"Βλέπεις έναν καταρράκτη και σε πιάνει μελαγχολία...Άραγε το νερό που πέφτει αν είχε επιλογή ...θα έπεφτε;"

Ο Μαξ πλησίασε το διάδρομο..
Έβγαλε το σιγαστηρα από την εσωτερική τσέπη του δερματινου μπουφάν και τον κουμπωσε στο όπλο. Έριξε μια τελευταία μάτια στον Γκαελ που κείτονταν αναίσθητος στο διάδρομο και έσφιξε το όπλο.

Στόχευσε την κλειδαριά και πήρε μια βαθειά ανάσα . Έριξε κι εκείνη έσπασε μονομιάς.

Μπήκε σαν το σιφουνα στο σπίτι και κατευθύνθηκε γρήγορα προς το δωμάτιο της ....

Λίγα λεπτά πριν ...

"Γιατί είσαι εδώ;Που είναι ο Λιαμ ;" Ρώτησε όταν την ειδε στη ρεσεψιόν και εκείνος άρχισε να μασάει τα λόγια του

"Γιατί γύρισες τόσο νωρίς...εμ ..."

"ΜΑΛΑΚΑ ΘΑ ΣΕ ΘΑΨΩ ΛΕΓΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!!!" χωρίς να περιμένει απάντηση τον έσπρωξε και έτρεξε προς τις σκάλες ανεβαίνοντας τα σκαλιά δύο δύο. Ο Γκαελ τον ακολούθησε. Μόλις έφτασε στο ρετιρέ τον άρπαξε από το μπράτσο και ο Μαξ γύρισε απευθείας και τον χτύπησε δυνατά στο πρόσωπο.

"Στο ορκίζομαι αν έκανες κάτι θα σε σκοτώσω!!!" Είπε και ολοκλήρωσε το δημιούργημα του δίνοντας του μια κλωτσιά στη κοιλιά....

Παρόν

Κλώτσησε με δύναμη την πόρτα και όπλισε για παν ενδεχόμενο... Ένα ρίγος συνοδευόμενο από μια βαθειά ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί του μόλις τους είδε. Έβαλε την ασφάλεια στο όπλο και το κατέβασε προχωρώντας πιο κοντά...

"Μια φορά... Μια γαμημένη φορά να παραδεχοσουν τα συναισθήματα σου γαμωτο ..." Είπε και στάθηκε κοιτάζοντας τους.

Η Καρίνα ήταν τραβηγμένη στην άκρη του κρεβατιού. Γυρισμένη στο πλάι με το χέρι της πεσμένο πάνω στα μαλλιά του. Φορουσε μονο τα εσώρουχα της ενω ο Λιαμ έμοιαζε να κοιμάται... Ήταν καθισμένος  στο πάτωμα και το κεφάλι του ξεκουραζοταν δίπλα της . Η εικόνα που τον σόκαρε περισσότερο ήταν το πρόσωπο της.  Σημάδια που δεν  υπήρχαν νωρίτερα τον έκαναν να αναλογιστεί πως ο Λιαμ την χτύπησε. Πάραυτα όμως, ο τρόπος με τον οποίο είχε ακουμπισμένο το χέρι της στα μαλλιά του τον έκανε να συνηδητοποιησει πως αυτή η γυναίκα έκρυβε ένα μεγαλείο ψυχής μέσα της. Ήταν πιο δυνατή από όσο νόμιζε ... Ακόμα και μετά από όλα αυτά η εικόνα έβγαζε τρυφερότητα και κατανόηση. Ο Μαξ ήταν αποσβολωμένος. Δεν είχε καν λόγια για να περιγράψει την μαυρίλα που τον τύλιξε.

Με απαλά βήματα πήγε προς τη πόρτα και έσβησε το φως ...

4 μήνες αργότερα....

Κοιτάω το καινούριο ρολόι που μου έφερε χθες και δείχνει 6 παρά Πέντε... Είμαι σίγουρη πως και αυτό θα έχει την τύχη του προηγούμενου...

Flashback 2 μήνες πριν

"Πόσες φορές θα σου πω να μην ξεχνάς τους κανόνες Κλάρα;" Είπε ο Λιαμ και έπιασε το ρολόι

"ΚΑΡΙΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ! ΒΑΛΤΟ ΚΑΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ !!!"

"Παλι φωνάζεις; Τι έχουμε πει δεσποινίς Χάρτ; Εγώ αποφασίζω πως θα σε λέω και σήμερα έχουμε έξοδο. Θα πάμε σε ένα Γκαλά και θα είσαι η Κλάρα...Αν και δεν χωράει περιθώριο για να εξηγηθώ σε σένα, ντύσου και σε 1 λεπτό να είσαι έξω ! ΤΙΚ  ΤΟΚ....δεσποινίς Χάρτ...."

"Άντε γαμησου κι εσύ και το ρολόι και ο χρόνος και οι κανόνες και όλα μαζί!!!"

Ο Λιαμ άρπαξε το ρολόι και το έκανε χίλια κομμάτια μπροστά στα πόδια της ...

Τέλος Flashback

Έχω ακριβώς πέντε λεπτά για να ετοιμαστώ. Να βγω και να παριστάνω την ευτυχισμένη σύζυγο... Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από εκείνο το βράδυ θεέ μου ... Πώς ήμουν, πως έγινα και πως θα γίνω... Υπάρχουν στιγμές που ακόμα φοβάμαι...

Flash back 4 μήνες πριν

"Μην με φιλάς...Με πονάς..." Ψέλλισα αδύναμα κι εκείνος αποτραβηχτηκε και με κοίταξε. Άπλωσε το χερι του προς το πρόσωπό μου αλλά από την τρομάρα μου μήπως με χτυπήσει ξανά πετάχτηκα προς τα πίσω. Το κορμί παρέλυσε από το πόνο...

"Δεν θα σε αγγίξω ποτέ ξανά....Μια τελευταία μόνο..." Είπε και έπιασε τα πόδια μου . Με τράβηξε σιγάνα προς το μέρος του και κάθισε στο πάτωμα...

"Δεν θα ζητήσω  συγχώρεση Καρινα. Θα σου πω κάποια πράγματα και θα φύγω...." Βουρκωνω ... Μέσα σε λίγες μόνο μέρες κατάφερε να με κάνει να κλάψω όπως ποτέ ξανά. Με φοβίζει αυτός κ άντρας μα πιο πολύ φοβάμαι εμένα... Φοβάμαι πως για να έχω συναισθήματα γι αυτόν σημαίνει πως είμαι ψυχικά άρρωστη. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση...

Ξαπλώνω στο πλάι κι εκείνος ακουμπάει στο κομοδίνο και βάζει το κεφάλι του δίπλα μου ...

"Από αύριο όλα θα αλλάξουν. Θα είσαι η Κλάρα και τίποτα παραπάνω. Θα έρχεσαι μαζί μου σε κοινωνικές εκδηλώσεις και έπειτα πάλι  σπίτι. Μόλις περάσουν οι μήνες και φτάσει ο καιρός να κλείσω τη συμφωνία με τον Ραμιρεζ θα είσαι ελεύθερη και αυτή τη φορά το εννοώ. Θέλει να περάσει μια βραδιά μαζί σου. Αυτό θα γίνει αφού υπογράψει φυσικά. Από εκεί και πέρα κανε ότι θες . Αν θες σκότωσε τον , αν θες πήγαινε μαζί του... Εγώ θα εξαφανιστώ. Δεν θέλω να με αγγίξεις ξανά.  Όπως δεν θα το κάνω ούτε εγώ.... Από εκεί και πέρα όσο περνάει από το χέρι μου μέχρι την συμφωνία δεν θα αφήσω κανένα άντρα να σε πλησιάσει... Από σε να θέλω μόνο να τηρείς τους κανόνες μου κατά γράμμα....Έγινα κατανοητός;" Η φωνή του ήταν απαλή και ήρεμη. Δεν θύμιζε σε τίποτα το τέρας που αντικρισα  λίγα λεπτά πριν ...

Έπνιξα το κλάμα μου και κουνησα θετικά το κεφάλι

"Σβήνω αυτή τη στιγμή το παρελθόν. Την προδοσία και όλα όσα έγιναν... Επιστρέφω στα αρχικά επίπεδα... Είσαι η δεσποινίς Χάρτ και εγώ ο κύριος Κολινς..."

"Πέντε λεπτά μονάχα...." λέω και ανασηκωνει το κεφάλι κοιτώντας με στα μάτια.

"Πέντε λεπτά τι ;" ρωτάει και χωρίς να πω κάτι απλώνω διστακτικά το χέρι μου και χαϊδεύω τα μαλλιά του ...

"Πέντε λεπτά ηρεμίας...Πέντε ανθρωπινα λεπτά... Πέντε λεπτά για τον Λιαμ και την Καρινα ... Μόνο αυτά ζητάω...."

Εκείνος προς έκπληξη μου χαμήλωσε το κεφάλι και το ακούμπησε δίπλα στο στήθος μου... Ειμαι σιγουρη πως μπορει να ακουσει την καρδια μου που χτυπαει σαν τρελη ... Με  άφησε να χαιδευω τα μαλλιά του χωρίς να μιλάει.... Λεπτά αργότερα άρχισε να ανασαίνει βαριά. Αποκοιμήθηκε...

"Μπορεί να είσαι κτήνος... να είσαι τέρας... Να είσαι αναίσθητος και μαλακας αλλά δυστυχώς είναι αργά για να ορίσω την ρημάδα την καρδιά μου ...." Ειπα  και σφαλισε τα μάτια μου νιώθοντας  την θέρμη της ανάσας του πάνω μου ....

Τέλος Flashback

Από εκείνο το βράδυ έχουν περάσει τέσσερις μήνες. Θα έλεγα πως τήρησε τα λόγια του. Δεν μένει  ποτέ μόνος μαζί μου . Ο Μαξ μου φέρνει φαγητό και ότι χρειάζομαι. Όταν θέλει να με πάρει μαζί σε μια εκδήλωση φροντίζει να μην ακουμπάει ούτε το χέρι μου...

Λίγο καιρό πριν ο Μαξ μου είπε πως ο Ραμιρεζ ήθελε να με δει αλλά ο Λιαμ ξεκαθάρισε πως έπρεπε να περιμένει. Δεν ξέρω γιατί αλλά ακόμα δεν έχω πειστεί πως ο Τζέικομπ πιστεύει ότι ειμαι η Κλάρα... Τρέμω για την μέρα που θα πρέπει να πάω εκεί...

Ρίχνω μια ματιά στο καθρέφτη... Έχω 1 λεπτό ακόμα. Υπακούω βουβά  σε κάθε κανόνα... Κάθε μέρα... Αν και ο μοναδικός πλέον που έχει υπόσταση είναι ο κανόνας της ώρας και ο πληθυντικός. Μένει τόσο αποστασιοποιημένος που και να ήθελα να τον αγγίξω δεν μπορώ.  Δεν θα πω ψέματα... Αυτός ο άντρας έγινε καταλύτης στη ζωή μου . Την άλλαξε μέσα σε μια στιγμή. Αυτό που με πληγώνει είναι πως ούτε καν οι γονείς μου έδειξαν ενδιαφέρον...

Παίρνω τη τσάντα και μόλις το ρολόι κάνει τον χαρακτηριστικό χτύπο η πόρτα ανοίγει και ο γλυκός μου ο Μαξ μπαίνει μέσα. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εκείνον... Λειτουργεί σαν το προσωπικό μου ημερολόγιο... Κάθε βράδυ πριν κλείσω τα μάτια κάθεται δίπλα μου και με βάζει να του λέω όσα νιώθω... Κάθε  βράδυ που αισθάνομαι ότι σπάω φροντίζει να μένει δίπλα μου ... Κάθε γαμημένο βράδυ που ακούω τον διαιρεμένο ήχο από τα τακούνια της εκείνος ανοίγει την πόρτα με ένα πικρό χαμόγελο και με ξαπλώνει δίπλα μου... Με αγκαλιάζει και κλαίω άφοβα....

"Έτοιμη κορίτσακι μου ;" Ρωτάει και κουνάω το κεφάλι.

"Πανέτοιμη.... εκείνος;"

"Εκείνος είναι  στο αυτοκίνητο.... "

"Κατάλαβα...Πάμε λοιπόν.  Μην αργήσουμε πιο πολύ" Λέω και κάνει στην άκρη. Παλιότερα υπήρχαν στιγμές που καυγαδιζαν. Άκουγα τον Γκαελ να κατηγορεί τον Μαξ πως με γουστάρει. Τον άκουγα να λέει τα ίδια και στον Λιαμ αλλά ποτέ δεν απαντούσε. Εγώ όπως κι εκείνος ξέρουμε αρκετά καλά τι είναι αυτό που έχουμε μεταξύ μας ... πλέον μπορώ να πω δίχως δισταγμό πως τον αγαπάω... Μου στέκεται σαν αδερφός και ξέρω πως κι εκείνος με βλέπει έτσι...

Κάθε φορά που εκείνη η γυναίκα έρχεται στο ρετιρέ προσπαθεί να μου φτιάξει τη διάθεση. Έχει προσπαθήσει αρκετές φορές να μου πει πως ο Λιαμ νιώθει για μένα αλλά πάντοτε τον σταματάω.  Ο Μαξ είναι αδερφός... Ένας φύλακας άγγελος....

Κατεβαίνουμε και πριν βγούμε από το ξενοδοχείο με σταματάει

"Θέλω να είσαι έτοιμη σήμερα... Εκεί που θα πάμε υπάρχει μια γυναίκα που πάντα είχε τα μάτια της πάνω του . Μην δώσεις σημασία σε τίποτα. Θα κάνουμε ότι κάνουμε οαντα και θα φύγουμε καλά;"

"Έπαψα να ασχολούμαι Μαξ καιρο τώρα..."

"Ναι ναι ... Ας πούμε πως σε πιστεύω πάμε τώρα;"

"Πάμε...."

Σας φιλώ...