"Πιστεύεις αλήθεια στα θαύματα; "

Η σιωπή ποτ επικράτησε ήταν αρκετά άβολη μέχρι που ο Μαξ αποφάσισε να την σπάσει...

"Καφέ;' Ρώτησε με έναν απίστευτα φυσικό τόνο στη φωνή και σηκώθηκε. Πήγε μέχρι της καφετιέρα σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα και πάτησε το κουμπί.

"Μην το ρωτας καν..." Μουρμουρησε Ο Λιαμ και κοίταξε τον Γκαελ . Ήταν σίγουρος πως το πρωί θα τους έβρισκε στο σπίτι όπως ήταν σίγουρος και πως θα είχαν καταλάβει τι έγινε. Αποφάσισε να κρατήσει ουδέτερη στάση και έπιασε την Καρινα από τη μέση οδηγώντας την προς το τραπέζι.

"Όλα είναι καλά..." της ψιθύρισε κι εκείνη άφησε το βλέμμα της να περιπλανηθεί στην κουζίνα ψάχνοντας του Μαξ . Μόλις εκείνος γύρισε και την κοίταξε της χαμογέλασε γλυκά και άφησε από μια κούπα με καφέ στο τραπέζι

"Και τώρα που γίναμε μια ωραία παρέα, μήπως να φέρω και τα χαρτιά για να μιλήσουμε για όσα έγιναν χθες μπροστά της ;" Σχολίασε πικρόχολα ο Γκαελ και σηκώθηκε "βασικά πάω να πιω το καφέ μου μέσα..." συνέχισε και έφυγε.

"Μην δίνεις σημασία στον ηλίθιο πρωί πρωί... Πιες το καφέ σου "Ο Μαξ κάθισε και κοίταξε αυτή τη φορά τον Λιαμ χαρίζοντας του ένα ευχαριστήριο βλέμμα.

"Χθες όλα πήγαν καλά αν εξαιρέσεις πως ο Γκαελ τράκαρε το αυτοκίνητο..."

"Τράκαρε;"Ρώτησε ο Λιαμ περίεργος

"Ναι ..Το στουκαρε πάνω σε ένα κολωνάκι αλλά ευτυχώς όλα είναι καλά... Όσο για τις δουλειά έχουμε 5!!" Απάντησε ευδιάθετος και ο Λιαμ χαμογέλασε

"Εξαιρετική δουλειά λοιπόν! Σήμερα είστε ελεύθεροι... Την άλλη εβδομάδα φεύγεις, φρόντισε να είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος και να γυρίσεις πίσω σύντομα"

"Ναι . Τα έχω όλα υπό έλεγχο εγώ... Εσύ;" Ρώτησε χαμηλά και ο Λιαμ ακούμπησε το χέρι της Καρινας

"Όλα καλά εδώ...." Απάντησε ήρεμα..

Ο Μαξ αρκέστηκε στα λόγια του και σηκώθηκε.

"Εμένα με συγχωρείτε αλλα πρέπει φύγω. Είδα πως έσπασε και το παράθυρο στο δωμάτιο θα κοιτάξω να φέρω άνθρωπο το απόγευμα..."

Ο Μαξ έφυγε και η Καρινα ανακάτεψε αμίλητη τον καφέ με το κουταλάκι...

"Σκεπτική...." Σχολίασε ο Λιαμ
"Έλα δω !" Είπε αμέσως μετά και την έπιασε από τη μέση . Την τράβηξε και την τοποθέτησε πάνω του απολαμβάνοντας τα κατακόκκινα της μάγουλα...

"Μπορούμε να το κάνουμε μαζί;" την ρώτησε κι εκείνη ξεφυσηξε

"Ποιο πράγμα;"

"Ξέρεις ποιο πράγμα Καρινα ... Μπορώ να αναγκάζω τον Ραμιρεζ να έρθει εδώ για να σε έχω ασφαλή... Έπειτα να υπογράψει με την προϋπόθεση πως θα περάσει κάποιο χρόνο μαζί σου ... Αυτό φυσικά δεν θα συμβεί ποτέ...Και όσο για τον γιο του αυτό θα το κανονίσω μόνος..." Η Καρίνα έκπληκτη γουρλωσε τα μάτια της .

"Και μετά;" Ρώτησε αναστατωμένη

"Νομίζω πως υπάρχει για σένα μια θέση εδώ μέσα...Αν πραγματικά το επιθυμείς "της ειπε και την φιλησε .. Η Καρινα δεν πίστευε στα μάτια της ...

Τον αγκάλιασε και κουρνιασε στα χέρια του ...

1 εβδομάδα αργότερα

Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα αυτές τις μέρες ...Όλα είναι τόσο διαφορετικά, τόσο οικεία... ο Μαξ σήμερα φεύγει και αισθάνομαι περίεργα, ξέρω πως θα λείψει περίπου 4 ημέρες και στην πέμπτη κρίνονται όλα ... Ειναι η μερα που η συμφωνια θα επικυρωθει και θα κλείσει ... Ο Λιαμ έστειλε ήδη μία επιστολή στον Ραμιρεζ για να έρθει εδώ αλλά ακόμα δεν έχουμε λάβει απάντηση...

Ο Γκαελ με αποφεύγει συνεχώς, προσπαθεί να λείπει από το σπίτι και δεν τον έχω δει σχεδόν καθόλου όλη την εβδομάδα . Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω κιόλας να τον δω. Δεν ξέρω πως μπορεί να αντιδράσω αμα μείνω μόνη μαζί του ή άμα τον πετύχω πουθενά ...

Όσο για τον Λιαμ , μπορώ να πω ότι αισθάνομαι περίεργα. Είμαι επιφυλακτική... Δεν ξέρω τι σκέφτεται αλλά είμαι σίγουρη πως ακομα πιστεύει ότι τον έχω προδώσει, αν και η συμπεριφορά του δείχνει το αντίθετο ...

Πώς όμως να σβήσεις έξι ολόκληρους μήνες μέσα σε λιγες μόλις ημέρες; πώς να πετάξεις στα σκουπίδια τόσα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν; Υπάρχουν βράδια που ακόμα θυμάμαι τον εαυτό μου να κλαίει, να τρέμει και η μόνη μου παρηγοριά ήταν ο Μαξ... Όχι ο Λιαμ. Εκείνος φρόντιζε έτσι ώστε να υποφέρω....

Κέρω πως μπορεί να ακούγομαι μελοδραματική αλλά αυτή είναι η αλήθεια . Οταν μου πρότεινε να μείνω εδώ, μαζί του, ειπε πως δεν θα αφήσει ποτέ κανέναν να με πειράξει . Ποιος όμως εγγυάται ότι αυτό δεν θα αλλάξει; Ποιος μπορεί να μου πει ότι ο Λιαμ αυριο δεν θα βρει τον παλιό καλό του εαυτό; Με έβαλε να ορκιστώ και ξέρω πολύ καλά γιατί το έκανε. Αυτό που δεν ξέρω και με βασανίζει , είναι πως αν ποτε πάρω την απόφαση να φύγω, κατά πόσο θα το αντέξω ... Κατά πόσο θα αντέξω να διαλυθω ξανά...

Ακούω την φασαρία στο σαλόνι... Φτιάχνω τα ρούχα μου , που φυσικά είναι του Λιαμ και πριν βγω η πόρτα μου χτυπάει...

Ξέρω ποιος είναι...

[....]

Ο Μαξ μπήκε μέσα και η Καρίνα μόλις τον είδε έτρεξε καταπάνω του, πήδηξε και εκείνος την σήκωσε ψηλά... Τύλιξε τα χέρια και τα πόδια της γύρω του και κουρνιασε το κεφάλι της στο λαιμό του... Τα λόγια ήταν περιττά μια τέτοια στιγμή...

Αυτός ο άνθρωπος στάθηκε βράχος για εκείνη. Ο αποχωρισμός ομως, ακόμα και αν γυρνούσε πίσω ήταν σκληρός και για τους δύο...

" Νομίζω πως σε αφήνω σε καλά χέρια. Έτσι δεν είναι μικρή," της είπε και εκείνη γέλασε... Την κατέβασε απαλά κάτω και την τράβηξε στην αγκαλιά του

" Σε ευχαριστώ... Σε ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα. Ησουν πάντα εκεί , κάθε βράδυ , κάθε πρωί... Κάθε στιγμή που έσβηνα εσύ φροντιζες να με κρατάς..." Η Καρίνα δάκρυσε αλλά αυτή τη φορά τα μάτια της έλαμπαν ο ευγνωμοσύνη ...

" Μην τα σκέφτεσαι αυτά έχουν πια περάσει..." Είπε και σκούπισε τα μάτια της

"Κοιτα να γυρίσεις γρήγορα το καλό που σου θέλω ! Κατάλαβες;"

"Θα γυρίσω κοριτσάκι μου , θα γυρίσω και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά... Έχε του λίγο εμπιστοσύνη. Πίστεψέ με και εκείνος προσπαθεί, ξέρω πως πάλεψε πολύ σκληρά με τον εαυτό του αλλά κοίτα πώς άλλαξε! Κοίτα πώς έγινε ..Σ'αγαπαει Καρινα... Δώστου απλα μία ευκαιρία"

Εκείνη του γύρισε την πλάτη και περπάτησε μέχρι το κρεβάτι.

"Υπάρχουν στιγμές που είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό Μαξ ...Ξέρω ότι καταβαθος πιστεύει αλομα οτι εδωσα τα χαρτια στο Μπεν. Δεν ξερω γιατι αποφασισε να το αφησει στην άκρη αλλα ακομα με θεωρεί ένοχη ..." Είπε και ένιωσε τα χέρια του γύρω της

"Έχε πίστη Καρινα ...." Την γύρισε και την φίλησε στο μέτωπο.

"Λοιπόν όχι άλλη θλίψη! Δώσε μου μια γερή αγκαλιά και θα σε δω σε 4 μέρες!"

Εκείνη χαμογέλασε και τον έσφιξε

"Να προσέχεις..." του ειπε και εκείνος χάιδεψε τα μαλλιά της και έφυγε...

Σας φιλώ....