"Είναι μικρό αλλά με την κατάλληλη τροφή μεγαλώνει και γίνεται θηρίο...Τι είναι; Η ζήλια φυσικά...."

Ο Λιαμ  γύρισε προς το μέρος του και η Καρίνα μάζεψε αμέσως τη νυχτικιά της από το πάτωμα . Η ένταση ανάμεσα στους δύο άντρες  ήταν εμφανέστατη ενω τα άγρια βλέμματα τους, προμήνυαν πως το ηφαίστειο θα σκάσει από λεπτο σε λεπτό...  ο Μαξ του είχε πει άπειρες φορές να σταματήσει   αυτή την τρέλα και βλέποντας τον  τόσο κοντά της μετά από όλα όσα έγιναν λίγες ώρες πριν έφτασε στο Αμήν...

"Καρινα πήγαινε στο δωμάτιό σου" είπε ο Μαξ μετα απο λιγο και εκείνη τους προσπέρασε και έφυγε...  Δεν το εκανε  επειδή της το ζήτησε , το εκανε γιατί ήταν ήδη διαλυμένη και δεν άντεχε να κλάψει μπροστά σε κανέναν από τους δύο...

"Μην ανησυχείς δεν το πείραξα το κοριτσάκι σου..." Αποκρίθηκε  ειρωνικά ο Λιαμ και σταυρωσε τα χέρια του στο στήθος.

"Ε τώρα τι να σου πω και σ'ένα καημένε..."

"Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να μου πεις και κάτι άλλο,  το ύφος  σου τα λέει όλα!"

"Κάποια στιγμή θα το μετανιώσεις και εύχομαι να μην είναι αργά..." Δήλωσε ο Μαξ απογοητευμένος

Ο Λιαμ τον σκούντηξε και βγήκε από την κουζίνα πριν ξεσπασει καποιος καυγας καταμεσης της νύχτας ανάμεσα τους ... Ο Μαξ επέστρεψε στο δωμάτιο . Την βρήκε  καθισμένη στο κρεβάτι να κοιτάζει το κενό και σφίχτηκε η καρδιά του

"Γιατί δεν με ξύπνησες;"  Ρώτησε  και εκείνη δεν απάντησε

"Καρίνα,  ξέρω πως είναι δύσκολο... Ξέρω επίσης πως τον αγαπάς,  το βλέπω στα μάτια σου. Δεν αξίζει όμως κοριτσάκι μου... Αμα εκείνος αρνείται να βρει το φως του δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα... Περίμενε μέχρι  να τελειώσει αυτή η καταραμένη συμφωνία και σου υπόσχομαι πως εγώ ο ίδιος θα σε γυρίσω στο σπίτι σου..." Πήγε κοντά και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού. Τράβηξε το σεντόνι και την σκέπασε.

Εκείνη γέλασε... Σκούπισε  τα υγρά της μάτια και χαμήλωσε το κεφάλι.

"Δεν έχω πλέον σπίτι Μαξ,  δεν ξέρω ποια  είμαι,  δεν ξέρω τι κάνω,  ούτε τι σκοπό έχω πλέον σε αυτή τη ζωή ..Το μόνο που ξέρω είναι πως ντρέπομαι για τον εαυτό μου! Ντρέπομαι γιατί με άγγιξε και εγώ ένιωσα ! Το καταλαβαινεις ; Ντρέπομαι γιατί με τα ίδια χέρια αγγίζει σχεδόν κάθε βράδυ  άλλη γυναίκα  και εγώ ακόμα νιώθω!!!" Η Καρίνα ξάπλωσε και γύρισε την πλάτη της ..." Εχω φτάσει σε σημείο να ντρέπομαι που υπάρχω...." συνέχισε και αναστέναξε.

Ο Μαξ ξάπλωσε δίπλα της, πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της και την αγκάλιασε... " Αν καποιος έπρεπε να ντρέπεται,αυτός είναι εκείνος... Μην ξανακούσω τέτοια λόγια από τα χείλη σου,  όπως επίσης δεν θέλω να ξαναδώ τα μάτια σου δακρυσμένα...  Κάποτε ήσουνα μία γυναίκα ατρόμητη που δεν φοβόταν να σταθεί στο ύψος του και να τον κοιταξει ευθεια στα ματια ...Σε ικετεύω , βρες αυτή τη γυναίκα και φερ'την πίσω..."

"Εκείνη η γυναίκα πνίγηκε... Καταστράφηκε ! Ξέρεις πολύ καλά πως κάθε  μέρα που περνάει δίνω μία μάχη με τον εαυτό μου.... Μην το κάνεις πιο δύσκολο από ότι ήδη είναι..."

Ο Μαξ σιώπησε και την τράβηξε πιο κοντά.

"Κλείσε τα μάτια σου , αύριο ξημερώνει μία καινούργια ημέρα.  Τουλάχιστον δεν είδαμε τον Τζέικομπ  στη δεξίωση κάτι είναι κι αυτό.."
Η Καρίνα  κούνησε το κεφάλι της και κράτησε τα χέρια του ανάμεσα στα δικά της .

"Ευχαριστώ Μαξ ..." Ψέλλισε και έκλεισε τα μάτια της

"Για πιο πράγμα;" Ρώτησε εκείνος και εκείνη έσφιξε τα χέρια του

"Ευχαριστώ που υπάρχεις... Που έμεινες δίπλα μου ενώ ήμουν μια άγνωστη για σένα..." Ο Μαξ δεν της απάντησε... Δεν έβρισκε τις κατάλληλες λέξεις για να το κάνει. Η Καρίνα για τον ίδιο ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Πότε άλλωστε δεν είχε γεννηθεί η επιθυμία μέσα του να προστατεύσει έναν άνθρωπο όπως εκείνη και αυτό σόκαρε ακόμα και τον ίδιο...

Μόλις ένιωσε τα χέρια της να ηρεμούν κατάλαβε πως αποκοιμήθηκε. Έκλεισε με την σειρά του τα μάτια ... Πότε δεν είχε σκοπό να κοιμηθεί δίπλα της . Πάντα έφευγε μόλις εκείνη κοιμόταν και δεν τον έβλεπε κάνεις. Πλέον όμως ένιωθε και ο ίδιος την ανάγκη να μείνει.  Η Καρίνα είχε ένα μοναδικό χάρισμα...Τον έκανε να αισθάνεται αναμάρτητος...Ξεπλενε από πανω του κάθε θάνατο...Κάθε ψυχή που είχε αφαιρέσει... Τον έκανε να νιώθει άξιος άνθρωπος και αυτό για τον Μαξ ήταν ανεκτίμητο... Αυτό που δεν καταλάβαινε ο Λιαμ ήταν πως για εκείνον η Καρινα ήταν ο φύλακας άγγελος του...Στην ουσία δεν την προστάτευε εκείνος, αλλά εκείνη... Τον προστάτευε από τα σκοτάδια... Από τις φωνές των θυμάτων του που άκουγε πριν κλείσει τα μάτια χρόνια τώρα... Δίπλα της κατάφερε να διώξει τις φωνές...

Το επόμενο πρωί

Άνοιξε τα μάτια του και την κοίταξε να κοιμάται πάνω στο στήθος του ... Της άφησε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο και σηκώθηκε χωρίς να την ξυπνήσει.  Βγήκε από το δωμάτιο και πηγε προς το δικο του οταν ειδε τον Λιαμ σαλόνι μαζί με την Μιράντα.

"Αυτό δεν είναι το δωμάτιο που μπήκε χθες εκείνη η κοπέλα ;" Ρώτησε και γέλασε πονηρά... " Μάλλον το γλεντησε και κάποιος άλλος εκτός από εμάς εχθές...Να φανταστω την μικρη την εχετε με βάρδιες ;" Συνέχισε και ο Λιαμ  σηκώθηκε .

"Δεν σου πέφτει λόγος τι κάνουμε εδώ μέσα... Όσο για την μικρή καλύτερα να μην αναφερθεις ξανά σε εκείνη...Και τώρα νομίζω πως ήρθε η ώρα να σε πάω πίσω..." Για πρώτη φορά μετά από καιρό ο Λιαμ υπερασπίστηκε την Καρινα και ο Μαξ αναλογιστικε αν αυτό που ειδε ήταν πραγματικότητα...

"Οσο και να μη θέλω να φύγω δυστυχώς πρέπει... Ευχαριστώ για την ωραία βραδιά και μην τσιτωνεις Λιαμ ... Πουτανες υπάρχουν πολλές! Δεν είναι κακο να μοιράζεσαι..."

Ο Μαξ έπιασε με την άκρη του ματιού του τον Λιαμ να βάζει το χέρι πίσω από την πλάτη και επενέβη αμέσως

"Λοιπόν ας τα αφήσουμε τώρα αυτά... Θα φωνάξω αμέσως τον οδηγό.! Πάω να βάλω τα ρούχα μου και έρχομαι.. Αν έχεις την καλοσύνη κατέβα στο λόμπυ και θα σε βρω εγώ. Θα ήθελα να μιλήσω λιγάκι τον Λιαμ ..." Ο Μαξ μίλησε σε έξυπνο τόνο κι εκείνη του τσίμπησε το μάγουλο και γέλασε.

"Την επόμενη φορά μπορείς να μας κάνεις παρέα Μαξ ..." Είπε και τον προσπέρασε. "Εις το επανιδείν Λιαμ !" Συνέχισε και βγήκε από το ρετιρέ...

"Καλά το έχεις χασει τελείως;;; Πηγές να βγάλεις το όπλο; " Ρώτησε όταν πλέον έμειναν μόνοι αλλά ο Λιαμ δεν απάντησε. Γύρισε προς το μπαρ και έβαλε ένα ποτήρι ουίσκι

"Μαλακα ειλικρινά με κάνεις να αναρωτιέμαι...Τέλος πάντων. Θέλω να μιλήσουμε για κάτι που προέκυψε χθες το πρωί..."

"Τι θες ;" Ο Λιαμ απάντησε απειλητικά και ο Μαξ αναστέναξε

"Βλέπω ακόμα τα μαύρα σου ρα χάλια έχεις από χθες ....Ξεπέρασε το... Η Κάνε κάτι γι αυτό! Εχεις επιλογές... Και ειλικρινά σταματά να κάνεις σαν γυναικούλα... " Ο Λιαμ γρυλισε ...Γύρισε μόνο το κεφάλι και τον κοίταξε

"Λεγε τι θες !"

"Πρέπει να φύγω για τρεις μέρες..." Ο Λιαμ άφησε δυνατά το ποτήρι του κάτω και γύρισε

"Και που έχεις να πας ;;" Ο Μαξ κούνησε το κεφάλι πέρα δώθε...

"Αν θυμάσαι καλά σε είχα ενημερώσει πριν κάτι μήνες  πως ο Μαρτινεζ,  στο τέλος του χρόνου σε χρειάζεται στο Μεξικό κι εσύ τότε γύρισες με απάθεια και μου είπες πως θα πάω εγώ!"

"Μάλιστα τώρα θυμήθηκα... Επρόκειτο για εκείνο το μεγάλο εμπόρευμα που περίμενε από τη Βραζιλία σωστά; Ήθελε κάποιον έμπειρο να το ελέγξει..."

"Σωστά... Εκτός κι αν έχεις αλλάξει γνώμη και αποφάσισες να πας ... Με πήρε τηλέφωνο για να μου υπενθυμίσει πως τα όπλα θα φτάσουν την άλλη εβδομάδα... "

"Πόσες μέρες θα κάτσεις είπες;"

"Τρεις Λιαμ .."

"Ωραία... Αυτό είναι όλο;" Ο Μαξ εβηξε και έδειξε με τα μάτια προς το διάδρομο

"Δεν σε καταλαβαίνω...." Σχολίασε ο Λιαμ

"Μάλιστα....Ώστε Δεν με καταλαβαίνεις! Θα σου το πω τότε με τα δικά σου λόγια.... Φρόντισε να βρεις τρόπο ώστε να τρώει και κακομοίρη μου μην μάθω πως της έκανες τίποτα!!!"

"Τόσο πολύ την γουστάρεις;" Ο Μαξ έπιασε τα μαλλιά του και ξεφυσηξε

"Τα πιστεύεις αυτά που λες ;" Ρώτησε χαμηλόφωνα και ο Λιαμ αναστέναξε

"Μια χαρά θα είναι μην ανησυχείς... Μπορείς να φύγεις άφοβα " Ικανοποιημένος καθώς η απάντηση του δεν έκρυβε ειρωνεία πήγε στο δωμάτιο του...

1 εβδομάδα αργότερα

"Γαμωτο Χαβιε ! Τώρα μου το λες; Στο τσακ με πρόλαβες πριν φύγω!" Ο Μαξ άφησε κάτω τη βαλίτσα και γύρισε προς τον Λιαμ και τον Γκαελ οι οποίοι ήταν καθισμένοι στο γραφείο και τον κοιτούσαν

"Κατάλαβα... Πάλι καλά που δεν ξεκίνησα... Πότε θα έρθει τελικά;Πότε;;;; " Ακολούθησε μια παύση και ο Μαξ έκλεισε τα μάτια
"Δεν ξέρω αν θα μπορέσω εκείνες τις μέρες Χαβιε ... Όχι όχι... Φυσικά και θα βρω τρόπο απλά... Ναι ναι ... Εντάξει. Μην ανησυχείς το κατάλαβα... ΕΊΠΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΑΜΩΤΟ !!!!" Ο Μαξ έκλεισε το τηλέφωνο και το πέταξε πάνω στη πολυθρόνα.  Ο Γκαελ ακόμα δεν του μιλούσε για την  μπουνιά που του έδωσε 5 μήνες πριν ... Αντάλλαζαν κουβέντες μόνο σε ότι είχε να κάνει καθαρά με τη δουλειά. 

"Τι έγινε;" Ρώτησε ο Λιαμ

"Υπήρξε ένα πρόβλημα και το φορτίο φτάνει τον άλλο μήνα τελικά...."

"Ωραία και γιατί του είπες πως δεν θα πας ;"

"Γιατί το καταραμένο θα φτάσει δύο μέρες πριν τη συμφωνία με το Ραμιρεζ! Καταλαβαίνεις; Αν πάω δεν ξέρω αν προλάβω να επιστρέψω γαμω!!!"

Ο Γκαελ γέλασε κάτω από τα μουστάκια του και ο Λιαμ καθισε πίσω σκεπτικός....

Σας φιλώ....