ik weet het zelf ook niet zo goed... Stefano duwde me tegen de kluisjes en zei dat ik Alec zijn leven zo verpesten" zei ik en de tranen kwamen weer.
Na veel gepraat te hebben gingen ze weer weg want het werdt ondertussen alweer donker. Alec probeerde me al super vaak te bereiken. Maar ik negeerde hem vol.

Ik wist niet wat te doen of te zegge. Uit eindelijk keek ik op de app naar zijn berichtjes.

Alec: "Kate wat was er ?"
"Ik heb je boeken opgeraakt en meegenomen trouwens"
" kan je aub reageren i am worry about you"
En zo maar door.. hij belde me weer. En ik kreeg het niet over mijn hart om hem weer te negeren dus ik nam op.
"Kate ?! Wat is er ?!" Zei Alec. "N-niets" probeerde ik me zo groot mogelijk te houden. Onder tussen was ik al aan het huilen want ik kon mezelf niet tegen houden. Het was zo fijn om zijn stem te horen maar met Stefano in Mn achter hoofd maakte het me ook bang.. "Kate wat is er ! Ik kom nu naar je toe!" Zei hij. "Nee hoeft niet" zei ik omdat ik niet wist wat Stefano daarop zou doen. "Ik zit in de auto ben er over een paar minuten.. hou van je" zei hij en hij hing op.  Ik keek nog naar Mn telefoon en raakte dan half in paniek. Want ja ik had huil ogen en 2 blauwe armen en ja HALLO ik zag er verschrikkelijk uit. Ik ruimde het huis een beetje op. En niet veel later ging de bel. Ik deed open en Alec knuffelde me gelijk. Hij kon Mn blauwe armen niet zien want ik had een vest aan getrokken.

"Wat wad er babe.." vroeg hij toen we samen op de bank zaten. "Niets" zei ik zuchtend toen ik mijn hoofd op zijn schouder neer legde. "Oke er is wel wat" zei hij. "Nee echt niet.." zei ik weer. Er kwam een appje binnen van een onbekend nummer. Ik keek het appje na en het zei: "hoi Kate , we hebben een opdracht voor je bel naar dit nummer als je hem wilt weten groet papa" ik schrok en zat gelijk recht op. En zei zacht "OMG". "Wat ?" Zei Alec. "EUHH niets ik vertel het je ooit nog wel oke!" Zei ik. "Uhh ja is goed denk ik" zei Alec. En ik gaf hem een kus op zn wang. Ik liep de keuken in ik wist niet wat ik van dat berichtje moest denken maar alsnog belde ik het nummer.

~ jaja dat was dit hoofdstuk weer! Hopelijk vonden jullie het weer leuk! Wat hopen jullie dat de opdracht zou zijn? Xx ~