"Τα βρίσκεις σκούρα, τίποτε δεν είναι όπως το φανταζόσουν και παγωνεις στη στιγμή..."

Σηκώθηκε και στάθηκε ακριβώς ένα μέτρο μακριά του. Χωρίς να πει κουβέντα παραπάνω καθόταν και τον  κοιτούσε μέσα στα μάτια. Ο Λιαμ κρατούσε σφιχτά το ζωνάρι και προσπαθούσε να μαντέψει την επόμενη της κίνηση. Φυσικά και δεν είχε σκοπό να το χρησιμοποιήσει. Πότε δεν χτυπούσε μια γυναίκα με τίποτα άλλο πέρα από τα ίδια του τα χέρια. Ήταν βίαιος άνθρωπος αλλά το απολάμβανε. Πάραυτα όμως ήθελε απλά να δει την αντίδραση της . Η αλήθεια ήταν πως κάπου καταβαθος πίστευε ότι θα άρχιζε να κλαίει και μόνο στην ιδέα να την χτυπήσει με την ζώνη αλλά εκείνη τον διέψευσε. 

Ξάφνου η Καρινα πλησίασε αρκετά κοντά , έσβησε την μεταξύ τους απόσταση και στάθηκε λίγα εκατοστά μακριά του. Σοβαρή. Αγέρωχη. Δίχως ίχνος φόβου στα μάτια της.

"Δεν σε φοβάμαι. Φοβήθηκα στο παρελθόν και πλέον έχω περάσει αυτό το στάδιο. Χτύπα λοιπόν... Και πάλι θα σταθώ μπροστά σου. Και πάλι βγάλω γλώσσα. Και πάλι θα σου εναντιωθω.  Δεν είμαι κτήμα κανενός κύριε Κολινς πόσο μάλλον ενός άντρα σαν και σένα..." Ρίσκαρε με τον τρόπο που του απάντησε αλλά δεν την ένοιαζε. Από την ώρα που πήρε θέση μπροστά του κάτι μέσα της της έλεγε πως δεν θα την χτυπούσε. Ίσως ήταν ένστικτο ίσως πάλι  απλή σκέψη, της έδωσε όμως την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν. 

Ο Λιαμ επεξεργάστηκε προσεκτικά όσα του είπε. Άνοιξε την παλάμη του και η ζώνη έπεσε στο πάτωμα. Τα μάτια της δεν κινήθηκαν καν από τον στόχο.

"Έχετε δίκιο δεσποινίς Χάρτ. Δεν είστε κτήμα κανενός αλλά πολύ φοβάμαι πως θα πρέπει...." Σταμάτησε.  Έκανε ένα βήμα πίσω και χαζεψε το κορμί της. Το στήθος της ανεβοκατεβαίνε σαν τρελό και η ματιά του κόλλησε πάνω του . Θα χρησιμοποιούσε κάθε μέσο από την πρωτη κι όλας μέρα για να δει τα όρια της . "Πολύ φοβάμαι λοιπόν, πως θα πρέπει να σου μάθω πως γίνεσαι κτήμα..."

Στο τελείωμα την επιασε απροετοίμαστη, την άρπαξε  από την μέση και την πέταξε στο κρεβάτι πίσω της. Έπεσε από πάνω της και κράτησε τα χέρια της σφιχτά πάνω από το κεφάλι. Η Καρινα δεν φώναξε. Δεν φοβήθηκε καν απο την αστραπιαία του κίνηση...

Για ακόμα μια φορά τον άφηνε παγωτό και ο Λιαμ άρχισε να εκνευρίζεται. Κράτησε τα χέρια της με το ένα χέρι και αποφάσισε να πάει ένα επίπεδο παραπέρα. Να δοκιμάσει αυτές τις αντοχές που έδειχνε πως είχε. Κατέβασε το χέρι του χαμηλά μέχρι τη γάμπα της. Χάιδεψε το απαλό σαν μετάξι δέρμα της και άρχισε να ανεβαίνει πιο ψηλά.  Ο ρυθμός του σιγανος και η ανάσα του για κάποιο λόγο πιο γρήγορη.

"Δεν φοβάσαι ουτε τωρα ,δεσποινίς Χάρτ;" Ρώτησε και έσφιξε με τα δάχτυλα του το μπούτι της. Η Καρινα γέλασε και τον κοίταξε.

"Φόβο; Αν αυτό το λες φόβο είσαι γελασμένος αγόρι μου. Αηδία ναι ... φόβο ποτέ!"  Προσπάθησε να κρύψει όσο μπορούσε το χτυποκαρδι της. Η φωνή της ακούστηκε σίγουρη και δυνατή. Ο Λιαμ παρέμεινε σιωπηλός.

Συνέχισε να ανεβάζει το χέρι του μέχρι που έφτασε κάτω από την νυχτικια της. Η Καρινα παρέμεινε ανέκφραστη όσο την άγγιζε. Είχε βιώσει αυτό το συναίσθημα με τον πρώην σύντροφό της . Ήταν όμως σκληρό καρύδι. Δεν θα παρέδιδε τα όπλα τόσο εύκολα.

"Με την πρώτη ευκαιρία που θα μου δωθει θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια...." του ειπε και εκείνος γέλασε. Άρχισε να σφίγγει το δέρμα της στα δάχτυλα του υπερβολικά πολύ. Η Καρινα ένιωσε τον πόνο και το κορμί της αντέδρασε κάνοντάς έναν μορφασμο που τον ικανοποίησε.

"Θα δούμε ποιος θα σκοτώσει ποιον δεσποινίς Χάρτ ..." της απάντησε και σηκώθηκε από πάνω της. Απομακρύνθηκε. Έβγαλε από την πίσω τσέπη ένα χαρτάκι και της το πέταξε. Μερικοί το λένε ντε ζα βου.

"Θα πάρω την καταστροφή του προηγούμενου σαν ατύχημα...αν Δεν συμμορφωθείς όμως θα ξεχάσω τους τρόπους μου..." Η Καρινα γέλασε. Αναρωτήθηκε για μια στιγμή αν αυτός ο άντρας μπροστα της πιστεύει όσα λέει.

"Εχεις προθεσμία  μέχρι το απόγευμα Κολινς ! Κοίτα να με βγάλεις από δω μέσα και να βάλεις μυαλό. Ζούμε στον 21ο αιώνα που να πάρει! Δεν μπορείς να κάνεις ότι θέλεις τους ανθρώπους! Για το Θεό, καταλαβαίνεις τι προκαλείς ;" Η Καρινα σηκώθηκε σε μια τελευταία προσπάθεια να δει ακριβώς υπάρχει μέσα στο κεφάλι του Λιαμ. Ίσως όλα αυτά ήταν ένα κακο όνειρο. Μια παρεξήγηση καταβαθος.

"Συγνωμη που σου χαλάω την οφθαλμαπάτη αλλά κόιτα να συμβιβαστείς. Μου ανήκεις!" Εκείνη σαστισε . Δεν γινόταν να μιλάει σοβαρά σκέφτηκε και του γύρισε την πλάτη. Αισθανόταν πως βουλιάζει. Η ανάσα που έπαιρνε δεν της έφτανε για να γεμίσει τα πνευμόνια της. Τοποθέτησε το χέρι της στο στόμα για να μην ουρλιάξει και του δώσει την ικανοποίηση.

"Καλό σας βράδυ δεσποινίς Χάρτ" της είπε και έφυγε από το δωμάτιο. Ο ήχος από το κλειδί έπαιξε με το νευρικό της σύστημα και μόνη πλέον έβγαλε μια αρκετά δυνατή κραυγή. Έπεσε στα γόνατα και σφράγισε τα μάτια της.

"Όχι Καρινα... Δεν θα κλάψεις. Θα τα καταφέρεις. Θα βγεις από δω μέσα και θα πας στην αστυνομία..." Μουρμουρησε και έγειρε το κεφάλι της προς το κρεβάτι....

Το ίδιο βράδυ

"Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ειλικρινά..." αποκρίθηκε ο Γκαελ και κοίταξε τον Λιαμ . Από δίπλα ο Μαξ έμεινε σιωπηλός. Είχε ήδη ακούσει αρκετά που μια γυναίκα κατάφερε και του ξέφυγε μπροστά από τα μάτια του και δεν τον έπαιρνε να πει και πολλά.

"Στο είπα Γκαελ. Όλα θα πάνε όπως τα σχεδιάσαμε..."

"Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα συμμορφωθεί;" Ρώτησε και έτριψε το σαγόνι του.

"Δεν έχει επιλογή. Κάντε μια έρευνα για όλη τη ζωή της . Θέλω να ξέρω που ζει , με ποιους μιλάει,την δουλειά της, τα πάντα! Μόλις βρω το αδύναμο σημείο της,  θέλει δε θέλει θα υπακούσει"

"Είναι πολύ επικίνδυνο... Δεν ξέρω " Ο Μαξ πήρε θέση αλλά ο Λιαμ τον αγριοκοιταξε.

"Εσύ τα έκανες ήδη σκατα μια φορά!Δεν το συνεχίζω... Λοιπόν και πι δύο στις δουλειές σας ! Τα όπλα φτανουν σήμερα το βράδυ.  Ο χρόνος είναι χρήμα όπως έχετε μάθει κύριοι! Σήμερα θα μείνω εδώ να έχω το νου μου"

"Εμ ... " Είπε σιγάνα ο Γκαελ "φαγητό να της πάω πριν φύγω;"

"Φυσικά και όχι! Απλά πριν φύγεις ειδοποίησε την Άμαντα να έρθει πάνω..." αποκρίθηκε ο Λιαμ

"Πας καλά ρε ; πάντα πας εσύ στο δωματίο της και τώρα θα την φέρεις κι αυτή στο ρετιρέ;" Ειπε ο Γκαελ. Μπορεί ο Λιαμ  να ηταν το αφεντικό αλλά η μεταξύ τους σχέση ήταν αρκετά δυνατή για να μπορούν να τον αμφισβητούν χωρίς φόβο. Πάραυτα όμως ποτέ δεν ξεχνούσαν ποιος αποφασίζει.

"Δεν έχω όρεξη να κατέβω. Φρόντισε να έρθει εκείνη πάνω. Μετά θα την στείλω πίσω στη βάρδια της" Ο Μαξ σηκώθηκε και πήρε τον στο φάκελο από το γραφείο.

"Εγώ πάω να κανονίσω την παραλαβή. Αρκετή τρέλα υπάρχει εδώ μέσα..."μουρμούρισε και έφυγε. Μένοντας πλέον μόνοι ο Γκαελ βρήκε ευκαιρία. 

"Το ξέρεις πως αυτή η γυναίκα εκει μέσα θα μας καταστρέψει έτσι;" Ειπε και άναψε ένα τσιγάρο.

"Δεν το νομίζω. Είμαι τόσο κοντά στο να πετύχω την γαμημένη τη συμφωνία και δεν θα αφήσω κανέναν να το χαλάσει. Θα πάει και θα κάνει ό,τι ακριβώς έκανε τόσο καιρό η Κλάρα. Έχουμε καιρό μπροστά μας. Θα φροντίσω προσωπικά γι αυτό "απάντησε ο Λιαμ

"Όπως νομίζεις. Σίγουρα να μην της πάω φαγητό;"

"Είπα όχι !"

"Εντάξει. Εσύ αποφασίζεις. Πάω να φωνάξω την Άμαντα και φεύγω. Θα αργήσω να έρθω υποθέτω. Οι πληροφορίες όμως που θες θα βρίσκονται στο γραφείο το πρωί"

Ο Λιαμ ικανοποιημένος σέρβιρε ένα ποτό στον εαυτό του. Ο Γκαελ σηκώθηκε και αποχώρησε. Ίσως δεν ήταν καλή ιδέα να φέρει πάνω την προσωπική του πόρνη αλλά από την άλλη ένιωθε πως κάπου έπρεπε να ξεσπάσει.

Λεπτά αργότερα ο συρτος ήχος από τα τακούνια της άρχισε να αντηχεί στο ρετιρέ...

Σας φιλώ