/Lucy p.o.v/

"Slaap lekker," hoor ik Jace nog zachtjes tegen me fluisteren terwijl hij zijn arm beschermend om me heenslaat en een kusje op mijn kruintje drukt. "Slaap lekker," fluister ik zachtjes terug terwijl ik mijn hoofd op het zachte kussen neerleg en mijn ogen sluit. Zou dit dan eindelijk een nacht zijn waarin ik rustig kan slapen. Een nacht waarin ik niet bang hoef te zijn voor Meliorn zijn stemmingen die heel plots kunnen wisselen. De ene keer is hij heel lief en de andere keer ziet hij me haast als een slaaf. Zachtjes zucht ik. Hopelijk heb ik dat hoofdstuk voorgoed achter me gelaten, ik zou nooit met hem willen trouwen. Eerst vertrouwde ik hem nog, maar toen hij me in een vampier veranderde ben ik al dat vertrouwen voorgoed kwijtgeraakt. Naast me hoor ik Jace al zachtjes snurken, de kleine slaapkop dat hij is. Zwakjes moet ik glimlachen bij die gedachte. En langzaam maar zeker beland ik ook in dromenland, maar niet in het land van de fijne dromen, eerder het land van de nachtmerries. Mijn droom begint vrij normaal, ik en Jace zitten in het veld bij het Sterrenmeer, hand in hand en vredig glimlachend. We kijken naar de ondergaande zon en de vuurvliegjes die rondvliegen. Het is prachtig. Maar dan strijkt er opeens een ijzige wind langs mijn lichaam heen en de droom verandert in een ware nachtmerrie. De eerst zo prachtige lucht is nu duister, angstaanjagend zwart en de donder klinkt in de verte. Een sterke wind komt opzetten en blaast het gras alle kanten op. En dan verschijnen er figuren uit het bos, zwarte, gevaarlijk grommende wolven van de ene kant, kwaadaardig kijkende vampiers van de andere kant. We zijn omsingeld, ze hebben ons gevonden. Jace staat nog snel op en gaat beschermend voor me staan terwijl hij in een wolf verandert, maar dit kan hij nooit winnen. Het leger van vampiers stort zich bovenop hem terwijl hij zich uit alle macht probeert te verdedigen, maar de dingen die ik zie zijn veel te gruwelijk. Zijn bloed kleurt de grond rood en na een ijzingwekkend gejank is het doodstil en als ik kijk zie ik zijn lichaam bewegingsloos en zwaargehavend op de grond liggen, de vampiers kijken alleen maar voldaan. Dan neemt iets bezit van me, een onvoorstelbaar grote woede. Voordat ik het weet stort ik me op de voorste wolven die ik weet te doden omdat ze verrast worden door mijn aanval. Maar dan staat er een zeer grote wolf voor me, ik ken hem. Die wolf is Xavier. Witte, messcherpe tanden zie ik voor me en ik weet nog net op tijd uit te wijken, maar hij heeft me wel te pakken. Zijn vlijmscherpe tanden boren zich in mijn huid en voordat ik het weet lig ik op de grond en kan ik me niet meer bewegen. Mijn blik valt weer op Jace die nog steeds roerloos in het veld ligt. Ik ontwaak echter happend naar adem als ik zie wie er achter hem staat met een zilveren dolk in zijn hand. Meliorn. Snel ademhalend en volledig in paniek haal ik Jace zijn arm van me af en ik loop de gang op. Wat was dat voor een droom. Het voelde echt aan, mijn arm bonkt zelfs op de plek waar ik gebeten was. Als ik er echter naar kijk is er niks te zien, geen enkel klein wondje. Opgelucht haal ik adem, misschien was het dan toch een gewone droom. Muisstil sluip ik de trap af en ik trek snel een paar schoenen aan en ik pak één van Lana haar jassen waarna ik de deur ontgrendel en naar buiten toeloop. Ik heb even frisse lucht nodig. Als ik eenmaal buiten ben ga ik op de rand van het fonteintje midden in het dorp zitten en ik kijk naar de halve maan in de lucht en de fonkelende sterren eromheen. Meteen voel ik mijn hartslag weer rustiger worden. Zou ik Jace morgenochtend vertellen over de droom of zal het hem alleen maar nog meer ongerust maken. Dan voel ik de enorme dorst weer opkomen, mijn keel doet pijn bij elke keer dat ik slik en mijn lichaam voelt zwakker aan. Het heeft bloed nodig, maar ik vertik het om dat te drinken. Ik zal voorlopig geen enkele druppel van die rode vloeistof binnenkrijgen. Ik wil niemand meer doden, er zijn al genoeg mensen omgekomen door mijn stomme beslissingen. Voor deze ene keer wil ik het goede doen, ik wil niet nog een groter monster worden dan ik al ben. Want dat ben ik, een monster. Het meest vreselijke wezen dat er bestaat op aarde. Dan begint het plotseling een beetje te duizelen voor mijn ogen en voordat ik het weet verkeer ik in een soort van trance. Ik zie Meliorn voor me, hij maakt woeste gebaren en zwaait hevig met zijn zwaard om zich heen, dan verspringt het beeld, het is het dorp waar Jace woont, alle huizen staan echter in brand. En net zo plots als ik in de trance ben geraakt ben ik er ook weer uit. Wow, dat was pas echt vreemd. Voorzichtig sta ik op van het randje, nog steeds duizelt het me, maar ik moet weer terug naar bed anders ben ik morgen doodmoe. Als ik echter een paar stappen vooruit heb gezet verlies ik de controle over mijn lichaam en ik zak door mijn knieën waarna alles weer zwart wordt voor mijn ogen. Zou het een bijwerking zijn van de trance. Wat ik heb gezien is geen goed nieuws, het voorspelt alleen maar vreselijke dingen. En ik kan alleen met heel mijn hart hopen dat het niet waar is.

Dat was het nieuwe hoofdstuk dan weer ;) Ik heb echt lang na moeten denken voordat ik wist wat ik zou gaan schrijven, maar hopelijk hebben jullie ervan genoten.
Lucy en Jace zijn weer bij elkaar :)
Maar wat is de reden achter Lucy haar akelige droom? En waarom raakte ze opeens in een soort van trance? Zou het wat met haar verandering hebben te maken..