Damn your eyes
They're taking my breath away
For making me wanna stay
Damn your eyes
For getting my hopes up high
Making fall in love again
Damn your eyes

Always the same,
You said that you'll change
Somehow you never do

I believe all your lies
The look in your eyes
You make it all seem true
I guess I see what I wanna see,
Or is my heart just deceiving me
With that look I know so well,
I fall completely under your spell

"Αυτά τα μάτια σου ήταν, είναι...Και θα είναι η καταστροφή μου ..."

Πέντε μέρες μετά

"Είστε έτοιμοι ;" Ρώτησε ο Λιαμ και ο Μαξ χαμογέλασε

"Πανέτοιμοι ! Καλου κακού είπα και τον άλλο τον άχρηστο να πάρει μαζί και συμβόλαια.. Πότε δεν ξέρεις!"

Ο Γκαελ γρυλισε αλλά δεν τόλμησε να πει λέξη. Ήταν ήδη αρκετά αναστατωμένος με την απόφαση του Λιαμ κι όσες φορές προσπάθησε να του αλλάξει γνώμη σε αυτές τις μέρες δεν τα κατάφερε...

"Πάμε για να τελειώνουμε νωρίς;"

Είπε και βγήκε πρώτος από το σπίτι . Μόλις ο Μαξ έμεινε μόνος με τον Λιαμ έπιασε τον ώμο του και τον κοίταξε

"Την τελευταία φορά που έκανα αυτή τη κίνηση είμασταν σε ένα πάρκινγκ... εκείνη πάλευε στο πίσω κάθισμα και σε εμπιστεύθηκα... Μην με κάνεις να το μετανιώσω Λιαμ ..." Είπε βγήκε από την πόρτα.

"Δεν θα καταλάβει καν ότι λείπεις...Ίσως να μην μπορώ να την κάνω να γελάει, ίσως βασικά να μην την έκανα ποτέ να γελάει είναι η αλήθεια αλλά έχεις το λόγο μου πως θα μείνω μακριά... Είναι αργά.. θα κοιμηθεί ούτος ή άλλος..."

Ο Μαξ χαμογέλασε..  Από τα λόγια του κατάλαβε πως είχε ακούσει το γέλιο της ... Σκέφτηκε πως ίσως αυτό του βάλει λιγάκι μυαλό. Δεν είχε πει λέξη στην Καρινα πως θα έφευγε για τον χορό το βράδυ. Της άφησε νερό και ένα δίσκο φαγητό και την καληνυχτησε λέγοντας πως έχει μια δουλειά στο γραφείο. Δεν μπορούσε να της πει ότι θα φύγει. Ήξερε πως θα φοβηθεί.

Μόλις μπήκε στο ασανσέρ,   ο Λιαμ έκλεισε την πόρτα. Άνοιξε την τηλεόραση στα βουβά και κάθισε στο καναπέ. Κοίταξε το μίνι μπαρ σκεπτικός αλλά αποφάσισε πως το αλκοόλ ίσως δεν ήταν η καλύτερη επιλογή...

Άπλωσε τα πόδια του στο τραπεζάκι και έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω. Ο ήχος από τις βροντές και τις αστραπές που ακούγονταν τον νανουριζε... Πάντα του άρεσε η βροχή... Πιο πολύ όμως εξτασιαζοταν όταν βρισκόταν στο σπίτι και έπιανε καταιγίδα. Του έφερνε μνήμες από τον πατέρα του . Θύμησες με εκείνον να τον αγκαλιάζει όταν ήταν μικρός γιατί φοβόταν... Ο αέρας φυσούσε μανιασμένα και η βροχή χτυπούσε ανελέητα τα παράθυρα...

"Μια νύχτα είναι Λιαμ ... Θα περάσει " Μονολόγησε και έκλεισε τα μάτια...

1 ώρα αργότερα

Τα έντονα χτυπήματα στην πόρτα τον έκαναν να πεταχτεί και να βγάλει το όπλο αμέσως. Σηκώθηκε και όπλισε.

"Μαξ!!! Μαξ !!!" Μόλις άκουσε την έντρομη φωνή της κατάλαβε πως ο ήχος δεν προερχόταν από την εξώπορτα αλλά από το δωμάτιο της . Απασφαλισε το όπλο και το πέταξε στο καναπέ.  Ξεκλειδώσε γρήγορα και η Καρινα φοβισμένη βρέθηκε αμέσως στην αγκαλιά του ... Κουρνιασε το πρόσωπο της στο στήθος του και έβαλε τα κλάματα.

Ο Λιαμ κοκαλωσε για μια στιγμή  αλλα η στιγμη δεν κρατησε πανω απο δυο δευτερόλεπτα.  Ασυναίσθητα έκλεισε τα χέρια του γύρω της και την κράτησε...

"Σςςς τι συνέβη;" Είπε και μόλις η Καρινα κατάλαβε πως δεν ήταν ο Μαξ  τραβήχτηκε προς τα πίσω αναστατωμένη.

"Συγνωμη κύριε Κολινς ....Εγώ... Απλά έσπασε το παράθυρο και...." Δεν έβρισκε καν τα σωστά λόγια για να του εξηγήσει πως τρόμαξε μέσα στον ύπνο της ...

Το βλέμμα του πήγε κατευθείαν προς το παράθυρο. Στο πάτωμα υπήρχαν παντού γυαλιά και η βροχή έμπαινε μέσα ανελέητα μαζί με το χοντρό χαλάζι...

"Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις κάτι...Κατάλαβα " Της ειπε και προχώρησε προς τα μέσα. Έκλεισε τα παντζούρια και κοίταξε κάτω...

"Είμαι εντάξει, απλά τρόμαξα επειδή κοιμόμουν... Δεν ήθελα να σας αναστατωσω αλήθεια..." Ο πληθυντικός που χρησιμοποίησε αν και ήταν ο πρώτος κανόνας του ξένισε στα αυτιά του.

"Θα ξαπλώσω πάλι...Καλό σας βράδυ " Η Καρίνα πήγε προς το κρεβάτι και ο Λιαμ την παρατηρούσε χωρίς να πει λέξη κάτι που την τρόμαζε και την έκανε να αισθάνεται άβολα.

"Δεν θα κοιμηθείς εδώ μέσα με σπασμένο παράθυρο... Έχει κρύο" Είπε ξαφνικά και την πλησίασε.

"Είμαι εντάξει αλήθεια...Δεν έχω πρόβλημα κύριε Κολ..." Ο Λιαμ αγρίεψε και τη σταμάτησε πιάνοντας την από το χέρι

"Είπα κάτι! Έλα μαζί μου " την τράβηξε μέχρι το διάδρομο . Έκλεισε την πόρτα του δωματίου και την οδήγησε προς τα υπόλοιπα δωμάτια... Κοντοστάθηκε για ένα λεπτό έξω από το δωμάτιο του Μαξ και η Καρινα ξεροκαταπιε όταν άρχισε να περπατάει πάλι.

Έφτασε έξω από το δικό του και άνοιξε. Άναψε το φως και την τράβηξε προς τα μέσα απαλά

"Εδώ θα κοιμηθείς...." Άφησε το χέρι της κι εκείνη το έτριψε . Δεν είχε καταλάβει καν ότι την κρατούσε δυνατά αλλά βλέποντας το δέρμα της ελαφρώς κόκκινο έβρισε...

"Δεν ήθελα... Εννοώ... Δεν ..." Για Πρώτη φορά η Καρινα τον είδε να χανει τα λόγια του...

"Δεν πειράζει... Συνήθεια είναι " απάντησε σιγανα και δάγκωσε την γλώσσα της αμέσως.

Ο Λιαμ γύρισε και άνοιξε την ντουλάπα του χωρίς να πει κάτι παραπάνω. Είχε δίκιο στην τελική...Δεν χωρούσαν άλλες λέξεις στην συζητηση τους.

"Φόρεσε αυτά αν θέλεις... Είναι σίγουρα πιο ζεστά από την νυχτικια σου ..." Άφησε στο κρεβάτι ένα φούτερ και μια φόρμα . "Πάω να φτιάξω κάτι ζεστό... Ο Μαξ ξέρεις με έβαλε ούτος ή άλλος να κάνω την νταντά σου για απόψε. Όπως έχεις ήδη καταλάβει λείπει..." Σχολίασε και έφυγε κακήν κακώς από το δωμάτιο. Η Καρίνα άγγιξε την μπλούζα του και βουρκωσε .

"Γιατί συνεχίζεις και με βασανίζεις μου λες ;" Μουρμουρησε αγνοώντας πως ο Λιαμ στεκόταν πίσω της. Ξαναγύρισε για να τη ρωτήσει αν θέλει κάτι να φάει αλλά το θέαμα που ειδε τον έκανε αμέσως να μετανιώσει...

Την ειδε να σηκώνει την μπλούζα και να κλείνει τα μάτια της ... Ήταν πλάτη αλλά κατάλαβε πως την μύριζε...

Σκούπισε τα μάτια της ,  άφησε την μπλούζα στο κρεβατι και με μια κίνηση έλυσε τα κορδόνια από την νυχτικια της. Το αέρινο ύφασμα έπεσε αμέσως στο πάτωμα...

Φόρεσε την φούτερ αλλά πριν προλάβει να βάλει το παντελόνι ένιωσε κάτι ζεστό να τυλίγεται γύρω από την μέση της . Τρομοκρατηθηκε  αμέσως . Δεν είχε καταλάβει καν πως ήταν στο δωμάτιο και αυτό της προκάλεσε καρδιοχτυπι. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να σκεφτεί πως την άκουσε..

"Πόση ώρα στέκεσαι πίσω μου ;" Ειπε με σταθερή και ανέκφραστη φωνή. Τα μάτια της χάθηκαν στον απέναντι τοίχο και τα χέρια του κλείδωσαν γύρω από τη μέση της . Χωρίς να της δώσει απάντηση άρχισε να τα ανεβάζει προς τα πάνω. Τα έβαλε μέσα από την μπλούζα και σταμάτησε λίγο κάτω από το στήθος της.

"Ποτέ δεν αγάπησα καμία γυναίκα..." Της ψιθύρισε στο αυτί "Δεν ξέρω τι είναι η αγάπη... Δεν ξέρω τι είναι ο έρωτας...Δεν έχω ιδέα από συναισθήματα..." Συνέχισε και η Καρινα έκλεισε τα βουρκωμένα της μάτια αφήνοντας μαζί τους και το δάκρυ της. "Εμαθα να πληγωνω τους ανθρώπους γύρω μου  γιατί σε αυτό είμαι μόνο καλός... " Ο Λιαμ ξάφνου κούνησε τα χέρια του. Το ένα το κατέβασε και το έβαλε γύρω από την κοιλιά της ενώ το άλλο με πιο αργές κινήσεις το άφησε πάνω στο αριστερό της στήθος...

"Για μένα χτυπάει τόσο δυνατά;" Ρώτησε απαλά και τότε ένας λυγμός βγήκε μέσα από τα χείλη της. Έμοιαζε με μικρή φωνή... Μια φωνή που βγάζεις πριν ξεσπάσεις. Εκείνος ο μακάριος ήχος της ψυχής που εγκαταλείπει την προσπάθεια, που παραδίνεται...

"Δεν είμαι καλός με τις λέξεις ... Δεν είμαι γενικά καλός σε τίποτα έτσι ώστε να αξίζω την καρδιά σου που χτυπάει  τόσο δυνατά..." Ξάφνου τράβηξε το χέρι του και την απελευθέρωσε.

"Συγχώρεσε με ..." Είπε και πήγε προς την πόρτα...Ζήτησε συγνωμη γιατί αυτό ήταν το σωστό. Ακόμα κι αν ήξερε πως όσα έκανε ηταν ασυγχώρητα κουράστηκε να την πληγώνει... Δεν είχε τα κότσια να της πει ούτε εκείνο το σ'αγαπώ που πάσχιζε να βγει από τα χείλη του ...Θεωρούσε πως ήταν ανανδρο στην μεταξύ τους σχέση. Πώς ήταν μια λέξη χωρίς ισχυρή υπόσταση. Μια λέξη που αν και έκρυβε μέσα της πολλά ταυτόχρονα θα ακουγόταν σίγουρα γελοία στα αυτιά της ...

Η Καρίνα άρχισε να κλαίει γοερά. Έβγαζε ήχους που ο Λιαμ δεν είχε ακούσει ξανά. Εμοιαζαν με μικρές απαλες κραυγές , συνοδευόμενες από πνιχτα ουρλιαχτά . Γύρισε την πλάτη του και στάθηκε στην πόρτα βρίζοντας τον εαυτό του που τόλμησε να την αγγίξει...

"Μείνε...." Είπε ξαφνικά μέσα στους λυγμούς της  και γονάτισε στο πάτωμα....

"Γαμωτο σου !!!" Φώναξε ο Λιαμ και γύρισε, μόλις την είδε  έτρεξε προς το μέρος της. Την σήκωσε και γυρίζοντας της ένωσε τα χείλη του με τα δικά της ... Γεύτηκε τα δάκρυα της κι εκείνη τύλιξε τα χέρια της γύρω του ...

"Σ'αγαπάω γαμω τη ζωή μου !!!" της ειπε πάνω στο φιλί και την ξάπλωσε στο κρεβάτι...

Σας φιλώ....