"Ο χρόνος λίγος και η δουλειά αρκετή. Πώς να πείσεις την απαξίωση να μεταμορφωθεί σε κατανόηση;"

"Έξω... " Είπε σιγάνα

"Τι πράγμα;"Ρώτησε ο Μαξ και ο Γκαελ τον αγριοκοιταξε

"ΕΊΠΑ ΈΞΩ!!! ΚΑΙ ΟΙ ΔΎΟ ΕΞΩ!! ΜΗΝ ΜΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΡΕΤΙΡΕ!!!"Ούρλιαξε ο Λιαμ και οι δυο άντρες αγριεψαν

"Είσαι με τα καλά σου; Αποκρίθηκε ο Γκαελ "Πρέπει να σκεφτούμε ένα σχέδιο κι εσύ μας διώχνεις; Το πρωί σου λέω έρχεται!!!"

"Πρέπει να επαναληφθω;" Είπε πιο ήρεμος αλλά τα χέρια του είχαν ήδη σφίξει σε γροθιές. Μια λάθος κίνηση και το σχέδιο που προετοίμασε μήνες τώρα θα έπεφτε στο κενό.Το ήξερε. Δεν ήταν χαζός. Όπως ήξερε πως η ώρα για να αναμετρηθεί με την Καρινα έφτασε μια ώρα αρχύτερα.

"Εσύ ξέρεις... Μην ξεχνάς πως διακυβεύονται εκατομμύρια Λιαμ . Αν κάτι πάει στραβά... Ούτε να το σκέφτομαι θέλω... Εκτός ότι ο Ραμιρεζ είναι ικανός να ανοίξει πόλεμο μαζί μας θα εμποδίσει κάθε αγοραπωλησία μας στην Ευρώπη και αυτό θα είναι καταστροφικό" Είπε ο Μαξ και πήγε προς την πόρτα.

"Περίμενε... Έρχομαι κι Εγώ, Ελπίζω να ξέρεις τι κάνεις Λιαμ ..." Μουρμουρησε Ο Γκαελ και έφυγε μαζί με τον Μαξ. Από την πλευρά του δεν ήθελε καν να σκεφτεί τι θα γινόταν ανάμεσα σε εκείνον και την Καρινα. Οι Λιαμ δεν έμαθε να χάνει. Έβλεπε τις ζωές των ανθρώπων σαν τραπουλόχαρτα. Εκείνος ήταν πάντα ο Ντίλερ.. Ένας ντίλερ που δεν δίσταζε να πειράξει την τράπουλα και να τα σαρώσει όλα.

Μένοντας πλέον μόνος , έκατσε κάτω και προσπάθησε να καθαρίσει το μυαλό του με το μόνο πράγμα που τον βοηθούσε. Το αλκοόλ... Σχεδόν ποτέ δεν τον πείραζε. Έπινε τόσο από πιτσιρικάς που πλέον είχε ανοσία στην μέθη. Η ζάλη όμως καθάριζε τις σκέψεις του. Έβαλε σε ένα ποτήρι λίγο σκέτο κονιάκ και το κατέβασε μονορούφι .

"Να είσαι δυνατός γιε μου! Μπορεί να μην έχουμε τώρα να φάμε αλλά εγώ πιστεύω σε σένα... Πάντα θα πιστεύω..."

Έσμιξε τα φρύδια του στις αναμνήσεις...

Φώτα, μπλε κόκκινα... Ένα περιπολικό, βροχή... Τέσσερις μαυροντυμενοι αστυνομικοί... Ένα σπίτι ερείπιο, σπασμένα τζάμια, κρύο... Πυρετός.. Μια και μόνο κουβέρτα, ξεσκισμενη και βρώμικη... Ένα μικρό παιδί να πιάνει την κοιλιά του από την πείνα..

"Τον βρήκαμε!"

"Ποιοι είστε σεις ;"

"Θα σε πάμε σε καινούριο σπίτι τώρα..."

"Μη ! Αφήστε με! Θέλω τον πατέρα μου..."

"Σκάσε ρε μαλακισμενο! Σίγουρα κι εσύ σαν κι αυτόν θα κατέληγες..Νεκρός για ένα κομμάτι ψωμι! Μπες στο περιπολικό!!"

Δάκρυα... Μοναξιά... Ορφανοτροφείο. Ξύλο, πόνος... Χαμένα παιδικά χρόνια.. Μάνα νεκρή... πατέρας νεκρός... Εφηβεία, ναρκωτικά... Όπλα ... Αναμορφωτηριο , ξύλο.. Ξύλο... Ξύλο.....

Ο Λιαμ είχε γίνει ολόκληρος άντρας αλλά ακόμα δάκρυζε στην σκέψη του πατέρα του... ήταν το μελανό σημείο της ζωής του. Το ξεκίνημα και η αρχή όλων... Έκλεισε τα μάτια και τα λόγια των αστυνομικών τον ανάγκασαν να σπάσει το ποτήρι που κρατούσε στην χούφτα του.

"Για ένα γαμημένο κομμάτι ψωμί...." μουρμουρησε και άρπαξε το μπουκάλι... Αυτή ήταν η πικρή του αλήθεια. Το παρελθόν που τον στοιχειώνε ... Ένας πατέρας που προσπαθούσε να κάνει τα πάντα για το παιδί του. Μια μάνα που πέθανε στη γέννα και ένα μωρό που μεγάλωσε στην φτώχεια. Στις κακουχίες. Σε ένα σπίτι που ακόμα και το παξιμάδι ήταν ζωή. Ακόμα θυμάται εκείνο το απόγευμα που μπήκαν οι μπάτσοι σε εκείνο το εγκαταλελειμμένο σπιτάκι που ζούσε με τον πατέρα του. Είχε τόσο πυρετό που η εικόνα τους ήταν θολή. Του έβγαλαν την κουβέρτα και τον έσυραν μέχρι το αυτοκίνητο. Ήταν 8 ... τόσα όσα και το χρόνια που πάλευε ο πατέρας του να τον κρατήσει στη ζωή καταλήγοντας να χάσει την δική του ...

Αυτά που ακολούθησαν μετέπειτα αποτέλεσαν ένα βαθύ τραύμα. Ένα τραύμα που δεν έκλεισε ποτέ. Ένα καταραμένο γιατί και μια ζωή κουρέλι... Έκατσε στο ορφανοτροφείο μέχρι τα 15. Από εκεί και πέρα το έσκασε μαζί με τον Μαξ. Γνώρισαν τον Γκαελ λίγες μέρες αργότερα και μαζί έγιναν μια γροθιά. Και οι τρεις είχαν ένα κοινό... Έλλειψη αγάπης...

Κατάφεραν με τα χρόνια και αφού πέρασαν από αναμορφωτηριο και φυλακή να χτίσουν έναν μύθο γύρω από το όνομα τους. Έγιναν βασιλιάδες του υποκόσμου.

Άφησε στην άκρη το μπουκάλι και σηκώθηκε. Σκουπισε πανω του, το αιμα στα χερια και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Είχε 12 ώρες για να καταφέρει να μεταμορφώσει το δύσκολο σε εύκολο.. Την Καρινα σε Κλάρα. Δύσκολο μεν , ακατόρθωτο δε για τον ίδιο. Ήξερε ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο θα την κάνει να μεταλλαχθεί...

Βγήκε από το γραφείο και καθώς περπατούσε προς το δωμάτιο της σταμάτησε. Πανω στο τζάκι που υπήρχε στο κεντρικό σαλόνι υπήρχαν 3 φωτογραφίες. Φωτογραφίες που κατάφεραν να πάρουν στα χέρια τους μετά από την άνοδο τους. Τρεις ασπρόμαυρες μορφές... Τρεις πατεράδες. Οι μοίρα ήθελε τον καθένα για ξεχωριστούς λόγους να μην θέλει να βάλει την μάνα του.

Κοίταξε την μεσαία. Ήταν μια φωτογραφία που βρήκε όταν έβαλε τον Γκαελ να ψάξει εσύ αρχεία της αστυνομίας. Ο πατέρας του, ταλαιπωρημένος. Με σκισμένα ρούχα κοιτούσε τον φακό και κρατούσε το χαρακτηριστικό καρτελάκι.

"Δεν θα αποτύχω... " μουρμουρησε και άνοιξε το βήμα του αμέσως. Η συναισθηματική φόρτιση ήταν στο ζενίθ και η υπομονή ελάχιστη.

Ξεκλειδώσε την πόρτα της και μπήκε μέσα χωρίς δευτερη σκέψη. Τι δωμάτιο όμως έμοιαζε άδειο .

"Δεν μπορεί..." ψέλλισε και έτρεξε στο μπάνιο. Έντρομος την είδε με τα μάτια κλειστά μέσα στην μπανιέρα. Είχαν περασει σίγουρα δύο ώρες. Κοίταξε το δέρμα της και ήθελε να ουρλιάξει. Ήταν λευκό, ζαρωμενο ... το νερό κατακόκκινο και τα χείλη της μισανοιχτα.

"Ανάθεμα σε για γυναίκα!!!" Είπε και αναρωτήθηκε πόσες φορές το έχει πει, η το έχει σκεφτεί από την ώρα που την γνώρισε .

Πλησίασε και πήρε μια πετσέτα. Πήγε στο δωμάτιο και την άπλωσε στο κρεβάτι. Επέστρεψε στο μπάνιο και την έβγαλε γρήγορα

(Πάλι την πήρα αγκαλιά ρε πουστη) σκέφτηκε όταν ένιωσε πως ξαναζεί την ίδια ακριβώς σκηνή. Η Καρίνα άνοιξε τα μάτια της πριν την βάλει στο κρεβάτι και έγειρε αδύναμα το κεφάλι της πανω του.

"Θα σταματήσεις να το κάνεις αυτό γαμωτο ;" Είπε εκνευρισμένος αλλά εκείνη δεν κατάλαβε...

Την ξάπλωσε στο κρεβάτι και την τύλιξε με την πετσέτα. Αφού πήρε τα πολλά υγρά πέταξε την πετσέτα και έπιασε το διάφανο σχεδόν φόρεμα της.

"Μη ..." Ψέλλισε η Καρινα

"Α σε τα μη και τις μαλακιες ! Δεν θα μου πεθάνεις πριν πάρω αυτό που θέλω κατάλαβες;"

Δίχως να έχει δυνάμεις να παλέψει αφέθηκε. Της έβγαλε την νυχτικια και την πέταξε στο πάτωμα. Το κορμί της παρόλη την ταλαιπωρία του ήταν ακόμα άξιο θαυμασμού. Ήταν ακόμα ικανό να προκαλέσει τον ανδρισμό του... Παραμέρισε κάθε σκέψη που γεννήθηκε στο μυαλό του και την ξάπλωσε ξανά. Την σκέπασε με την κουβέρτα μέχρι τον λαιμό και έκατσε δίπλα της στο κρεβάτι. Έτρεμε ολόκληρη.

(Γαμημενες εικόνες...) σκέφτηκε καθώς θυμήθηκε τον εαυτό του και άπλωσε το χέρι του στο μέτωπο της. Έκαιγε ολόκληρη... Σηκώθηκε γρήγορα και πήγε στο μπάνιο. Έβρεξε με κρύο νερό μια μικρή πετσέτα και την έβαλε στο μέτωπο της.

Η Καρινα άνοιξε με δυσκολία τα μάτια της και τον κοίταξε

"Σου έχω μια καινούρια συμφωνία δεσποινίς Χάρτ..." Της ειπε αλλά τα μάτια της έκλεισαν ξανά.

"Θα επιστρέψω σε 2 ώρες. Μέχρι τότε αυτό που θα σου πω σκέψου το καλά. Αν κάνεις όσα σου πω , στο επόμενο εικοσιτετράωρο θα είσαι ελεύθερη..." Εκείνη μουγκρισε

"Θα γίνεις αυτό που θέλω... και μετά είσαι ελεύθερη..."

"Ελεύθερη;" Είπε σιγάνα και άνοιξε τα βλέφαρα της

"Ναι Καρινα ..."

Αφήνοντας το ψέμα του στον αέρα να πλανιέται και να καίει το μυαλό της έφυγε ικανοποιημένος....

Σας φιλώ...