🔞Σαν ψέμα..🔞

"Κοιμήσου εδώ, αλλού μην πας.
Θέλω να δω ποιον θες, ποιον αγαπάς.
Τα στόρια έκλεισα,
δεν θα μας δει κανένας μαζί.

Κοιμήσου απόψε εδώ,
μην πας ξανά εκεί,
θα ψάξω για τους δυο
κι ως το πρωί
θα 'χω βρει και για μας Θεό."

Με κλειστά ακόμα τα μάτια αισθάνομαι το κορμί μου κρύο... παγωμένο από την απουσία.. καταλαβαίνω γρήγορα πως εκείνος δεν είναι δίπλα μου .... ανοίγω τα μάτια και η αίσθηση μου επιβεβαιώνεται ...

Το μετάνιωσε... το ήξερα πως είναι υπερβολικά καλό για να είναι αληθινό...Και για να πω την αλήθεια δεν το μετάνιωσα καθόλου... αποφασίζω να σηκωθώ...

Ένας πόνος στα πόδια μου με κάνει και ανακαθομαι στο κρεβάτι .. Εικόνες από οσα γίνανε χθες έρχονται και εισβάλουν στο μυαλό μου....

Νιώθω... κενή.. άδεια..ήθελα να ξυπνήσω κι να είναι εδώ... σηκώνομαι και πετώ επάνω μου μόνο μια φαρδιά μακριά μπλούζα..προχωράω προς την πόρτα ...

Αυτή η κατάσταση του να θέλω να κάνω πράγματα αλλά να μην φτάνω ποτέ έχει αρχίσει και μου την δίνει .. βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση απλά ευχαριστώ το Θεό..

Αισθάνομαι 2 χέρια ..2 μεγάλα όμορφα ζωγραφισμένα χέρια να τυλίγονται πίσω μου ...

Στέφανος:"για που το βάλες γατούλα??" Μου λέει και μπράβο μου !! ΓΕΕΕΕΕΙΙΙΙΙΙ μόλις ελιωσα σαν χωνάκι παγωτό..

Άρια:"εμ.. Καλημέρα νόμιζα απλά πως .."

Στέφανος:"πως έφυγα???" Λέει και γελάει..

Άρια:"Ναι. "Λεω ξερά κι εκείνος φέρνει το κεφάλι του στον λαιμό μου ..

Στέφανος:"και που θα σε άφηνα εσένα?? Ξέχασες γρήγορα σε ποιον ανήκεις έτσι??" Αφαιρεί ότι μαλλιά υπάρχουν στον λαιμό μου ... θαυμάζει επάνω στο κορμί μου τις μελανιές του ..με γυρνάει απαλά ολόκληρη και με χαζεύει. Περνάει τα χέρια του κάτω από την μπλούζα.. Την σηκώνει και απλά την πετάει..

Μένω γυμνή...Και δεν θα πω ψέματα..το γεγονός πως με κοιτάει σαν ξερολουκουμο με φοβίζει και με αναστατώνει..

Χαϊδεύει ένα ένα όλα τα σημάδια... τι κρίμα όμως που δεν φτάνει το τελευταίο ... Αυτό το σημάδι το άφησε χθες ..αργά τα ξημερώματα...με κρατούσε αγκαλιά και απλά ψιθύρισε
"Δικιά μου .."μέσα στον υπνο του και με έσφιγγε... Αυτό το σημάδι θα είναι απλά χωμένο μέσα μου ... Και εκεί θα μείνει...

Στέφανος:"νομίζω πως.... Να εδώ!!" Λεει και δείχνει το σημείο ανάμεσα στο στήθος και στον πλευρά μου δίπλα από την μασχάλη μου ...
"Εδώ λείπει ένα..."

Κατεβαίνει απαλά και βρίσκει ακριβως το σημείο που θέλει ... με γλύφει και αμέσως ο πόνος από το ρούφηγμα τρανταζει το κορμί μου ... Αφού μένει ικανοποιημένος αρχίζει να μου φιλάει απαλά την κοιλιά κατεβαίνοντας προς τα κάτω...

Φτάνει στα μπούτια μου και με δαγκώνει απαλά... σηκώνεται και τοποθετεί τα χέρια του στη μέση μου ..με σφίγγει... με μια κίνηση με σηκώνει και ειλικρινά τα πόδια μου είναι στον αέρα... κι εκείνος..εκείνος απλά με κρατάει απο τη μέση...

Με γυρνάει και με ξαπλώνει μπρούμυτα στο κρεβάτι... κάνω να γυρίσω αλλά δεν με αφήνει.. ξαπλώνει από πάνω μου και χαϊδεύει κάθε σπιθαμή της πλάτης μου ...

Με φιλάει και κατεβαίνει απαλά προς τα κάτω... φτάνει στου γοφούς μου και τοποθετεί τα χέρια του στην λεκάνη μου ...σηκώνεται στα γόνατα και με ωθεί να κάνω κι εγώ το ίδιο..

Στέφανος:"με τρελαίνεις.. "σκύβει και μου λέει στο αυτί και αισθάνομαι ξαφνικά μια τρομερή πίεση και έναν πόνο στην Περιοχή μου... υποθέτω η αίσθηση σε αυτή τη στάση είναι διαφορετική..

Μια κραυγή απελευθερώνεται... βάζει τα χέρια του στην μέση μου κι με απαλές κινήσεις μπαίνει και βγαίνει.. Ο πόνος εξαφανίζεται και η απόλαυση είναι απίστευτη...

Με τραβάει απότομα προς το μέρος του και κάθε φορά που βγαίνει και μπαίνει είναι τέλειο...

Αισθάνομαι το κορμί μου να εγκαταλείπει και γερνω προς τα μπροστά..

Στέφανος:"έεεετσι μωρό μου ... " λεει και βγαίνει ολόκληρος ενώ ξαναμπαίνει με δύναμη... νιώθω το κορμί μου να πάλλεται...μπαινοβγαίνει απίστευτα γρήγορα ενώ πάντα με κρατάει από την μέση..

τα συναισθήματα που νιώθω με χαζευουν ... το κεφάλι μου πάει να σπάσει από την ένταση.. νιώθω την κάψα να μεταμορφώνεται μέσα μου και ουρλιάζω...

Στέφανος:"δως το μου !!!"
Λεει και με 2 δυνατές ωθήσεις απλά αφήνομαι και τελειώνω... το κορμι μου παραλύει ολόκληρο.. βγαίνει και με γυρναει ανάσκελα...
Έρχεται και παίρνει θέση ανάμεσα μου ενώ εγώ δεν μπορώ να βρω την ανάσα μου ... Είμαι κυριολεκτικά μούσκεμα...

Παίρνει τα πόδια μου και τα τοποθετεί στους ώμους του ενώ βυθίζεται μέσα μου προσφέροντας μου κάθε φορά καινούριες απολαύσεις... Είναι απίστευτος ειλικρινά...

Στέφανος:"τόσο γαμημένα τέλεια..."λέει και σπρώχνει δυνατά τον εαυτό του μέσα μου προξενώντας μου πόνο και ουρλιάζω..

Βλέπει πως πονάω και το ξανακάνει πιο δυνατά... Κάτι που δεν ήξερα είναι πως τελικά θα μου χαρισει έναν απίστευτο οργασμό αυτή του η κίνηση... τελειώνω και γελάει πονηρά...

Κατεβάζει τα πόδια μου και ξαπλώνει πάνω μου ενώ είναι ακόμα μέσα μου .. αναστεναγμοί γεμίζουν απαλά το δωμάτιο... μπαίνει τόσο αργά πλέον μέσα μου και λιώνω... βάζει το κεφαλάκι του αργά και μετά από λίγες φορές απλά μου δίνει ολόκληρο τον κόσμο του..

Άρια:"τε... τελειώνω. "Λέω ξεπνοα .

Στέφανος:"για ποιον μωρό μου ??" Με ρωτάει και μενει σταθερός μέσα μου ..

Άρια:"για σενα .. Μόνο για σενα "του λέω

Στέφανος:"ΓΑΜΩΤΟ σου ..."λέει και με φιλάει παθιασμένα... τα μπούτια μου πλέον είναι υπερβολικά υγρά και με με αργές και απαλες κινήσεις μπαινοβγαίνει..σταματάει και με κοιτάζει..κάνει μια οργή κίνηση με το κορμί του και τον αισθάνομαι μέσα μου να κανει κύκλους...

Γραπωνω απο τον τα χέρια μου στην πλάτη του ...ακουμπάω τα χθεσινά μου σημάδια και κάνω καινούρια... Τον αισθάνομαι επιτέλους κι εκείνον να τρέμει..

Στέφανος:"δεν υπάρχεις..."μου λεει και βγαίνει από μέσα μου ...τελειώνει στην κοιλιά μου και πέφτει δίπλα μου ανασαινωντας βαριά...

Ξαπλώνω πιο πάνω αλλά με τραβάει και με κολλάει δίπλα του ...

Στέφανος:"εδώ ανήκεις μωρό μου ... εδώ.."λέει και με τυλίγει στα χέρια του..

Αν κάποιος μου έλεγε που θα ήμουν τώρα και τί θα έκανα μαζί του θα γελούσα απλά...

Η καρδιά τελικά νίκησε... το μυαλό έχασε έναν πόλεμο που έπρεπε να κερδίσει... Είναι απλά η αίσθηση της προδοσίας που μου φέρνει στην καρδιά ταχυκαρδίες κάθε φορά που το σκέφτομαι...

Με έχει αγκαλιά και με φιλάει στον λαιμό... Η ανάσα του με καίει..

Άρια:"Στέφανε...?"

Στέφανος:"μμμμμμ" λέει χωμένος ακόμα στο λαιμό μου ...

Άρια:"όλο αυτό... απλά.. Δεν.. "

Φέρνει το χέρι του στα χείλη μου ...τα σφραγίζει...

Στέφανος:"μη μιλάς... θα ασχοληθούμε αύριο με αυτό..."μου λεει και με πιέζει επάνω του ... αισθάνομαι σκληρό το μόριο του ... ΞΑΝΑΑΑΑ ....
Εκείνος τρίβεται..

Στέφανος:"μμμ τι θα έλεγες απλά να περάσουμε τη μέρα στο κρεβάτι??" Λέει και γελάει

Γελάω κι εγώ και το κάνω με την καρδιά μου ... γελάω τώρα γιατί μέσα μου ξέρω πως όλο αυτό που ζω είναι πολύ καλο για να είναι αληθινό ...


Αραγε είναι όντως πολύ καλό για να είναι αληθινό??

Κάποιος πληγώνεται....
Κάποιος δακρύζει και κάποιος χαίρεται...

Φιλάκια

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top