.

Κρατάω το πόμολο της πόρτας... παίρνω μια ανάσα και απλά την ανοίγω.. Δεν πάει άλλο και αυτό που έγινε μόλις τώρα με κατέστρεψε!!! Θα τον σκοτώσω!!!!

Βγαίνω μέσα στα νεύρα και πηγαίνω στο δωμάτιο τους ... Χωρίς να χτυπήσω ανοίγω την πόρτα..
Κανείς... Δεν είναι κάνεις εδώ...

Την κλείνω και πραγματικά σαν τρελή τρέχω σε όλο το σπίτι αλλά εκείνος δεν είναι πουθενά...

"Γαμημένε!!!" Φωναζω έξαλλη και ανεβαίνω πάλι επάνω... έφυγε.. Και είμαι σίγουρη ότι έφυγε γιατί ήξερε.. ήξερε πως θα πάω να τον βρω ...

Ανάβω ένα τσιγάρο και κάθομαι στο μπαλκόνι...Δεν μπορώ να φανταστώ να κοιτάω την Δανάη ... Πώς το επέτρεψα εγώ αυτό...

Μπαίνω μέσα,ξαπλώνω στο κρεβάτι και απλά κλείνω τα μάτια μου... Ίσως αν κοιμηθώ λίγο να ηρεμήσω...

4 ώρες μετά....

Η πόρτα μου χτυπάει και με αναγκάζει να ανοίξω τα μάτια μου... κοιτάζω το ρολόι δίπλα μου... τέλεια κοιμήθηκα αρκετά... Ο λαιμός μου με πεθαίνει...

Η πόρτα ξαναχτυπαει πιο δυνατά...

Άρια:"ποιος???" Ρωτάω νευριασμένα..

Μαμα:"Εγώ είμαι... έλα να φάμε "

Άρια:"δεν πεινάω.."

Μαμα:"Σε 10 λεπτά να είσαι κάτω!!!"

Ακούω τα βήματα της να χάνονται.. τι αμαρτίες πληρώνω θεέ μου... σηκώνομαι πάνω και πηγαίνω στο μπάνιο.. Ρίχνω λίγο νερο στο πρόσωπο μου αλλά μόλις με κοιτάζω στον καθρέφτη ένα ρίγος με χτυπάει παντού... όλο μου τον κορμό ανατριχιάζει....

Το καινούριο του δημιούργημα επάνω μου δεν κρύβεται με τίποτα... άσε που πονάει και πολύ.. Δεν υπάρχει περίπτωση να το κρύψω αυτό το πράγμα... Και έξω έχει τόση ζεστή... Σαν φλασιά έρχεται στο μυαλό μου η Δανάη..Πότε πάνω της ένα χρόνο τώρα που είναι μαζί δεν έχω δει τίποτα τέτοιο.. Ενώ επάνω μου έχει ήδη κάνει 2 ... πφφφ δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα.. άσε που δεν έχω μούτρα να αντικρύσω την αδερφή μου ...

Βγαίνω έξω και ανοίγω την ντουλάπα.. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να φορέσω... Έχω φρικάρει !!! Παίρνω τα καλλυντικά μου... Ίσως είναι η μόνη λύση.. προσπαθώ να το καλύψω αλλά και πάλι αχνοφαίνεται..

"Αντε γαμησου ρε Στέφανε!!" Μουρμούραω...

Ρίχνω τα μαλλιά μπροστά ανοίγω την πόρτα και κατεβαίνω..Όλοι κάθονται πάλι στις γνωστές θέσεις.. περπατάω φτάνω κοντά στο τραπέζι.. εκείνος δεν με κοιτάει καθόλου... Ούτε μια ματιά..τίποτα ..

Μαμά:"άντε εσένα περιμέναμε τόση ώρα...κάτσε "μου λέει θυμωμένα..

Άρια:"Δεν πεινάω μαμά .."

Μπαμπας:"κάτσε να φας όπως όλοι μας " πετάχτηκε και ο άλλος απο εκεί...θαρρεις και τους νοιάζει ..

Άρια:"Είπα δεν ΠΕΙΝΑΩ!!!"

Δανάη:"όλη μέρα κλεισμένη εκεί μέσα είσαι τι κατάσταση είναι αυτή ρε κοριτσάκι μου ... άντε κάτσε να φας λίγο σε παρακαλώ.. Για μένα.." την έπιασε και αυτήν ο πόνος.. Όχι ότι απλά μπροστά στο Στέφανο το παίζουμε ιδανική οικογένεια μη γάμησω!!!

Στέφανος:"θα κρυώσει το φαγητό και 3 άτομα ασχολείστε με το αν θα φάει η μικρή... "λεει και όλοι τον κοιτανε σαν να είπε κι εγώ δεν ξέρω τι ... Ο παπαρας!!! Αν θα δεις έσυ...

Άρια:"βασικά... άλλαξα γνώμη.. " μαζεύω τα μαλλιά μου μια ψηλή κοτσίδα και κάθομαι στο τραπέζι.. εκείνος?? Κατακοκκινος !!! Έτσι αγοράκι μου.. να μάθεις να μην μιλάς..

Δανάη:"Γκχμ ...εμ .. Άρια..το..." λέει και δείχνει το σημάδι..

Άρια:"Α αυτό?? Δεν είναι τίποτα πέρασε ο Στέλιος νωρίτερα.. καταλαβαίνεις...." λέω μέσα στην ειρωνεια γελώντας ... Ο πατέρας μου κοντεύει να πνιγεί και η μανα μου κοίταει σοκαρισμένη..
Όσο για τον γλυκούλη μου ??

Εκείνος έχει σφίξει τις γροθιές του επάνω στο τραπέζι και πρώτη φορά σε τόση ώρα με αγριοκοιταει ... ΠΆΡΤΑ ΜΑΛΑΚΆ!

Δανάη:"εμ .. Δηλαδή.. Εσύ και ο Στέλιος.. εμ .."

Εκείνος χτυπάει απότομα το χέρι στο τραπέζι και όλοι τον κοιτανε!!! Ηλίθιε διπολικε!

Στέφανος:"κάτσαμε να φάμε και θα μιλάμε για τα σεξουαλικά της αδερφής σου ???' Λεει μέσα στα νεύρα..

Μπαμπάς:"έχει δίκιο.. κομμένη η κουβέντα τρώμε τώρα... !! Αριάδνη μετά θέλω να τα πούμε!!"

Άρια:" Δεν νομίζω να έχουμε κάτι να που με πατέρα.. Και όπως είπε και ο Στέφανος...."λέω και τον κοιτάω πονηρά..
"Τα ... σεξουαλικά μου δεν αφορούν κανένα.. Μεγάλη γυναίκα είμαι.. Και τώρα ας φάμε παρακαλώ.." λέω και ειλικρινά αισθάνομαι πως αυτή η μάχη είναι δική μου !

Τα κεφάλια σκύβουν για προσευχή.. Η προσευχή μας μάρανε!!!

Φυσικά εκείνος απλά με αγριοκοιταει κι εγώ του χαμογελάω με το ύφος της νικήτριας ... ανοίγω ελαφρά τα χείλη μου χωρίς να βγάζω φωνή και του σχημάτιζε ένα ωραιότατο..

"ΆΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ!!"... το ξέρω πως το χοντραινω αλλά να πάει να γαμηθει .. με τις μαλακιες που κάνει για όλα εκείνος φταίει!!!!

Τα κεφάλια σηκώνονται...Όλοι αρχίζουν και τρώνε ενώ εγώ όντως δεν έχω όρεξη και απλά παίζω με το φαγητό μου...

Δανάη:"κρασί θα πιει κάνεις?"

Άρια:"Εγώ!!"

Λέω μέσα στη χαρά αλλά η Χαρά μου σβήνεται απότομα...

Σαν να ξαναζω την ίδια κατάσταση αισθάνομαι το χέρι του στο πόδι μου .. Αυτή τη φορά πιο κτητικο κατευθείαν επάνω στο μπούτι με ... με χαϊδεύει??? Ο Χριστός!!!!

Κατεβάζω το κρασί μονοκοπανια και η Δανάη με κοιτάει..Δεν προλαβαίνει όμως να μιλήσει αφού ο Στέφανος την πλησιάζει αφήνοντας της ένα απαλό φίλι στο μάγουλο χωρίς να πάρει το χέρι του από πάνω μου ... Δεν ξέρω γιατί αλλά κάτι σε αυτή τη κίνηση γέννησε μέσα μου αλλά παράξενο συναίσθημα..Ένα κάψιμο δημιουργείται στην καρδιά μου και απλά.. απλά δεν μου αρέσει η εικόνα...
Δεν μπορώ να το πω ζήλεια.. Δεν γίνεται να είναι ζήλεια.. Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να συμβεί αυτό...

Το χέρι του ανεβαίνει και πραγματικά είμαστε σαν ένα θέατρο του παραλόγου.. οι δικοί μου μιλάνε μεταξύ τους ... Η Δανάη και ο Στέφανος το ίδιο..γελάνε και μιλάνε σιγάνα..το χέρι του όμως... Αυτό το γαμημένο χέρι όλο και ανεβαίνει... βάζω το δικό μου από κάτω και τον τσιμπάω... εκείνος πιάνει βίαια τα δάχτυλα μου και απλά τα σφίγγει... πονάω...

Τον κοιτάω αλλά τίποτα... ΜΑ ΠΩΣ ΔΙΆΟΛΟ ΤΟ ΚΆΝΕΙ ΑΥΤΌ!!!

Σηκώνομαι επάνω με γρήγορες κινήσεις..

Άρια:"Εγώ φεύγω " κάνεις δεν μου δίνει σημασία.. εμ βέβαια.. φάγαμε σαν οικογένεια και τώρα στα αρχιδια τους...

Ανεβαίνω επάνω και παίρνω τον Στέλιο ... Δεν το σηκώνει... πετάω το κινητό στο κρεβάτι.. Και πηγαίνω πέρα δώθε.. τα νεύρα μου είναι πανω από το κεφάλι μου..

"Ηλίθιε βλάκα!!!!!"

Κι εγώ .. Εγώ ακόμα πιο πολύ...

Ανοίγω την ντουλάπα.. αποφασίζω να ντυθώ να βγω ... Δεν μπορώ εδώ μέσα ειλικρινά.. ντύνομαι..

Παίρνω κινητό και κλειδιά και κατεβαίνω κάτω... Η μάνα μου είναι στην κουζινα ..Η Δανάη μαζί της και οι άντρες μην χεσω στο σαλόνι..

Μπαμπάς:"που πας εσύ???"

Άρια:"έξω!!"

Μπαμπάς:"Αριάδνη!!! Πρόσεχε τη συμπεριφορά σου..."

Γιατί ρε θεέ... Γιατί δεν με βοηθάς να κρατήσω το στόμα μου κλειστό...

Άρια:"λοιπόν δεν θα σου δώσω λογαριασμό και που πάω... Πολύ το κουραζουμε!!"

Στέφανος:" δεν χρειάζεται κύριε Νίκο να νευριαζεται προφανώς και η μικρή σας κόρη δεν ξέρει τι είναι οι τρόποι!!"

Θα τον σκίσω...

Άρια:"εσύ ΒΟΥΛΩΣΕ το !!!!"
Δεν αντέχω... ουρλιάζω.. Η μάνα μου και η Δανάη βγαίνουν από την κουζίνα τρομαγμένες..

Στέφανος:"Για άκου εδώ να σου πω..!"

Άρια:"Όχι Στέφανε εσύ άκου να σου πω ... το ότι ήρθες εδώ μέσα και όλοι σου κάνουν αέρα τα .. άντε να μην το πω για τα γαμωλεφτα σου με αφήνει τελείως αδιάφορη... κοίτα την δουλειά σου και με εμένα μην ασχολείστε αντιλαβου ???"

Εκείνος σηκώνεται... κατακοκκινος πλέον έρχεται μπροστά μου .. Η Δανάη κάνει κίνηση να μπει μπροστά αλλά απλά με μια κίνηση του χεριού του την κάνει στην άκρη...

Με πλησιάζει υπερβολικά...

Στέφανος:"αν δεν ήσουν γυναίκα.. Η μάλλον κοριτσάκι καλύτερα... Δεν θέλεις να ξέρεις τι θα έκανα.. "

Μαμα:"έλα βρε αγόρι μου ας χαλαρώσουμε..." αλήθεια τώρα????

Άρια:"υπομονή όλοι σας ... σύντομα θα ξεκουμπιστω από δω μέσα!!!" Λέω και τον σκουνταω ανοίγω την πόρτα μπαίνω στο αμάξι και φεύγω... φεύγω για να μην κάνω κάτι που θα το μετανιώσουμε όλοι μας ...

Κάτι θα γίνει.. Πολλά θα αλλάξουν...

Φιλάκιααααα