"Και τότε εκείνος χαμογέλασε...κι εσύ... Εσύ έσβησες "

Ξενοδοχείο " Μεριντιαν" Λίγη ώρα αργότερα

"Γκαελ ! Έλα αμέσως στο γραφείο μου !" Διέταξε ο Λιαμ και κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα του. Ήταν ο άνθρωπος μύθος. Ένα σωστό αίνιγμα για τον επιχειρηματικό κόσμο. Όλοι ήξεραν πως ήταν αρκετά ισχυρός αλλά κανείς δεν ήξερε την πραγματική του φύση και ταυτότητα.

Η πόρτα του γραφείου ανοίξε και ο Γκαελ μπήκε μέσα αμέσως.

"Τι φωνάζεις έτσι μου λες ;" Ειπε και έβαλε το όπλο στη θήκη. Ο Λιαμ ζούσε χρόνια στο επάνω όροφο του μεγαλύτερου ξενοδοχείου της χώρας. Είχε απομονώσει όλο το ρετιρέ για εκείνον και τους άντρες του. Σπάνια έμπαινε άλλος άνθρωπος μέσα. Ήταν σωστό σπίτι. Βέβαια δίπλα του είχε μόνο δύο άτομα τα οποία ήταν και τα πιο έμπιστα αλλά ήταν αρκετά.

Ο όροφος αποτελούνταν από το δικό του δωμάτιο το οποίο ήταν εξοπλισμένο με τα πάντα και αλλά δύο. Κάθε δωμάτιο όμως έμοιαζε με σπίτι. Στον εξωτερικό διάδρομο υπήρχαν άλλες δύο πόρτες. Η μια του Γκαελ και η άλλη του Μαξ. Ο πρώτος ήταν χωμένος μέσα σε κάθε κύκλωμα. Από ηλεκτρονικά μέχρι ναρκωτικά. Όλα περνούσαν από εκείνον πριν καταλήξουν στον Λιαμ. Ο Μαξ από την άλλη ηταν η προέκταση του όπλου του. Ένας από τους πιο θανάσιμος δολοφόνους της χώρας. Οι τρεις τους τα τελευταία 15 χρόνια ήταν ενωμένοι σαν μια γροθιά. Φυσικά και υπήρχαν αρκετοί ακόμα καθώς ο Λιαμ δεν ήταν ένας απλός επιχειρηματίας αλλά στην επιφάνεια έβγαιναν ελάχιστοι.

"Δεν πιστεύω να πήρες τον Ραμιρεζ;" Ρώτησε και ο Γκαελ ξεφυσηξε.

"Με κοροϊδεύεις; Δεν είπες να το καθυστερήσω μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε;"

"Ναι το είπα αλλά το αναιρω! Ήθελε να δει την Κλαρα και θα την δει. Δεν χρειάζεται να ακυρώσουμε κάτι..." Ο Λιαμ άρχισε να γελάει σαν διάολος και ο Γκαελ τον κοιτάξε τρομοκρατημένος....

"Είσαι με τα καλά σου ; Η Κλαρα είναι νεκρή!" Είπε και τον κοίταξε. Δεν ήταν μυστικό πως ο Λιαμ είχε ένα αρκετά διεστραμμένο μυαλό που τον έκανε πανέξυπνο. Πάραυτα αρκετές φορές του προκαλούσε άγχος και στρες. Ηταν σίγουρος πως κάτι είχε σκεφτεί. Αλλά δεν μπορούσε να συνδέσει τα κομμάτια μεταξύ τους.

"Περίμενε μέχρι αυριο Γκαελ ... Μέχρι αύριο ..." απάντησε και το βλέμμα του χάθηκε στο παράθυρο...

Την ίδια ώρα στο πατρικό της Καρινα

Τα πόδια της έτρεμαν. Καθόταν στην καρέκλα αλλά εκείνα κουνιοντουσαν μηχανικά από μόνα τους δειχνοντας ανυπακοη στην ιδια που παλευε να κρατησει την ψυχραιμια της. Το μόνο που ήθελε ήταν να τους στείλει όλους στο διάολο και να εξαφανιστεί. Τα πράγματα όμως ήταν πιο περίπλοκα από ότι φανταζόταν. 

Σέρβιρε ένα ποτό στον εαυτό της και σήκωσε τα πόδια της στην καρέκλα. Η μάνα της δεν τόλμησε να πει άλλη κουβέντα και ο πατέρας της αμίλητος κι εκείνος περίμενε την κατανόηση της. Μια κατανόηση ανύπαρκτη.

Δεκαπέντε λεπτά πριν

"Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος τι συμβαίνει επιτέλους; κάθεστε και με κοιτάτε και αρχίζω πραγματικά να φορτώνω!"

"Δεν είναι εύκολο..."ψέλλισε η Λίλιαν και έπιασε το χέρι του Νικ.

"Σας δινω πέντε λεπτά..." αποκρίθηκε η Καρινα και έσβησε το τσιγάρο της.

Ο πατέρας της την κοίταξε. Αναμφίβολα η γυναίκα μπροστά του δεν είχε καμία σχέση με την κόρη που θυμόταν πόσο μάλλον με την Κλάρα και αυτό ήταν καταστροφικό.  Δεν υπήρχε περίπτωση να δεχόταν.

"Λοιπόν, αφού θέλεις να μάθεις θα σου πω. Προσπάθησε όμως να καταλάβεις..." της είπε σιγάνα.

"4 λεπτά έμειναν πατέρα..." Ήταν η απάντηση της. Ψυχρή και αδίστακτη, σκέφτηκε ο Νικ και αναστέναξε.

"Όλα άρχισαν περίπου δύο χρόνια πριν. Έχασα μέσα σε μια νύχτα τα πάντα. Ακόμα και το σπίτι μας. Μην με ρωτήσεις πως... Ας πούμε πως τα επενδυσα λάθος. Εκείνη τη νύχτα γνώρισαμε τον Κολινς... Μου έκανε μια πρόταση που δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε. Η αδερφή σου ειχε πιάσει πάτο. Δεν ξέρω αν το έμαθες αλλά η επαγγελματική της καριέρα πήγαινε από το κακο στο χειρότερο..." Η Καρινα ανασηκωσε το φρύδι της.

"Μην πεις κάτι, περίμενε να τελειώσω" Είπε αμέσως κι εκείνη σιώπησε.
"Όπως έλεγα , ακομα και η οικονομική ενίσχυση που έφερνε σπίτι χάθηκε. Την έπαιρναν φυσικά σε φωτογραφίσεις αλλά μέχρι εκεί. Προσπαθήσαμε να βρούμε το θύμα εκείνο το βράδυ αλλά τελικά καταλήξαμε εμείς οι ίδιοι θύματα..."

"Για στάσου!" Τον διέκοψε και σηκώθηκε. "Μου λες ότι ψάχνατε κάποιον να του φάτε λεφτά;" Ο Νικ κατέβασε το κεφάλι.

"Ακριβώς... Η Κλάρα είχε την ιδέα να πάμε σε εκείνη την καταραμένη τη δεξίωση. Πίστευε πως με την ομορφιά τη θα καταφέρει να βρει κάποιον πλούσιο άντρα...." Η Καρινα σαστισε. Δεν πίστευε στα αυτιά της. Πότε δεν φανταζόταν πως η Κλάρα θα ήταν ικανή για κάτι τέτοιο...

"Κάπου στα μέσα της βραδιάς μας πλησίασε ο διάολος... Είπε πως η Κλάρα του είχε τραβήξει το ενδιαφέρον. Φυσικά δεν ξέραμε πως στην πραγματικότητα είχε τραβήξει το ενδιαφέρον κάποιου άλλου και ήθελε να την χρησιμοποιήσει αλλά το μάθαμε αφού υπογράψαμε..."

"Υπογραψατε; Τι σκατα !" Αναφώνησε και έβγαλε ένα τσιγάρο. Το τοποθέτησε στα χείλη της και το άναψε. Ήταν εξωπραγματικά όλα αυτά. Και το μυαλό της προσπαθούσε να ανταπεξέλθει σε όσα μάθαινε...

"Ναι Καρινα .... Ο Κολινς είναι αδίστακτος άνθρωπος παίρνει πάντα αυτό που θέλει... κι αυτό που θέλει αυτή τη στιγμή είσαι εσύ" Εκείνη γέλασε δυνατά και σηκώθηκε.

"Ελπίζω να ήταν αστείο πατέρα..." μονολόγησε και πήγε προς το παράθυρο. Έξω ο καιρός ήταν έτοιμος για καταιγίδα. Τρελαινόταν για την βροχή.Μπορει να έδειχνε χαρούμενος άνθρωπος αλλά καταβαθος πάντα είχε κρυμμένη μια πικρή μελαγχολία. Δεν ήταν όμως η σωστή στιγμή για να απολαύσει το μουντό αυτό τοπίο. Έπρεπε να ξεκαθαρίσει και να μάθει τι συμβαίνει γρήγορα.

"Δεν είναι αστείο. Η συμφωνία ήταν η εξής: Εκείνος θα μας έδινε αρκετά χρήματα για να ξοφλησουμε. Παράλληλα κάθε μήνα θα μας έδινε ένα ποσό για την Κλάρα ..." Η Καρινα έσφιξε το σαγόνι. Τα διασκορπισμένα κομμάτια του παζλ έφταναν στα χέρια της αλλά ακόμα δεν ήταν αρκετά.

"Τι εννοείς 'Ένα πόσο για την Κλάρα ;' " Ρώτησε χωρίς να γυρίσει. Η Λίλιαν άρχισε να τρέμει και ο Νικ της έκανε νόημα να ηρεμήσει.

"Περίμενε να τελειώσω. Όπως έλεγα η Κλάρα θα πήγαινε μαζί του. Αργότερα μάθαμε πως την ήθελε για ένα συγκεκριμένο σκοπό αλλά εκείνη δεν αποκάλυπτε ποτέ τίποτα. Τον είχε ερωτευθεί και πάντα τον προστάτευε.."

"Δεν καταλαβαίνω την συμφωνία σας σε όλο αυτό..." Μουρμουρησε...

"Ο Κολινς νοίκιασε την Κλάρα . Για όσο ήταν ικανοποιημένος μας πλήρωνε. Λίγο καιρό αργότερα και αφού τα χρέη με έπνιγαν δανείστηκα χρήματα από εκείνον... Ένα αρκετά μεγάλο ποσό. Βέβαια η Κλάρα  με είχε διαβεβαιώσει πως την αγαπάει και πως όλα αυτά με τις συμφωνίες ήταν παρελθόν.  Υπέγραψα ένα καινούριο χαρτί εκείνο το  βράδυ. Το οποίο έλεγε πως μέχρι να τον ξεχρεωσω θα έχει την Κλάρα  υπό την κατοχή του κι εγώ συναινω με αυτό, η πληρωμή του θα ήταν η ζωή μας... Σε κάθε άλλη περίπτωση θα μας έπαιρνε το σπίτι. Θα μας σκότωνε εν μια νυκτί... Η ουσία είναι πως ποτέ δεν μάθαμε γιατί είχε εμμονή με την Κλάρα ...Εκείνη ήταν τόσο ερωτευμένη που ποτέ δεν είπε λέξη. Ήμουν σίγουρος πως την είχε χτυπήσει μια φορά και πάλι ομως μου είπε πως έπεσε. Όταν προσπάθησα να του μιλήσω και να σταματήσω αυτή τη τρέλα, μου κόλλησε το όπλο στο κούτελο.  Όταν η Κλάρα  πέθανε ήταν έτοιμος να την παντρευτεί. Η αδερφή σου ορκιζοταν πως είχε αλλάξει και πως την αγαπούσε αλλά καταλάβαμε πως όλα τελικά ήταν μια απλή συμφωνία. Και το καταλάβαμε χθες . Μας βρήκε και μας είπε πως η κηδεία της θα γίνει σε στενό κύκλο. Δεν το έμαθαν ούτε καν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που μεταξύ μας την είχαν ήδη ξεγράψει τον τελευταίο χρόνο και αμφιβάλλω αν θα έδιναν δεκάρα τσακιστή για το θάνατο της. Μας είπε πως η συμφωνία θα ακυρωθεί και μου ζητήσε πίσω όλο το ποσό που δανείστηκα αλλιώς θα μας σκότωνε...." Έκανε μια παύση και δάκρυσε...

Η Καρινα πήρε μια βαθειά ανάσα.

"Συνέχισε...." πρόσταξε ήρεμη

"Μόλις σε είδε όλα έσβησαν....Μου είπε πως αν δεν πάρεις την θέση της θα μας σκοτώσει όλους και εσένα μαζί. Ξέρει πολλά για μας Καρινα ... με απείλησε δίχως δισταγμό πως θα σκοτώσει όσους ξέρουμε. Ακόμα και την ξαδέρφη σου που είναι έγκυος. Δεν είχα επιλογή...Δεν έχω επιλογή γαμωτο !!!" Φώναξε και ξέσπασε σε κλάματα. Η Καρινα γύρισε και τους κοίταξε.

(Δες τους πως κατάντησαν... τους σιχαίνομαι) Σκέφτηκε μόλις τους αντικρυσε .

"Πόσο είναι το ποσό;" Ρώτησε ανέκφραστη . Η Λίλιαν αγκάλιασε τον άντρα της κι εκείνος ύψωσε το κεφάλι του προς το μέρος της .

"500.000 χιλιάδες δολλάρια " Το σοκ που υπέστη ήταν τρομερό. Δεν άφησε όμως ούτε καν το βλέφαρο της να πεταρισει.

"Είστε άξιοι της μοίρας σας..." Μονολογισε , πηρε τα πραγματα της και πήγε προς την πόρτα αλλά η μητέρα της σηκώθηκε. Πήγε γρήγορα προς το μέρος της και έπεσε στα πόδια της κρατώντας τα σφιχτά.

"Καρινα λυπήσου μας ..." ψέλλισε "θα Σε σκοτώσει και σένα μαζί... Αύριο θα έρθει να σε πάρει σε ικετεύω "

"Αυτό θα το δούμε μητέρα!" Είπε και τίναξε το πόδι της. Δεν ήθελε καν να τους βλέπει. Άκουγε την μητέρα της να ουρλιάζει αλλά είχε ήδη βγει στο διάδρομο... Θα πήγαινε στο ξενοδοχείο και με το πρώτο αεροπλάνο θα επέστρεφε πίσω.

Δεν θα άφηνε κανέναν να επηρεάσει τη ζωή της και τίποτα.  Ήταν Η Καρινα Χάρτ , η καλύτερη στην κατασκευή κτηρίων σε ολόκληρη την Αυστραλία. Ήταν μια γυναίκα που έζησε πολλά και ήθελε την ηρεμία της..

Βγήκε στον κεντρικό δρόμο και άρχισε να προχωράει με προορισμό το ξενοδοχείο.

{......}

"Θέλω αναφορά!" Είπε ο Λιαμ μόλις ο Μαξ σήκωσε το τηλέφωνο. Δεν εμπιστευόταν κανέναν άλλο. Ήταν ο κατάλληλος για να παρακολουθεί το σπίτι από την ώρα που έφυγε και ανυπομονούσε να μάθει τα νέα. Μέσα στο μυαλό του την είχε ήδη κατατάξει σαν τρόπαιο. Δεν έμαθε να χάνει και εκείνη ήταν μια ακόμα γυναίκα σαν τις άλλες στα μάτια του.

"Αφεντικό έφυγε... Άκουσα όλη την συζήτηση από τους κοριους. Δεν δέχτηκε... Δεν πτοήθηκε καν όταν της είπαν για την ξαδέρφη της. Είμαι σίγουρος πως η γυναίκα ειναι ψυχοπαθής αλλιώς δεν εξηγείται ..."

"Για να μην ειχα ιδέα για εκείνη πάει να πει πως δεν είχε επαφές μαζί τους. Σίγουρα ήξεραν πως δεν θα ερχόταν στο γάμο αλλιώς θα με ενημέρωναν. Κάνει την σκληρή αλλά θέλω να δω την φάτσα της όταν δει το πτώμα του πατέρα της . Δεν μπορω να ρισκάρω να χάσω τους Ιταλούς και αυτή η γυναίκα είναι το κλειδί.... Ελπίζω να την ακολούθησες Μαξ!"

"Αυτό εννοείται αφεντικό... Πήγε στο ξενοδοχείο"

"Θέλω όνομα και διεύθυνση! Και τσιμουδιά στον Γκαελ, θα του κάνω έκπληξη!"Ο Μαξ κατάλαβε την ειρωνεία στην φωνή του. Δεν ήταν μυστικό πως ο Λιαμ τρελαινόταν να του βάζει γρίφους και να τον εκπλήσσει συνεχώς. Γι αυτό ήταν και τόσο δεμένοι οι τρεις τους. Λειτουργούσαν χρόνια σαν ένα άτομο.

"Λιαμ ... Η κοπέλα βρίσκεται δύο ορόφους πιο κάτω από το Ρετιρέ... δωμάτιο 308" Ο Λιαμ έκπληκτος με την τύχη του έτριψε τα χέρια του.

"Καλώς... Από δω και πέρα αναλαμβάνω. Καλή δουλειά Μαξ, επίσης θέλω αναφορά το πρωί για όσες άκουσες στο σπίτι της... Μπορείς να αποσυρθεις" Έκλεισε το τηλέφωνο και σηκώθηκε.

"Και τώρα, ήρθε η ώρα για μια πρώτη επίσκεψη δεσποινίς Χάρτ...." Μουρμουρησε και βγήκε από το γραφείο....

Σας φιλώ

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!! Καλές γιορτές❤

Υγεία εύχομαι παιδιά, μόνο αυτή μετράει πιστέψτε με 💗 

Δεν ξέρω αν θα βάλω αύριο λογο της ημέρας αλλά κάντε λίγη υπομονή.  Να τελειώσουν οι γιορτές και ξεκινάμε δυναμικά. Μεχρι τοτε θα ανεβάζω αλλά πιο αργά.

Να είστε όλοι καλά...

Και να θυμάστε πως η ζωή είναι μια ... Μην τη σπαταλάτε άδικα κάνοντας πράγματα που δεν σας γεμίζουν... Το έχω ξαναπεί, θα το πω και θα το λεω συνεχώς...

Μπορεί οι επιλογές μας να είναι ελάχιστες και ο χρόνος που αφιερώνουμε στον εαυτό μας μηδαμινος αλλά ακόμα και 5 λεπτά αρκούν για να τον αγαπήσουμε.

Η ζωή,  μας προσφέρει στιγμές και εμείς τις μεταμορφώνουμε σε αναμνήσεις, ας τις κάνουμε λοιπόν να αξίζουν!💗

Καλό ξημέρωμα