" Παίζεις εξαιρετικά. Έχει άσσους κι εσύ παπάδες... Η Παρτίδα είναι All in ..
Κερδίζεις όμως.. Βγάζει κάτω έναν παπά και απελευθερώνεσαι... Μην βγάζεις όμως βιαστικά συμπεράσματα ...Το τελευταίο φύλλο της παρτίδας δεν βγήκε ακόμα.. Κι εκείνος δεν έχει μάθει να χάνει..."

Δύο ώρες αργότερα

Προσπαθώ να σηκωθώ από το κρεβάτι με δύσκολια. Καταπίεσα τον εαυτό μου και πλέον το κορμί δεν υπακούει. Νιώθω πως χάνω τον εαυτό μου εδώ μέσα. Η προσωπικότητα που έχτιζα χρόνια τώρα , γίνεται μπαλάκι στα χέρια του. Δεν θα τον αφήσω να νικήσει όμως. Θα ακούσω όσα έχει να μου πει...

Μου δήλωσε ξεκάθαρα πως θα με αφήσει. Δεν ξέρω τι ζητάει από μένα αλλά μπορώ να υποψιαστώ πως έχει σχέση με την εμφάνιση μου. Αυτός ήταν και ο αρχικός σκοπός άλλωστε...

Ο πυρετός έπεσε αλλά οι πληγές πάνω μου είναι αρκετές.Ποσο ηλίθιο ήταν το φερσιμο μου γαμωτο; Τον άφησα για ακόμα μια φορά να πιστέψει ότι ειμαι αδύναμη. Κοιτάζω στο δωμάτιο τον χαμό που προκάλεσα... Ειμαι ημίγυμνη και δεν βλέπω πουθενά ρούχα. Σκατα! Το σεντόνι! Μα πως δεν το σκέφτηκα γαμωτο .

.....

Η Καρινα τύλιξε γύρω από το κορμί της το λευκό ύφασμα και κάθισε στο κρεβάτι. Ήταν αποφασισμένη να του δείξει ότι δεν φοβόταν.  Παράλληλα όμως πίστευε πως για να άλλαξε τόσο σύντομα σκεπτικό κάτι μεγάλο υπάρχει από πίσω...

Άπλωσε τα πόδια της και άκουσε τα βαριά του βήματα. Παρέμεινε ήρεμη όσο τον άκουγε να ξεκλειδώνει την πόρτα. Ένιωθε σαν ζώο στο κλουβί αλλά έπρεπε να παίξει με τα δικά του χαρτιά προς το παρόν.

"Επιτέλους! Να μια φορά που μπαίνω και δεν μοιάζεις με πρεζακι που λιποθύμησε!" Σχολίασε και έκλεισε την πόρτα

"Θα προσπεράσω τον χαρακτηρισμό σου... " Απάντησε αδιάφορα η Καρινα
"Πριν ανοίξεις αυτό το γλυκό στόμα σου και αρχίσεις τις μαλακιες μπορώ να έχω τα ρούχα μου ; " Ο Λιαμ ακούγοντας την ήθελε να την πνίξει.

(Κάποια στιγμή αυτό το λαιμουδακι θα το στραγγάλισω... Υπομονή...) Σκέφτηκε και την πλησίασε. Στάθηκε ακριβώς μπροστά της. Αν και ήταν καθισμένη στο κρεβάτι η κίνηση του της προκάλεσε εκνευρισμό. Δεν της άρεσε να νιώθει άβολα και ο Λιαμ την προκαλούσε συνεχώς.

"Ρούχα είπες ε;" Είπε πονηρά και την πλησίασε. Στάθηκε κοντά και την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω σκεπτικός.  Έπειτα  έκανε μεταβολή. Βγήκε από το δωμάτιο χωρίς να της πει άλλη λέξη.

"Ψυχολογικά προβλήματα στο φουλ..."   Σχολίασε η Καρινα χαμηλόφωνα και αναστέναξε. Καταβαθος ήξερε πως όταν επιστρέψει θα φέρει τα ρούχα της αλλά η όλη συμπεριφορά του την εκνεύριζε.  Δυο λεπτά αργότερα η πόρτα άνοιξε αλλα αυτό που ειδε την ώθησε στα άκρα.

"Είσαι σοβαρός; Πες μου ότι αστειεύεσαι... " Του είπε και έκατσε στο κρεβάτι.

"Αυτά υπάρχουν μόνο. Τα δικά σου τα πέταξα. Αν σου αρέσει Καλώς αλλιώς μείνε με το σεντόνι!" Της άφησε μια φόρμα στο κρεβάτι και ένα μαύρο μπλουζάκι.

"Περιμένεις μετά από όλα αυτά να βάλω τα ρούχα κάποιου αγνώστου; " Ο Λιαμ στάθηκε μπροστά της

«Δεν είναι τα ρούχα ενός άγνωστου. Είναι τα δικά μου. Αν δεν θες να τριγυρίζεις γυμνή μέχρι αύριο που θα είσαι ελεύθερη καλά θα κάνεις να τα βάλεις και να με ακούσεις. Βαρέθηκα τα παιχνίδια δεσποινίς Χαρτ. Πήγαινε στο μπάνιο και άλλαξε»

«Αυτό μου το λες για να νιώσω καλύτερα; Νομίζω ότι...»Ο Λίαμ την αγριοκοίταξε

«Δεν με ενδιαφέρει τι νομίζεις. Τράβα στο γαμημένο το μπάνιο και ντύσου! Ειδάλλως δεν σε βλέπω να φεύγεις ζωντανή από δω μέσα έγινα κατανοητός;»

Η Καρίνα έσφιξε τα χείλη της . Στάθηκε όμως στην λέξη ζωντανή. Αναρωτήθηκε αν ήταν όντως ικανός να την σκοτώσει. Για να αφαιρέσεις μια ανθρωπινή ζωή έπρεπε να είσαι κτήνος. Πόσο διαφορετικά τον είχε αξιολογήσει άραγε;

Πήρε τα ρούχα από το κρεβάτι και εκνευρισμένη προχώρησε μέχρι το μπάνιο.

«Μπράβο το κορίτσι μου...» Τον άκουσε να ψιθυρίζει άλλα προκείμενου να αποφύγει έναν ακόμα καυγά , άφησε τον σχολιασμό του να περάσει στο ντούκου. Έπρεπε να μάθει τι ακριβώς ήθελε από εκείνη και με ποιο τίμημα θα την απελευθέρωνε πάση θυσία. Πέταξε κάτω το σεντόνι αμέσως μόλις μπήκε στο μπάνιο. Έβγαλε από το μυαλό της εξ αρχής το πως βρέθηκε τυλιγμένη με αυτό. Φόρεσε τα ρούχα του και έριξε μια μάτια στον καθρέφτη πίσω της.

«Ωραία , τώρα μοιάζω σαν καμιά γκομενιτσα...» Είπε και ξεφυσηξε. Βγήκε και τον είδε να κάθεται στο κρεβάτι.

«Σαν στο σπίτι σου...»Αποκρίθηκε ειρωνικά

«Είναι το σπίτι μου για την ακρίβεια. Αυτό το κρεβάτι μου ανήκει. Το δωμάτιο μου ανήκει. . Ο αέρας που αναπνέεις μου ανήκει. και κατά συνεπεία κι εσύ η ίδια»

«Όχι για πολύ Κόλινς» Απάντησε και περπάτησε μέχρι την καρέκλα απέναντι του.

«Αυτό θα εξαρτηθεί από σένα . Αν είσαι συνεργάσιμη όλα θα αλλάξουν. Θα είναι σαν να μην με γνώρισες πότε...»

«Μάλιστα. Λοιπόν ας μην το καθυστερούμε άλλο . Τι θέλεις για να με αφήσεις ελεύθερη;» Ρώτησε και έκατσε απέναντι του. Ο Λίαμ απ την άλλη την χάζευε . Τα ρούχα του πάνω στο κορμί της ταίριαξαν άψογα. Ποτέ δεν είχε δώσει ούτε μαντίλι σε κάποια από τις γυναίκες που συνήθιζε να κοιμάται. Η Κλάρα δεν αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Μπορεί να περνούσε πολύ χρόνο μαζί της άλλα για τον ίδιο πέρα από ένα καλό γαμήσι δεν ήταν πότε τίποτα παραπάνω. Έκανε όμως καλά την δουλειά της σε αντίθεση με την Καρίνα η οποία του δημιουργούσε πονοκέφαλο. Πονοκέφαλο και επιθυμία... Επιθυμία να την κάνει να ουρλιάζει το όνομα του και μετά να την πετάξει . Ήταν αρκετά ελκυστική. Αυτό ήταν γεγονός. Ακόμα κι αν έμοιαζε με την Κάρλα ο Λίαμ μπορούσε να δει άπειρες διάφορες ανάμεσα τους. Το χάσμα ήταν τεράστιο.

«Έχεις σκοπό να απαντήσεις;»

«Πολλά λες» Είπε κοφτά και σηκώθηκε. Η Καρίνα πρόσεξε τα σκληρά χαρακτηριστικά του προσώπου του . Άλλαζε συνεχώς όψη. Τελικά αυτό που λένε πως ο διάολος έχει πολλές μορφές ισχύει , σκέφτηκε και ανέβασε τα ποδιά της πάνω στην καρέκλα παριστάνοντας την αδιάφορη.

«Αύριο πρέπει να γίνεις η Κάρλα για λίγες ώρες και μετά είσαι ελεύθερη» Είπε κι εκείνη παραξενεύτηκε. Αυτό παραήταν εύκολο . Μπορεί να μην ήθελε εξ αρχής να μπλέξει σε μια τέτοια κατάσταση άλλα αν ήταν ο μοναδικός δρόμος για να γυρίσει σπίτι θα τον διάβαινε.

«Αυτό; Μόνο αυτό και θα με αφήσεις να φύγω;»

«Δεν είναι τόσο εύκολο. Υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζεις. Πολλά που πρέπει να μάθεις και πάνω από όλα το πιο σημαντικό....» Γύρισε ξαφνικά προς το μέρος της και την πλησίασε. Η Καρίνα τραβήχτηκε άλλα εκείνος πρόλαβε να βάλει τα χέρια του δεξιά και αριστερά στα μπράτσα της καρέκλας κλειδώνοντας την ανάμεσα. «Θέλω αυτό το όμορφο στοματάκι να είναι κλειστό αύριο... Σφραγισμένο. Χωρίς φωνή και μιλιά... » Ο κρύος ιδρώτας που έλουσε την πλάτη της άρχισε να μουσκεύει σιγανά την μπλούζα του και η Καρίνα ξεροκαταπιε. Ο Λίαμ απείχε 3 ίσως 5 εκατοστά μακριά από το πρόσωπο της. Ήταν γρήγορος. Ποτέ δεν περίμενε να βρεθεί κοντά της σε τόσο λίγο χρόνο. Την εξόργιζε ο εαυτός της που δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Δεν έπρεπε να δείξει αδυναμία. Η αδυναμία. την είχε οδηγήσει στο μεγαλύτερο λάθος της ζωής της πριν λίγα χρόνια.

Έσπρωξε με δύναμη τα χέρια του και σηκώθηκε.

«Μην με ξαναπλησιασεις γιατί στο ορκίζομαι θα...»

«Θα;» Είπε ο Λίαμ και έκλεισε ξανά την απόσταση μεταξύ τους. Όσο και να ήθελε και ο ίδιος να την δει σαν αντικείμενο το βλέμμα στα μάτια της και η αύρα που ανέδυε το κορμί της τον μαγνήτιζαν. Αναγνώρισε την επικινδυνότητα της και κοντοστάθηκε.

«Άκουσε με καλά. Η αδερφή σου έπαιζε ένα παιχνίδι επειδή το ήθελε τόσο καιρό. Περιμένω αύριο έναν σημαντικό επιχειρηματία. Θα κάνεις ότι είσαι εκείνη. Θα προφασιστώ πως είσαι άρρωστη και δεν θα ανοίξεις το στόμα σου ότι και να γίνει κατάλαβες; Και πριν ρωτήσεις ναι, μετά από αυτό θα είσαι ελεύθερη. Αν όμως ....» Είπε σιγανά και χάιδεψε τα χείλη της με το δάχτυλο του. «Αν όμως βγει από δω μέσα έστω και μια λέξη είσαι νεκρή...»

«Θα φύγω;» Ρώτησε χωρίς να σαλέψει. Κόλλησε τα μάτια της πάνω του και για πρώτη φορά έκανε εκείνη το βήμα κοντά του. Δεν ήταν χαζή και έβλεπε την επιρροή της. Πάραυτα είχε μπροστά της κατά τα δικά της πιστεύω έναν άνθρωπο ψυχακια. Έναν τρελό. Έπρεπε να βεβαιωθεί πως θα την άφηνε ελεύθερη

«Ναι. Θα έρθει. Θα κάτσει για λίγο. Θα σε δει και μόλις φύγει θα σε γυρίσω στους δικούς σου»

Ακόμα και ο ίδιος πίστεψε τα ψέματα του για ένα λεπτό. Φυσικά και δεν θα την άφηνε. Η επίσκεψη ήταν καθαρά τυπική και δεν θα ζητούσε πότε να μείνει μόνος μαζί της όπως άλλες φορές.

«Λύσε μου μια απορία... » Είπε η Καρίνα και του γύρισε την πλάτη της.

«Ποια ήταν η σχέση της αδερφής μου μαζί σου και μαζί του;» Ο Λίαμ σήκωσε το βλέμμα του και έβρισε νοερά.

«Δεν σε ενδιαφέρει άλλα για να σου λύσω την απορία θα σου πω. Η Κλάρα ήταν γυναίκα μου. Κατά κάποιον τρόπο ας πούμε. Ο άντρας που θα έρθει για μένα σημαίνει πολλά. Είναι πελάτης μου και θέλω να κλείσω μια σημαντική συμφωνία μαζί του. Είχε ας πούμε. κάποια αδυναμία στις ωραίες γυναίκες και κατ επέκταση στην αδερφή σου... Το μόνο που έκανε ήταν να τον φλερτάρει ελαφρά και τέλος. Δεν θα ρισκάρω το ηλίθιο στοματάκι σου να το καταστρέψει όλο αυτό. Για αυτό απλά θα είσαι σιωπηλή»

«Μάλιστα ... Την έβαζες δηλαδή να του κάνει τα γλυκά μάτια κι εκείνη σαν ηλίθια επειδή σε αγαπούσε υπέκυπτε έτσι;»

«Παρ το όπως θέλεις δεν με ενδιαφέρει. Λοιπόν ; Ζωντανή η νεκρή;»

Η Καρδιά της χτύπησε δυνατά στην ερώτηση του... Ένιωθε βρώμικη και μόνο στη σκέψη πως η Κλάρα έκανε κάτι τέτοιο.

«Τικ Τοκ....» Είπε ο Λίαμ και έδειξε το ρολόι του περιμένοντας σίγουρος την απάντηση της...

Τα φιλια μου σε ολους! Αν καταφερω θα βαλω και αυριο... Αλλιως παρασκευη σιγουρα