"Ξέρεις γιατί γελάω; Γιατί μόλις έχασα την πίστη μου στους ανθρώπους... Μόλις έχασα την ψυχή μου ...Και Ξέρεις γιατί; Γιατί εσύ... Ναι εσύ... Εσύ τα πήρες όλα..."

Ο Λιαμ έβγαλε το όπλο του και σημάδεψε τον Μαξ ενώ ο Γκαελ μπήκε κατευθείαν ανάμεσα χωρίς δεύτερη σκέψη...

"ΕΊΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΆ ΣΟΥ ;" Φώναξε δυνατά και έπιασε το όπλο του .

"ΆΦΗΣΕ ΤΟΝ ! ΆΦΗΣΕ ΤΟΝ ΝΑ ΞΕΣΠΆΣΕΙ ΠΆΝΩ ΜΟΥ! ΜΠΉΚΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕΣΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΏΣ ΤΗΝ ΈΚΑΝΕ;;;"

"ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ! ΜΕ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ! ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΩΣ Ο ΜΠΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΉ ΤΟΥ ΤΑ ΧΑΡΤΙΆ;;; ΠΩΣ ΑΝΆ ΠΆΣΑ ΏΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΉ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΠΟΥΚΆΡΟΥΝ ΜΈΣΑ ΟΙ ΜΠΆΤΣΟΙ;" Ο Γκαελ ακούγοντας τον Λιαμ σκέφτηκε πως αυτό ήταν το μόνο που δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί. Ο Μπεν δεν είχε τίποτα στα χέρια του και το γεγονός πως είχε φύγει από το ξενοδοχείο τον βόλευε... Βέβαια αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε στην περίπτωση ο Λιαμ τον έβρισκε... Σίγουρα όταν ο Μπεν θα πήγαινε να πληρώσει για το παιδί θα έβλεπε πως δεν υπήρχε κάνεις... Έπρεπε να δράσει γρήγορα.  Να βρει πρώτος τον Μπεν και να βεβαιωθεί πως θα έμενε μακριά από τον Λιαμ. Ακόμα κι αν έπρεπε να τον σκοτώσει...

"ΕΓΏ ΦΕΎΓΩ! ΒΓΑΛΤΑ ΠΈΡΑ ΜΌΝΟΣ ΣΟΥ ΜΑΖΊ ΤΉΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΆ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ ΚΆΤΩ!!! ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΑΡΙΟΛΗ ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΈΝΟΣ ΝΑ ΠΗΔΉΞΕΙ ΜΙΑ ΓΚΌΜΕΝΆ ΧΤΥΠΗΜΈΝΗ!" Ο Μαξ άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Ο Γκαελ έμεινε για λίγο σιωπηλός χαμένος στις δικές του σκέψεις ώσπου ο Λιαμ έβγαλε μια τρομακτική κραυγη .

"Θα της μάθω μόνος τον δύσκολο δρόμο...." Είπε και γέλασε . Έμοιαζε με τρελός και δυστυχώς η αλήθεια ήταν πως  δεν διέφερε καθόλου στην κατάσταση του από έναν κανονικό ψυχοπαθή. Μεταμόρφωσε τον εσωτερικό του πόνο σε τρέλα και την άφησε να κυριαρχήσει

"Τι εννοείς;" Ρώτησε ο Γκαελ

"Αυτό που κατάλαβες εννοώ! Βγες και πήγαινε  κάτω. Ειδοποίησε την Άμαντα να πάει στον Έντουαρντ που περιμένει και μην γυρίσει κάνεις στο Σπίτι μέχρι το πρωί!"

"Λιαμ ... Αυτό που σκέφτεσαι...Δεν νομίζω πως ..."

"Γκαελ βγάλε το σκασμό και πάρε δρόμο τώρα !"

Ο Γκαελ έφυγε μαζί με χιλιάδες νοσηρές σκέψεις για την τύχη της ... Μετανιώνε... Φυσικά και το έκανε αλλά ήταν ήδη αργά...

Μόλις ο Λιαμ έμεινε μόνος άναψε ένα τσιγάρο και ξεκίνησε να πίνει... Ήταν ο μόνος τρόπος για να καταφέρει να την αποτελειώσει... Κάθε φορά που σήκωνε το χέρι του πάνω της ήθελε ο ίδιος να το κόψει από τη ρίζα... Κάθε φορά όμως οι φωτογραφίες του θύμιζαν την προδοσία της.  Του θύμιζαν πως για πρώτη φορά φέρθηκε παντελονατα και την πάτησε...

Μισό μπουκάλι βότκα  ήταν αρκετό για να θολώσει το ταραγμένο του μυαλό... Ήταν το μοναδικό πο το που του προκαλούσε ζάλη γι αυτό και το απέφευγε, στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως ήταν το ελιξήριο που θα τον έκανε κυριολεκτικά αναίσθητο...

Πήγε μέχρι το δωμάτιο της και άνοιξε την πόρτα προκαλώντας θόρυβο. Παρά τον έντονο ήχο όμως εκείνη δεν κουνήθηκε καθόλου. Ο Λιαμ πήγε κοντά στο κρεβάτι. Τα μαλλιά της ήταν μπροστά στο πρόσωπο της . Το γυμνό της κορμί έτρεμε και τα μάτια της ήταν κλειστά. Η Καρίνα είχε παραδοθεί στον πόνο και έκαιγε από πυρετό.  Τράβηξε τις τούφες που έπεφταν πάνω στο πρόσωπο της και αντικρίζοντας το τρομακτικό θέαμα έσπασε...

Τα χαρακτηριστικά της ήταν αλλοιωμένα . Το δέρμα της  στο πρόσωπο , τα χερια και την μεση ήταν κόκκινο ενώ σε αρκετά σημεία είχε έντονες μωβ μελανιές. Μπήκε με μόνη προδιάθεση να την βιάσει και κατέληξε γονατιστός μπροστά της να κλαίει σιωπηλά... Είχε να κλάψει απο το θάνατο του πατέρα του. Έκλαιγε με την ψυχή του . Της έδινε την ένα κομμάτι της ξέροντας πως μόλις συνέλθει θα της το πάρει πίσω.

Άπλωσε το χέρι του και ακούμπησε τα πρησμένα της χείλη με τα δάχτυλα του . Η Καρίνα ούτε κουνήθηκε.

"Γιατί το έκανες μου λες ; "Ψιθύρισε και σκούπισε τα μάτια του. Σηκώθηκε και την κοίταξε. Έπιασε το σεντόνι και το τράβηξε καλύπτοντας το γυμνό κορμί της . Δεν μπόρεσε... Όσο και να ήθελε να την ξυπνήσει για να καταστρέψει ότι απέμεινε δεν άντεξε...

Πήγε στην πόρτα και έκλεισε το φως ... Βγήκε στο σαλόνι και κάθισε στο καναπέ. Έτριψε τα μάτια του και άρπαξε το μπουκάλι...

"Είσαι αδύναμος  !! " Είπε στον εαυτό του και ρούφηξε όσο αλκοόλ μπορούσε.

"Είσαι δειλός! Έπρεπε να την ξυπνήσεις και εσυ τι έκανες; Άφησες εκείνα τα γαμημένα... Εκείνα τα ΓΑΜΗΜΈΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΎΡΓΗΣΕ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΒΆΛΛΟΥΝ!!!" χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι... Άνοιξε το μικρό συρτάρι που υπήρχε στην εσωτερική υποδοχή του τραπεζιού και έβγαλε ένα σακουλάκι από μέσα. Το άνοιξε και απελευθέρωσε την λευκή σκόνη πάνω στο τραπέζι. Πάντα κορόιδευε τον Μαξ που του άρεσε ενίοτε να σνιφαρει... Πάντα έμενε αμέτοχος σε αυτή τη μαλάκια ...

"Πρώτη φορά ένιωσες μαλακα... Πρώτη φορά σε πρόδωσε και πρώτη φορά δειλιασες... Δεν γαμιεται; " Είπε και έστρωσε την άσπρη σκόνη σε μια ευθεία γραμμή με την κάρτα που υπήρχε μέσα στο συρτάρι. Μιμουμενος τις κινήσεις του Μαξ πλησίασε το τραπέζι και ρούφηξε την γραμμή δυνατά με την μύτη.

Η σκόνη έκανε αμέσως δουλειά... Έγειρε το κορμί του προς τα πίσω και κοίταξε το ταβάνι.

"Είσαι τρελός αν νομίζεις πως θα υποκυψω σε αυτή τη τρέλα!"

"Πολύ φοβάμαι πως θα το κάνεις θέλεις δε θέλεις δεσποινίς Χάρτ..."

"Δεν θα γίνω ποτέ το παιχνιδάκι σας Κύριε Κολινς "

Έφερε στο μυαλό του τα λόγια της και το έντονο παρουσιαστικό της εκείνη την ημέρα... Σύγκρινε νοερά την εικόνα της τότε με την εικόνα που αντίκρισε στο δωμάτιο λίγα λεπτά πριν ... Ανατρίχιασε... Το μυαλό του χανόταν , βυθιζόταν σε σκέψεις και η ουσία άρχισε να επιφέρει περίεργες αισθήσεις.

"Δεν έπρεπε να μου ζητήσεις να μείνω... " Ψέλλισε και ήπιε κι άλλο... Έφτιαξε μια ακόμα άσπρη γραμμή. Τη ρούφηξε και άρχισε να βήχει. Καθάρισε το λαιμό του με αλκοόλ..

Η Κοκαΐνη  ήταν κάτι που ο Λιαμ έβαζε για πρώτη φορά στον οργανισμό του ... Κάτι που σε συνδυασμό με το αλκοόλ έφερε ένα δυσοίωνο αποτέλεσμα... Ξαφνικά η καρδιά του άρχισε να χτυπάει δυνατά και γρήγορα. Προσπάθησε να σηκωθεί και παραπατησε. Έπεσε πάνω στο μικρό τραπεζάκι δίπλα από το καναπέ και εκεινο έσπασε μονομιάς από το βάρος του. Δεν μπορούσε να ελέγξει κανένα άκρο του.

Πανικό... ένιωθε μόνο πανικό... Άρχισε να σέρνεται προς το διάδρομο για να φτάσει στο τηλέφωνο που υπήρχε στο κομοδίνο . Τα μάτια του μαυριζαν και επέστρεφαν στην αρχική τους κατάσταση συνεχώς. Δεν ήξερε τι του συμβαίνει. Με τα χίλια ζόρια κατάφερε να σηκώσει το χέρι του αλλά ένας έντονος πόνος στην καρδιά τον έκανε να ουρλιάξει. Η κραυγή ήταν αρκετά δυνατή... Τόσο δυνατή που έβγαλε την Καρινα από το λήθαργο και άνοιξε τα μάτια της . Ήταν η σειρά της να τον ακούει να φωνάζει αλλά δεν ήθελε και πολύ για να αντιληφθεί πως βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση. 

Της έκανε πολλά μέσα σε λίγες μόνο ώρες, την χτύπησε μέχρι θανάτου και την παράτησε στο πάτωμα γυμνή. Εκείνη όμως μέσα της ήξερε την αλήθεια. Όπως ήξερε ότι δεν θα έφευγε ζωντανή από το ρετιρέ... Έπιασε το σιδερένιο κιγκλίδωμα του κρεβατιού και ανασηκωθηκε . Ήταν λουσμενη στον ιδρώτα... Τα μαλλιά της είχαν μουσκεψει και κρύωνε αρκετά. Δεν το έβαλε όμως κάτω. Είδε πως η πόρτα της δεν ήταν κλειστή.

Λίγο πριν κατεβάσει το πόδι της τον άκουσε να ουρλιάζει ξανά... Έβαλε το πείσμα της σε δράση και διέταξε το κατεστραμμένο της κορμί να υπακούσει στο μυαλό... τα πόδια της έτρεμαν πάραυτα όμως τύλιξε το σεντόνι γύρω της και περπάτησε τοίχο τοίχο μεχρι την πόρτα.

Φοβισμένη για το τι θα αντικρίσει βγει την άνοιξε δειλά. Ρίσκαρε την ζωή της βγαίνοντας αλλά η απόφαση πάρθηκε. Μόλις βγήκε  τον είδε στην άλλη άκρη  τοτ διαδρόμου ξαπλωμένο κάτω. Το χέρι του ήταν τοποθετημένο πάνω στην καρδιά και το στήθος του ανεβοκατεβαίνε γρήγορα.

"Λιαμ ;"Ψέλλισε και αμέσως μορφασε. Πόνεσε και μόνο που μίλησε. Τα χείλη της καθώς τα κούνησε άνοιξαν και γεύτηκε το αίμα της για ακόμα μια φορά...

Ακουμπώντας πάνω στο τοίχο πέρασε από το σαλόνι και είδε τα μπουκάλια και την σκόνη... έφταναν για να εξηγήσουν την κατάσταση του . Το βλέμμα της όσο τον πλησιαζε εστίασε στο τηλέφωνο που υπήρχε στο κομοδίνο. Ο Λιαμ άρχισε να ανασάνει βαριά. Ξαφνικά το κορμί του έκανε έναν σπασμό.

"Φυ...φυγε..." Είπε μέσα στην θολούρα του ...

Μόλις τον άκουσε δάκρυα έφτασαν στα μάτια της . Άφησε τα χέρια της από το τοίχο  και αμέσως το σώμα της σωριάστηκε κάτω. Έπιασε με τα τρεμάμενα χέρια της το κεφάλι του και ανασηκωνοντας το, το ακούμπησε πάνω στα πόδια της . Είχε δει στην Αυστραλία όταν πρωτοπηγε άνθρωπο να παθαίνει κρίση από ουσίες και ήξερε τι να κάνει. Δυστυχώς όμως η σωματική της κατάσταση δεν της επέτρεπε να τον γυρίσει στο πλάι.

Ο Λιαμ άρχισε να βήχει δυνατά και τα δόντια του χτυπούσαν το ένα το άλλο συνεχώς.

Συνδύασε χέρια πόδια και σώμα έτσι ώστε να καταφέρει όπως όπως να τον γυρίσει στο πλάι. Ακούμπησε την πλάτη της στο τοίχο και τράβηξε το σεντόνι από πανω της σκεπαζοντας το σώμα του.

Ήταν οδυνηρό για την ίδια να ζει μια τετοια στιγμή. Αν έβαζε δύναμη θα κατάφερνε να βγει από το ρετιρέ. Ίσως και να τηλεφωνήσει συην αστυνομία... Της ειπε να φύγει... Της ειπε να φύγει αλλά εκείνη δεν το έκανε ... Έμεινε όπως  κι εκείνος όταν του το ζήτησε....

Ένας ακόμα σπασμος ήρθε και η Καρινα έβαλε το δάχτυλο της στα χείλη του και τον ανάγκασε να ανοίξει το στόμα του. Έλεγξε την γλώσσα του και έπειτα τοποθέτησε το χέρι της πάνω στο μάγουλο του . Η θερμοκρασία του είχε πέσει αρκετά... Σκέφτηκε αμέσως πως προκλήθηκε στο σώμα του κάποιου είδος σοκ . Όσο και να κρύωνε η ίδια τον σκέπασε καλύτερα. Έβαλε το ένα της χέρι μέσα από την μπλούζα του και άρχισε να τρίβει απαλά το στήθος του ενώ με το άλλο χάιδευε τα μαλλιά του  σε μια προσπάθεια να τον ηρεμήσει.

Δεν το ήθελε, όμως δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της . Έκαιγαν κάθε σπιθαμή του δέρματος της καθώς έπεφταν...

Έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω και άφησε τον κόμπο στο λαιμό της να μεταμορφωθεί σε λυγμό...Έναν λυγμό που είχε ένταση και μορφή. Την δική του μορφή...

Το πρωί...

Ο Μαξ στεκόταν κάτασπρος στην είσοδο χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη. Η Καρίνα ήταν καθισμένη κάτω και το κεφάλι της είχε γείρει προς τα πίσω . Ήταν γυμνή, όπως ακριβώς την βρηκε όταν μπήκε στο δωμάτιο της.

Ο Λιαμ ξάπλωνε στα πόδια της και ήταν καλυμμένος με ένα σεντόνι. Τα χέρια της ήταν απλωμένα πάνω του αλλά η ίδια έμοιαζε νεκρή. Το χρώμα της είχε χαθεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και οι μελανιές έμοιαζαν ψεύτικες...  Κοίταξε απέναντι στο σαλόνι και όταν είδε τι υπήρχε πάνω άρχισε να βρίζει. Έτρεξε αμέσως και τοποθέτησε το δάχτυλο του στο λαιμό του Λιαμ ... Ο σφυγμός ήταν άψογος αλλά έμοιαζε βυθισμένος σε λειθαργο .

"Όλο μαλακιες κάνεις γαμω ...." είπε σιγάνα και γύρισε προς την Καρινα . Ξεροκαταπιε αλλά δεν είχε επιλογή έπρεπε να δει και τον δικό της σφυγμό....

Σας φιλώ....