"Αυτά που θεωρείς αθώα θα σε φέρουν σε καταστάσεις τρομακτικές "

Έκανε ένα ζεστό μπάνιο και έφτιαξε έναν καφέ. Το δωμάτιο που της έκλεισε είχε αρκετές ανέσεις και δική του μικρή κουζίνα. Ήταν σίγουρη πως η βραδιά θα κόστιζε αρκετά άλλα δεν μπήκε στο τρυπάκι να το σκεφτεί και πολύ. Την απασχολούσαν πιο σημαντικά πράγματα. Προσπάθησε να χαλαρώσει και φόρεσε ότι πιο άνετο βρήκε μέσα στη βαλίτσα της Κλάρας . Είχαν περάσει τρεις ώρες και δεν είχε κανένα νέο από τον Λίαμ. Κανονικά θα έπρεπε να αισθάνεται ανακουφισμένη άλλα εκείνη αντιθέτως ένιωθε ένα βάρος στο στήθος της. Ξαφνικά η πόρτα της χτύπησε. Ξερώντας πως μόνο ο Λίαμ θα πήγαινε στο δωμάτιο της σηκώθηκε και πήγε στη πόρτα. Την άνοιξε και προς μεγάλη της έκπληξη ο Μπεν στεκόταν και την κοιτούσε.

«Πως με βρήκες;» Ρώτησε μπερδεμένη κι εκείνος ανασήκωσε τους ώμους του.

«Ρώτησα στη ρεσεψιόν. Τόσο δύσκολο σου φαίνεται; » Η Καρίνα δεν μπόρεσε να τον πιστέψει. Δεν υπήρχε περίπτωση ο Λίαμ να έδινε τα στοιχεία της στην ρεσεψιόν. Από την άλλη όμως από την στιγμή που ήταν ελεύθερη ίσως αποφάσισε να το κάνει.

«Μάλιστα. Ήθελες κάτι;» Ρώτησε και έδειξε αμέσως την δυσπιστία της. Όσο και να της φαινόταν περίεργο που τον έβλεπε δεν μπορούσε φυσικά να ξεχάσει την τσιρίδα της Κλάρας όταν της ανακοίνωσε πως έγιναν ζευγάρι.

«Είχα την εντύπωση πως θα ερχόσουν στο δωμάτιο μου να με βρεις. Πόσα χρόνια έχουμε να βρεθούμε...»

«Και τι είμαι για να τρέξω στο δωμάτιο σου Μπεν; Δεν μου φαίνεται λογικό ξέρεις... εκτός αυτού με την Κλάρα ήσουν πάντα πιο κοντά...» Ακούγοντας την έσμιξε τα φρύδια του. Ήθελε να της φωνάξει από τότε πως ο μόνος λόγος που τα έμπλεξε με την Κλάρα ήταν γιατί θεωρούσε την Καρίνα απροσπέλαστη. Με τα τείχη της υπερβολικά ψηλά δεν πίστευε πως θα του έδινε πότε την ευκαιρία. Χρησιμοποίησε την Κλάρα σαν υποκατάστατο. Χρόνια ήταν ερωτευμένος με την Καρίνα άλλα πότε δεν βρήκε το θάρρος να της μιλήσει. Κάθε φορά που την έβλεπε μόνη, χαμένη στο κόσμο της ακούγοντας μουσική έψαχνε την κατάλληλη δικαιολογία για να την πλησιάσει άλλα πότε δεν βρήκε κάποια που να αξίζει να ειπωθεί. Θεωρούσε πως ήταν αρκετά έξυπνη. Μετά από τόσα χρόνια όμως μόλις την είδε κατάλαβε πως όχι απλά εκείνη η θλιμμένη κοπέλα κατάφερε να μείνει και να βγάλει ρίζες στο μυαλό του άλλα ήταν ακόμα πιο όμορφη από πότε.

«Ήμουν Καρίνα... Ήμουν γιατί ας πούμε πως έκανα λάθος επιλογές. Για την κηδεία ήρθες;» Ρώτησε κι εκείνη κούνησε το κεφάλι της θετικά.

«Σοκαρίστηκα όταν το έμαθα. Σχεδόν κανείς δε το ξέρει. Οι γονείς σου πλήρωσαν τόσα πολλά στο σώμα καθώς μόνο εκείνοι είχαν τα αρχεία του θανάτου της ώστε να μην διαρρεύσει. Δεν ήθελαν από ότι έμαθα όταν τους ρώτησα να αμαυρώσει κανείς την μνήμη της. Ξέρεις , αρκετοί την είχαν ξεγράψει τα τελευταία χρόνια. Είχα να την δω ένα χρόνο το διανοείσαι; δε λέω είχα φύγει κι εγώ άλλα και πάλι όταν γύρισα ήταν εξαφανισμένη. Είχα ακούσει πως παντρευόταν με τον Λίαμ άλλα όταν την είδα μια μέρα στο εμπορικό είχε τους άντρες του μαζί και δεν μου είπε πολλά. Αμφιβάλλω αν ήξερε πως ήμασταν και ξαδέρφια στην τελική. Ο Λίαμ είναι αρκετά μυστικοπαθής . Φυσικά όπως κατάλαβες δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις μαζί του. Δεν του είπα πότε πως είχαμε κάτι στο παρελθόν μόνο και μόνο για να μην φέρω την Κλάρα σε δύσκολη θέση» Η Καρίνα τον κοιτούσε ανέκφραστη.

«Θέλεις να αναλύσουμε τις ζωές μας έξω από μια πόρτα Μπεν;» Είπε διακόπτοντας τον κι εκείνος γέλασε.

«Προς Θεού , φυσικά και όχι... Τι λες να σου κάνω το τραπέζι ; Έκτος φυσικά κι αν δε θέλεις... Ξέρεις μου φάνηκε πολύ περίεργο που είδα τον ξάδερφο μου τόσο προστατευτικό μαζί σου. Αν δεν ήξερα πως ήταν άντρας της Κλάρας θα έλεγα πως σε γουστάρει ...»Η Καρίνα άλλαξε χίλια χρώματα . Φόρεσε όμως το καλύτερο προσωπείο της και γέλασε.

«Είσαι με τα καλά σου; Εγώ με αυτόν; Έπρεπε να δεις το δικό μου σοκ όταν κατάλαβα πως έχετε συγγένεια. Έκτος αυτού από που συμπέρανες πως ήταν προστατευτικός μαζί μου; » Ρώτησε και ο Μπεν την πλησίασε

«Το βλέμμα του έλεγε πολλά... Τέλος πάντων. Τι θα έλεγες να πηγαίναμε για φαγητό και να μιλήσουμε για τις ζωές μας; Θα ήθελα πολύ μα μάθω που έχεις εξαφανιστεί όλα αυτά τα χρόνια. Έφυγες τόσο απότομα που ...»

«Που τι Μπεν; Ποτέ δεν ανταλλάξαμε ούτε μια λέξη μεταξύ μας τόσα χρόνια...»

«Δεν θα μαλώσουμε κι όλας... Σε παρακαλώ. Ένα δείπνο ζητάω...»

«Εντάξει, ραντεβού στην είσοδο σε 10 λεπτά. Θα φάμε στο ξενοδοχείο όμως, δεν έχω όρεξη να απομακρυνθώ. Είμαι λιγάκι κουρασμένη»

«Ότι θέλεις, σε αφήνω να ετοιμαστείς..»

Η Καρίνα τον χαιρέτησε και έκλεισε την πόρτα. Ακούμπησε με την πλάτη πίσω της και αναστέναξε. Κάτι υπήρχε στην ατμοσφαίρα και δεν της άρεσε. Από την άλλη ένιωθε τρελή. Πως βλέπει ύποπτα όλο το κόσμο. Ναι μεν ο Λίαμ της ζήτησε να μείνει μακριά , άλλα δεν έβλεπε το λόγο να το κάνει. Με τον Μπεν γνωριζόταν από παλιά. Ένα πράγμα όμως που είχε κολλήσει στο κεφάλι της ήταν η ιδιότητα του. Επιθεωρητής... Σε συνδυασμό με την κόντρα που είδε ανάμεσα σε εκείνον και τον Λίαμ δεν ήθελε και πολύ για να καταλάβει πως επρόκειτο για την δουλειά του. Ένας εγκληματίας και ένας μπάτσος ... Σκέφτηκε και γέλασε μέσα στην τρέλα της.

Το μυαλό της είχε να αναλύσει αρκετές πληροφορίες. Προσπάθησε καθώς σηκώθηκε να ντυθεί να φτιάξει ένα σχεδιάγραμμα για να καταλάβει την κατάσταση. Με βάση τα δικά του λεγόμενα η Κλάρα χάθηκε τον τελευταίο χρόνο από όλους. Η Καρίνα φυσικά και πλέον ήξερε τον λόγο. Εκείνος έλειπε και πάραυτα όταν έμαθε πως παντρευόταν με τον ξάδερφο του δεν αποκαλύψει πότε πως είχαν στο παρελθόν σχέση. Έκτος αυτού δεν μπορούσε να αφήσει έξω το γεγονός πως ήταν σίγουρη ότι δεν θα δίσταζε να σταθεί απέναντι από τον Λίαμ αν χρειαστεί και να τον κλείσει μέσα. Ήταν η δουλειά του άλλωστε κόντρα στη δική του.

Με χιλιάδες σκέψεις βγήκε από το δωμάτιο . Στάθηκε και περίμενε το ασανσέρ. Για μια στιγμή σκέφτηκε να ανεβεί από την σκάλα του προσωπικού στον επάνω όροφο κι ας έγραφε απαγορεύεται άλλα δίστασε. Ο Λίαμ θα ήταν σίγουρα εκνευρισμένος και εκτός αυτού δεν είχε ιδέα τι υπήρχε μεταξύ τους. Δεν είχα ξεκαθαρίσει τίποτα ανάμεσα τους για όλα όσα έγιναν εκτός από το γεγονός πως ήταν πλέον ελεύθερη. Το ασανσέρ σταμάτησε και μόλις οι πόρτες άνοιξαν πάγωσε. Δεν ήταν άδειο όπως περίμενε. Αντιθέτως ο Γκαελ στεκόταν σε μια γωνία και την κοιτούσε περίεργα.

«Καλησπέρα» Είπε δειλά και μπήκε μέσα.

«Για που το έβαλες εσύ;»

«Λογαριασμό θα σου δώσω; »

«Μια απλή ερώτηση έκανα μην με φας κι όλας! Δεν είμαι εχθρός... Ίσα ίσα θα έλεγα...»

«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς...»

«Τίποτα.. Εγώ φταίω που ήθελα να σου μιλήσω εξ αρχής για να σε προφυλάξω και να μην έχεις την τύχη της καημένης της Κλάρας ...» Είπε σιγανά.

«Τι είπες;» Ρώτησε εκείνη και εκείνος πάτησε απλά το κουμπί για το ισόγειο

«Τίποτα δεν είπα... »

«Με κοροιδευεις; Δεν καταλαβαίνω τι υπονοείς για την αδερφή μου!»

«Κοίτα Καρίνα... Πες πως δεν είπα τίποτα. Δεν θα ωφελήσει κανένα αυτή η κουβέντα»

Εκείνη εκνευρίστηκε και αγρίεψε. Ένιωσε ηλίθια καθώς δεν είχε ιδέα με όλα αυτά που έγιναν ούτε καν πως πέθανε η αδερφή της. Αυτό από μόνο του της έδινε το μειονέκτημα μπροστά του.

«Ξέρεις αρκετά καλά υποθέτω πως η ζωή μου βρέθηκε να παλεύει με τα θηρία από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Αμερική! ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΝ ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΕ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ! ΜΕ ΑΡΠΑΞΑΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ ΤΙΠΟΤΑ;»

«Τι εννοείς δεν ξέρεις; Δεν έμαθες πως πέθανε σε τροχαίο;» Η Καρίνα πάγωσε.

«Όχι Γκαελ.. Δεν είχα καν επαφές με τους γονείς μου όταν έμαθα πως απλά πέθανε. Δεν πρόλαβα καν να ρωτήσω τίποτα... »

«Θα σου πω κάτι.. Φαίνεσαι καλό παιδί πάρα τον έντονο χαρακτήρα σου. Μείνε μακριά από τον Λίαμ... Μόνο μπελάδες θα σου φέρει. Από την στιγμή που σε άφησε ελεύθερη φύγε.. Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω Καρίνα... Είναι αδερφός για μένα. Η αδερφή σου όμως πέρασε πολλά και δες που κατέληξε επειδή δεν άκουγε... »

«ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΛΕΣ; ΥΠΟΝΟΕΙΣ ΠΩΣ Ο ΛΙΑΜ ΤΗΝ ΣΚΟΤΩΣΕ;»

Πριν προλάβει να απαντήσει το ασανσέρ σταμάτησε και ο Γκαελ βγήκε έξω αφήνοντας την με χιλιάδες απορίες. Έπιασε το κεφάλι της και προχώρησε προς την είσοδο. Πλέον όλα είχαν αλλάξει. Τα λόγια του Γκαελ καρφώθηκαν στο μυαλό της και ανακατεύτηκε και μόνο στην ιδέα.

«Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει τέτοιο πράγμα...» Μονολόγησε και κοίταξε τον Μπεν που την περίμενε. Φόρεσε ένα ψεύτικο χαμόγελο και πήγε κοντά του. Θα έβρισκε τρόπο να μάθει. Θα περίμενε και με την πρώτη ευκαιρία θα ζητούσε από τον Γκαελ εξηγήσεις για όσα της είπε. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Προς το παρόν είχε μπροστά της ένα δείπνο. Ένα δείπνο που πριν καν αρχίσει δεν έβλεπε την ώρα να τελειώσει...

Σας φιλω