"Σε ένα λεπτό έτσι όπως άρχισε θα τελειώσει...και θα αναρωτηθείς, τελικά είναι τέρας; Κι αν δεν είναι; θα ζήσω η θα πεθάνω;"

Το χαρακτηριστικό κλικ από την σφαίρα που παίρνει θέση και κλειδώνει μέσα στην κάνη ακούστηκε πίσω από το κεφάλι του Τζέικομπ. Ανατρίχιασε ολόκληρος όταν κατάλαβε πως ο Λίαμ τον στόχευε από πίσω.

"Πέτα το όπλο σου Ραμιρεζ !" Ο τόνος της φωνής του ήταν σταθερός και δυνατός.

"Μην ανακατεύεσαι Κόλινς !" Με το που ακούστηκε η φράση από τα χείλη του σε δευτερόλεπτα ο Μαξ και ο Γκαελ τράβηξαν τα δικά τους όπλα και τον στόχευσαν. Μπορεί να αναγνώρισε την Καρίνα αλλά αυτό δεν του έδινε δικαίωμα να προσβάλλει την οικεία μέσα στην οποία βρισκόταν.

"Σας παρακαλώ! Ηρεμήστε όλοι! Σίγουρα πρόκειται για απλή παρεξήγηση..."Ο Τζουλιανο σηκώθηκε και μπήκε ανάμεσα στο γιο του και τους δύο άντρες που τον σημάδεψαν.

"Κλάρα πήγαινε στο δωμάτιο μου !" Η Καρίνα άκουσε την φωνή του Λίαμ σαν αεράκι δροσιάς στα αυτιά της. Δίχως να περιμένει υπάκουσε . Αν και δεν ήξερε ποιο ήταν το δωμάτιο του έτρεξε στο διάδρομο και μπήκε στην τελευταία πόρτα. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πέσει στα γόνατα. Μια αύρα θανάτου επισκίασε την καρδιά της και περίμενε από σε στιγμή τον πρώτο κρότο...

"Τζέικομπ κατέβασε το όπλο σου τώρα!!!" Φώναξε ο πατέρας του

"Θέλω την κοπέλα!" Είπε και ο Μαξ γέλασε . Ο Λίαμ πίεσε την κάνη και ο Γκαελ πήρε επιθετική στάση αγριοκοιτάζοντας τον.

"Δεν την ξέρεις καν γαμώτο!!! Τι διάολο έπαθες; Εξαφανίσου αμέσως!!!!" Με μια γρήγορη κίνηση Ο Μαξ του άρπαξε το όπλο και Ο Τζουλιανο τον έπιασε από το μπράτσο και τον έσυρε μέχρι την πόρτα .

"Θα τα πούμε μετά εμείς! Πήγαινε στο δωμάτιο και έρχομαι αμέσως..." Ο Τζέικομπ έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα στον Λίαμ και έφυγε.

"Συγνώμη για την συμπεριφορά του γιου μου. Υποθέτω παραλογίζεται... " Απολογήθηκε ο Ραμιρεζ αλλά ήταν αργά. Ο σπόρος είχε ήδη φυτευτεί στο κεφάλι του Λίαμ και όχι μόνο. Ήξερε το όνομα της και ήταν αρκετό. Είχε σχέση με το παρελθόν της και αυτό ήταν επικίνδυνο...

"Κανονικά έπρεπε να τον σκοτώσω επιτόπου που τόλμησε να βγάλει όπλο εδώ μέσα αλλά είναι τυχερός που έχουμε δουλειές να κάνουμε Τζουλιανο. Κάνεις δεν προσβάλει κάποιον από τους δικούς μου. Ξέρεις την αδυναμία που έχω στην Κλάρα πάρα την μεταξύ σας σχέση"

"Το ξέρω και ειλικρινά έχω σοκαριστεί κι εγώ ο ίδιος... Τα τελευταία χρόνια τον άκουγα να μιλάει για αυτή τη κοπέλα συχνά και ξέρω πως έχει κάτι σαν εμμονή... Δεν πίστευα ποτέ πως θα φτάσει σε τέτοια σημεία. Υποθέτω πως μοιάζουν..."

"Δεν μας ενδιαφέρουν τα ψυχολογικά του γιου σου Ραμιρεζ! Αν την πυροβολούσε;" Ρώτησε ο Γκαελ και ο Λίαμ γέλασε δυνατά...

"Πιστεύεις πως θα προλάβαινε;" Είπε και απλώθηκε μια άβολη σιωπή στον χώρο. "Τέλος πάντων... πάω να δω αν είναι καλά. Καλύτερα να μην επιχειρήσεις κάτι Τζουλιανο .Ξέρεις πως κάνει αν εκνευριστεί..." Ο Λίαμ βρήκε ταυτόχρονα και το πάτημα που ήθελε λίγη ώρα πριν. Ο Ραμιρεζ αναστέναξε και κατέβασε το κεφάλι. Ένιωσε πως είχε χάσει την αξιοπρέπεια του και ο Γιος του τον ντρόπιασε.

"Θα έρθω αύριο Κόλινς ... Σήμερα είναι όλη δική σου " Πήγε ως την πόρτα και έφυγε.

"Να πάω;" Ρώτησε ο Γκαελ και ο Μαξ κούνησε το κεφάλι.

"Πηγαίνετε και οι δυο. Γκαελ θέλω αναφορά για το που ήταν ο Τζέικομπ και ότι άλλο βρεις . Μαξ εσύ ξέρεις τι να κάνεις... Μην τους χάσεις από τα μάτια σου . Όσο για μένα θα κοιτάξω να πάρω απαντήσεις από την ίδια! "

"Θα τον πυροβολούσες στα αλήθεια;" Ρώτησε ο Μαξ φτάνοντας στην πόρτα. Οι δύο άντρες τον κοίταξαν γεμάτοι περιέργειά. Τον τελευταίο χρόνο ήθελαν διακαώς να κλείσουν αυτήν τη συμφωνία για να ανοίξει ο δρόμος στην Ιταλία. Στην περίπτωση της Κλάρας φυσικά και θα τραβούσε όπλο αλλά στο τέλος γνώριζαν πολύ καλά πως δεν θα πατούσε ποτέ τη σκανδάλη. Δεν ήταν τυφλοί όμως. Ένιωθαν την ένταση ανάμεσα σε εκείνον και την Καρίνα.

" Δεν ξέρω...." Μίλησε την γλώσσα της αλήθειας και τους άφησε άφωνους.

«Αρκετά είπαμε. Ας πάει ο καθένας στην δουλειά του »

Έμεινε μόνος να αναρωτιέται σιωπηλά για την απάντηση που έδωσε. Ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει για μια γυναίκα; Για μια άγνωστη γυναίκα; Σκεπτικός περπάτησε μέχρι το δωμάτιο του. Η Καρίνα είχε πετύχει με την πρώτη της επιλογή το δικό του. Δεν ήξερε τι θα βρει εκεί μέσα ούτε την κατάσταση της . Ήθελε απαντήσεις και θα έκανε τα πάντα για τις πάρει. Άνοιξε την πόρτα και την είδε κουλουριασμένη στην άκρη του κρεβατιού. Κοιτούσε σαν χαμένη το κενό.

«Νομίζω μου χρωστάς μια εξήγηση ...» Είπε και πήγε κοντά της .

«Λίαμ δεν είναι η στιγμή γι αυτό. Μου είπες πως θα με αφήσεις ελεύθερη. Σε ικετεύω... Πρέπει να με αφήσεις..» Ακουγόταν απελπισμένη. Από την στιγμή που μπήκε στη ζωή του έμοιαζε με οδοστρωτήρα άλλα πλέον η στάση τόσο του κορμιού της όσο και της ομιλίας της έδειχνε μια γυναίκα κατεστραμμένη. Πληγωμένη.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω αυτό και το ξέρεις. Όχι μετά από όλα αυτά. Μίλα και πες μου τι σχέση έχεις με τον Τζεικομπ»

«Δεν το καταλαβαίνεις έτσι; Δεν θα σου πω τίποτα που να σε ενδιαφέρει. Παράτα με!» Σηκώθηκε έξαλλη και πήγε προς την πόρτα . Ο Λίαμ την έπιασε και την τράβηξε

«Δεν έχεις να πας πουθενά! » Φώναξε κι εκείνη τον έσπρωξε

«Άφησε με γαμώτο σου! Είσαι σαν όλους τους άλλους και ακόμα χειρότερος! ΑΦΗΣΕ ΜΕ!» Άρχισε να τον χτυπάει με μανία στο στήθος και να ουρλιάζει

«Σταμάτα που να σε πάρει ο διάολος!!!» Είπε και την ταρακούνησε με αποτέλεσμα να εντείνει ακόμα πιο πολύ την οργή της.

«ΜΗΝ ΜΟΥ ΥΨΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΝΟ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΣΟΥ!!!» Ούρλιαξε και τον κλώτσησε στο πόδι

«Θα σε σκοτώσω στο ορκίζομαι! Σύνελθε και άνοιξε το ρημάδι σου για να ξέρω!!»

«Για να ξέρεις τι; Πως θα με πατήσεις; Πως θα με πληγώσεις; ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ; ΕΙΜΑΙ ΗΔΗ ΝΕΚΡΗ! »

Δεν σταμάτησε να τον χτυπάει με οποίο τρόπο μπορούσε ώσπου ο Λίαμ έφτασε στα όρια. Την άρπαξε από την μέση και την σήκωσε . Γύρισε και την πέταξε στο κρεβάτι. Σκαρφάλωσε πάνω της και έπιασε σφιχτά τους καρπούς της με τα χέρια του ακινητοποιώντας τα.

Το στήθος της ανεβοκατέβαινε ακατάπαυστα από κάτω του και κάθε φορά που έπαιρνε ανάσα άγγιζε το δικό του . Σφάλισε τα ματόκλαδα της και γύρισε το κεφάλι της στο πλάι.

«Κοίτα με και πες μου τι σχέση έχεις μαζί του πριν πάρω ανάποδες!» Η αγριεμένη του φωνή δεν την άγγιξε. Ίσα ίσα την πείσμωσε πιο πολύ.

«ΚΑΡΙΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ!» Πίεσε τα χέρια της στο στρώμα του κρεβατιού. και τα έσφιξε με δύναμη. Η σεξουαλική ένταση μεταξύ τους ήταν υπαρκτή ακόμα κι αν εθελοτυφλούσαν και οι δυο. Έκανε όμως τα πράγματα χειρότερα.

«ΠΑ ΡΑ ΤΑ ΜΕ!!!» Συλλάβισε και γύρισε προς το μέρος του. Άνοιξε τα μάτια της και είδε τα δικά του . «Δεν έχεις δικαίωμα κανένα πάνω μου... ένας άγνωστος είσαι. Ένας μαλάκας! ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ! ΜΗΝ ΖΗΤΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ!!!»

«Μου ανήκεις ....» Της είπε ήρεμος «Μου ανήκει το κορμί, το μυαλό , ακόμα και η ψυχή σου...»

«ΔΕΝ ΕΧΩ ΨΥΧΗ!!! ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΡΜΙ!! ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΥΑΛΟ!!» Μαζί με την απάντηση έβαλε όλη την δύναμη της για να τον απωθήσει .

Ξαφνικά άφησε τα χέρια της και σηκώθηκε από πάνω της.

«Πολύ καλά λοιπόν... Μέχρι να πάρω τις απαντήσεις που θέλω θα δεις ένα άλλο μου πρόσωπο... » Έπιασε το χέρι της και την σήκωσε βίαια από το κρεβάτι. Την έσυρε μαζί του μέχρι την πόρτα και την άνοιξε. Η Καρίνα έδωσε ακόμα μια μάχη άλλα όπως κάθε φορά η σωματική του διάπλαση της απαγόρευε κάθε κίνηση .

«Άφησε με!!!» Φώναξε μόλις βγήκαν προς το σαλόνι κι εκείνος γέλασε.

«Συνήθισε την λέξη, θα γίνει η αγαπημένη σου από δω και πέρα!» Είπε άνοιξε την πόρτα του δωματίου της. Την πέταξε στο πάτωμα και κλείδωσε αμέσως πίσω του.

«Θα το κάνουμε λοιπόν με τον σκληρό τρόπο... » Μουρμούρησε και πήγε στο γραφείο.

Το επόμενο πρωί

«Έμαθες τίποτα;» Ρώτησε ο Γκαελ και ο Μαξ από δίπλα τον σκούντηξε

«Λες αν μάθαινε να ήταν σε αυτή τη κατάσταση; Ώρες ώρες απορώ με την νοημοσύνη σου...» σχολίασε χαμηλόφωνα

«Άντε γαμήσου» Απάντησε ο Γκαελ και εστίασε ξανά στον Λίαμ. Έναν Λίαμ με κατακόκκινα μάτια. Άυπνο . Εξοργισμένο... Εκνευρισμένο από τις κραυγές της όλο το βράδυ. Κάπου στο ξημέρωμα σταμάτησε να φωνάζει και υπέθεσε πως την πήρε ο ύπνος.

«Μαξ, πήγε πουθενά κάνεις τους;»

«Όχι. Δεν ακούστηκε ούτε καν φωνή από το δωμάτιο τους»

«Γκαελ;» Εκείνος ξεροκαταπιε. Φυσικά και έμαθε... Αυτή ήταν η δουλειά του άλλωστε. Ήθελε να ακούσει πρώτα την εκδοχή που θα έλεγε η Καρίνα στον Λίαμ άλλα αυτό φυσικά δεν έγινε πότε.

«Γκαελ!!! Πριν λίγο μια χαρά άνοιξες το στόμα σου... » Συνέχισε ο Λίαμ

«Κάτι έμαθα λοιπόν...»

«Και τι ακριβώς περιμένεις δηλαδή για να μιλήσεις;»

«Ο Τζεικομπ Ραμιρεζ ζούσε στην Αυστραλία 3.5 χρόνια πριν. Ήταν γνωστός σαν Τζει Ραμεζ. Όταν μου ανεθεσες να κάνω την ερευνά για την ζωή της είχα μάθει απλά και βασικά πράγματα. Τόπο εργασίας και διαμονής. Δυο τρεις γνωστούς και φίλους. Στα είχα αφήσει όλα σε ένα φάκελο άλλα υποθέτω δεν πρόλαβες να δεις τίποτα από αυτά τόσο γρήγορα που έγιναν όλα...»

«Καθυστερείς!» Κραύγασε ο Λίαμ

«Επικοινώνησα τηλεφωνικά με μια φίλη της από την δουλειά. Είπα πως κάλω από το τμήμα κι εκείνη τα ξέρασε όλα. Δεν είχε πολλούς ήταν κλειστό άτομο. Έμαθα όμως μια αρκετά σημαντική πληροφορία. Η Καρίνα πριν 4 και κάτι χρόνια είχε σχέση με κάποιον Τζει... Υπέθεσα φυσικά με βάση τα στοιχειά πως ήταν ο Ραμιρεζ. Αν και πότε δεν παραδέχθηκε κάτι στην συνάδελφο της , εκείνη μου είπε πως συχνά έβλεπε μώλωπες πάνω της. Σημάδια που προσπαθούσε να κρύψει και με τον καιρό γινόταν μυστικοπαθής. Είχε δει στο γραφείο της μια κάρτα μιας ψυχιάτρου και ένα φυλλάδιο για κακοποιημένες γυναίκες άλλα πότε δεν ρώτησε. Μια μέρα τηλεφώνησε στην δουλειά και δήλωσε άρρωστη. Τα κουτσομπολιά στο γραφείο αρκετά... Όλοι ήξεραν πως περνούσε κάτι δυνατό εκτός άλλα επειδή δεν έλεγε πότε τίποτα έμειναν σαν φήμες. Δεν σταμάτησα όμως εκεί. Τηλεφώνησα στα δυο μεγαλύτερα νοσοκομεία της περιοχής. Εισήχθη ....» Ο Γκαελ σταμάτησε και αναστέναξε. Ο Λίαμ τον αγριοκοίταξε κι εκείνος συνέχισε.

«Εισήχθη πάνω από 7 φορές... Έπρεπε να χακαρω τα δικά μας νοσοκομεία και να δώσω κωδικούς ιατρών για να τα μάθω αυτά και να μου δώσουν το φάκελο της άλλα ειλικρινά δεν ξέρω αν ...»

«Γκαελ ΛΕΓΕ!!!» ο Λίαμ σηκώθηκε και άναψε ένα τσιγάρο νευρικά.

«Είχε πολλαπλές κακώσεις στο κεφάλι. Τραύματα στο σώμα από καψίματα άλλα και μελανιές. Μια φορά υποβλήθηκε σε επέμβαση καθώς είχε τραύματα στα εσωτερικά τοιχώματα της μήτρας. Ενώ οι φωτογραφίες από τα ιατρικά αρχεία που μου έστειλαν ήταν ... απλά... Γαμώ το στανιό μου!! Δες μόνος σου!!!» Άφησε τον λευκό φάκελο στο γραφείο και ο Λίαμ τον έπιασε στα χέρια .

«Δεν σας χρειάζομαι άλλο. Μαξ εσύ όπως είπαμε. Γκαελ, επικοινώνησε με τους δικούς της , μάθε ότι μπορείς και στη συνεχεία θέλω να βρεις πληροφορίες για τον ίδιο το Ραμιρεζ. Οτιδήποτε μας είναι χρήσιμο...»

«Λίαμ... Η Καρίνα πρέπει να πέρασε πολλά . Μήπως...»

«Είπα κάτι! Δρόμο τώρα!!»

οι δυο άντρες έφυγαν σκεπτικοί και ο Λίαμ κάθισε στην πολυθρόνα. Άνοιξε τον φάκελο και τράβηξε έξω την πρώτη φωτογραφία ...

Σας φιλώ ....