1 εβδομαδα αργοτερα

<<Ανα σε παρακαλω, ξυπνα, δεν μπορω να ερχομαι καθε δεκα λεπτα και εσυ να με γραφεις>> φωναζει η θεια μου και ξεφυσαω ενοχλημενη.

Ενταξει, ομολογω οτι ειναι πολυ καλυτερα απο ο,τι περιμενα. Εδω και 3 μερες δεν με εχει ενοχλησει καθολου, δεν με εχει ρωτησει καν για ποιο λογο ηρθα ετσι ξαφνικα. Αν και σιγουρα θα εχει ανοιξει η μανα μου το στομα της και της τα εχει ψαλει ολα.

Ηταν ακαταδεκτη. Προσπαθησα αρκετες φορες να την πεισω να με αφησει να μεινω σπιτι αλλα προφανως και δεν μπορουσα να της αλλάξω γνώμη.

Σηκωνομαι ορθια και ψαχνω να βρω τα ρουχα που πρεπει να φορεσω για σημερα. Ευτυχως η θεια μου ειναι ανυπαντρη οποτε δεν εχω αλλους να με πριζουν για αυτα που φοραω. Εκεινη ειναι πολυ κουλ. Οποτε ερχοταν σπιτι μου εφερνε καθε φορα και απο ενα συνολακι με ρουχα.

Αλλά όχι. Είπα να αρχίσω να ντύνομαι κανονικά...

Όχι, σορτσάκι. Σταμάτα να με κοιτάς με αυτό το βλέμμα!!!

Επιλέγω ένα τζιν και ένα τυχαίο μπλουζάκι -φορωντας το με σουτιέν και αγνοώντας το γεγονός ότι πάνω στο μπλουζάκι γράφει με κεφαλαία γράμματα FREE THE NIPLES- και κατεβαίνω στην κουζίνα.

Από της στιγμή που ήρθα είπα στην θεία μου να με γράψει στο σχολείο της αλλά είπε ότι για να ξεκινήσω να πηγαίνω κανονικά και μάλιστα στη μέση της χρονιάς, πρέπει να πάρει έγκριση από υψηλότερη βαθμίδα.

Και μάλλον θα αργήσει αυτή η έγκριση να ρθει. Οπότε εκμεταλλεύομαι τον απεριόριστο ελεύθερο χρόνο κάνοντας...τίποτα απολύτως!

<<Αυτό το πρωινό ξύπνημα είναι ο,τι χειρότερο>> λέω στην θεία μου που κάθεται στον πάγκο και πίνει το σμουθι της.

<<Για σένα ή για μένα που με τα κόπων και βασάνων σε σηκώνω;>> Ρολαρει τα μάτια της και σκάω ένα γελάκι.

Ναι, τα γέλια με μαραναν τώρα.

<<Πήρε κανένα τηλέφωνο η μαμά;>> Ρωτάω και καλά χωρίς να με νοιάζει ενώ με το χέρι μου συνθλιβω ένα από τα κουλουράκια που έχει δίπλα στον καφέ.

<<Ναι. Εχθές. Ο γάμος είναι το Σάββατο>> αφήνει τον καφέ και βγάζει τα γυαλια της.

<<Το ξέρω>> απαντάω σιγανα και σκουπίζω τα χέρια μου πετώντας τα ψυχούλα πάνω στο πιατακι. <<Τι θες να κάνω;>>

<<Να βρεις ένα ωραίο φόρεμα και να ρθεις μαζί μου στον γάμο>> απαντάει φυσικά και κουνάω το κεφάλι μου.

<<Σε καμία περίπτωση. Η ίδια της είπε ότι δεν με θέλει>> τονίζω και στηρίζομαι πάνω στα χέρια μου. <<Εξάλλου...δεν έχω μούτρα για να την αντικρίσω>>

<<Ανά μου, μη το λες αυτο. Η μαμά σου σε αγαπάει και πίστεψέ με θέλει πολύ να ρθεις στο γάμο της. Απλά...έγινε ο,τι έγινε και είναι εκνευρισμένη μαζί σου. Πολύ εκνευρισμένη μαζί σου>> λέει και ανασηκώνει τους ώμους της. Πιάνει το χέρι μου και το σφίγγει στο δικό της. <<Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει περισσότερο και από τη ζωή της>>

Το ξέρω ότι με αγαπάει. Φυσικά και το ξέρω. Απλά το μόνο που ήθελα ήταν να κάτσει και να με ακούσει. Να της εξηγήσω τι γινόταν τόσο καιρό.

<<Σου είπε...;>> τραυλίζω εννοώντας αυτό που έγινε με εμένα και τον Άλεξ.

<<Όχι. Βασικά όχι ακριβώς. Δεν έχω μάθει λεπτομέρειες>>

<<Τέλεια, άρα με θεωρείς και εσύ τσουλακι ε;>> Απαντάω εκνευρισμένη και κουνάει το κεφάλι της.

<<Όχι βέβαια. Κανείς δεν φταίει για αυτό που νιώθει, Ανα. Απλά κάποιες φορές πρέπει να το ελέγχεις γιατί στρέφεσαι προς την τελείως λάθος κατεύθυνση>> λέει και μένω με το στόμα ανοιχτό. Αυτό θα μπει σε φωτό στο ινστα ξεκάθαρα. <<Και στην προκειμενη, ο Άλεξ είναι η τελείως λάθος κατεύθυνση>>

<<Ναι αλλά με τον Άλεξ δεν είμαστε αδέλφια. Ακόμη. Εννοώ ότι ο,τι έγινε δεν επηρέασε καθολου->>

<<Δεν έχει σημασία αυτό Ανά. Αν το θέτεις έτσι, ναι όντως δεν είστε αδέλφια αφού οι γονείς σας ακόμη δεν έχουν παντρευτεί. Αλλά δεν σημαίνει κάτι αυτό. Οι γονείς σας συζούν πράγμα που αμέσως δείχνει ότι οι δυο σας είστε αδέλφια. Και δεν είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο μεταξύ σας. Το ξέρεις, έτσι δεν είναι;>>

Κουνάω θετικά το κεφάλι μου και αφήνει το χέρι μου για να κάτσει πίσω στην καρέκλα της.

<<Σε καμία περίπτωση δεν είμαι εναντίον σου. Απλά η μητέρα σου έχει δίκιο>>

Φυσικά και έχει δίκιο. Όλα ήταν λάθος. Όλη η κατάσταση με τον Άλεξ ήταν από την αρχή λάθος.

<<Και τώρα τι προτείνεις να κάνω;>> την ρωτάω ειλικρινά και ξεφυσαει.

<<Να ρθεις στο γάμο καθώς πρέπει, βασικά. Θα χαρεί να σε δει εκει>> χαμογελάω στραβά. <<Και να κόψεις μαχαίρι οποια επαφή έχεις με τον Άλεξ>>

<<Τι εννοείς;>>

<<Το αυτονόητο καλή μου. Ο Άλεξ για σένα τελείωσε>>

~~~

Ο χευ γκαιιιιιιζζζ

Τι μου κάνετε; Πώς μου είστε;

Τελικά η Ανά έφυγε αλλά.... ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφαλαιακι ;)

Σας φιλω γλυκα♥

Δευτερο wattpad account: Riaa_ztk

Instagram: @riri_zoits

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️