Op 

        en  

               neer. 

Op  

        en 

               neer. 

Op 

         en 

               neer. 

Het tempo van mijn borstkast is ongekend. 

Het zwart is w...e...g...

Mijn huid warm, maar niet meer van het vuur. 

Mijn handen vrij. De pillen die in mijn handen hadden gelegen liggen op de grond. Ze waren klaar om mijn lippen te bereiken. Bijna, bijna was ik meegegaan. 

Bijna had ik voor eeuwig gedanst. Gedanst met hem.

Mijn handen reiken naar de wasbak. Trekken mijn trillende lichaam omhoog. 

Mijn blik in de spiegel. 

Geen vrede, 

geen geluk, 

maar wat ik wel zie is vrijheid. 

En dat is genoeg.