Thema: Concerning Hobbits - Merlyn

***

"Was dat alles?" vraag ik, wanneer ik de laatste verhuisdoos uit de bus til. "Of heb je nog meer in de auto van je pa?"

Quinn houdt de voordeur open wanneer ik de verhuisdoos bij zijn andere spullen zet. Het is niet veel, enkel een paar dozen spullen uit Florence en wat schilderdoeken, maar het is genoeg.

"Nee dat was het wel denk ik." Quinn zucht. "Ik ben blij dat we klaar zijn. Wie had ooit gedacht dat ik zo snel een studio zou vinden?"

"Ik," zegt Oscar, die de woning in komt met twee emmers verf. "Je inschrijving voor sociale huur liep al heel wat jaren door."

Quinn's vader lacht. Het is vreemd om hem in een andere setting te zien dan op school.

"Ik wist niet dat het zo snel zou gaan," zegt Quinn. "Al zal Abel het wel fijn vinden om zijn kamer weer voor zichzelf te hebben."

Oscar zeg de verfpotten op de grond en knikt.

"Nog één ruzie en ik had zijn matras in onze slaapkamer gelegd," zegt Oscar. "Hij is nooit goed geweest in delen."

Hij loopt naar zijn zoom toe en kijkt om zich heen naar de beschikbare ruimte.

"Het is klein, maar het is knus," zegt hij. "Ik ga je moeder halen. Die vraagt al uren of we klaar zijn met uitladen zodat ze kan helpen verven."

Quinn leeft op als hij hoort dat zijn moeder ook wil komen kijken naar zijn nieuwe studio.

"Tuurlijk! We zien je zo. Rijd wel voorzichtig," zegt hij. "Dit weer heb ik al heel lang niet meegemaakt."

Ik kijk achter hem door het raam naar buiten. Het is nog steeds niet gestopt met sneeuwen.

"Ik bel wel als we onderweg zijn," zegt hij. "Tot zo jongens!"

Oscar loopt naar buiten en sluit de voordeur achter zich. Het is fijn om te zien dat hij moeite doet voor Quinn, al ligt hun relatie nog altijd onwennig lastig.

"En? Tevreden?" vraag ik.

Ik pak Quinn's hand vast terwijl hij zijn nieuwe leefruimte in zich op neemt.

"Het voelt zo gek om hier weer te wonen," zegt hij. "In Amsterdam met jou in de buurt en mijn studie die weer start in Februari. Het is veel meer dan ik verwacht had."

"Het is ook niet zomaar wat om van het ene naar het andere land te verhuizen," zeg ik. Ik sla mijn arm om hem heen. "Maar je gaat het goed hebben. Echt waar. Ik voel het!"

Quinn lacht en draait zich naar me om.

"Is dat zo?" Hij grijnst. Zijn gezicht is roodgekleurd van de kou buiten. "Hoe weet je dat zo zeker?"

Hij pakt me beet bij mijn middel en kijkt me aan.

"Ik ga oude bekenden tegenkomen, weet je," zegt hij.

Hij heeft er moeite mee. Ik zie het aan hem. De kans dat hij zijn oude vrienden weer tegenkomt. Of Pim.

"Omdat je sterker bent dan eerst," zeg ik. "En je jezelf die nieuwe kans moet geven. Je hoeft niet weer weg te rennen als het lastig wordt, want je bent niet meer alleen."

Zijn gouden ogen glanzen van ondeugd.

"Alleen ben ik zeker niet meer," zegt hij. "Dus ik geloof je, dat het gaat lukken hier. Een nieuwe start."

Hij geeft me een kus. Het is een simpel contact wat normaal geworden is de afgelopen maanden. Ik moet erom lachen. Quinn merkt het op.

"Waar heb ik die lach aan verdiend?" vraagt hij.

Ik kijk naar zijn gezicht. Gezond en levendig. Hij is blij.

"Het is gewoon fijn om samen te zijn zonder problemen of geheimen," zeg ik. "Dat is alles."

Quinn knikt.

"Heb je nog nieuws gekregen uit Ostia? Of Milaan?" vraagt hij. "Of heeft je vader niets meer laten weten?"

Sinds ons laatste bezoek hebben we het contact afgebroken.

"Een kerstkaart," zeg ik. "Maar het is goed zo. Hij was er gewoon nog niet klaar voor om vader te zijn."

Quinn schenkt me een gebroken lach. Hij weet dat het moeilijk voor me is om het erover te hebben, maar hij weet ook dat ik gelijk heb.

"Over kerst gesproken." Hij wisselt van onderwerp, wat ik waardeer. "Ik wilde je nog wat geven. Ik was te druk met de verhuizing de afgelopen weken en het is eigenlijk je kerstcadeau, maar ik vond het leuker om het te geven zonder anderen erbij."

Hij graait in zijn broekzak naar iets wat lijkt te rinkelen en haalt er een klein doosje uit met een strik erop.

"Hier."

Ik neem het doosje van hem aan.

"Denk er niet te veel van," waarschuwt Quinn, terwijl ik het dekseltje van de onderkant van het doosje los trek. "We moeten nog een keer terug naar Rome, weet je."

Wanneer ik kijk zie ik een oranje kleur me tegemoet schijnen.

"Wat is dit?" mompel ik. Ik haal het uit het doosje en weet het meteen. "Een ring?"

Quinn's wangen lopen rood aan van mijn vraag.

"Technisch gezien, ja," zegt hij. "Maar het is ook je sempia pierra."

Nu ik beter naar het sieraad kijk zie ik het. Dezelfde oranje kleur als de steen die ik van Quinn kreeg toen we samen de Vesuvius beklommen hadden.

"Heb je hem in de ring laten zetten?" Ik ben verbaasd. Ontroerd. "Wauw. Hoe heb je dat gedaan? Ik dacht dat hij-"

"In je kamer lag?" maakt Quinn mijn zin af. "Je moeder heeft me geholpen."

Quinn pakt de ring van me over.

"Mag ik?" vraagt hij. Ik knik en lach wanneer hij de ring rond mijn vinger schuift. "Het is een belofte, van mij aan jou, dat we over een aantal jaar terug kunnen gaan naar Rome en wie weet wat er dan komt."

Ik kijk naar het sieraad. De gouden band en de oranje steen zijn prachtig. Ze doen me denken aan de verlovingsring van mijn moeder.

"Wie weet," zeg ik. Ik kan mijn ogen niet van het sieraad af houden. "Dankje."

Quinn kijkt me aan en pakt mijn handen vast.

"Jij bent de enige voor mij, Arancia," zegt hij. "Ik hoop dat je dat onthoud, wanneer je ernaar kijkt."

Ik trek hem in een omhelzing, nog voordat ik wat kan zeggen. Ik ben zo overweldigt door emotie dat ik hem alleen maar dichterbij me wil hebben.

"Ik zal je niet vergeten," zeg ik, terwijl ik zijn geur in me opneem en weer helemaal tot rust kom. "Niet zomaar."

Quinn knuffelt me terug en legt zijn hand op mijn kruin voordat hij zegt wat ik eerder ook al gedacht had.

"Goed dan," zegt hij. "Want we hebben nog een hele reis te gaan."

***

Dat was het dan. Het einde van Dante's reis. Of niet? Wie weet wat er komt... ik wil jullie allemaal bedanken dat jullie deze jaren geloofd heb en in dit verhaal en de karakters! Zonder jullie had ik het niet af kunnen schrijven.

Vraag: gaan Quinn en Dante Amsterdam samen volhouden? Dante in zijn laatste jaar middelbaar? En Quinn die een nieuwe studie start?

Vraag: Wat denken jullie van dit einde?

Nu.. herschrijven! En dan.. uitgeven? ;) laat me weten of er interesse is in een paperback.

Love u always,

X Claire