Ik weet niet meer wat ik voel, of wat ik weet. 

Het is leeg, 

        net zoals de ruimte, 

net zoals mijn blik. 

In zijn ogen zie ik het vuur weerspiegelt. Gehypnotiseerd kan ik enkel kijken hoe de kaarsen in zijn ogen branden en veranderen in een groter vuur. 

De warmte lijkt niet te verdragen terwijl we cirkelen in het niets. 

                                                                                            In het niets cirkelen. 

"Ga je met me mee? Ik kan je een wereld bieden die je stoutste dromen overstemt. De wereld waar je zo naar verlangt." 

Mijn mondhoeken trekken omhoog in een flauwe glimlach, 

mijn ogen zeggen niks.