"Όχι Λιαμ... Το νερό δεν σβήνει τίποτα τελικά..."

Ο Μαξ έντρομος κλώτσησε την πόρτα.  Αυτό που αντίκρισε δεν είχε προηγούμενο... Δίχως να περιμένει έτρεξε κοντά τη και την σήκωσε στην αγκαλιά του. Ήταν χτυπημένη, το φόρεμα της σκισμένο και ο Στιβ πεσμένος στο έδαφος. Γυαλιά από μπουκάλι υπήρχαν πεταμένα γύρω του και το κεφάλι του αιμοραγουσε . Ο Μαξ αδιαφόρησε για εκείνον...

"Συγχώρεσε με ...Εγώ Ο μαλακας φταίω που πίστεψα πως ο Λιαμ θα έβαζε μυαλό αν μένατε οι δύο σας ... Σε... σε...." Δεν μπορούσε καν να πει τις λέξεις. Η Καρίνα έσφιξε με τα χέρια της την μπλούζα του και άρχισε να κλαίει . Προσπαθούσε με τα χίλια ζόρια να κρατήθει ξύπνια αλλά ο πόνος από τα χτυπήματα ήταν μεγάλος και το κορμί της είχε ήδη περάσει σε κατάσταση σοκ...

"Δεν ... Δεν πρόλαβε..." Ήταν το μόνο που είπε και εχασε τις αισθήσεις της.  Η καρδιά του Μαξ επέστρεψε στη θέση της .

"Θα σε πάω σπίτι κορίτσι μου... Κάνε υπομονή..." λίγο πριν βγει , ο Λιαμ φάνηκε στην πόρτα. Κοίταξε τον χαμό μέσα στο δωμάτιο και έσφιξε τις γροθιές του.

"ΚΆΝΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΜΗ ΣΕ ΓΑΜΗΣΩ!" Δήλωσε ο Μαξ και κράτησε πιο σφιχτά  την Καρινα .

Ο Λιαμ δεν κουνήθηκε

"ΠΩΣ ΜΠΌΡΕΣΕΣ ΡΕ; ΠΩΣ;" Ο Μαξ πήγε κοντά του και τον σκουντηξε . Περασε μέσα από το πλήθος με εκείνη στα χέρια και βγήκε από το κλαμπ.

Ο Λιαμ μπήκε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα...

"Μην με ρωτας κάτι που για να το κάνω πέθανα ανάθεμα σε !!!!" Ούρλιαξε και έδωσε μια δυνατή κλωτσιά στον Στίβεν ο οποίος κουνήθηκε...

Έσκυψε και τον έπιασε από το κεφάλι

"Την πηδηξες ρε ;" Εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι και έφτυσε το αίμα του... Ο Γκαελ μπήκε μέσα και μόλις ο Λιαμ τον είδε ορμηξε κατά πανω του .

"Καθάρισε αυτό το χάλι εδώ μέσα!!! Είδες τον Μαξ ;"

"Μόλις βγήκε με την Καρινα στα χέρια..." Είπε σιγάνα και ο Λιαμ χτύπησε μια μπουνιά στον τοίχο και βγήκε τρέχοντας προς την έξοδο...

Άρχισε να σπρώχνει το κόσμο σαν τον τρελό ώσπου έφτασε έξω. Δίχως να χάσει χρόνο πήγε προς το πάρκινγκ. Είδε τον Μαξ να την βάζει στο πίσω κάθισμα και ούρλιαξε. Έβγαλε το όπλο του και άρχισε να ρίχνει ανεξέλεγκτα στον αέρα φωνάζοντας δυνατά.

Ο Μαξ πάγωσε. Έπιασε το δικό του και τον στόχευσε . Ο Λιαμ τον πλησίασε αγριεμένος.

"Πάρε από μπροστά μου τη μαλακια σου !!!" Είπε εξαγριωμένος και ο Μαξ αρνήθηκε να κατεβάσει το όπλο.

Ο Λιαμ το έπιασε και το έβαλε στο κούτελο του

"ΠΑΤΑ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΤΗ ΣΚΑΝΔΆΛΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ!!! ΕΜΠΡΟΣ ΠΑΤΑΑΑ!!!! Πατα την γαμωτο σου ....." Στα τελευταία λόγια χαμήλωσε τον τόνο του. Οι φλέβες από το κούτελο του ξεχώριζαν και ο Μαξ μέσα από τα μάτια του κατάφερε να διακρίνει έναν κατεστραμμένο άνθρωπο. Μια διαλυμένη ψυχή... Τον αδερφό του που πάλευε με την καρδιά ενάντια στη λογική...

Κατέβασε το όπλο και τον τράβηξε αγκαλιάζοντας τον χωρίς να μιλήσει ...

"Πήγαινε την σπίτι, φρόντισε την ...Ζητησε της συγνωμη που την αφησες μαζι μου ... Γιατρεψε τις πληγες της ..." Ο Μαξ ακούγοντας τον αποστασιοποιηθηκε και τον έπιασε από τους ώμους.

"Όχι Λιαμ... " Είπε σοβαρός και έβγαλε τα κλειδιά από την τσέπη. Πήρε το χέρι του και άνοιξε την παλάμη. Τοποθέτησε μέσα τα κλειδιά και τον κοίταξε

"Κάντο μόνος σου ...." Είπε και έφυγε χωρίς άλλη κουβέντα. Ο Λιαμ κλώτσησε τα χαλίκια που υπήρχαν στο δρόμο και πήγε πιο κοντά στο αυτοκίνητο... Κοίταξε μέσα απο το τζάμι και την ειδε να βαριανασαινει. Λίγη  ώρα πριν την είχε στα πόδια του, τα μάτια της ήταν ανοιχτά και τα χέρια της ακουμπούσαν το πρόσωπο του ...

Κράτησε γερά τα κλειδιά και άνοιξε την πόρτα. Μπήκε μέσα και έβαλε μπρος. Άκουγε την αναπνοή της αλλά φοβόταν πλέον να την κοιτάξει. Το πρόσωπο της μόλις είχε γίνει καλά από τα δικά του χτυπήματα και να που τώρα, την έστειλε με τα ίδια του τα χέρια στην κόλαση.

Άνοιξε το ντουλαπάκι σίγουρος πως θα βρει αλκοόλ και έβγαλε από μέσα το μικρό μπουκαλάκι.  Το άνοιξε και πάτησε πιο πολύ το γκάζι.

"Μια γαμημένη απόφαση είναι. Δίνω μια το αυτοκίνητο στην πρώτη κολώνα που θα δω και τελείωσαν όλα μας τα προβλήματα... τι λες ;" Είπε και έστριψε απότομα στην στροφή. Από ψυχολογικής πλευράς είχε να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του. Μένοντας μόνος μαζί της , και με δεδομένη την κατάσταση της θεωρούσε πως είναι ότι πιο δύσκολο κλήθηκε να κάνει. Μπορεί να την χτύπησε άσχημα και ο ίδιος αλλά ήταν διαφορετικό να βλέπει πάνω της τα χτυπήματα ενός άλλους άντρα... Να βλέπει το κορμί της και να ξέρει πως με την δική του άδεια ο Στίβεν ήθελε να το κατακτήσει. Φέρθηκε ηλίθια... Σαν ένας μαλακας !

Ήταν αρκετά καταβεβλημένος... Πιο πολύ όμως τον εξοργιζε το γεγονός πως δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι βαθειά μέσα του ,είχε αμφιβολίες και ο ίδιος για τον Γκαελ... Πώς όμως να δεχτεί ότι κάποιος που έχει πλάι του τόσα χρόνια ψεύδεται; Η άμυνα του νευρικού του συστήματος απαγόρευσε την παραπάνω ανάλυση ...

Έφτασε στο ξενοδοχείο από την πίσω προσωπική είσοδο και πάρκαρε. Βγήκε και άνοιξε την πίσω πόρτα . Έκανε νόημα στον άντρα που υπήρχε στο φυλάκιο να ανοίξει την πόρτα. Την πήρε αγκαλιά και την ανέβηκε πάνω. Αισθανόταν την αδυναμία της αλλά ήξερε πως αφού επέζησε από τα δικά του χτυπήματα και αφού δεν πρόλαβε να την βιάσει ο Στίβεν ήταν καλά. Αυτό προς το παρόν έφτανε για τον ίδιο.

Έφτασε έξω από την πόρτα του ρετιρέ και την κράτησε σφιχτά με το ένα χέρι ενώ με το άλλο ξεκλειδώσε.

Μπήκε μέσα και κοίταξε γύρω του σκεπτικός...

Τα βήματα του τον τραβούσαν στο δικό του δωμάτιο όμως τελικά την πήγε στο δικό της ... Μπήκε στα σκοτάδια  και έκλεισε λίγο την πόρτα αφήνοντας την λιγάκι ανοιχτή για να μπορεί να κινείται στο χώρο από το λιγοστό φως της χαραμάδας.

Την ξάπλωσε στο κρεβάτι  και έβγαλε από πανω της το φόρεμα που πλέον έμοιαζε με κουρέλι... Δίπλα ο Μαξ είχε φροντίσει να υπάρχει ένα μικρό φαρμακείο. Το άνοιξε και πήρε λίγο βαμβάκι και οινόπνευμα.

Μόλις το ακούμπησε πάνω στα χείλη της εκείνη μορφασε από το τσούξιμο και κουνήθηκε χωρίς να ανοίξει τα μάτια της . Ο Λιαμ κατάλαβε αμέσως πως βρηκε τις αισθήσεις της αλλά ήταν σίγουρος πως δεν θα τον αναγνωρίσει μέσα στα σκοτάδια.

"Πονάει Μαξ..." ψέλλισε και ο Λιαμ σφιχτηκε...

"Ξέρεις τι με πονάει πιο πολύ;" Είπε ξανά και ο Λιαμ  πίεσε λιγάκι παραπάνω το βαμβάκι για να την κάνει να πάψει αλλά εκείνη συνέχισε...
"Με πονάει που ακόμα και μετά από όλα αυτά,  εγώ ... Εγώ..." Η Καρίνα πάτησε τα κλάματα και γύρισε το κορμί της στο πλάι...

"Εγώ είμαι ερωτευμένη με αυτό το κτήνος ...." Είπε μέσα στους λυγμούς της και τον διέλυσε...

Σας φιλώ....