/Lucy p.o.v/

De dag is werkelijk waar voorbij gevolgen vandaag, het is al bijna avond en de zon gaat bijna onder. Dromerig staar ik dan ook via het raam van de slaapkamer naar buiten, de zon is prachtig, helaas irriteren de zonnestralen mijn huid nog steeds. Gelukkig kan ik wel gewoon naar buiten, als dat mij ook was afgenomen zou ik nu al gek zijn geworden. Echt waar. Heel zachtjes hoor ik voetstappen die mij aan het besluipen zijn en ik gil en lach het dan ook uit als Jace me van achter vastpakt en in de lucht tilt. "Hé, prinsesje van me," zegt hij grinnikend. "Dat was niet lief," zeg ik terwijl ik me omdraai en hem met een pruillipje aankijk, deze kust hij echter al snel weg. En al snel omhelzen we elkaar innig. Ik houd zo enorm veel van deze jongen, hij is gewoon een deel van mijn ziel. "Ik heb een verrassing voor je, maar je moet wel een blinddoek om en je moet mijn aanwijzingen volgen," fluistert hij op een mysterieuze en plagende toon in mijn oor. Met twinkelende ogen kijk ik hem dan ook aan, "Hmm, goed dan," antwoord ik alsof ik er geen zin in heb, maar hij weet maar al te goed dat ik hem maar voor de gek houdt. "Hier komt de blinddoek dan," hoor ik hem zeggen waarna er een doek voor mijn ogen wordt gelegd en vastgeknoopt wordt achter mijn hoofd, "Perfect!". Ergens vraag ik me wel af wat Jace deze keer weer van geks heeft bedacht, die jongen blijft je ook altijd verrassen. "Volg mij en laat mijn hand niet los," zegt hij waarna hij me met zich meetrekt. Samen lopen we voorzichtig de trap af naar beneden en als ik bijna struikel vangt hij me precies op tijd, "Pas op, ik vergeef het mezelf niet als jou weer iets overkomt,". Bij die woorden moet ik glimlachen. Ik zou het mezelf ook niet vergeven als hem iets overkwam. Jace trekt me een lekker warme jas aan en dan lopen we naar buiten, tenminste ik denk dat het buiten is omdat ik de wind kan voelen en de natuur kan ruiken. Eén van de meest lekkere geuren die er is. Een tijdje lopen we rechtdoor, dan slaan we af naar links en even later gaan we naar rechts. Ik houd een gilletje in als mijn voet blijft hangen in iets, "Dat zijn maar struiken," mompelt Jace tegen me terwijl we verder bljven lopen. Ik heb echt geen idee waar we heengaan. Het lijkt ook een eeuwigheid te duren voordat we ergens stoppen. "We zijn er," fluistert Jace zijn stem, "Als ik bij drie ben mag jij je blinddoek afdoen,". Nu word ik toch wel heel erg nieuwsgierig. "Eén......twee......drie!". En bij die ene laatste tel ontdoe ik me van het doek en gelijk daarna zakt mijn mond open. "Ooh hemel," weet ik alleen maar uit te brengen. Jace zit voor me op zijn knie en in zijn linkerhand houdt hij een klein doosje vast, in dat doosje schittert een prachtige ring in het licht van de zonsondergang. Sprakeloos kijk ik Jace dan ook aan. "Lucinda di Medici, wil je met mij trouwen?" zijn de acht magische woorden die hij uitspreekt en ik voel de tranen branden in mijn ogen waarna ik op hem afvlieg en hem omhels, "Ja, ja, duizendmaal ja!" roep ik uit. En dan zie ik de spanning uit zijn lichaam verdwijnen en voordat ik het weet draag ik die prachtige ring om mijn vinger. En samen zijn we verzeild in de meest liefdevolle kus ooit. Voorzichtig veegt Jace de tranen van geluk van mijn wangen af, maar in zijn ogen zie ik ze ook glinsteren. "Ik houd zo veel van je Lucy," fluistert hij heel erg breekbaar tegen me. "Ik ook van jou Jace, ik ook van jou,". Dan pas zie ik waar we zijn, we zijn bij het Sterrenmeer, de plaats van onze eerste date. Op het veld ligt een zacht kleed uitgespreid met een rieten mand en een fles wijn erop. "Zullen we dan maar beginnen aan het diner?" vraagt Jace glimlachend terwijl we plaatsnemen op het kleed. Ik kan nog steeds niet goed geloven wat er net is gebeurd. Het was zo onverwacht. Als Jace het mandje open maakt begin ik al te watertanden, hij heeft broodjes meegenomen, Italiaanse tomatensoep en een grote chocoladetaart. Mijn lievelingseten. Hij schenkt de wijn in schattige wijnglaasjes en zet het eten neer. "Proost, opdat we snel echt mogen trouwen en voor altijd bij elkaar mogen blijven," zegt hij terwijl hij zijn glas heft. Ik proost terug en glimlach naar hem, "Op een geweldig leven met zijn tweeën,". En zo genieten we samen van het overheerlijke diner. Als we onze buikjes helemaal rond hebben gegeten kruipen we dicht tegen elkaar aan terwijl we op het kleedje liggen en kijken naar de heldere sterrenhemel in het gloed van de lantaarns die om ons heen staan. Het mooiste zijn nog wel de vuurvliegjes die af en toe over komen vliegen. Plots zie ik een ster langs de hemel schieten en snel doe ik een wens, dat ik en Jace voor altijd bij elkaar mogen blijven. "Deze avond kan niet beter," zeg ik blij. Nog nooit heb ik me zo gelukkig gevoeld. We zijn verloofd.