.

Βάζω την μουσική στο τέρμα.. κατευθύνομαι στο μόνο μέρος που ξέρω πώς δεν θα με βρεις κάνεις .. το μικρό κολπάκι είναι ο παράδεισος μου .. χιλιάδες σκέψεις στροβιλιζουν το μυαλό μου και χιλιάδες αναπάντητα γιατί...

"Θα βρω την άκρη γατούλα..."

"Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.."

Λόγια του αέρα... λόγια δίχως νόημα και λόγια πεταμένα στα σκουπίδια...Πώς μπόρεσε και έπαιξε έτσι μαζί μου ??

"ΣΕ ΜΙΣΏ!!!" φωναζω και χτυπάω το τιμόνι με δύναμη...

Αυξανω ταχύτητα και σε λίγο έχω ήδη φτάσει... κατεβαίνω και απλά προχωράω αργά μέσα από τα χόρτα.. κρατιέμαι.. κρατιέμαι καλά... φτάνω στην αμμουδιά πετάω την τσάντα μου και βγάζω τα παπούτσια μου  .. τρέχω και απλά μπαίνω στη θάλασσα  ... σπάω... ουρλιάζω και κλαίω αφήνοντας το νερό να καλύψει όλη την ντροπή που αισθάνομαι... βγάζω και πετάω την μπλούζα μου ..αγκαλιάζω το κορμί μου και με τα νύχια μου προσπαθώ να γδαρω τον εαυτό μου ...

Προσπαθώ να τον βγάλω από πάνω μου ... να σταματήσω να νιώθω την μυρωδιά του στο δέρμα μου ...

"Σταματά να με πονάς.  !!!!" Φωναζω και χτυπιεμαι μέσα στο νερό όταν νιώθω δυο χερια να με τραβάνε με δύναμη  ... γυρνάω και απλά πέφτω στην αγκαλιά του κλαίγοντας...Δεν ξέρω αν ήρθε τυχαία εδώ η αν ήθελε κι εκείνος να ηρεμήσει και δεν με ενδιαφέρει ... απλά ξεσπαω πάνω του..Τον χτυπάω με όλη μου την δύναμη κι εκείνος δεν αντιδράει... με τραβάει κι άλλο και με βγάζει έξω από το νερό  ...

Πέφτουμε κάτω και απλά γονατιζω ..  Δεν έχω δυνάμεις..
Δεν έχω καρδιά αλλά ούτε και ψυχή..

Έχω μόνο τον πόνο..βαθειά ριζωμένο μέσα μου να με καίει.. Έχω τα σημάδια  του ..Για να μου υπενθυμίζουν το λάθος μου ...

Με τραβάει και με κλείνει στην αγκαλιά του ...

Στέλιος:"Σώπασε..σώπασε μωρό μου ... τελείωσε...Ότι και να έχεις ειμαι εδώ...Είμαι εδώ και δεν θα φύγω..Πότε ξανά..." προσπαθεί να σκουπίσει τα δάκρυα μου χωρίς όμως να καταφέρνει τίποτα καθώς καινούρια κάνουν την εμφάνισή τους αμέσως...

Άρια:"ΕΊΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΗ ΜΑΖΊ ΤΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ Ο ΔΙΆΟΛΟΣ!!!
ΑΥΤΌ ΕΊΜΑΙ!!! ΤΟΝ ΘΈΛΩ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΑΓΓΊΖΕΙ...ΝΑ ΜΕ ΦΙΛΑΕΙ... ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ...ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ... ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ... ΤΟΝ ΜΙΣΏ..." λέω και χάνω την ανάσα μου ...  εκείνος με κοιτάζει θλιμενα ...

Στέλιος:"δεν αξίζει... απλά δεν αξίζει.."μου λεει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά...

Άρια:"αξίζει δεν αξίζει έχω χάθηκα Στέλιο...σε παρακαλώ... σε ικετεύω..πάρε με μακριά..."του Λέω και σηκώνει απαλά το κεφάλι μου για να τον κοιτάω...

Στέλιος:"αυτό είχα σκοπό να κάνω αγάπη μου ...Αυτό..απλά ήρεμησε... "

Βγάζει την μπλούζα του και μου την φοράει...

"Σήκω σε παρακαλώ.. Πάμε να φύγουμε από δω... Κάτι μέσα μου μου έλεγε πως ήρθε ο καιρός επιτέλους να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα.. Και απόψε είναι η μέρα αγάπη μου... φεύγουμε θα σε πάρω μακριά και δεν θα σε βρει κανείς στο υπόσχομαι.. Δεν θα ξαναπονεσεις και δεν θα κλάψεις για κανένα μαλακά... Εγώ κι εσύ.. Όπως τότε.. Όπως πάντα..." μου λέει και με σηκώνει αλλά δεν έχω δύναμη να σταθώ.. σηκώνεται εκείνος και με μια κίνηση σκύβει και με παίρνει αγκαλιά.. περπατάμε ανάμεσα στα χόρτα και φτάνουμε στο αμάξι του ... ανοίγει και με βάζει να κάτσω στο κάθισμα

Στέλιος:"πάω να πάρω τα πράγματα σου .. " λεει αλλά τον σταματάω

Άρια:"δεν θέλω τίποτα... απλά μπες μέσα και πάμε..."

Εκείνος χαμογελάει ελαφρά .. μπαίνει στο αυτοκίνητο και βάζει μπρος ..σε λιγότερο από μισή ώρα έχουμε ήδη πάει σπίτι του αλλάξαμε ρούχα μάζεψε κι εκείνος κάτι πράγματα έκανε 2 τηλέφωνα  και φύγαμε...

Δεν ξέρω που πάμε και ούτε με νοιάζει.. Η τσάντα μου τα πράγματα μου και τα ότι έχω είναι παρατημένα εκεί αλλά δεν με νοιάζει.. Θέλω μόνο να σταματήσω να πονάω...

Στέλιος:"έχω έναν γνωστό στο αεροδρόμιο.. είχα λεφτά στην άκρη όπως σου είπα... Εκεί πάμε μωρό μου.. πετάμε για Ιταλία σε 45 λεπτά.."

Ιταλία... πάντα θέλαμε να πάμε εκεί από παιδιά... κοιτάζω έξω από το παράθυρο στον καθρέφτη του συνοδηγού... βλέπω στον λαιμό μου πιπιλιες και εικόνες έρχονται να ταράξουν το μυαλό μου ...

"Σταματά πια !!! Κοίτα πως με έκανες ρε Στέφανε!! Είσαι τρελός?? Άσε που πονάω.."

"Μωρό μου δεν το ελέγχω.. Θέλω απλά να το κάνω.. Πότε ξανά δεν μου έτυχε..Κάτι πάνω σου όμως με τρελαίνει..Θέλω να σε στιγμάτισω... "

"Πονάω Όμως...."

"Έλα να τα κάνω μάκια αν πονάς.."

"Χαχαχα σταματά ρε... χαχαχα με γαργαλας "

"Γαργαλιεσαι ε ?? Και αν κάνω αυτό...."

"........."

"Καλύτερα τώρα??"

"Μμμμμμμμμμμ"

"Με τρελαίνεις..."

"Σε θέλω... "

"Κι εγώ μωρό μου ... κι εγώ..."

Τα δάκρυα κάνουν την εμφάνισή τους και δεν τα σκουπίζω.. κυλάνε απαλά και πέφτουν πανω στις μελανιές ...

Στέλιος:"σταματά πια να κλαις  ρε πουστη μου !! Δεν μπορώ να σε βλέπω να κλαιες για έναν παπαρα ... "

Άρια:"είναι πάνω από τις δυνάμεις μου ... το έκανα μαζί του ... του έδωσα τον εαυτό μου ... κι αυτός.. κι αυτός πήδηξε την αδερφή μου λίγα λεπτά μετά..."

Δεν φαίνεται να σοκαρεται με όσα του λέω αλλά σφίγγει τα χέρια του στο τιμόνι...

Στέλιος:"πάνε αυτά..Δεν θέλω να ξανακούσω τίποτα γι αυτά...!!"

Λέει και δεν απαντάω..Ίσως έχει δίκιο..ισως αν σταματήσω να μιλάω γι αυτόν..να σταματήσω και να νιώθω...

Κοιτάζω έξω και βλέπω τα απαλά φώτα του ιδιωτικού αεροδρομίου... μπαίνουμε και παρκάρουμε το αμάξι..

Στέλιος:"περίμενε εδώ " Μου λέει και κάθομαι... εκείνος βγαίνει δίνει κάτι λεφτά σε ένα τύπο και μου κάνει να βγω... βγαίνω και προχωράω

....:"από δω δεσποινίς "μου λέει και με κατευθύνει σε ένα αεροπλάνο ενώ ο Στέλιος παίρνει τα πράγματα από το αμάξι...

Μπαίνω μέσα στο αεροπλάνο και κάθομαι... Έχει δύο θέσεις μόνο... σε λιγάκι ο Στέλιος είναι κι εκείνος μέσα.. κάθεται δίπλα μου και μου κάνει νόημα να καθίσω στα πόδια του ... κάθομαι μόνο και μόνο γιατί ξέρω πως θα με χαλαρώσει.. Από παιδιά με χαλαρώνε...

Εκείνος μου χαϊδεύει τα μαλλιά και με αγκαλιάζει...

Στέλιος:"τελείωσε... φεύγουμε.." ψιθυρίζει και αισθάνομαι το αεροπλάνο να κουνιέται... σκύβω και χάνομαι στο λαιμό του ...

Άρια:"ποτέ δεν θα τελειώσει μέσα μου Στέλιο... Πότε..."

Στέφανος pov (ωωωωω)

Δανάη:"αυτό που σου λέω μαμά.. εξαφανίστηκε και δεν ξέρω που πήγε " την ακούω να λέει και δεν ξέρω γιατί αλλά θέλω απλά να την κοπανισω έτσι όπως την βλέπω...
"Ας κάνει ότι θέλει δεν θα ασχοληθώ άλλο μεγάλη γυναίκα είναι "

Κλείνει το τηλέφωνο και με πλησιάζει  ...

Δανάη:"πάω στοίχημα πως έφυγε με το Στέλιο... Δεν τα κατάφερε μωρό μου να μας χωρίσει και έφυγε.. εμπρός!! Για παρτον τηλέφωνο να δεις !!!"

Σφίγγω τις γροθιές μου αλλά δεν προλαβαίνω να πάρω τηλέφωνο...ακούω το δικό μου να χτυπάει... κοιτάζω και βλέπω το όνομα του Κώστα..

Στέφανος:"έλα τι έγινε??"

Κώστας:"αφεντικό... Ο μικρός.. εκείνος που στέλναμε εξωτερικό.. εμ .."

Στέφανος:"ΛΕΓΕ ΡΕ !!!"

Κώστας:" να .. εμ .. ήρθε να πάρει κάτι χαρτιά νωρίτερα όπως κάνει πάντα.. Αλλά.. μπήκαμε στην αποθήκη και είδαμε πως λείπουν λεφτά..."

Στέφανος:"ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ??ΠΌΣΑ??"

Κώστας:" 200χιλιαρικα αφεντικό... "

Κλείνω και πετάω το τηλέφωνο στο  τοίχο...γίνεται θρύψαλα...

Ακόμα και η παραμικρή αμφιβολία που φωλιάζε μέσα μου εξαφανίστηκε.. Ο μικρός πήρε τα λεφτά και μαζί της έφυγε... θα τους σκοτώσω... θα τους εξαφάνισω...!!!!!

Δανάη:"τι έγινε??"

Στέφανος:"ΣΚΆΣΕ!!!ΔΏΣ ΜΟΥ ΤΟ ΚΙΝΗΤΌ ΣΟΥ !!"

Σχηματιζω τον αριθμό και καλώ...

....:"ποιος ?"

Στέφανος:"5023 ... σε 30 λεπτά στο γραφείο μου "
Κλείνω και πετάω το κινητό της στο κρεβάτι...

Δανάη:'που πας ??"

Στέφανος:"θες να μάθεις??"Λέω και την πιάνω από το λαιμό ενώ εκείνη αρχίζει και τσιρίζει...

"Έτσι μπράβο.. Από δω και μπρος κοίτα να είσαι καλή γιατί δεν με ξέρεις καλά..." την αφήνω..παίρνω τα κλειδιά κατεβαίνω και μπαίνω στο αμάξι...

Στέφανος:'θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια...
Θα σε βρω γατούλα.. Και δεν θα σου αφήσω κόκαλο για κόκαλο στη θέση του ... " αφήνω τα λόγια μου και ξεκινάω....

Αγάπες έρχονται περίεργα κεφάλαια.. Μην επαναλαμβάνομαι:)

Σας φιλώωωωωωωω