Χεχεχε αυτο ειναι το κανονικο κεφαλαιο...

Ακομη γελαω οταν διαβαζω το προηγουμενο κεφαλαιο. Σορυ♥

~~~

<<Α-α-αλεξ;>> ρωταω με κομμενη την ανασα.

Ω ΤΕΛΕΙΑ!

ΜΟΛΙΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞ!!

Ποσο μα ποσο βλαμμενη ειμαι;;;

Ηθικο Διδαγμα:

Πριν απαντησεις σε ενα τηλεφωνημα ΠΑΝΤΑ να κοιτας ποιος σε καλει. ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ. Γιατι συμβαινουν τετοιες βλακειες και αντε να εξηγησεις μετα...

<<Ανα...αυτα που ειπες τα εννοουσες;>> ακουω τη φωνη του και προσπαθω να συγκεντρωθω στα λογια του και οχι στο γεγονος οτι μου εχει λειψει και οτι και μονο που ακουω τη φωνη του θελω να βαλω τα κλαμματα.

<<Εεεεεεεεεε>> ειναι το μονο που βγαινει απο το στομα μου και με μουτζωνω.

<<Ναιιιιι;;;;>>

Βρες κατι και απαντα. Βρες κατι και απαντα. Βρες κατι αλλιως θα σε βρισω.

<<Αναλογα με το τι ακουσες>> λεω και το μετανιωνω αμεσως.

ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΑΚΟΥΣΕΣ;

ΟΝΤΩΣ ΤΩΡΑ;

ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΑ;

Αφου τα ακουσε ολα.

Και βασικα λιγο δυσκολο να νομιζει οτι οοοοοολα αυτα που αραδιασα πριν τα ελεγα για καποιον αλλο Αλεξ που τυχαινει να ειναι και αυτος μελλων αδελφος μου και που και με αυτον εχω πηδηχτει αρκετες φορες.

<<Ανα...>>

<<Ενταξει, ενταξει>> παραιτουμαι <<Ναι, προφανως και τα εννοουσα ολα αυτα που ειπα, Αλεξ. Τι περιμενες; Οτι δεν ενδιαφερομουν καθολου για σενα; Εχω και εγω συναισθηματα>> λεω δυνατα και ακουω τον ηχο της ανασας του απο την αλλη πλευρα. <<Ωραια δεν εχεις κατι αλλο να πεις;>>

Η σιωπη απο την αλλη ακρη της γραμμης με κανει να αισθανομαι απαισια. Του συμπεριφερθηκα μηπως αποτομα; Χριστε μου, τουλαχιστον ας μην μου το κλεισει στη μουρη.

<<Αλεξ...;>>

<<Εεε...>> ακουω και αφηνω ελευθερη την ανασα μου. <<Σε πηρα γιατι η μαμα σου ειπε να σε ενημερωσω για τον γαμο>> λεει τελικα και κουναω το κεφαλι μου.

Δεν θα πει τιποτα;

Του εξομολογηθηκα τοσα πραγματα και δεν λεει τιποτα απολυτως;

Ωραια το παιχνιδι θα συνεχιστει ετσι... Βλαμμενε.

<<Για ποιο πραγμα;>> 

<<Ειπε αν μπορεις να ρθεις το Σαββατο το πρωι απο το σπιτι για να βοηθησεις στις ετοιμασιες...>> η φωνη του βγαινει με δυσκολια και παω στοιχημα οτι σκεφτεται ολα αυτα που του ειπα. 

<<Ενταξει, θα ρθω>> σηκωνομαι ορθια και αρχιζω να παιρνω τον δρομο για το σπιτι της θειας μου.

Υπαρχει αρκετη ησυχια και ειμαι ετοιμη να το κλεισω οταν ακουω την ανασα του. 

<<Οταν θα ρθεις...θελεις να μιλησουμε;>> ρωταει και χαμογελαω μονη μου.

<<Πιστευεις οτι πρεπει;>> στριβω στη γωνια και βλεπω το αυτοκινητο της θειας μου να φευγει. Ειχε πει οτι θα πηγαινε σε κατι ανηψια της. Ωραια, τουλαχιστον θα ειμαι μονη στο σπιτι.

<<Ναι...αν γινοταν να μιλουσαμε και τωρα θα ηταν πολυ καλυτερα>> ψαχνω τα κλειδια στην τσεπη μου.

<<Θα το ηθελα πολυ!>> του λεω και ανοιγω την πορτα του σπιτιου.

<<Χαιρομαι>> στεκεται ορθιος διπλα απο το τραπεζι της κουζινας με το κινητο στο αφτι του κοιταζωντας με χαμογελαστος.

<<Τι κανεις εδω;>> ψιθυριζω και κλεινω πισω μου την πορτα. <<Πως...; Δηλαδη εσυ γιατι...; Απο που κι εως που...;>> προσπαθω να κανω τοσες πολλες ερωτησεις αλλα δεν τα καταφερνω.

Ερχεται προς το μερος μου. <<Σου ειπα...θελω να μιλησουμε>> λεει απλα και ανασηκωνει τους ωμους του.

<<Το ξερουν οτι ηρθες εδω;>> 

Στηριζεται στον παγκο και βαζει τα χερια του στις τσεπες. <<Η αληθεια ειναι οτι δεν τους ειπα τιποτα. Η θεια σου εχθες με πηρε τηλεφωνο>>

<<Η θεια μου;;;>> σχεδον τσιριζω. Και δεν της το χα.

<<Ναι. Και μου ζητησε να ρθω εδω για να ξεκαθαρισουμε την κατασταση>>

Γνεφω και αφηνω τα πραγματα μου στο τραπεζι. <<Αν παρουν τηλεφωνο απο το σπιτι;>>

<<Συννενοηθηκα με τον Μαρκ, ειπε οτι θα με καλυψει>> λεει και παρατηρω οτι σφιγγει τα χερια του. 

Πρεπει να διατηρουμε καποια αποσταση και το ξερει πολυ καλα. 

<<Θες να πιεις κατι;>> σκουπιζω τα δικα μου ιδρωμενα και ταυτοχρονα παγωμενα χερια. Νιωθω οτι δεν ξερω πως να του συμπεριφερθω. Ολα ειναι τελειως ξενα.

<<Οχι ειμαι καλα>> αρνειται και βγαζω ενα μπουκαλι απο το ψυγειο για να πιω εγω.

Στεκομαι διπλα στο τραπεζι. Τον εχω σχεδον ενα μετρο μακρια μου αλλα και μονο με το βλεμμα του νιωθω οτι καιγομαι.

<<Μου ελειψες>> λεω σιγανα και γουρλωνω τα ματια μου απο αυτη την ανακοινωση μου.

Γιατι το ειπα τωρα αυτο;

<<Κι εμενα...>> θελω να χωθω στην αγκαλια του αλλα κρατιεμαι. <<Ξερεις την κατασταση ομως>>

<<Την ξερω>> τα δακρυα απειλουν να βγουν αλλα προσπαθω να ηρεμισω. Τωρα αν αρχισω να κλαιω θα το χασω το παιχνιδι. <<Οποτε...τι; Τι γινεται τωρα;>>

Ξεφυσαει και δεν θελω με τιποτα να ακουσω αυτο που θα πει.

Κουναει το κεφαλι του. <<Δεν το θελω ουτε εγω>> παραδεχεται αλλα δεν καλυτερευει την κατασταση.

Νιωθω σαν ενα μεγαλο φορτηγο εχει περασει απο πανω μου καταπατωντας με. <<Ελα δω>> ανοιγει τα χερια του και χωρις να διαστασω ουτε ενα δευτερολεπτο τρεχω κατα πανω του και επιτελους ακουμπαω το κορμι του. Τυλιγω τα χερια μου γυρω του και κλεινω σφιχτα τα ματια μου.

Τα δικα του χερια τριβουν απαλα την δικη μου πλατη και στηριζει το πηγουνι του στο κεφαλι μου. <<Ειναι δυσκολο>> λεει μετα απο λιγο.

<<Ειναι ακατορθωτο>> τον διορθωνω και ακουω ενα γελακι.  Σηκωνω το κεφαλι μου και τον κοιταζω. Πλησιαζω διαστακτικα τα χειλη μου στα δικα του. <<Μια τελευταια φορα;>> ψιθυριζω και δαγκωνει το κατω χειλος μου.

<<Μια τελευταια φορα>> συμφωνει και τελικα ενωνει τα χειλη μας σε ενα υπεροχο φιλι.

~~~

Ω γεια σας γεια σας γεια σας

Πως μου ειστεεε;; Το ανεβασα το κεφαλαιο και το εκοψα δυστυχως σε καιριο σημειο!!

Απλα πειτε μου.

Θελετε στο επομενο κεφαλαιο αναλυτικη περιγραφη της συνουσιας ή να το ξεκινησω αφου τελειωσουν.

Θελω απαντησεις!! Μεχρι να δω απαντησεις αρκετες δεν θα ανεβασω αλλο!!!!

Κανονιστεεεεεεεεεεε

Ελπιζω να σας αρεσε το κεφαλαιακι...

Τα λεμε συντομααααα♥