<<Α-α-αλεξ;>> ρωταω με κομμενη την ανασα.

Ω ΤΕΛΕΙΑ!

ΜΟΛΙΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞ!!

Ποσο μα ποσο βλαμμενη ειμαι;;;

Ηθικο Διδαγμα:

Πριν απαντησεις σε ενα τηλεφωνημα ΠΑΝΤΑ να κοιτας ποιος σε καλει. ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ. Γιατι συμβαινουν τετοιες βλακειες και αντε να εξηγησεις μετα...

<<Ανα...αυτα που ειπες τα εννοουσες;>> ακουω τη φωνη του και προσπαθω να συγκεντρωθω στα λογια του και οχι στο γεγονος οτι μου εχει λειψει και οτι και μονο που ακουω τη φωνη του θελω να βαλω τα κλαμματα.

<<Εεεεεεεεεε>> ειναι το μονο που βγαινει απο το στομα μου και με μουτζωνω.

<<Ναιιιιι;;;;>>

Βρες κατι και απαντα. Βρες κατι και απαντα. Βρες κατι αλλιως θα σε βρισω.

<<Αναλογα με το τι ακουσες>> λεω και το μετανιωνω αμεσως.

ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΑΚΟΥΣΕΣ;

ΟΝΤΩΣ ΤΩΡΑ;

ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΑ;

Αφου τα ακουσε ολα.

Και βασικα λιγο δυσκολο να νομιζει οτι οοοοοολα αυτα που αραδιασα πριν τα ελεγα για καποιον αλλο Αλεξ που τυχαινει να ειναι και αυτος μελλων αδελφος μου και που και με αυτον εχω πηδηχτει αρκετες φορες.

<<Ανα...>>

<<Ενταξει, ενταξει>> παραιτουμαι <<Ναι, προφανως και τα εννοουσα ολα αυτα που ειπα, Αλεξ. Τι περιμενες; Οτι δεν ενδιαφερομουν καθολου για σενα; Εχω και εγω συναισθηματα>> λεω δυνατα και ακουω τον ηχο της ανασας του απο την αλλη πλευρα. <<Ωραια δεν εχεις κατι αλλο να πεις;>>

<<Ερχομαι>>

Κατσε, κατσε...

ΕΛΑ ΜΟΥ;

<<Που;>>

<<Ερχομαι στην Ιντιανα. Σε 2 ωρες θα ειμαι εκει>> λεει και καταλαβαινω απο τον τονο της φωνης του οτι τρεχει.

Κατσε καλε, με τα ποδια θα ρθει;

<<Οχι Ανα, με το αυτοκινητο του πατερα μου θα ρθω. Ελεος>> λεει γιατι μαλλον αυτο με τα ποδια το ειπα δυνατα χεχ.

<<Οχι δεν θα ρθεις>> λεω μετα απο λιγο.

<<Ενταξει>> απανταει και σμιγω τα φρυδια μου.

<<Θα κατσεις εκει;>>

<<Οχι>>

<<Και που θα πας;>>

<<Θα ρθω στην Ιντιανα>> λεει και χτυπαω το κουτελο μου με το χερι μου. Αυτο το παιδι δεν καταλαβαινει με τιποτα.

<<ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΟΧΙ ΑΛΕΞ>> φωναζω και ενα παιδακι απο την τρομαρα του πεταει την μπαλα στο κεφαλι ενος αλλου παιδιου το οποιο αρχιζει να κλαει με αναφιλητα.

ΟΥΠΣ.

<<Ανα θελω να μιλησουμε γαμω. Και δεν υπαρχει καμια περιπτωση να με σταματησει απο το να ρθω αυτη τη γαμημενη στιγμη εκει>> λεει νευριασμενος και μαζευομαι.

Οταν νευριαζει γινεται Τουρκος. Το εχω καταλαβει τοσο καιρο που τον γνωριζω.

<<Σε παρακαλω>> του λεω χαμηλοφωνα και για λιγο νομιζω οτι μου εκλεισε το κινητο στα μουτρα αλλα μετα ακουω εναν θορυβο. <<Τι ηταν αυτο;>>

<<Η εξατμιση του αυτοκινητου ρε Ανα, σου ειπα ερχομαι. Τελος>> λεει και ακουω την πορτα να κλεινει.

<<Ο Μαικλ ξερει οτι θα παρεις το αυτοκινητο;>> 

<<Οχι βεβαια. Πηγανε καπου με το αυτοκινητο της μανας σου. Νομιζω στην πολη για να δουν για τον στολισμο της εκκλησιας και τετοιες μαλακιες>> λεει και γελαω σιγανα.

Τον αγαπω. Δεν μπορω να κανω αλλιως.

<<Ενταξει ενταξει>> λεω και σηκωνομαι ορθια. <<Ξερεις που μενει η θεια μου;>>

<<Ολα τα ξερω μωρακι>> λεει με αυτη την υπεροχη φωνη του και νιωθω τα μαγουλα μου να κοκκινιζουν. Ξερει ποσο ευκολα με επηρεαζει και το εκμεταλλευεται το τερας.

<<Δεν σε αντεχω>> 

<<Με αγαπας ομως>> δηλωνει και γουρλωνω τα ματια μου.

Ακουστηκε τοσο τελειο, τοσο φυσιολογικο αυτο. Τοσο πραγματικο.

Ετσι θα επρεπε να ηταν...

<<Αλεξ...>>

<<Ανα μη μου πεις κατι για τους γονεις μας γιατι θα σε πλακωσω>> με απειλει και χαμογελαω. Ξερει να μου φτιαχνει το κεφι παντως.

<<Πρεπει, γιατι νομιζω οτι τους ξεχνας λιγακι>>

<<Ενταξει.... Θα παντρευτουν οκευ; Και εγω τι να κανω δηλαδη; Περα απο το να παω στον γαμο σαν κλαρινογαμπρος και να γινω κουρουμπελο. Ξερεις δεν μπορω τοσο ευκολα να σταματησω να σε θελω. Ακομη και να γινει ο γαμος και να γινεις οντως αδελφη μου, δεν σημαινει απολυτως τιποτα>> ομολογει και εγω μενω με το στομα ανοιχτο.

<<Οντως;>> ψιθυριζω 

<<Φυσικα Ανα. Εξαλλου... ειμαι ο μπαμπακας σου μωρο μου. Μην το ξεχνας αυτο>> μου υπενθυμιζει και παω στοιχημα οτι μου κλεινει το ματι αυτη τη στιγμη.

<<Εισαι βλαμμενος>> 

<<Βασικα περα απο το να με βριζεις μπορεις να κανεις κατι αλλο;>>

<<Ξερεις τι αλλο μπορω να κανω>> 

<<Αν ξερω λεει...>> 

<<Σε αφηνω... Οταν φτασεις παρε με τηλεφωνο>>

<<Ναι, ενταξει. Κατσε λιγο>>

<<Τι εγινε;>>

<<Σ'αγαπω Ανα. Παρα μα παρα πολυ. Με πιστευεις, ετσι δεν ειναι;>>

Τα ματια μου βουρκωνουν στο ακουσμα αυτων που μου λεει. Θελω να τον πνιξω στα φιλια εδω και τωρα.

<<Και εγω Αλεξ. Σε αγαπω περισσοτερο απο οσο νομιζεις>> παραδεχομαι.

<<Και θελω να ξερεις οτι-->> το επομενο που ακουω ειναι ενας παρα πολυ δυνατος ηχος που με κανει να τραβηξω μακρια απο το αφτι μου το κινητο.

<<Αλεξ; Τι εγινε;>> ρωταω αλλα το μονο που ακουω ειναι παρα πολλοι δυνατοι θορυβοι ο ενας μετα τον αλλο και πεταγομαι μεχρι πανω.

Δεν ειναι δυνατον να συμβαινει αυτο που νομιζω οτι συμβαινει.

<<ΑΛΕΞ>> φωναζω αλλα καμια απαντηση. <<ΑΛΕΞ ΓΑΜΩΤΟ ΑΠΑΝΤΑ ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ>> νιωθω τα δακρυα να φευγουν απο τα ματια μου ανεξελεγκτα. 

Σιωπη.

[...]

Το κινητο μου χτυπαει αλλα τρεμω να το σηκωσω.

Αν ειναι ο Αλεξ;

Αν ομως...δεν ειναι;

<<Αγαπη μου θες να το σηκωσω εγω;>> ακουω τη φωνη της θειας μου που καθεται ακριβως διπλα μου και με αγκαλιαζει σφιχτα.

Κουναω το κεφαλι μου. Εγω θα το κανω.

Το παιρνω με τρεμαμενα χερια και το σηκωνω.

<<Παρακαλω;>>

Το επομενο που ακουω ειναι κλαματα. Πολλα κλαματα.

<<Ποιος ειναι;>> ρωταω χανοντας σιγα σιγα την ψυχραιμια μου.

<<Α-να...>> διακρινω τη φωνη της μητερας μου. <<Α-να ο Α-αλεξ δεν....>>

<<ΜΑΜΑ ΤΙ ΛΕΣ; ΤΙ ΕΠΑΘΕ Ο ΑΛΕΞ;>>

Μια νεα γενναια δοση απο κλαματα ακουστηκε και κοιταξα την θεια μου που ειχε σκυμμενο το κεφαλι.

<<Α-να ο Αλεξ σ-σκοτωθηκε>> βγαζω με το ζορι τις λεξεις απο το στομα της και ξαφνικα νιωθω τα παντα να γυρνανε γυρω μου.

Το επομενο δευτερολεπτο ακουω την θεια μου να φωναζει το ονομα μου και εγω πεφτω με δυναμη στα παγωμενα πλακακια.

~~~

Δευτερο wattpad account: Riaa_ztk

Instagram: @riri_zoits

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️