Μασαχουσέτη, Αμερική 2018

31 Οκτωβρίου

Άνοιξε τα μάτια της προσπαθώντας να συνέλθει από το παράξενο αυτό όνειρο που τάραξε τον ύπνο της. Περίεργες εικόνες από μιαν άλλη εποχή που αδυνατούσε να προσδιορίσει και να εξηγήσει. Οι παλμοί της καρδιάς της αυξήθηκαν, καθώς τα λόγια της μητέρας της όταν ήταν μικρή ήχησαν άξαφνα μέσα στο μυαλό της.

«31 Οκτωβρίου είναι μια μέρα που πρέπει να θυμάσαι πάντα. Πρόσεξε, Σελίνα. Μην το ξεχάσεις ποτέ. Αυτή η μέρα είναι πολύ σημαντική για τις γυναίκες της οικογένειας μας. Να φοράς πάντα το μεταγιόν σου και να μην το βγάλεις ποτέ από πάνω σου.»

Ποτέ δεν κατάλαβε τι σήμαιναν τα λόγια της μητέρας της και ποτέ δεν τα είχε ξανασκεφτεί μέχρι σήμερα. Δίχως να τους δώσει περισσότερη σημασία, τα έθαψε στο πίσω μέρος του μυαλού της και σηκώθηκε από το κρεβάτι της. Αποφάσισε να μην ασχοληθεί άλλο με όνειρα και περίεργα λόγια που δεν μπορούσε να εξηγήσει με τη λογική. Άλλωστε τι νόημα είχε; Ποτέ της δεν πίστεψε σε μάγισσες, πνεύματα, βρικόλακες και σ' όλες αυτές τις τρομακτικές ιστορίες που κυκλοφορούσαν γι' αυτή τη μέρα. Ανέκαθεν θεωρούσε το Halloween μια καθαρά εμπορική γιορτή με ειδωλολατρική προέλευση.

Από τότε που ήταν μικρή, η μητέρα της ποτέ δεν την άφησε να βγει εκείνη τη νύχτα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Κάθε χρόνο, το βράδυ του Halloween, οι άνθρωποι στο Λοντοντέρι της Ιρλανδίας, από τα πολύ παλιά χρόνια χάραζαν τον περίφημο Jack-O-Lantern σε γογγύλια. Τα παιδιά κρατούσαν τις δημιουργίες τους και χτυπούσαν τις πόρτες της γειτονιάς κάνοντας το γνωστο trick or treat. Για εκείνη όμως, ήταν απλά μια συνηθισμένη μέρα, σαν όλες τις άλλες. Όταν ήταν πολύ μικρή ζήλευε κι ήθελε κι εκείνη να ακολουθήσει τα υπόλοιπα παιδιά και να μαζέψει καραμέλες και γλυκά, όμως σιγά σιγά συνήθισε κι έπαψε να δίνει σημασία σε αυτό το έθιμο.

Φέτος όμως, ήταν η πρώτη χρονιά που θα περνούσε το Halloween μακριά από την πατρίδα της και την μητέρα της, την οποία είχε χάσει εντελώς ξαφνικά πριν από λίγους μήνες. Βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, στην Μασαχουσέτη, αφού ήταν οι πρώτες της μέρες στη σχολή, όταν της τηλεφώνησαν για να την πληροφορήσουν για τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της.

Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ που δεν ήταν εκεί. Το πήρε πολύ βαριά που έχασε τις τελευταίες της στιγμές κι έκανε πολύ καιρό να το ξεπεράσει. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που είχε στη ζωή της, η μοναδική της οικογένεια. Με τον θάνατο της είχε βρεθεί ξαφνικά, εντελώς μόνη. Για τον πατέρα της δεν γνώριζε απολύτως τίποτα. Η μητέρα της ποτέ δεν της αποκάλυψε την ταυτότητα του. Κάθε φορά που την ρωτούσε όταν ήταν μικρή, της απαντούσε πως ο πατέρας της είχε πεθάνει. Έκτοτε, έπαψε να ρωτά και ποτέ της δεν τον αναζήτησε. Ο ήχος του κινητού της διέκοψε τις σκέψεις της που είχαν αρχίσει να παίρνουν μελαγχολική χροιά, επαναφέροντας την στην πραγματικότητα.

«Καλημέρα, κοριτσάκι μου. Έτοιμη για απόψε;», άκουσε την κολλητή της να την ρωτά από την άλλη άκρη του ακουστικού.

Είχε δεχτεί πολλές πιέσεις από την παρέα της στο Πανεπιστήμιο για να τους ακολουθήσει στο περιβόητο πάρτυ της σχολής για το Halloween. Ποτέ της δεν είχε συμμετάσχει σε αυτή τη γιορτή. Αρνήθηκε πεισματικά, όμως τελικά δέχτηκε να πάει.

«Δεν ξέρω τι να φορέσω. Δεν έχω μεταμφιεστεί ποτέ.», εξέφρασε την προβληματισμό της στην φίλη της.

«Μην ανησυχείς. Έχω το κατάλληλο κοστούμι για σένα. Σε δυο ώρες θα είμαι στο σπίτι σου. Θα φάμε, θα καθίσουμε κι έπειτα θα ετοιμαστούμε μαζί για το πάρτυ.», της ανακοίνωσε ενθουσιασμένη κι αφού την χαιρέτησε, έκλεισαν το τηλέφωνο.

Λοντοντέρι, Ιρλανδία 2018

31 Οκτωβρίου

Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, ο Τζακ κατευθυνόταν στο διεθνές αεροδρόμιο του Μπέλφαστ. Η σημερινή μέρα ήταν καθοριστική για εκείνον. Κάθε χρόνο, στις 31 Οκτωβρίου, ήταν αναγκασμένος να παραδώσει στον διάβολο, πριν αλλάξει η μέρα, μια παρέα παιδιών για να καταφέρει να κρατήσει την ψυχή του. Αν ήξερε εκείνο το βράδυ που τον συνάντησε για πρώτη φορά, πριν από πολλά χρόνια, πως θα είχε αυτή την κατάληξη, θα ενεργούσε διαφορετικά. Δυστυχώς, όμως η επιπολαιότητα και η απερισκεψία του τον οδήγησε σε αυτή την κατάρα που τον βασάνιζε όλα αυτά τα χρόνια. Οι σκέψεις του ταξίδεψαν σε εκείνη την μοιραία νύχτα, καθώς επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο, που θα τον οδηγούσε στον πολυπόθητο στόχο του, την ελευθερία του.

Μπέλφαστ, Ιρλανδία 1346

Ο Τζακ βρισκόταν για ακόμη μια φορά στο αγαπημένο του συνοικιακό μπαρ κι απολάμβανε την μπύρα του, όταν ξαφνικά ένιωσε μια παρουσία δίπλα του. Όταν όμως γύρισε να κοιτάξει, αυτό που αντίκρισε τον παραξένεψε. Έβλεπε το ολόγραμμα ενός ανθρώπου, μα αδυνατούσε να ξεχωρίσει καθαρά τα χαρακτηριστικά του. Δίχως να μπορεί να εξηγήσει το πως, ήταν βέβαιος μέσα του πως επρόκειτο για τον διάβολο. Ξαφνικά, μια πονηρή ιδέα τρύπωσε στο μυαλό του και χαμογέλασε. Συνέχισε να πίνει τη μια μπύρα μετά την άλλη, μαζί με την μυστηριώδη παρέα του, μα στο τέλος της βραδιάς, για να μην πληρώσει έπεισε τον διάβολο να μεταμορφωθεί σε νόμισμα ώστε να πληρώσουν για τα ποτά τους. Ο διάβολος αμέσως μεταμορφώθηκε σε νόμισμα, αλλά ο Τζακ το έβαλε στην τσέπη του δίπλα σε έναν σταυρό, για να μην μπορεί να πάρει την αρχική του μορφή κι έφυγε χαρούμενος που είχε καταφέρει να ξεγελάσει τον ίδιο τον διάβολο. Ύστερα όμως από πολλά παρακάλια, πείστηκε να ελευθερώσει τον διάβολο καταφέρνωντας να του αποσπάσει την υπόσχεση πως δεν επρόκειτο να του κάνει κακό. Εκείνος όμως αθέτησε την υπόσχεση του, κι αμέσως μόλις ξαναπήρε την κανονική του μορφή, καταράστηκε τον Τζακ να ζει αιώνια, ως υπηρέτης του. Για να διατηρεί την ψυχή του ήταν αναγκασμένος, κάθε χρόνο, στις 31 Οκτωβρίου να του παραδίδει μια παρέα μικρών παιδιών.

Μασαχουσέτη, Αμερική 2018

31 Οκτωβρίου

Λίγο πριν από το πάρτυ

«Μα, μάγισσα; Δεν μπορούσες να βρεις κάτι καλύτερο;», δυσανασχέτησε η Σελίνα με την στολή που είχε επιλέξει η φίλη της για εκείνη.

«Γιατί; Είναι η τέλεια επιλογή. Θα είμαστε οι πιο σέξυ μάγισσες στο πάρτυ.», της απάντησε εύθυμα και της έκλεισε πονηρά το μάτι.

Δεν της άρεσε καθόλου η στολή της κι είχε μετανιώσει που είχε δεχτεί να πάει σε αυτό το πάρτυ, μα τώρα δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Από το πρωί, την είχε κυριεύσει ένα περίεργο συναίσθημα που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Είχε ένα κακό προαίσθημα, μα αποφάσισε να το αγνοήσει και να ακολουθήσει τους φίλους της. Ήταν η πρώτη φορά που θα γιόρταζε το Halloween, κι έτσι επικεντρώθηκε σε αυτό.

Στους δρόμους της πόλης, κυκλοφορούσαν παντού μικρά παιδιά, μεταμφιεσμένα σε κάτι τρομακτικό, που επισκέπτονταν τα σπίτια συγκεντρώνοντας γλυκά και κεράσματα. Χαμογέλασε, αναπολώντας τις στιγμές των παιδικών της χρόνων, όπου κι εκείνη λαχταρούσε να συμμετάσχει σε αυτό το έθιμο μαζί με τους φίλους της. Δίχως να το καταλάβει, αποσχίστηκε από την παρέα της, ακολουθώντας μια μικρή ομάδα παιδιών που ήταν μεταμφιεσμένα σε φαντάσματα. Κάτι την είχε μαγνητίσει και περπατούσε, χωρίς να σκέφτεται που πηγαίνει.

Ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά της ένα σκοτεινό μονοπάτι, που δεν θυμόταν να το έχει συναντήσει ξανά σε αυτό το σημείο. Δίχως να μπορεί να σταματήσει να περπατά όμως, συνέχισε να το ακολουθεί, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά σε ένα μυστήριο και σκοτεινό δάσος.

Ο οξύς πόνος που ένιωσε στο στήθος της την ανάγκασε να σταματήσει να περπατά, ενώ οι παλμοί της καρδιάς της ολοένα και αυξάνονταν. Η ανάσα της κόπηκε κι ένιωσε τα πάντα γύρω της να μαυρίζουν και να χάνονται. Η τελευταία εικόνα που αποτυπώθηκε στο μυαλό της ήταν δυο γκρίζα μάτια να την κοιτάζουν. Ένιωσε σαν να έφταναν στα μύχια της ψυχής της, μα την επόμενη κιόλας στιγμή, χάθηκε στο σκοτάδι.

Λοντοντέρι, Ιρλανδία 1632

Η Μπριένα ένιωθε τις φλόγες να τυλίγουν το κορμί της και να την καίνε ζωντανή. Ο πόνος που ένιωθε, καθώς η φωτιά καψάλιζε το δέρμα της ήταν αβάσταχτος, όμως η μοναδική της έννοια εκείνη την στιγμή ήταν η κόρη της. Ήλπιζε μέσα της πως ο άντρας της θα κατάφερνε να φυγαδεύσει την κόρη της. Όταν την κατηγόρησαν για μαγεία, ήξερε πως το τέλος της πλησίαζε, έτσι τον έβαλε να της υποσχεθεί πως θα έπαιρνε την κόρη τους και θα έφευγε στην Αμερική. Ήταν ο μοναδικός τρόπος για να είναι ασφαλής η μικρή της. Έκλεισε τα μάτια της, φέρνοντας στο μυαλό της το χαμόγελο της κι ευχήθηκε νοερά να καταφέρει το αγγελούδι της να ξεφύγει από τη μοίρα που το ακολουθούσε. Ήταν η μοναδική που ήξερε πως ο πραγματικός πατέρας της Αμάντα δεν ήταν ο άντρας της, αλλά ένας πολύ επικίνδυνος άντρας. Ο ίδιος που ευθυνόταν για τον δικό της θάνατο. Η μοναδική σωτηρία της κόρης της ήταν να απομακρυνθεί από την Ιρλανδία και να φοράει πάντοτε το φυλαχτό που είχε δώσει στον άντρα της, ζητώντας του να προσέχει ώστε η μικρή να το έχει συνέχεια πάνω της. Ήταν μαγεμένο για να κρατά τον Τζακ μακριά από την Αμάντα. Όμως, το ξόρκι δεν ήταν τόσο απλό. Για να κρατήσει μακριά έναν τόσο ισχυρό άντρα όπως ήταν ο Τζακ, έπρεπε να έχει μια δικλείδα ασφαλείας. Έτσι, η Μπριένα το μάγεψε, ώστε να περνά από γενιά σε γενιά στην πρωτότοκη κόρη της οικογένειας. Όταν η Αμάντα της θα έκλεινε τα δεκαοκτώ της χρόνια, το μεταγιόν θα της αποκάλυπτε όλη την αλήθεια για την μητέρα της και τον Τζακ. Το ίδιο θα συνέβαινε σε όλες τις μάγισσες της οικογένειας, για να μπορούν να προστατευτούν από εκείνον. Κάποια στιγμή όμως, θα γεννιόταν η πιο ισχυρή μάγισσα ολόκληρης της γενιάς τους, κι αυτό θα αποτελούσε πόλο έλξης για τον Τζακ. Η δυνατή μαγεία της θα τον τραβούσε σε εκείνη, αφού θα αποτελούσε την μοναδική του σωτηρία από τον διάβολο.

Μασαχουσέτη, Ιρλανδία 2018

31 Οκτωβρίου

Ο Τζακ κοιτούσε την πανέμορφη κοπέλα που βρισκόταν λιπόθυμη μπροστά στα πόδια του, προσπαθώντας να ερμηνεύσει εκείνο το περίεργο συναίσθημα που είχε γεννηθεί μέσα του, αντικρίζοντας τα καταπράσινα μάτια της, πριν την τυλίξει το σκοτάδι.

Γνώριζε πως έπρεπε να την σκοτώσει, ώστε να απορροφήσει την μαγεία της, αποκτώντας την μέγιστη δύναμη, που θα του έδινε την δυνατότητα να σπάσει την κατάρα, ελευθερώνοντας την ψυχή του. Μονάχα σημέρα μπορούσε να το καταφέρει αυτό, καθώς ήταν η ημέρα των ψυχών. Στις 31 Οκτωβρίου την νύχτα, το όριο ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών εξασθενούσε, επιτρέποντας να ανοίξει ένα παράθυρο από το οποίο ο κόσμος των πνευμάτων μπορούσε να αναμειχθεί με τον κόσμο των ζωντανών. Επιπλέον, εκείνη την ημέρα η μαγεία βρισκόταν στο ζενίθ.

Έπρεπε να δράσει γρήγορα, όμως κάτι πάνω της τον είχε μαγνητίσει. Κάτι στο βλέμμα της πριν λιποθυμήσει, τον είχε κρατήσει δέσμιο στη μαγεία που ασκούσε άθελα της πάνω του. Η Σελίνα άνοιξε τα μάτια της, καρφώνοντας τα στα δικά του. Χωρίς να το αντιλαμβάνεται, εκείνη τη στιγμή έσωζε τη ζωή της. Η ένταση των συναισθημάτων της σε συνδυασμό με την μυστικιστική ατμόσφαιρα της ημέρας είχε πυροδοτήσει την μαγεία της, φτάνοντας την αποκορύφωμα.

Συνέχισε να τον κοιτάζει, νιώθοντας τον πόνο που ένιωσε προηγουμένως στο στήθος της να αυξάνεται, μα δεν μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα της. Δίχως να το αντιλαμβάνεται, τον εξουδετέρωνε. Ξαφνικά, μια τεράστια λάμψη την τύφλωσε, ανάγκαζοντας την να κλείσει τα μάτια της. Ανοίγοντας τα όμως, αντίκρισε το απόλυτο σκοτάδι. Δεν υπήρχε κανείς γύρω της.

Μόλις είχε σώσει όχι μόνο τον ίδιο της τον εαυτό, αλλά και όλες τις μάγισσες της γενιάς της που θα γεννιούνταν ύστερα από εκείνη. Είχε καταφέρει να εξουδετερώσει τον Τζακ, σπάζοντας την κατάρα και στέλνοντας τον εκεί όπου ανήκε, στο πιο μεγάλο καζάνι της κολάσεως. Έτσι, απάλλαξε κι όλες τις μάγισσες της οικογένειας της από το κυνήγι του.

Τέλος.