"Τι να κάνω εκεί, εκεί με πονάς, εκεί με πληγώνεις
εκεί την καρδιά μου αργά τη σκοτώνεις
Τι να κάνω εκεί, εκεί δεν μπορώ, εκεί υποφέρω
εκεί η αγάπη πως είναι δεν ξέρω..."

"Σταμάτα Μυρτώ...." είπε ο James και της έπιασε το χέρι.

"Δεν θέλεις να μάθεις δηλαδή τι έγινε μετά?" Τον ρώτησε αλλά εκείνος κούνησε απλά το κεφάλι.

"Όχι...Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο αλλά δεν θέλω να μάθω." Είπε κοφτά." Σημασία έχει πως ότι και να έγινε σε οδήγησε εδώ...Και Δεν θα σου κρύψω πως χαίρομαι..." συμπλήρωσε και εκείνη γέλασε.

Μετά από τόσες ώρες και τόση ένταση ο James προτίμησε να μην μάθει τι έγινε και αυτό όσο και να την ξένισε το άφησε να περάσει. Εκείνη ήξερε και αυτό της έφτανε. Από την άλλη για τον James το γεγονός πως έκανε έρωτα με τον ξάδερφό της ηταν σοκαριστικό. Σε γενικές γραμμές ήταν ανοιχτομυαλος αλλά έτσι όπως του έθεσε τα γεγονότα δεν ήθελε να ακούσει τίποτα παραπάνω. Μπορούσε να φανταστεί πως η κατασταση ανάμεσα τους θα ήταν αρκετά βαριά... Την θεώρησε λιγάκι επιπόλαιη αλλά αυτό δεν μείωνε καθόλου το ενδιαφέρον του για εκείνη.

Είχε σκοτεινιάσει και κρύωνε.

"Λοιπόν,πολύ όμορφη η παρεα σου και χάρηκα που σε γνώρισα αλλά πιστεύω πως ήρθε η ώρα να απόχωρησω πλέον..." σηκώθηκε και τίναξε λίγη άμμο που έμεινε στα ρούχα της. Η Angela ήδη την περίμενε από την ώρα που έφτασε. Μπορεί να την γνώρισε στις αρχές αλλά είχαν γίνει καλές φίλες. Δυστυχώς μόνο 2 μήνες είχαν πάρε δώσε, αφού εκείνη έφυγε πισω αλλά και αυτό μόνο στο Πανεπιστήμιο.

Ο χρόνος ήταν λίγος αλλά αρκετός για να σχηματίσει άποψη για όλους. Πάντα της έλεγε πως η Δανάη δεν είναι ότι φαίνεται... Πώς ο Χρήστος δεν έκανε για εκείνη. Αυτός ήταν και ένας λόγος που δεν κάνανε και πολύ παρέα εκτός.

"Θα ήθελα πολύ να σε ξαναδώ... τι λες ? Θα μου κάνεις αυτή τη χάρη?"

Η Μυρτώ γύρισε το κεφάλι της προς τη θάλασσα και αναστέναξε...

1 χρόνο αργότερα....

"Αμάν ρε Μυρτώ!!! Αφού σου είπα να φορέσει το μπλε !" Φώναξε σαν υστερική η Angela.

"Μα δεν θέλω το μπλε ! Ειναι αρκετά προκλητικό..." απάντησε σιγάνα η Μυρτώ και κοίταξε στον καθρέφτη.

"Τέλος πάντων,εγώ πάω κάτω και σε περιμένω..." σηκώθηκε από το κρεβάτι και δίχως να μιλήσει κούνησε απογοητευτικά το κεφάλι της βγαίνοντας από το δωμάτιο.

"Και τώρα εαυτε μου ,μείναμε οι δυο μας ..." αναφώνησε η Μυρτώ και ξεφυσιξε .

Ο τελευταίος χρόνος στη ζωή της ηταν αρκετα έντονος από πολλές απόψεις...

Έμεινε στο σπίτι της φίλης της αρχικά αλλά σταδιακά μέσα σε δύο μήνες στάθηκε στα πόδια της . Βρήκε δουλειά σαν γραμματέας σε μια ελληνική εταιρία μεταφορών και κατάφερε να ζει πλέον στο δικό της σπίτι.

Δεν θα το χαρακτήριζες παλάτι αλλά για την ίδια ήταν ο προσωπικός της παράδεισος... Ο μισθός ήταν καλός και εκείνη αρκετά καλή για την θέση της. Οι σπουδές φυσικά και δεν συνεχίστηκαν. Ήθελε να πάει σε κάποια σεμινάρια αρχικά αλλά όλα σταμάτησαν. Σκέφτηκε πως αφού η δουλεία της ηταν μόνιμη και σταθερή δεν υπήρχε λόγος.

Έναν ολόκληρο χρόνο ο μοναδικος της συνδεσμος με την Ελλάδα ήταν η μητέρα της . Ο Στεφανος από εκείνη την μέρα δεν την ξαναπήρε ποτέ , έμαθε ομως πως επέστρεψε και συνεχίζει τις σπουδές του στην Ελλάδα. Για την Δανάη και για το Χρήστο δεν είχε ιδέα...

Ο Μάνος... Ο Μάνος για την ίδια έμελλε να γίνει σταθμός στη ζωή της . Μετά από όλα και έχοντας ηρεμήσει κατάλαβε πως τόσα χρόνια, η φωτιά έκαιγε και εκείνη την έσβηνε... Πώς φόρεσε στο Μάνο την ταμπέλα και τον ξεγράψε από κάθε είδους ερωτική σκέψη,σε αντίθεση με το Στέφανο που απλά ήταν πιο κοντά ηλικιακά. Φυσικά και τους αγαπούσε και τους δύο... Ήταν η ζωή της ... Μια ζωή που δεν θα γυρνούσε ποτέ πια πίσω...

Υπέθετε πως ο Μάνος θα ήταν κι εκείνος κάπου στην Αμερική αλλά δεν είχε ιδέα... εκείνη η νύχτα ήταν και η τελευταία τους ...

Πέταξε το μπλε φόρεμα στο κρεβάτι. Επιασε το απλό αλλα παραλληλα κομψο μαύρο και το φόρεσε...

Αυτό ήταν το χρώμα της εξάλλου...

Άφησε ελεύθερα τα μαλλιά της.

"Ξέρεις μικρό... τρελαίνομαι τα μυρίζω τα μαλλιά σου όταν τα αφήνεις κάτω... Ε ρε πόσο τυχερό θα είναι το χαζό που τα μυρίζει κάθε μέρα..."

"Επ ! Πάλι επιδρομή στη κουζίνα? Για γδυσου ...νομίζω έβαλες κιλά?"

" ρε Μυρτώ.... Δηλαδή πόσες φορές θα στο πω ! Όχι! Όχι και πάλι όχι! Επειδή ο άλλος ο ηλίθιος θα πάει με γκόμενά εγώ θα πληρώσω τη νύφη?εξάλλου πως να παω ολόκληρος άντρας σε ένα πάρτυ γυμνασίου με κοροϊδεύεις? Και βγαλε αυτα τα μαυρα ... οσο και να με τρελαινουν πανω σου ,σε παρτυ θα πας..."

" Εμ... Μην πεις σε κανένα πως με είδες τέτοια ώρα καλά?
-- και γιατί να μην το κάνω?
--γιατί σαν καλό κορίτσι θα ανέβεις πάλι επάνω που σε περιμένει ο Στέφανος γιατί εγώ πρέπει να βγω...
-- και που θα πας?
-- ρε μικρό... πόσες φορές θα λέμε τα ίδια?Μήπως πρέπει να αρχίσεις να κοιμάσαι σπίτι σου?
--πωωωωω καλά... πάω...
--έτσι θα πας ?
--τι εννοείς?
--φιλάκι???
--πφφφ αν και κανονικά δεν πρέπει γιατί δεν μου λες που πας στις 3 το πρωί αλλά τέλος πάντων...
-- πολύ μιλάς...Θέλω το φιλάκι μου... "

Θύμησες άρχισαν να έρχονται ξανά και ξανά.... έναν χρόνο τώρα γύριζε πίσω και έβρισκε σε κάθε διάλογο που είχε με τον Μάνο στοιχεία... λέξεις που τότε τις άφηνε να περάσουν απαρατήρητες τωρα την πληγώνουν...

Πίστευε από παιδί πως ο Στέφανος της δημιουργεί ταχυκαρδίες...Αλλά τελικά κατάλαβε πως ο Μάνος ήταν ικανός να κάνει την καρδιά της να σταματήσει...

Άνοιξε την πόρτα... Κατά βάθος θεωρούσε τόσο χαζή την σημερινή μέρα αλλά θα έκανε το χατίρι στον James ...

Ενώ στην αρχή αγνοούσε τις κλήσεις του μια μέρα βρέθηκαν στην εταιρία και από τότε ο ένας καφές έφερε τον άλλο κάνοντας τους δύο καλούς φίλους... Δεν ήταν καμία χαζή, ένιωθε το έντονο φλερτ του καθώς περνούσε ο καιρός αλλά δεν ηταν έτοιμη ακόμα... Μπορεί να ηταν αρκετά γοητευτικός άντρας αλλά ο Μάνος κυριαρχούσε ακόμα μέσα της και ο James το ήξερε.

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο την γνώρισε... Σκέφτηκε να την βγάλει έξω για ποτό αλλά η Μυρτώ ήταν εξαντλημένη. Εκτός αυτού δεν έβγαινε και συχνά παρά μόνο για τον καθιερωμένο καφέ της...

" πωωω πάλι μαύρα?Γιατί ρε πουλάκι μου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου ...?" Της ειπε μόλις την είδε αλλά εκείνη τον προσπέρασε.

"Έλα μωρέ James κάνεις θαρρείς και δεν με ξέρεις... Μήπως αντί για ποτό να πάμε για φαγητό?πεινάω σαν λύκος !!" Άνοιξε το ψυγείο αλλά δεν βρήκε κάτι άμεσο για κατανάλωση.

"Και δεν πάμε? Angela?θα έρθεις?" Ρώτησε αλλά κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.

"Πάντε τα δύο σας ... " Ο τόνος της πονηρός... Αυτό το κορίτσι δεν έλεγε να καταλάβει όσες φορές κι αν της το έλεγε η Μυρτώ πως ανάμεσα τους , από την δική της πλευρά τουλάχιστον δεν υπάρχει κάτι... Δεν ήταν έτοιμη ακόμα και εκτός αυτού ή θελε να αφοσιωθεί στην δουλειά της .

"Ωραία πάμε όμως γιατι όπως είπα πειναωωωω!" Αποκρίθηκε παραπονεμένα προς το James .

Μισή ώρα αργότερα είχαν ήδη φτάσει στο εστιατόριο... Σήμερα για τον James ήταν μεγάλη μέρα... και το Τώρα σκεφτόταν να την πλησιάσει... να κάνει την κίνηση που ήθελε εξ αρχής. Ήταν ερωτευμένος μαζί της και δεν δισταζε να το δείχνει. Φυσικά το έκανε με τον πιο ωραίο τρόπο...

"Πιστεύω ένας χρόνος είναι αρκετός για να σε μάθω... Κάτι σε απασχολεί! Περιμένω να ακούσω.." είπε ήρεμη και ήπιες λίγο κρασί.

Εκείνος αγχώθηκε... κομπλαρε .. Μπορεί να της είχε εκδηλώσει εμμέσως πλην σαφώς τα αισθήματα του αλλά ήξερε πως οι πιθανότητες να δεχθεί ήταν 50-50 ...

"Μυρτώ... ξέρεις πως αισθάνομαι για σένα και ειλικρινά κατανοώ απόλυτα την θέση σου ... Δεν είσαι έτοιμη αλλά ξέρεις κάτι? Αν δεν αφήσεις κάποιον να σου δείξει και την άλλη πλευρά δεν θα είσαι ποτέ... άφησε με να γίνω εγώ αυτός ο άντρας και δώσε μου μια ευκαιρία να χτίσουμε μια όμορφη σχέση μαζί... Θέλω να γίνεις η κοπέλα μου ... να σε αγκαλιάζω, να σε φροντίζω...να σε μάθω να γελάς... " σοκαρισμένη είχε γουρλωσει τα μάτια και τον κοιτούσε. Σήκωσε το ποτήρι της αλλά ο James έπιασε απαλά το χέρι της σταματώντας την .

"Λοιπόν; τι λες ? Θα μου δώσεις αυτή την ευκαιρία?'

Σας φιλώ...
.