"Πέφτεις στα χέρια του και καταλήγεις πνιγμένη..."

Πρώτη φορά με κοιτάζει με ένα τόσο περίεργο βλέμμα. Απροσδιόριστο. Θα έλεγα πως υπάρχει ένα κρυφό μήνυμα πίσω από αυτό το τόσο περίεργο πράσινο των ματιών του , αλλά δεν μπορώ να το αποκρυπτογράφησω. Αισθάνομαι άβολα στην κοντινή επαφή αλλά συνάμα μου βγάζει μια αίσθηση προστασίας το κράτημα του. Αυτό δεν είναι σωστό. Είναι ψεύτικο... Ρίχνει τα δίχτυα του για να μάθει από που ξέρω τον Τζει . Είμαι σίγουρη...

{.....}

Ο Λιαμ άπλωσε το χέρι του και πέρασε τα δάχτυλα του πάνω από το αριστερό της βλέφαρο. Η Καρίνα έκλεισε τα μάτια της στο άγγιγμα...

"Αυτό πρέπει να πόνεσε άσχημα..."της ψιθύρισε και πριν προλάβει να ανοίξει τα μάτια της άφησε ένα φιλί κοντά στο φρύδι. Σοκαρισμένη τον κοίταξε και εκείνος συνέχισε.

"Κι εδώ... Απορώ πως δεν φαίνονται τά ράμματα..." Είπε και χάιδεψε το κάτω της χείλος.

"Άφησε με ... Δεν ξέρεις τι λες !" Τον έσπρωξε και του γύρισε πλάτη ξανά.

"Μην μου λες ψέματα. Ξέρω τα σημάδια που άφησε στο πρόσωπο σου ..." Ο Λιαμ όσο και να ήθελε να σταθεί στο ύψος του και να της δείξει την σκληρότητα που έπρεπε ήταν μπερδεμένος. Μόλις την ειδε Η εικόνα της από την φωτογραφία ζωντάνεψε μπρος στα μάτια του. Κάθε πληγή. Κάθε μελάνια...

"Είσαι τρελός. Φύγε σε παρακαλώ!" Απάντησε εκνευρισμένη. Κατάλαβε αμέσως πως με κάποιο τρόπο έμαθε αλλά φοβόταν. Τον θεωρούσε αδίστακτο. Δεν ήξερε αν θα το χρησιμοποιούσε προς όφελος του και το πιο σημαντικό αν θα έκανε μια νέα συμφωνία με τον Τζει και θα την παρέδιδε σε εκείνον.

"Δεν θα τον αφήσω να σε αγγίξει Καρινα...Δική μου είσαι" Σαν να διάβαζε το μυαλό της , η απάντηση του έφερε έναν κόμπο στο λαιμό της .

"Δεν είμαι κανενός! Ανήκω σε μένα και μόνο! Και σύντομα θα φύγω από δω μέσα!"

"Μην τρεφεις αυταπάτες , δεν θα πας πουθενά αν δε το αποφασίσω εγώ! Μου χρωστάς Καρινα. Μου χρωστάς και θα φροντίσω να πάρω μέχρι και την τελευταία δεκάρα " Τελειώνοντας την γύρισε και την τράβηξε πάνω του .

"Αν νομίζεις πως θα σου κάτσω κι όλας είσαι γελασμένος! Δεν ξέρω από που έμαθες ότι έμαθες αλλά αυτό δεν σε καθιστά ικανό να με ελέγχεις! Δεν διαφέρεις και πολύ από τον Τζει !" Ο Λιαμ με την συμπεριφορά του κατάφερε και γκρέμισε κάθε σκέψη που έκανε η Καρινα λίγα λεπτά πριν. Η αίσθηση της προστασίας εξανεμίστηκε και την θέση της πήρε η οργή.

"Ο Τζέικομπ προς ενημέρωση σου ζήτησε συγνωμη για την παρεξήγηση... Είπε πως σε μπέρδεψε με άλλη γυναίκα. Άρα δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Οι γονείς σου χρωστάνε κι εσύ θα συνεχίσεις να με υπακους. " Η Καρίνα γέλασε και έφυγε από κοντά του. Πήγε στην πόρτα και την άνοιξε.

"Βγες έξω!!" Φώναξε και ο Λιαμ έβαλε τα γέλια.

"Ανάγκασε με !" Είπε και έκατσε στο κρεβάτι.

"Εκτός από ΜΑΛΑΚΑΣ είσαι και διανοητικά καθυστερημένος; Είπα ΒΓΕΣ ΕΞΩ !"

Ο Λιαμ συνέχισε να γελάει.. Έβγαλε τα παπούτσια του και έβαλε τα πόδια πάνω στο κρεβάτι προκαλώντας την έκρηξη της . Η Καρίνα πήγε κοντά και τον έπιασε από το καρπό. Ήξερε πως δεν είχε τη δύναμη να τον σηκώσει αλλά θα έδινε την μάχη της .

"Σήκω που να σε πάρει!!!" Ούρλιαξε και προσπάθησε να βάλει πιο πολύ δύναμη. Η κατάληξη δεν ήταν η αναμενόμενη. Ο Λιαμ έπιασε το χέρι της και την τράβηξε με φορα στο κρεβάτι. Την γύρισε και ανέβηκε από πανω της.

"Εγώ αποφασίζω ποτέ φεύγω..." Είπε σιγάνα και πίεσε τα χέρια της .

"Μην με αγγίζεις !!" Κράυγασε δυνατα και άρχισε να χτυπιέται . Σπαρταρουσε σαν το ψάρι κι εκείνος το απολάμβανε.

"Θα σε αγγίζω όσο θέλω..."της απάντησε και έβαλε τα δυο της χέρια ψηλά. Τα κράτησε με το ένα χέρι και με το άλλο άρχισε να χαϊδεύει το μπούτι της . Έσκυψε στο λαιμό της και την φίλησε απαλά.

"Πρέπει να είμαι τρελός... Αλλιως Θα έλεγα από τους χτύπους της καρδιάς σου πως όχι μόνο δεν έχεις πρόβλημα αλλά σου αρέσει να σε αγγίζω..." Η φωνή του έσκασε πάνω στα χείλη της. Η Καρίνα κοκαλωσε. Δυστυχώς η έλξη που ένιωθε για εκείνον ήταν απαράδεκτη στο μυαλο της αλλά υπαρκτή.

"Για να δούμε αυτό..." Της ειπε και ανέβασε το χέρι του στο ενδιάμεσο. Αντανακλαστικά τον έσπρωξε με τα πόδια της.

"ΕΊΠΑ ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ!!!" Η Καρινα προσπάθησε να προστατευθεί αλλά έχανε έδαφος. Εκεινος βρήκε ευκαιρια και συνθλίψε τα χείλη του στα δικά της χωρίς να δώσει απάντηση. Ρουφουσε τον αέρα από μεσα της αργά και σταθερά , κάθε φορά που του έδινε άθελά της πρόσβαση εκείνος γελούσε πάνω στο φιλί.

Καθώς η ένταση μεταξύ τους μεγάλωσε , καταλαβε πως κερδισε, άφησε τα χέρια της κι εκείνη τα τύλιξε γύρω από το κεφάλι του. Την είχε ακριβώς εκεί που την ήθελε. Να νιώθει όσα εκείνος ήθελε να την κάνει να νιώσει.

Μπορεί να ηταν μπερδεμένος αλλά καταβαθος θεωρούσε πως κάθε θηλυκό έχει το ίδιο μυαλό... Τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης. Η Καρίνα του απέδειξε αρκετές φορές πως δεν μοιάζει με τις άλλες αλλά κάθε φορά που ενεδιδε στα καπρίτσια του εκείνος άλλαζε γνώμη.

Ακόμα και η συμφωνία να μην γινόταν του ανήκε. Και αυτό δεν θα άλλαζε για κανένα λόγο στο κεφάλι του . Δεν του άρεσε να αισθάνεται αδύναμος. Κι αυτή η γυναίκα του έβγαζε έναν άλλο εαυτό. Εναν εαυτό που έπρεπε να απαγχωνισει πριν του προκαλέσει μπελάδες. Μπήκε στο δωμάτιο της και όταν την ειδε , έπιασε όλη του την ύπαρξη να χανει έδαφος. Λυπήθηκε για το παρελθόν της και αυτό από μόνο του ήταν σοκαριστικό για εκείνον. Ώθησε τον εαυτό του στο απόλυτο τίποτα. Έπρεπε να μην νιώθει για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην ζωή του . Μια ζωή που δεν είχε χώρο για έρωτες και λουλούδια.

Η Καρίνα περασε τα δάχτυλα της στα μαλλιά του και έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω . Ο Λιαμ κατέβηκε προς το λαιμό της και ρούφηξε δυνατά. Από την δική της πλευρά δεν ήξερε τι έκανε. Τον άφησε να την παρασύρει σε κάτι που είχε απαγορεύσει να συμβεί. Η σεξουαλική τους δεν ήταν κάτι κρυφό αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να ενδώσει σε εκείνον. Όσο την φιλούσε προσπαθούσε να βρει το μαγικό κουμπί που θα σβήσει τον εγκέφαλο της και να τον σπρώξει μακριά αλλά δεν το βρήκε...

Ο Λιαμ άφησε μια ωραιότατη μελάνια στον λαιμό της. Την έγλυψε και μόλις εκείνη αναστέναξε σηκώθηκε από πανω της . Λίγο ακόμα ήθελε για να αφεθεί τελείως και να της κάνει έρωτα. Δεν έπρεπε να συμβεί αυτό...

"Για σήμερα ειμαι ικανοποιημένος! " Της ειπε και έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από το δωμάτιο κλειδώνοντας την πόρτα πίσω του. Ευθύς αμέσως άκουσε τα ουρλιαχτά και τις βρισιές της.

Αναψοκοκκινισμενος πήγε στο γραφείο και σήκωσε το τηλέφωνο. Πάτησε τον αριθμό της ρεσεψιόν και περίμενε...

"Κύριε Κολινς ;Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για σας ;"

"Θέλω την Άμαντα στο ρετιρέ σε 2 λεπτά!!!" Είπε και έκλεισε το τηλέφωνο ...

Σας φιλώ...