"Ίσως τελικά έπρεπε να φύγω, να σε αφήσω να πεθάνεις και να ζήσω εγώ..."

Μια εβδομάδα μετά

Χάος, προσμονή για το τίποτα και πόνο. Μόνο αυτό εισπράττω τις τελευταίες μέρες. Ο μοναδικός άνθρωπος που μπαίνει σε αυτό το δωμάτιο είναι ο Μαξ .μου φέρνει φαγητό και κάθε φορά προσπαθεί να με κάνει να καταλάβω πως πρέπει να ακολουθήσω κάποιες οδηγίες για να βγω  αλώβητη από αυτή τη κατάσταση. Πότε δεν μιλάω... Τι να πω δηλαδή; Κατέληξα κλεισμένη εδώ μέσα ξανά και αυτή τη φορά δεν βλέπω φως στην άκρη του τούνελ.

Έχω να δω τον Λιαμ από εκείνη την μέρα που τον βρήκα στο διάδρομο. Σπάνια ακούω ακόμα και τη φωνή του στο σπίτι. Η Πόρτα μου ανοίγει και κλειδώνει ξανά...Δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί κάθε φορά αλλά όταν βλέπω πως o άνθρωπος που μπαίνει είναι ο Μαξ ηρεμώ...

Προσωπικά είμαι εξοργισμενη αλλά δεν το δείχνω. Δεν έχω μπροστά μου τον κατάλληλο άνθρωπο γι αυτό... Όταν θα βρεθεί στα χέρια μου όμως  θα τον διάλυσω και δεν με νοιάζουν οι συνέπειες. Ο Γκαελ για κάποιο λόγο μου την έστησε. Με παγιδεύσε και είναι ο μόνος υπεύθυνος της κατάντιας μου . Ξέρω πως θα ακουστεί τρελό, ίσως παρανοϊκό, αλλά στο βάθος του μυαλού δικαιολογώ εν μέρη την αντίδραση του Λιαμ χωρίς φυσικά να την επικροτώ. Ο Μαξ πριν λίγες μέρες με ρώτησε αν οι φωτογραφίες ήταν αληθινές. Και πάλι όμως δεν απάντησα τίποτα. Δεν χρειάζεται και δεν ξέρω γιατί με ρώτησε.

Χθες έβγαλα επιτέλους και τον ορό. Με δυσκόλευε αρκετά τις νύχτες. Αισθάνομαι πως κάτι έρχεται, κάτι κακο πλησιάζει και πολύ φοβάμαι πως θα βρεθώ έρμαια στην καταιγίδα που θα εξαπολύσει κατά πάνω μου ...

Αν κρίνω από το φως που μπαίνει από το παράθυρο είναι σίγουρα μεσημέρι... Πάνω στο κομοδίνο υπάρχει ακόμα το χαρτι με τους κανόνες που έδωσε ο Λιαμ στον Μαξ. Ειλικρινά απορώ ... Εκείνη τη μέρα με χτύπησε χωρίς οίκτο. Σε κάθε χτύπημα μου υπαγόρευε και έναν κανόνα. Ήταν αρκετά τραυματικό για να με κάνει να τους θυμάμαι όλους έναν προς ένα... τι τον έκανε να πιστεύει πως αυτό το ηλίθιο χαρτί έχει αξία; Δεν θα μάθω υποθέτω...

Ο Μαξ μου ζήτησε να περπατήσω για να ξεμουδιασω και θέλω να βάλω τα γέλια... Φαντάζομαι τον εαυτό μου να πηγαίνει πέρα δώθε σε όλο το δωμάτιο και τρελαίνομαι...

Δεν ξέρω τι έρχεται αλλά εγώ θα δώσω την μάχη μου...

Την ίδια ώρα στην αποθήκη

"Που είναι ο Γκαελ;" Ρώτησε ο Λιαμ και ο Μαξ ανασηκωσε τους ώμους.

"Δεν ξέρω... Τώρα τεκευταια εξαφαξιζετα συνεχώς, εμενα αυτό δεν μου αρέσει..."

"Λες χαζομάρες... Σίγουρα βρήκε κάποια γκόμενά και περνάει την ώρα του. Μετά το θάνατο του Μπεν άλλαξε..Ένας Θεός ξέρει τι θα γινόταν αν προλάβαινε να δώσει τα χάρτα στον ανώτερο του ..."

"Λιαμ ... Πόσο τυχαίο μπορεί να ήταν που ο Γκαελ έπιασε τον Μπεν μαζί με τα χαρτιά που του έδωσε η Καρινα; Δεν ξέρω..." Ο Λιαμ αγρίεψε...Δεν ή ταν ή πρώτη φορά που ο Μαξ προσπαθούσε να του αλλάξει μυαλά και αυτό τον εκνεύριζε... Εκτός αυτού το βράδυ που ο Γκαελ επέστρεψε στο ξενοδοχείο και τους ανακοίνωσε πως σκότωσε πάνω στο καυγά τον Μπεν έφερε αλλαγές στην μεταξύ τους σχέση...

Ο Γκαελ ισχυρίστηκε πως τον πέτυχε τυχαία και πως ήρθαν σε αντιπαράθεση. Πώς έπεσαν από την τσέπη του τα έγγραφα και τα αναγνώρισε αμέσως. Μαλωσαν και τον σκότωσε χωρίς να το θέλει. Μόλις ο Λιαμ τα άκουσε αυτά σαν ταύρος πήγε προς το δωμάτιο της Καρινα αλλά ο Μαξ δεν τον άφησε να μπει . Πιάστηκαν στα χέρια με τον τελευταίο  να στέκεται φρουρός έξω από την πόρτα της . Η αλήθεια ήταν πως ούτε και ο ίδιος ο Μαξ είχε απάντηση στο γιατί το έκανε... Κάτι μέσα του όμως του έλεγε πως είναι αθώα... Οι σχέσεις αν και ψυχραθηκαν μεταξύ τους αρχικά τρεις μέρες αργότερα έφτιαξαν. Ο Γκαελ δεν μιλούσε πολύ και ο Μαξ τον κολλούσε σε κάθε ευκαιρία.

"Παλι τα ίδια;Έτσι όπως το πας θα αρχίσω να σκέφτομαι πως γουστάρεις το κατοικίδιο σου ... Της είπες άραγε πως σήμερα έχουμε έξοδο;"

"Έξοδο; Τι λες; Και σταμάτα της βλακείες! Φυσικά και δεν την γουστάρω!"

"Θα την πάμε στο κλαμπ σήμερα. Ενημέρωσα την Άμαντα να ετοιμάσει ότι πιο πρόστυχο έχει σε ρούχο... Θέλω να δω πόσοι θα με πλησιάσουν για την αξία της ..." Ο Μαξ ξεροκαταπιε...

"Είσαι με τα καλά σου ;Ως προς τι θα το κάνεις αυτό τρελάθηκες; Ξεχνάς πως υποτίθεται ότι η Κλάρα θα γινόταν γυναίκα σου ; Πώς θα φανεί στο κόσμο αν την βγάζεις στο κλαρί;"

"Δεν με απασχολεί... Φρόντισε να πάρεις τα ρούχα και να την έχεις έτοιμη στις 10 έγινα κατανοητός;"

"Είσαι μεγάλο αρχιδι..." Απάντησε ο Μαξ και απομακρύνθηκε

"Πες μου κάτι που δεν ξέρω...." Σχολίασε φωναχτά ο Λιαμ και το γέλιο του ακούστηκε σαν αντιλαλος σε όλο το μέρος...

4 ώρες αργότερα

Η πόρτα ξεκλειδώσε. Για ακόμα μια φορά η Καρινα μαζεύτηκε απότομα στο κρεβάτι ώσπου είδε το πρόσωπο του Μαξ.

"Καλησπέρα Καρινα " Είπε και ο τόνος της φωνής του δεν της άρεσε. Ήταν αρκετά χαμηλός και έλειπε η αυτοπεποίθηση που είχε πάντα.

"Τι συμβαίνει Μαξ;" Για Πρώτη φορά μετά από τόσες μέρες η Καρινα μίλησε και ο Μαξ πάγωσε. Μπήκε ολόκληρος και άφησε την πόρτα ανοιχτή πίσω του.

"Δεν θα κλειδώσεις;" Ρώτησε εκείνη αλλά αμέσως το βλέμμα της έπεσε στην τσάντα που κρατούσε. "Τι είναι αυτό;"

"Είμαστε μόνοι... Ο Λιαμ και Ο Γκαελ είναι στο κλαμπ...Και για να απαντήσω στην ερώτηση σου εδώ μέσα βρίσκεται ένα φόρεμα για σένα "

Η Καρίνα τον κοίταξε καχύποπτα...

"Θέλω να το φορέσεις... Θα πάμε στο κλαμπ σήμερα. Δεν έχεις επιλογή"

"Είσαι σοβαρός;"Είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι

"Απόλυτα... Φόρεσε το χωρίς πολλά πολλά και φεύγουμε "

"Μαξ γιατί με θέλει εκεί;; Τι θα συμβεί; Μίλα!!!" Η Καρίνα ύψωσε την ένταση στη φωνή της και πήγε προς το μέρος του

"Θέλει να δει πόσο αξίζεις και πόσο πουλάς...." της είπε ψυχρά κι εκείνη σαστισε

"Ώστε θέλει να δει την αξία μου ε; " Έσφιξε τα δόντια της και βουρκωσε . Αδυνατούσε να πιστέψει πως ήταν ικανός για μια τέτοια πράξη

"Καρινα ...Υπόσχομαι να είμαι δίπλα σου συνεχώς.. Δεν θέλω κι άλλους καυγάδες. Φόρεσε το σε παρακαλώ και πάμε..."

Εκείνη άρπαξε βίαια την τσάντα από τα χέρια του και τον κοίταξε. Η οργή στο πρόσωπο της δεν είχε προηγούμενο. Ήταν τόσο δυνατό το συναίσθημα που έβγαζε ώστε ανάγκασε τον Μαξ να βγει από το δωμάτιο.

Η Καρίνα άδειασε την σακούλα στο κρεβάτι... Ένα αρκετά μικρόσκοπικο μαύρο φόρεμα με ανοιχτό ντεκολτέ αλλά και πλάτη έφτανε για να την σοκάρει...

"Θέλει να με κάνει πουτανα έτσι;" Φώναξε και ο Μαξ δεν απάντησε...

"Πολύ καλά λοιπόν.... Για να δούμε κατά πόσο θα αντέξει την ανυπακοή..." Ψέλλισε και γδυθηκε.Πηγε στο μπάνιο και άνοιξε το ντουζ. Μπήκε κάτω από το νερό όσο κι αν τη πονούσε... Δεν υπήρχε λεπτό που να μην έβλεπε τον Λιαμ σαν εικόνα μπροστά στα μάτια της κάθε φορά που έμπαινε... 10 λεπτά αργότερα βγήκε.

Φόρεσε το φόρεμα  και τις γόβες που υπήρχαν στη σακούλα και πήγε στο μπάνιο.

Ο Μαξ μόλις άκουσε τον ήχο από τα τακούνια τοποθέτησε το χέρι στη καρδιά και αναστέναξε βαθειά... Δεν θα έβγαινε σε καλό αυτή η νύχτα σκέφτηκε και αμέσως μόλις την ειδε να βγαίνει από το δωμάτιο έσβησε κάθε αμφιβολία που υπήρχε στο μυαλό του ....

"Θεέ μου ...." Μουρμουρησε και η Καρινα κορδωσε το ανάστημά της και στάθηκε ένα μέτρο μακριά του ...

"Μην περιμένεις τίποτα άλλο από μένα εκτός από αυτή την εικόνα Μαξ..."

Είπε και έκανε μια στροφή...

Εκείνος δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Είχε δει άπειρες φορές φυσικά την Κλάρα ντυμένη σαν φτηνή πόρνη αλλά αυτό που έβλεπε ξεπερνούσε κάθε φαντασία... Η Καρίνα ήταν εκθαμβωτική ακόμα και με ένα φόρεμα τόσο πρόστυχο σαν κι αυτό... τα μακριά της πόδια, το στήθος της , τα οπίσθιά της... Όλα πάνω της φώναζαν τελειότητα...

"Μαύρη νύχτα θα περάσουμε...."Μουρμουρησε Ο Μαξ χωρίς να τον ακούσει και άρπαξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου...

Σας φιλώ...