«Πριν ακουστεί η φωνή , καλά θα κάνεις να προσεχείς...»

«Δίκοπο μαχαίρι λοιπόν. Η αλήθεια είναι πως το μόνο που θέλω είναι να φύγω από δω μέσα. Δεν είσαι ικανός να με σκοτώσεις Κόλινς. Το ξέρεις και το ξέρω. Με χρειάζεσαι όσο και να το αρνείσαι. Όσο και να το παίζεις σκληρός. Θα παίξω το μικρο σου παιχνιδάκι και θα φύγω από δω μέσα. Από εκεί και πέρα αν δεν θέλεις να καταλήξεις στην φυλακή καλά θα κάνεις να μην με πλησιάσεις ξανά. Ούτε έμενα ούτε την οικογένεια μου» Η Καρίνα έκανε την δήλωση της αποφεύγοντας να δείξει την ανησυχία της. Έκρυψε τον φόβο πίσω από την μάσκα και τον έκανε θάρρος. Ένα θάρρος. που χρειαζόταν για να μην δείξει αδύναμη. Να μην γίνει τροφή για το λιοντάρι. Να γίνει εκείνη ο θηρευτής.

«Κανε εσύ όλα όσα σου πω και μετά δεν θα θέλω να σε δω εγώ ξανά μπροστά μου. Αυτό είναι εύκολο μην φοβάσαι»

«Δεν σε φοβάμαι Κόλινς και νομίζω στο έκανα ξεκάθαρο αυτό»

«Η πολύ σιγουριά δεν κάνει καλό δεσποινίς Χαρτ. Όπως κατάλαβες σήμερα παραβλέπω τους κανόνες»

«Δεν υπήρχε περίπτωση να υπακούσω πότε ... Έκτος αυτού δεν θα χρειαστούν από αύριο. Θα βρεις μια καινούρια μαριονέτα να παίζεις. Και τώρα μπορείς να φύγεις; Και για το θεό... Θέλω ένα αξιοπρεπές ρούχο να φορέσω»

Η Καρίνα πίεζε τα νεύρα του άλλα ο Λίαμ κατάφερε να κρατήσει τον εαυτό του ανεπηρέαστο . Μια λάθος κίνηση και θα την έπνιγε αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.

«Σαν πολλά δεν ζητάς; Τέλος πάντων. Πρέπει να σου πω όσα χρειάζεται να ξέρεις για την αυριανή συμπεριφορά σου»

«Δεν χρειάζεται να ξέρω τίποτα παραπάνω. Θα κάνω με τον δικό μου τρόπο την τσούλα Λίαμ. Για το μόνο που πραγματικά λυπάμαι , είναι πως βρήκες τον τρόπο να πείσεις την αδερφή μου να το κάνει όλο αυτό με την θέληση της. Το πολύ μέχρι αύριο βράδυ θέλω να φύγω από δω μέσα» Άφησε τα τελευταία της λόγια πιο δυνατά κι εκείνος αγρίεψε.

«Κατέβασε τον τόνο σου γιατί πραγματικά δεν θα μπορείς να μιλάς αύριο! »

«Και τι θα κάνεις θα μου κόψεις την γλωσσά μήπως;»

«Συνέχισε να με προκαλείς και αυτό μπορώ να το κανονίσω» Της είπε κι εκείνη άρχισε να γελάει.

«Άκουσε με καλά αγοράκι μου. Χάρη σου κάνω. Νομίζεις φοβάμαι να πεθάνω; Νομίζεις πως έχω την ανάγκη σου; Νομίζεις πως όλα γυρνάνε γύρω από σένα και τους ηλίθιους τους κανόνες σου; ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΚΛΑΡΑ ΛΙΑΜ! ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΧΩΣΩ ΟΣΟ ΠΙΟ ΒΑΘΕΙΑ ΜΠΟΡΩ ΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΥΡΙΟ ! ΕΓΙΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ;»

Ο Λίαμ πήρε μια βαθειά ανάσα και έσφιξε τις γροθιές του. Πρώτη φορά κάποιος ύψωνε τόσο πολύ τον τόνο της φωνής του προς το μέρος του . Από τότε που το έσκασε από το ορφανοτροφείο , προτιμούσε να τρώει ξύλο άλλα μαχόταν για τα δικαιώματα του. Δεν σήκωνε από κανέναν μαγκιά. Να που τώρα , μια γυναίκα έπαιζε με το μυαλό του ... Περπάτησε αργά προς την πόρτα και σταμάτησε.

«Μόλις φύγει ο Ραμιρεζ είσαι ελεύθερη να πας στο διάολο» Απάντησε και έφυγε από το δωμάτιο της . Βγήκε και πήγε κατευθείαν στο γραφείο.

«Αυτή η γυναίκα μου την δίνει στα νεύρα...Ήρεμα αγόρι μου»Μουρμούρησε άλλα μόλις μπήκε στο γραφείο άρχισε να ωρύεται.

«Ήρεμα; ΗΡΕΜΑ;; Πως ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΗΡΕΜΟΣ ΓΑΜΩΤΟ! ΘΑ ΤΗΝ ΠΝΙΞΩ ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ!!» κλώτσησε το μικρο μαύρο τραπεζάκι που είχε δίπλα από το γραφείο και έπιασε το κεφάλι του.

«ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ!! ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΑΜΩ! ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΣΩ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ !!» Συνέχισε να ουρλιάζει ώσπου σταμάτησε. Κοίταξε την φωτογραφία πάνω στο γραφείο και έτριξε τα δόντια.

«Δεν θα με τρελάνεις εσύ ... Όχι ...Όχι μετά από όλα όσα πέρασα για να φτάσω εδώ... Θα σε σκοτώσω πριν προλάβεις...» Άρπαξε τα τσιγάρα και ένα μπουκάλι ουίσκι και βγήκε στο σαλόνι. Έκατσε στον καναπέ και χαμήλωσε το φως στο πορτατίφ . Έβαλε το τσιγάρο στα χείλη και έκλεισε τα μάτια πριν το ανάψει.

«Και καπνιστής και μπεκρής!» Άκουσε πίσω του την φωνή της πριν καν προλάβει να πάρει τον αναπτήρα στα χέρια . Δάγκωσε το τσιγάρο και το έφτυσε. Αναρωτήθηκε πως βγήκε από το δωμάτιο άλλα θυμήθηκε πως πάνω στα νεύρα. του δεν την κλείδωσε.

«Σκάσε και πήγαινε μέσα» Είπε χωρίς να γυρίσει την πλάτη.

«Αύριο αν δεν κάνω λάθος πρέπει να κάνω την μουγκή . Τώρα είμαι ελεύθερος άνθρωπος και δεν μπορείς να μου απαγορέψεις τίποτα. Έκτος αυτού πεινάω»

«Δεν με ενδιαφέρει τι θέλεις. Τράβα στο δωμάτιο σου»

«Άκου να σου πω! Δεν είμαι καμία πουτάνα σαν κι αυτή που κουβάλησες εδώ και ούρλιαζε! Όσο εσύ πηδιόσουν ξέχασες να μου αφήσεις έστω και ένα ποτήρι νερό στο δωμάτιο! Άνθρωπος είμαι γαμώτο σου!!!»

Η δυνατή της φωνή άρχισε να δημιουργεί ένα είδος ωστικών κυμάτων στα τύμπανα του. Σηκώθηκε έξαλλος από τον καναπέ και βρέθηκε αστραπιαία μπροστά της. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα. Έπιασε τον λαιμό της και την ανασήκωσε. Τα δάχτυλα της με το ζόρι έφταναν στο πάτωμα και ο λαιμός της έκαψε αμέσως. Η φωνή είχε πραγματικά χαθεί...

«Βούλωσε το! Ραψτο! Κλείσε το βρωμόστομα σου! Δεν ξέρω πως μιλούσες στους γαμιάδες σου σε εμένα θα δείχνεις σεβασμό ! Αυτή την 'δεν σε φοβάμαι' συμπεριφορά και το υφακι σου καλύτερα να εξαφανιστούν πριν σε διαλύσω! » Η Καρίνα έπιασε τα χέρια του και προσπάθησε με τα νύχια της να τον πονέσει και να απελευθερωθεί. Άδικος κόπος όμως. Ο Λίαμ ήταν αρκετά δυνατός και θολωμένος. Ένας συνδυασμός θανατηφόρος για κάθε πλάσμα γύρω του. Δεν είχε ιδέα πως μπροστά του είχε μια κακοποιημένη γυναίκα . Μια γυναίκα που βίωσε τον εξευτελισμό και την βια από πρώτο χέρι για αρκετό καιρό. Τα μάτια της βούρκωσαν όταν ένιωσε την ανάσα να λιγοστεύει άλλα αρνήθηκε για ακόμα μια φορά να κλάψει. Δεν θα γινόταν πότε ξανά η γυναικούλα που ήταν κάποτε. Εκείνη είχε πεθάνει.

Την παρέσυρε μαζί του μέχρι τον τοίχο και έσπρωξε το κεφάλι της με δύναμη πάνω του. Οι μορφασμοί στα χαρακτηριστικά της του έδιναν την ικανοποίηση πως την πονούσε. Ήταν βίαιος. Άλλα φοβόταν ακόμα και ο ίδιος τον εαυτό του κάθε φορά που έφτανε στα άκρα. Άφησε το λαιμό της απότομα πριν την πνίξει και η Καρίνα έβηξε δυνατά. Δεν έφυγε. Δεν απομακρύνθηκε καν. Παρέμεινε σταθερός να κοιτάζει το δημιούργημα του στο λαιμό της και περίμενε το κρακ της ψυχής της. Περίμενε το κλάμα και τα ουρλιαχτό. Περίμενε τον φόβο και την υπακοή. Όλα όσα έδειχνε κάθε γυναίκα που τον έβλεπε σε αυτή τη κατάσταση. Τα φαινόμενα όμως μερικές φορές δεν απατούν. Η Καρίνα δεν θα του έδινε πότε αυτό που ήθελε. Ύψωσε τα μάτια της και τα κλείδωσε με τα δικά του. Το ύφος της τον μπέρδεψε. Έμοιαζε χαμένη άλλα ταυτόχρονα αρκετά συνειδητοποιημένη. Ο τρόπος που τον κοιτούσε έβγαζε μίσος και δύναμη. Μια δύναμη που δεν κατάφερε τελικά να λυγίσει καθώς η Καρίνα σήκωσε το χέρι της αιφνίδια και τον χαστούκισε δυνατά. Όχι μια... άλλα δυο φορές απανωτές. Ο Λίαμ δεν πίστευε αυτό που ζει.

Η αντίδραση του όμως δεν ήταν η αναμενόμενη...

Άρπαξε αστραπιαία την μέση της και την εκτόξευσε μαζί με τον εαυτό του στον τοίχο . Σύνθλιψε τα χείλη του στα δικά της χωρίς καμία απολύτως λογική...

Σας φιλώ...