.

Ξυπνάω από ήχους περίεργους κάτω... κοιτάζω το ρολόι .. 12 το μεσημέρι.. πωωω πάλι παρακοιμηθηκα ... σηκώνομαι και κάνω αυτό που κάνω πάντα... ανοίγω το νερό και ξεντυνομαι..Ούτε κατάλαβα πως με πήρε ο ύπνος χθες ...

Βυθίζομαι στην μπανιέρα ενώ το νέρο τρέχει επάνω μου χαλαρώνοντας κάθε κύτταρο μου ... μαγική αίσθηση...

35 ολόκληρα λεπτά μετά αποφασίζω με βαριά καρδιά να βγω έξω.. ντυνομαι ελαφριά γιατί η ζέστη με πεθαίνει...

Ανοίγω τη πόρτα και κατεβαίνω κάτω για την δεύτερη ιεροτελεστία... Τον καφέ μου ...

Φτάνω στη σκάλα και η Δανάη είναι εκεί με τον Στέφανο... φτουυυυ πρωί πρωί...

Κατεβαίνω και με κοιτανε...

Δανάη:"καλημερααααα"

Άρια:"Που την είδες??"Λέω ειρωνικά και με στραβοκοιταει...

Δανάη:"αμάν βρε αγάπη μου .. πες απλά μια καλημέρα δύσκολο Είναι??'

Στέφανος:"Ίσως η αδερφή σου αγάπη μου δεν έμαθε τρόπους σαν κι εσένα..."λέει και ... Και της πιανει ...
Τον κωλο !!!!Μπροστά μου !!!!

Άρια:" θα σου λεγα τώρα τίποτα πρωί πρωί αλλά έχε χάρη που είμαι και φιλόζωη  ..." εκείνος αγριεύει..

Δανάη:"Αριάδνη!!!!"

Άρια:"αμάν πια κι εσύ Αριάδνη και Αριάδνη κράτα τον στόμα του γκόμενου κλειστό για να κρατάω κι Εγω το δικό μου !!!" Λέω νευριασμένα

Στέφανος:"άντρας της ειμαι μικρή και πρόσεχε τα λόγια σου!!!"
Νια νια νιαααα βλάκα ηλίθιε..

Άρια:"πες μας κάτι καινούριο ρε Άντρα!!!" Λέω τονίζοντας την λέξη αντρα και τον βλεοω να σφίγγει το σαγόνι του ...

Δανάη:"ηρεμήστε ρε πρωί πρωί!!!!"

Στέφανος:"μάζεψε την αδερφή σου μην γίνουμε μπίλιες εδώ μέσα!!!"

Άρια:"εσύ μαζέψου ρε γελοιε !!!"πλέον τα νεύρα μου είναι πάνω από το κεφάλι μου !!!!

Στέφανος:"ποιον είπες γελοίο μικρό κακομαθημένο??? Μάζεψε την γαμημένη την γλώσσα σου !!!"

Η Δανάη μας κοιτάει να μαλώνουμε με το στόμα κυριολεκτικά ανοιχτό!!!

Άρια:"Ααα για άκου να σου πω!!!"

Δανάη:"Σιωπή!!! Φτάνει πια μια οικογένεια είμαστε!!" Ναι ναι... Μια οικογένεια...

Άρια:"λοιπόν αφήστε με στην ήσυχια μου να κάνω τον καφέ μου πριν σκοτώσω άνθρωπο  .." περνάω από δίπλα τους και τον σκουνταω ... Τον νιώθω να οργιάζει μέσα του. Πλέον τον έχω μάθει... Η Δανάη όμως με σταματάει απότομα...

Δανάη :"Αυτό δεν το ειχες χθες !!!"λεει δείχνοντας την πιπίλια...φτου σου γαμω ..!!!!ξέχασα να το κρύψω...

Άρια:"ποιο ??"Λέω κάνοντας την ανήξερη..

Δανάη:"Ώστε φίλοι ε ??? Ωραία ρουφάει ο φίλος σου ..." με το που τελειώνει την φράση της κοιτάω τον Στέφανο που πετάει σπίθες.. βράζει... νευριάζει και φλέβες πετάγονται παντού...

Στέφανος:"Δανάη!!! Μαζέψου!!"εκείνη σταματάει και τον κοιτάει σαν βρεγμένη γάτα...
Ώπα ώπα... Μόλις την έκανε να σκάσει???

Άρια:"αν θέλεις να μάθεις..."λέω και την κοιτάζω...νιώθω το βλέμμα του επάνω μου έτοιμο να με κατασπαράξει..
"Όντως ρουφάει ωραία ο φίλος μου .."λέω και πηγαίνω στην κουζινα αφήνοντας έναν Στέφανο παγωτό πίσω μου ...

Όχι αγόρι μου.. Δεν στα ειπανε καλά ...
Πόλεμο θες ?? Πόλεμο θα έχεις!!!!

Κάτι της λέει κι εκείνη έρχεται στην κουζινα .. πωωω ησυχία δεν θα βρω σήμερα...
Δεν μου μιλάει όμως... ετοιμάζει έναν καφέ και  τον πηγαίνει σε εκείνον..
ΤΡΑΓΙΚΌ..

Άρια:"κούλος είναι??"αφήνω αυθόρμητα την ερώτηση και παίρνω τον δικό μου καφέ πηγαίνοντας προς τα έξω...εκείνος προφανώς το άκουσε με στραβοκοιταει...

Ανεβαίνω επάνω και αράζω στο δωμάτιο μου ... βάζω απαλη μουσική ανοίγω την μπαλκονόπορτα και χαζεύω έξω ώσπου βλέπω την αδερφή μου να φεύγει... ΓΑΜΩΤΟ!!!που πάει και γιατί είναι μόνη της !!! Αυτό σημαίνει ... ΌΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ !!! Πετάγομαι και τρέχω  σαν σίφουνας με προορισμό την πόρτα για να κλειδώσω αλλά...  Αλλά η πόρτα ανοίγει απότομα... το ήξερα!!!!

Εκείνος μπαίνει μέσα και με αρπαζει από τον λαιμό...

Άρια:"ΠΑΡΆΤΑ ΜΕ ΡΕΕΕΕΕ" φωναζω αλλά ξέρω πως πλέον δεν υπάρχει σωτηρία.. Δεν είναι κάνεις σπίτι..

Κάνω βήματα προς τα πίσω ενώ εκείνος προς τα μπροστά... αισθάνομαι τον τοίχο πίσω μου να έρχεται σε επαφή με το κορμί μου ...
Κρατάω τα χέρια του που με πιέζουν στο λαιμό...Αλλά δεν με αφήνει.. 

Στέφανος:"τι σου είπα για αυτή τη γλώσσα μικρή??" Λέει θυμωμένα... Ενώ με πιέζει..

Άρια:"ΣΑΛΤΑ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΆ!!!" Ουρλιάζω... εκείνος με αφήνει και σηκώνει σε γροθιά το χέρι του ...

Παίρνει φορά και κλείνω τα μάτια... ξερωντας πως δεν θα γλιτώσω αυτή τη φορά...  περιμενω το βιαιο χτυπημα ...αλλα εκεινο δεν έρχεται ποτέ... Η γροθιά του εκτοξεύεται στον τοίχο πίσω μου και με κάνει να τρομάζω..

"Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις
δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι
πώς καταφέρνω και κρατιέμαι 

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

 Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις
είμαι όλα αυτά που αναφέρεις
Μόνο που κάπου κατά βάθος
όποιος με ξέρει κάνει λάθος"

Δεν προλαβαίνω να συνέλθω ειλικρινά... πέφτει επάνω μου και με φιλάει στο λαιμό... με κολλάει περισσότερο επάνω του και πραγματικά δεν ξέρω τι κάνω.. Δεν ξέρω τι αισθάνομαι.. Δεν ξέρω τίποτα.. απλά τίποτα... Αφήνω τον άνθρωπο που σιχαίνομαι να με φιλάει και το πιο τρομακτικό είναι πως ... Πώς μου αρέσει...

Τα χέρια μας κλειδωμένα πλέον τον τοίχο...ανεβαίνει αργά και φτάνει στα χείλη μου..

Άρια:"σε παρακαλώ... Εγώ.. απλά σταματά.." λέω ξεψυχισμενα ... με τα χερια μας ακόμα κρατημένα και μπλεγμένα μεταξύ τους με κοιτάζει μέσα στα μάτια και νιώθω τον κόσμο να χάνεται... Μια στιγμιαία μάτια στα χείλη μου είναι αρκετή... συνθλίβει τα δικά του πάνω στα δικά μου και .. Και χάνω την ζωή μου ειλικρινά...

Κατεβάζει τα χέρια μας χωρίς να διακόψει το φίλι και τοποθετεί τα δικά του γύρω από τους γοφούς μου .. με σηκώνει και με πετάει στο κρεβάτι   ...

Σκύβει και πέφτει επάνω μου με ένταση...

Ενώ τα χέρια μας κλειδώνουν ακόμα μια φορά... τι κάνω.. Γιατί δεν σταματάω.. τι έχω πάθει?? Λειτουργώ πραγματικά σαν υπνωτισμένη...αισθάνομαι πως όλη αυτή ένταση που υπάρχει μεταξύ μας βρίσκει τρόπο και μας ηρεμεί.. Ναι.   Όσο περίεργο και αν ακούγεται έτσι αισθάνομαι.. Πώς αυτή τη στιγμή η ένταση εξαφανίζεται... μεταμορφώνεται ... Είναι λάθος... το ξέρω αλλά είναι κάτι πάνω από τις δυνάμεις μου .. Είναι απλά κάτι που με ξεπερνάει...

Άρια:"σε σιχαίνομαι..." λέω σιγάνα ανάμεσα στο φίλι μας ...

Στέφανος:"Εγώ να δεις ..."μου λεει και μου δαγκώνει το κάτω χείλος ...

Περνάει το χέρι του κάτω από τη μέση μου ... με ανασηκωνει..κατεβαίνει αργά αργά φιλώντας με απαλά φτανωντας στην αρχή του στήθους μου ... περνάει την γλώσσα του από εκεί μέχρι τον λαιμό μου ξανα αργά...

Ξαφνικά... Ένας δυνατός πόνος στο λαιμό με κάνει και τιναζομαι ... Τον νιώθω να με ρουφάει δυνατά και το κεφάλι μου γέρνει προς τα πίσω  ...

Στέφανος:"με τρέλαινεις ΓΑΜΩΤΟ!!" Λεει και πιέζει τα χέρια του στα δικά μου με δύναμη...με κοιτάζει στα μάτια και για λίγο... Για λίγο βλέπω μέσα σε αυτά τα ψυχρά μάτια...συναίσθημα..?? Δεν μπορεί... τινάζεται από πάνω μου και σε δευτερόλεπτα απλά... απλά ανοίγει την πόρτα και εξαφανίζεται...

Έτσι απλά... Όπως ήρθε έφυγε... κι εγώ.. Εγώ μόνη προσπαθώντας να βρω την ανάσα μου πάνω στο κρεβάτι... να αναρωτιέμαι τι έκανα... τι στο διάολο έκανα μόλις τώρα...

Γιατί δεν το  σταμάτησα..??
Γιατί γιατί... ηλίθια!!!

Πώς μπόρεσα και το έκανα αυτό...
Θεέ μου ...αυτος φταίει... ΑΥΤΌΣ!!! ΜΟΥ ΓΑΜΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΜΟΥ !!!!

Σηκώνομαι από το κρεβατι ... βάζω όση δύναμη έχω μέσα μου και ανοίγω  την πόρτα ,ήρθε η ώρα για ξεκαθάρισμα....ΑΥΤΌ ΤΕΛΕΙΏΝΕΙ ΕΔΏ!!

Χμ ... τελειώνει???

Φιλάκια......