Chapter 1

Rosina's POV

Randam ko ang mainit na sinag ng araw na tumatama sa mukha, idinilat ko ang isang mata atsaka kinusot ang kabila.

Inilibot ko ang paningin saka ako nag taka.

Hindi ko kwarto ito, i check if i still have my clothes at agad akong napamura ng makita kong may katabi akong lalaki.

Inalala ko ang ginawa ko kagabi, i agreed having a one night stand to this guy and then nung nalaman kung hindi siya gumamit ng proteksyon ay nagkasagutan kami at hanggang doon lang yun.

I don't have any clothes except for my underware, my other hand was tied up using a handcuff na nakatali naman sa uluhan ng kama dito.

Tsinek ko kung makikita ko ba ang susi at napa buntong hininga na lamang.

I need to go home and visit my mom in the hospital, hindi ko din maayos na nakausap si Jennifer at baka magalit na yun sa akin.

Mahina kong sinipa sa ilalim ng kumot ang paa nung lalaking katabi, nagising ito dahil doon at masama ang tingin sa akin.

"It's 8 am in the morning too early to wake up." reklamo niya.

"Untie me Mr. I need to go home." sabi ko sakanya pero bumalik ulit ito sa pagtulog at hindi ako pinansin.

Dahil sa inis ay malakas ko siyang sinipa dahilan para mahulog ito sa kama.

"WHAT THE FUCK!" malakas niyang agad itong tumayo at agad na nameywang sa harapan ko.

"What did i told last night? Hindi ba sinabi kong binili kita kaya akin ka? You're staying here Rosina, 'wag mong isiping tumakas dahil babalik at babalik ka parin dito." galit na sabi niya.

"Nababaliw ka na talaga! Uuwi na sabi ako!"

"No." bumalik ulit ito sa pagkakahiga at agad humarap sa akin.

"Try pushing me again or else I'll tie your other hand together with your feet." banta niya ulit.

"Baliw ka na!"

"Shut up, Rosina."

"Hindi naman kita kilala! Kung sana alam kong ito ang gagawin mo edi sana hindi na ako sumama sayo! Walang hiya!" sigaw ko rito.

"You want to know me? Look at those guns beside you, look at those portraits in front of you. Now tell me, who am i." sabi niya.

Sinunod ko ang sinabi niya, may nakita akong isang baril na unloaded pa, may mga swiss knife sa gilid. Tiningnan ko rin ang mga portrait sa harap and i saw him with a bunch of men in black.

"I am the one and only boss of Cosa Nostra, i killed innocent people, I kill with no mercy darling so don't test my patience," he said.

He's part of an underground organization and what's even worse is that he is their freaking boss! Isang pagkakamali ko lang ulit at baka barilin niya na ako rito sa kama niya.

"You're lucky you're the first woman who caught my attention in that convenience store, it's been a year or so...même depuis des années, c'est toujours toi..."sabi nito. Hindi ko maintindihan ang huli nitong sinabi dahil ibang lengwahe abg gamit nito.

"Gusto ko nang umuwi, dadalawin ko pa sa ospital si mama."

"We can visit her anytime, just please let me be with you, chérie."

"I don't know anything about you Mr, pumayag lang ako dahil sa pera. I don't even know your name."

"I'm Jacob Teranov, I've known you for years, and I'm fucking obsess with you. I want to be with you kahit pa pinilit lang kita."

"You can ask me anything darling, except for going home." aniya.

"I'm going home, kalagan mo na ako." pamimilit ko sa kanya.

"You're coming with me in my hometown." sabi niya ulit.

Nakaramdam ako ng matinding inis para sa kanya.

Sino ba siya sa inaakala niya? Oo nga't pumayag akong makipag one night stand pero hindi ibig sabihin non ay papayag na akong sumama sakanya sa kahit saan!

"Uuwi na sabi ako!" galit na sabi ko.

Hindi ako nito pinansin at iniwan na lamang ako roon.

Bumalik ito sa harapan ko at bihis na bihis na, may itinapon siyang paper bag sa harapan ko saka ulit nag salita.

"Change your clothes, we are going to leave after you change."
Aniya.

Ano bang pinagsasabi ng lalaking 'to? Hindi ko na nagugustohan ang mga salitang lumalabas sa bibig niya.

"Uuwi na sabi ako!"sigaw ko pero para itong bingi.

Kinalagan ako nito kaya naman malayang dumapi sa pisnge niya ang kamay ko.

Sasampalin ko sana siya ulit nang mapigilan niya ito at masama akong tiningnan.

"Stop being childish and change your clothes now, Rosina."

Mahigpit ang hawak nito sa kamay ko kaya naman napangiwi ako sa sakit.

Binitawan niya ang kamay ko saka ako iniwan roon.

Inabot ko ang paper bag na nasa paanan ko saka nagdesisyong mag bihis nalang.

Its a black mesh sleeve dress with a knee high boots.

Hindi ako sanay mag suot ng mga ganoong damit pero napilitan ako dahil mukha hindi ako titigalan nang lalaking yon at mas worse pa kung siya ang magbibihis sa akin.

Matapos magbihis, umalis ako sa kama at tiningnan ang sarili. I looked good yet I'm still not confident to wear one because i used to wear simple shirts and torso pants.

Lumabas na ako sa kwarto at nagtaka ako kung bakit may nga bagahe sa labas.

"Since i've told you earlier that we are going to my hometown, I'll let you meet my family as well." sabi niya sa akin.

May inilagay siyang coat sa balikat ko at iginiya na ako palabas.

Hindi na ako nag reklamo pa dahil kahit na anong sigaw, at kahit pa umiyak ako rito ay hindi ito papayag na umuwi ako sa amin.

Nauna na kaming sumakay sa nagaantay na sasakyan at saka naman ulit ito nagsalita.

"It looks good on you, Sheena really has a taste in fashion." he said.

Sheena? Babae? So may girlfriend siya pero ako ang dadahil at ipapakilala niya sa harapan ng pamilya niya na ngayon ko lang din makikita?

"Why don't you bring her instead of me? Girlfriend mo?"tanong ko.

"She's my cousin on my mother's side and no she's not my girlfriend, I don't do relationships. I'm always ready to get married anytime with you, darling." he said.

Nagsmirk pa ito sa harapan ko kaya naman iniwas ko ang tingin at sa bintana nalang itinuon ang pansin.

Ilang minuto lang ang tinagal namin sa sasakyan.

Una akong bumaba at akmang tatakbo ng pinigilan ng isang malakas na paghila ang pagtakbo ko.

"I told you, you can't runway from me, Chéri."

"You're mine and mine alone, only mine, Rosina."

Hinila niya na ulit ako at itinabi sa kanya sa paglalakad, pinusasan niya rin ang kamay ko at pinusas niya naman sa isang kamay niya ang karapares bg posas ko sa kamay.

Pumasok kami sa isang private ariplane, iginiya niya pa ako sa isang upuan kong saan komportable ka kung gusto mung mahiga.

"You can continue your sleep here, I'll be beside you after telling my staff's where to go."

Inalis niya ang posas sa kamay at iniwan ako roon.

Naramdaman kong gumalaw ang eroplano hanggang sa maramdaman kong umangat na ka sa ere.

No! Si mama! Hindi ko siya pwedeng iwan!

"Let me out idiot!" sigaw ko.

Sigaw ako ng sigaw doon hanggang sa mapaos ang boses ko at tuluyan nang pinanghinaan ng loob.

"Mama..."naiiyak kong sambit at naiinis na umupo ulit sa upuan ng eroplano.

Tumingin ako sa bintana at tinanaw ang papalayong tanawin ng runway ng eroplano hanggang sa tuluyan na ngang nawala sa paningin ko ang tanawin at purong ulap sa himpapawid nalang ang nakikita ko.

"Ma, sorry babalikan po kita d'yan pangako."

--