"Dad."

Napalingon ang aking ama noong tawagin ko ito.

Nasa tinutuluyan niyang bahay dito sa Enthrea kami ngayon. Pagkatapos nang pag-uusap namin kanina ay hindi na ako nito kinibo. Hindi pa rin ito sang-ayon sa nais ko. Ako man din, kung maari lang ay hindi ko na rin nanaisin ang itim na kapangyarihang mayroon ako noon. Pero gaya nga nang sinabi ko sa kanya kanina, iba na ang sitwasyon namin ngayon. I need it back. For the sake of our Empire and our people.

"Hindi ko pa rin tatanggalin ang sumpa, Mellan. Give up already."

I mentally rolled my eyes on what he said. I know, dad. I know. Kung hindi niya babawian ang sumpa sa akin, might as well gawin ko ang unang plano ko. Ang pumunta sa Zhepria at makausap sila Kael.

"I need to go to Zhepria, dad," sambit ko na siyang nagpalingon sa kanya sa gawi ko. Binitawan nito ang hawak na libro at umayos ng upo. Binalingan niya ako na nakakunot ang noo.

"At ano naman ang gagawin mo sa lugar na iyon?" he asked.

"I'll seek for some help," panimula ko. "Iyon naman po ang unang planong naisip ko. Kaya ako tumakas muli sa Empire ni mommy dahil kailangan kong makausap ang mga kaibigan ko na naroon sa Zhepria ngayon. I'll ask some help from them, dad."

"How are you sure that they will help you?"

Natigilan ako sa naging tanong niya. Just like Benjamin. Wala itong tiwala sa ibang mga taga Tereshle.

"I trusted them," iyon lang ang isinagot ko sa kanya.

"Do they trust you, my princess?" tanong muli ni daddy sa akin. "Think about it, Mellan. You can't make any mistake here. Kung nais mong iligtas ang Empire without the help of your dark magic, think about it first before deciding everything. They are Tereshlians, an attributers. Hindi sila gaya natin."

"Hindi sila pareho ng ibang Tereshlian, dad. They accepted me for who I was befor, a nothing. At alam kong matatanggap nila kung ano at sino ang tunay na ako."

Tiningnan lamang ako ng aking ama. That's true. Tinanggap nila kung sino ako noon at may tiwala akong matatanggap nila ang kung anong mayroon ako ngayon. Afterall, this is the real me. The real Maria Estellan.

Hindi na kumibo si daddy at tinalikuran na ako. Dinampot muli nito ang librong binabasa kanina at prenteng naupong muli.

I sighed.

Pati ba naman ito ay hindi rin sasang-ayunan niya?

"Rest, Mellan. Bukas na bukas, pupunta tayo sa Zhepria."

Napangiti ako sa sinabi ni daddy. Agad akong tumakbo sa kanya at niyakap nang mahigpit. Jez! Akala ko ay mabibigo sa pagkakataong ito! This is my last resort! Kailangan ko talagang makapunta sa Zhepria!

"Thank you, dad. Thank you."

Hindi ko alam kong ilang oras ang naging paglalakbay namin ni daddy bago namin marating ang pinakasentro ng Zhepria. I remember everything that was happened here. I was with Kael. We stayed at David's house and I've met Carmina, the girl who looked so strict towards me.

Inayos ko ang pagkakasuot ng hood sa aking ulo. Nasa tabi ko sa daddy at tahimik na nagmamasid sa paligid namin. That's what he do, always. Noon pa man ay pansin ko na iyon sa kanya. He silently observed everything.

"Sinong kaibigan mo ang pupuntahan natin, Mellan?" dad asked when we decided to sit for awhile. Nasa parke na kami ngayon. Alam kong malapit na dito ang bahay ni David. Natatandaan ko pang napadaan kami ni Kael noon sa lugar na ito patungo sa bahay ng kaibigan niya.

"David," I said. "David po ang pangalan niya, dad. May malaking mansyon siya dito sa Zhepria."

"David?" tanong niya at pinagpatuloy ang pagmamasid sa paligid. "Base sa sinasabi mo, he's an Ynus," aniya na siyang nagpatango sa akin. Alam ko ang ibig sabihin ni dad. Ynus, ang pinakamataas ng rank na mayroon ang Tereshle. Alam ko ang mga bagay na ito dahil sa mga librong nabasa ko sa mansyon ni Kael noon. "Hindi tayong mahihirapan sa paghahanap sa kanya. Iilan lang ang Ynus sa lugar na ito."

Tumango muli ako. Mukhang may alam si dad dito sa Zhepria. Maybe he was here before. Akmang tatayo na akong muli noong natigilan ako dahil sa mga naririnig na yapak sa di kalayuan. Nagpalinga-linga ako. May iilan akong nakikitang mga Zheprian. They acted normal, though. Marahil ay dahil sa ability ko kaya naman ay alam kong may mga parating patungo sa gawin namin.

I frozed. Papunta dito sa amin! Maraming mga yapak at sabay-sabay ang mga ito!

Fvck! Di kaya mga kawal ang mga ito?

Mabilis akong napatayo ngunit bago pa ako makapagsalitang muli at balaan ang aking ama ay hinawakan na ako sa braso nito. Inilagay niya ako sa tabi niya at inayos ang suot-suot kong hood.

"Keep your head down, Mellan. I think they felt my magic that's why they're here," ani daddy noong unti-unti kaming napalibutan ng mga kawal. They're fast! Alam kong malayo pa sila kanina, base sa lakas ng ingay ng mga paa nila!

"Napapalibutan na namin kayo. Now, surrender!" ani ng isang kawal sabay tutok ng espada sa gawi namin. Napahawak ako sa braso ni daddy. We can't surrender! Kailangan ko munang makausap sila Kael!

"We didn't do anything that will harm here, gentlemen. Now, put down your goddamn swords," mariing utos ng aking ama.

"Surrender or we will attack!"

"Stop talking bullshits. We didn't do anything against your fvcking rules," mahinahon ngunit may diin pa ring sambit ni daddy. Napalunok ako. I admit, my dad is a scary guy, sometimes. He's a wizard. And also, he possessed dark magic. That means trouble to me if he just can't control his temper.

"Dad," tawag pansin ko dito pero hinawakan niya lang ang ulo ko at pinayuko pa lalo, hiding my face to everyone.

"Don't talk, princess. I got this," aniya at mas inilapit pa ako sa kanya.

"Listen, kahit iharap niyo pa ako sa council, they'll just released me in an instant. Wala. Akong. Ginagawang. Masama."

Tumahimik ang paligid. Isang malamig na hangin ang biglang umihip na siyang nagpataas ng balahibo ko.

"Look who's here."

Natigilan si daddy noong may nagsalita sa aming likuran. Agad akong naging alerto ngunit huli na ang lahat. Someone grab my arm, pulling me away from my father.

"Mellan!"

"Ano ba! Let me go!" nagpumiglas ako sa hawak ng kung sino man pero agad din akong natigilan noong niyakap ako nito ng mahigpit. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko at hindi na ako makahinga nang maayos.

"Estella," bulong nito na siyang nagpaestatwa sa akin. "You're safe. Fvck, you're here," mas lalong humigpit ang yakap nito sa akin.

A tear escape from my eye. Nanghina ako bigla dahil sa yakap niya sa akin.

He's here. Kael is here.

"Release my daughter or else, I'll end everyone's life here."

Agad akong humiwalay sa yakap ni Kael noong marinig ko ang tinig ng aking ama. Napatingin ako dito at halos mapaatras ako sa nakikita. Nakababa na ang suot nitong hood habang nakataas ang isang kamay nito kung saan nagrerelease siya ng matinding dark magic.

"No, dad! Stop!" I shouted then run towards him.

"Estella!"

Hindi ko pinansin ang tawag ni Kael sa akin. Mabilis kong nilapitan ang aking ama at hinawakan ang kamay nitong naglalabas ng kapangyarihan niya. I screamed when my hand made a contact with his hand. Agad akong napaupo dahil sa sakit na nanuot sa kalamnan ko. Tiningala ko ang aking ama at seryoso pa rin itong nakatingin sa direksyon ni Kael.

"Dad, stop it. He's not an enemy," sambit ko at pilit na tumayo mula sa pagkakaupo. Tila hindi ako naririnig ni daddy kaya naman ay muli kong hinawakan ang kamay niya.

Isang malakas na sigaw ang kumawala sa bibig ko.

"Estella!"

"Mellan!"

This time ay binigyan pansin na ako ni daddy. Agad siyang tumigil sa ginagawa at dinaluhan ako.

"Stupid girl!" he hissed then healed me immediately.

Ngumisi ako dito pero bago pa ako tuluyang mapagaling ng kapangyarihan niya ay bumagsak na ang katawan niya na siyang ikinagulat ko.

"Dad!"