/Jace p.o.v/

Vandaag stond de grootste verassing ooit voor de deur. Wie had ooit durven denken dat Lucy uit zichzelf terug zou keren naar dit dorp. Het verbaast me nog steeds, hoe heeft ze het kunnen vinden. Ze zag er verwilderd uit toen ik haar vond daarstraks, maar nu zit ze lekker knus op de bank met een dekentje en Lana naast zich, die twee kunnen echt niet stoppen met praten als ze bij elkaar zijn. Ik heb al wel door dat Lucy zich nog lang niet alles herinnert, ze vroeg zelfs om de waarheid aan mij. En die moet ik haar nu gaan vertellen. En met heel mijn hart hoop ik dat ze me gelooft, ik wil haar echt niet kwijt. "Goed, Lucy, je had dus een droom en toen herinnerde jij je dat ik misschien meer van jou was dan je dacht, toch?" vraag ik ter bevestiging, waarna ze knikt. En ik kan er niks aan doen, maar het laat mij lichtelijk glimlachen. Ze moest eens weten. "Die herinnering klopt," zeg ik serieus, "Ik ben of was inderdaad meer van jou, ik ben of was je verloofde Lucy, en ik ben je mate,". Die woorden verbazen haar lichtelijk, maar dan moet ze glimlachen, "Ik wist het!" roept ze dan ook uit. Iets waardoor we alle drie moeten lachen, "Meliorn is ook je verloofde, maar hij is je verloofde omdat je ouders hem voor je hebben uitgekozen om mee te trouwen. Wij twee werden echter verliefd op elkaar Lucy, we ontvluchtten Meliorn en zijn soldaten, we hebben zoveel meegemaakt. Ik heb je zelfs nog gekend toen je een mens was, ik heb bij je op school gezeten. En net een paar dagen voordat Meliorn je voor het laatst ontvoerde hebben we ons verloofd, we zouden binnenkort gaan trouwen, maar ik snap het helemaal als je dat nog even niet wilt, of helemaal niet wilt," zeg ik terwijl mijn stem een beetje breekt bij de laatste woorden. Ik zou het vreselijk vinden, maar het is haar keuze, ik wil haar nergens toe dwingen. "Ik heb dus twee verloofdes," mompelt Lucy terwijl ze na lijkt te denken, "Maar ik herinner me dat ik met jou veel hechter was, ik herinner me een kus op een groot veld,". Weer moet ik glimlachen, "Voordat jij je geheugen verloor door de weerwolvenbeet had je inderdaad een hele grote hekel aan Meliorn, je wilde niks met hem te maken hebben. Hij had je in een vampier veranderd, en dat wilde je hem nooit vergeven,". Zwijgend kijkt ze me deze keer aan, maar dan knikt ze, "dat klinkt best wel als ik, ik heb nu nog steeds moeite met het vampier zijn," zegt ze met een lachje. "En Jace, om eerlijk te zijn zou ik jou eerder kiezen als verloofde, jij spreekt de waarheid tegen me, Meliorn heeft bijna alleen maar gelogen,". Die woorden laten mij echt helemaal stralen, en als Lana het ziet moet ze grinikken, "daar heb je de tortelduifjes weer hoor," grapt ze. "Lana, als jij niet serieus kan zijn dan moet ik je hier misschien wegjagen met kussens," dreig ik zogenaamd. Weer lachen we allemaal. "En voor nu wil ik je gewoon weer goed leren kennen Jace, ik weet lang niet alles meer, en als ik me weer meer herinner kunnen we misschien alsnog trouwen. Maar nu is het nog even te vroeg, sorry,". Even weet ik niet wat ik daarop kan zeggen, maar ik handel daarna impulsief en ik omhels haar, "dat is een deal," fluister ik in haar oor waarna haar wangen rood kleuren. "Laten we morgen gaan barbecueën, en dan kunnen we een vragenspelletje doen," zeg ik met een glimlachje. "Doen we!" roept ze enthousiast uit. Dat is weer de Lucy zoals ik haar ken van vroeger. "En wat doen we als Meliorn me komt zoeken?" vraagt ze dan. "Dan zullen de wolven hem tegenhouden, hij betreedt ons gebied niet meer zomaar nadat hij mijn dorp heeft afgebrand," zeg ik terwijl ik tussen haar en Lana in ga zitten. "Je herinneringen zullen met de tijd wel terugkomen, het heeft alleen wat tijd nodig," stel ik haar gerust. "Kan ik hier ook slapen?" vraagt ze onzeker. "En of dat kan, ik zet wel een apart bed neer op Jace zijn kamer," oppert Lana meteen, en voordat ik kan reageren is ze al naar boven gevolgen. Die meid is echt gek. "Ik mag Lana wel," zegt Lucy met een grote glimlach. "Ik ook, wist je dat jullie tweeën echt beste vriendinnen waren?". Lichtelijk beschaamd schud ze haar hoofd, "niet echt, maar als dat zo is moet ik flink wat verloren tijd met haar inhalen," antwoordt ze. En ik weet ook zeker dat Lana dat van plan is. Even later worden die vermoedens ook bevestigd. Ze komt naar beneden gelopen met een doos vol met speldjes, crèmepjes (?) en huidmaskertjes. Ik kreun al bij het aanzicht. Want haar kennende moet ik ook meedoen aan deze meidenavond. "Zó, zeg eens Lucy, welk maskertje gaan we Jace op doen?" vraagt ze met een grote grijns. "Hmm, ik denk die met de chocoladesmaak," grinnikt Lucy. En voordat ik het weet hebben ze mij, het arme slachtoffer, onder gesmeerd met een bruine drab, die overigens inderdaad naar chocolade ruikt. En de rest van de details zal ik jullie besparen. Ik heb in elk geval vlechtjes gekregen en iets van een vochtinbrengende crème. De meiden hebben in elk geval een geweldige avond gehad.