Happy Halloween 😈🤡

Enjoy dis BAD shit❤️

Αστεράκι και σχολιακι για να συνεχίσω ντουντ⬆️➡️

~~~

<<Εγω παντως πιστευω οτι αυτο το παρτυ θα ειναι καταστροφη>> φωναζω καθως στοιβαζω τα ποτηρακια στον παγκο αναλογα με το χρωμα.

Κοκκινα: δεσμευμενος

Πρασινα: ελευθερος

Κιτρινα: ειναι περιπλοκο

Ιδεα της Νταλια, φυσικα.

<<Δεν θυμαμαι να σε ρωτησα>> ακουστηκε η φωνη της απο την κουζινα και ρολαρα τα ματια μου. Παλι καλα που ηθελε η ιδια της να κανουμε αυτο το παρτυ στο σπιτι της, γιατι παω στοιχημα οτι δεν θα με αφηνε ουτε η μαμα ουτε ο Μαικλ -που υποτιθεται οτι ειναι πιο συγχρονος- να κανω παρτυ και να καλεσω κατα κυριο λογο αγορια ωστε να κανω τον Αλεξ να ζηλεψει.

Οχι οτι εγω θελω να τον κανω να ζηλεψει, αλλα το σχεδιο της Νταλια λεει αυτο, οποτε πρεπει να το ακολουθησω πιστα για να δω τι στο διαολο θα πετυχω.

<<Λοιπον, ο πανω οροφος ειναι πανετοιμος>> κατεβαινει τα σκαλια ενθουσιασμενη. <<Που σκατα ειναι η Αννετα;>>

<<Δεν εχω ιδεα, εχθες ειχε πει οτι θα ρθει>> βγαζω τα μπουκαλια με το αλκοολ απο τη σακουλα και τα τοποθετω διπλα στα πατατακια. <<Οι γονεις σου σιγουρα δεν εχουν προβλημα με αυτο το παρτυ;>>

<<Βασικα τους ειπα οτι θα ρθουν κανα δυο φιλες για πυτζαμα παρτυ. Οποτε μαλλον δεν εχουν προβλημα>> μου κλεινει το ματι και βγαζει κατι σφινοποτηρα απο το ντουλαπι.

<<Τι εννοεις; Δεν υπαρχει περιπτωση να γυρισουν το βραδυ;>>  

<<Προφανως και οχι. Τους ειπα οτι θελω ολο το σπιτι για μενα και τους εστειλα στην θεια μου να μεινουν το βραδυ. Θα γυρισουν αυριο το απογευμα οποτε θα εχουμε μπολικη ωρα για να συμμαζεψουμε και μετα>> 

<<Μμ τελεια!>> λεω χωρις ιχνος διαθεσης και μου πιανει τον ωμο.

<<Τι ειπαμε; Θελω να εισαι χαρουμενη>> τονιζει και γνεφω.

<<Δεν... δεν νομιζω οτι θα ζηλεψει ο,τι και να κανω...>> μουρμουριζω και καθομαι στον καναπε εξαντλημενη.

<<Γιατι το νομιζεις αυτο;>>

<<Γιατι το ειδες. Οταν του ειπα για το παρτυ ουτε καν ενδιαφερθηκε. Ειπε ενα "θα δω" και κατευθειαν εφυγε στο δωματιο του. Ουτε καν νοιαστηκε αν->>

<<Εγω σου λεω οτι νοιαστηκε και οτι θα ρθει στο παρτυ και προφανως και θα ζηλεψει. Ολα τα αγορια ειναι το ιδιο, φιλη μου. Το παιζουν οτι δεν ενδιαφερονται αλλα πιστεψε με... καιγονται να μαθουν>> μου κλεινει το ματι και καθεται διπλα μου. <<Το καναμε τελειο ε;>> λεει κοιταζοντας το σαλονι. Το γεμισαμε μπαλονια, κομφετι και τα επιπλα που εμποδιαζαν τα βαλαμε στην ακρη.

<<Ναι, ειναι>> απανταω και κοιταζω το κινητο μου. <<Ειπες να φανταστω ολο το σχολειο;>> ρωταω και γελαει.

<<Προφανως. Πως θα σου βρω γκομενο για ενα βραδυ. Εχουμε κατι μανουλια φετος... Θα τους δεις και θα μου πεις. Ολοι ψαχνονται>>

<<Ελπιζω τουλαχιστον να αξιζει τον κοπο>> αναστεναζω και πεφτω πανω στον ωμο της.

<<Ολα θα πανε οπως τα θελουμε φιλεναδα>> μου μπερδευει τα μαλλια. <<Σηκω τωρα να παραγγειλουμε τις πιτσες>>

[...]

Κοιταζω τριγυρω και κουναω το κεφαλι μου στο ρυθμο. Το σπιτι εχει γεμισει και ο dj που καλεσαμε ραπαρει εδω και ποση ωρα κανοντας ολους να πηγαινουν πανω κατω.

<<Τον ειδες τον Αλεξ;>> φωναζει απο πισω μου η Αννετα η οποια αργησε να ρθει επειδη ειχε μια οικογενειακη υποχρεωση με τους γονεις της.

<<Μπα, δεν νομιζω καν να ρθει>> λεω απογοητευμενη και πινω το ποτο μου με μια γουλια. Εχουν περασει γυρω στις 2 ωρες απο τοτε που αρχισε να ερχεται κοσμος και ο Αλεξ δεν εχει εμφανιστει.

<<Μη σε νοιαζει. Αν δεν ρθει αυτος χανει κουκλα μου>> σηκωνει το ποτηρι της προς το μερος μου και πινει μια μεγαλη γουλια. <<Κανε παιχνιδι με οποιον βρεις. Υπαρχουν πολλα διαθεσιμα ατομα>> λεει και απομακρυνεται σε μια παρεα που την φωναζει.

Σηκωνομαι ορθια αποφασισμενη. Θα κανω παιχνδι. Με οποιον βρω, αρκει να ειανι ωραιος.

<<Συγγνωμη ξερεις που ειναι τα φυστικια;>> ρωταει ενας απο πισω μου και γυρναω με ναζι.

<<Ναι, εδω>> του τα δινω στο χερι χαμογελαστη.

Κανε παιχνιδι. Κανε παιχνιδι.

<<Ευχαριστω>> μουρμουριζει και παιρνει στη χουφτα του μερικα. <<Ιθαν, χαρηκα>> απλωνει το χερι του και το παιρνω με μεγαλη προθυμια.

<<Ανα>> απανταω χαμογελαστη.

<<Ειμαι καινουριος με την ανταλλαγη των μαθητων. Ηρθα απο την Αγγλια>> απανταει και γνεφω.

<<Δηλαδη φετος θα σε εχουμε στη ταξη μας;>> ρωταω και με πικρια σκεφτομαι οτι σε δυο εβδομαδες αρχιζουν τα σχολεια.

<<Ναι, βασικα. Αν θα πας τριτη λυκειου, τοτε ναι μαζι θα ειμαστε>> λεει για πλακα και γελαω δυνατα παρολο που δεν ηταν και ιδιαιτερο αστειο.

<<Τελεια>> λεω μονο και βλεπω απο πισω του τον Αλεξ να εμφανιζεται απο την πορτα.

Πανω στην ωρα, μωρο μου!

<<Λοιπον, Ιθαν>> τον πλησιαζω και ακουμπαω στο πετο του σακακιου του. Ειναι ωραιος, πολυ ωραιος. Βεβαια οχι τοσο οσο ο Αλεξ αλλα δεν παει και πισω.

<<Λοιπον, Ανα;>> ρωταει και με πιανει απο τη μεση.

Πολυυυυ καλα παμεεε.

<<Ξερεις>> κοιταζω πισω του διακριτικα τον Αλεξ που ΝΑΙ μας ειδε! <<Μπορεις να μου κανεις μια χαρη;>>

<<Αν περναει απο το χερι μου...>>

<<Θα ειμαι ειλικρινης μαζι σου. Θελω να κανω ενα αγορι να ζηλεψει, μηπως θα μπορουσες ξερεις... να με βοηθησεις;>> ρωταω οσο πιο γλυκα μπορω ενω τριβομαι ολο και περισσοτερο πανω του.

<<Φ-φυσικα>> λεει αμηχανος και φανερα στεναχωρημενος.<<Αστο πανω μου>> μου ψιθυριζει στο αφτι. Την επομενη στιγμη νιωθω τα χειλη του πανω στα δικα μου σε μια ξαφνικη κινηση ενω τα ματια μου μενουν ανοιχτα. <<Απολαυσε το>> μουρμουριζει πανω στα χειλη μου και με μια βαθια ανασα απλωνω τα χερια μου στην πλατη του τραβωντας τον περισσοτερο πανω μου.

Δεν καταλαβαινω τι γινεται και ξαφνικα σταματαμε να φιλιομαστε.

<<Τι στο-;>> παω να πω και ανοιγω τα ματια μου εκνευρισμενη.

Ο Ιθαν ειναι κυριολεκτικα ποτισμενος με μαργαριτα ενω διπλα του στεκεται ο Αλεξ με ενα αδειο ποτηρι στο χερι του.

<<ΟΥΠΣ>> λεει και καλα μετανιωμενος και τον αγριοκοιταζω.

Παιρνω ενα σωρο χαρτοπετσετες και τρεχω στον Ιθαν για να τον σκουπισω.

<<Αυτος ειναι;>> με ρωταει σιγανα ενω ξεκουμπωνει το πουκαμισο του.

<<Τι;>>

<<Αυτος ειναι ο λεγαμενος;>> ξαναρωταει και γνεφω. <<Ωραια, πες μου οτι θα με πας πανω για να μου αλλαξεις πουκαμισο>> λεει συνομοτικα και το πιανω αμεσως.

<<Χαλια εγινες μωρο μου>> φωναζω και γυρναει ο Αλεξ προς το μερος μου. <<Ελα, παμε πανω να σου δωσω ενα πουκαμισο να φορεσεις>> τον τραβαω μαζι μου ενω ριχνω ενα μοχθηρο βλεμμα στον Αλεξ. Τα παιδια σφυριζουν βλεποντας μας να ανεβαινουμε τις σκαλες αλλα δεν με νοιαζει.

<<Το πετυχαμε;>> ρωταει ο Ιθαν τη στιγμη που μπαινουμε στο δωματιο.

<<Ετσι νομιζω>> λεω λαχανιασμενη και στηριζομαι στην πορτα.

<<Ζηλεψε>> μουρμουριζει ενω βγαζει το πουκαμισο του.

Γιατι βγαζει το πουκαμισο του ειπαμε;

Α ΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΚΕΜΑ ΓΑΜΩΤΟ.

Οπως και εγω...

ΕΕΕΕ ΚΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ. ΦΥΓΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΞΟΥ.

<<Ν-ναι ετσι νομιζω...>> προσπαθω να μην κοιταζω το σωμα του.

<<Αισθανεσαι αβολα ε;>> ρωταει και μου ξανα αποσπα την προσοχη.

<<Γιατι να αισθανομαι α-αβολα;>>

<<Επειδη εχω βγαλει το πουκαμισο και ξερεις...>> σηκωνεται ορθιος και με πλησιαζει <<Ειμαστε μονοι σε ενα μεγαλο δωματιο με υπερδιπλο κρεβατι>> βαζει τις παλαμες του στα μαγουλα μου. <<Ωραια δεν ειναι;>> δαγκωνει τα χειλη του.

Θεε μου αυτος με προκαλει να του χιμηξω.

Με μια αποτομη κινηση ορμαει ξανα πανω στα χειλη μου σηκωνοντας με απο τη μεση για να τυλιξω τα ποδια μου γυρω του.

Με κατευθυνει προς το κρεβατι αφηνοντας με ακριβως στη μεση του για να μου ξεκουμπωσει το φορεμα.

<<Το θες αυτο ετσι;>> ρωταει ενω φιλαει το λαιμο μου.

<<Ναι...>> απανταω αμεσως χωρις να το σκεφτω.

Ειναι λαθος.

Αλλα εξαιρετικα γυμνασμενο με γαλαζια ματια λαθος.

<<Ανα θελω να μιλη->> ανοιγει η πορτα και πριν προλαβω να κοιταξω ποιος ειναι τον καταλαβαινω απο τη φωνη του.

Ο Αλεξ στεκεται στο κατωφλι και μας κοιταζει και τους δυο χωρις καμια εκφραση στο προσωπο του.

Ουπς.

~~~

ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

HAPPY HALLOWEEN GUYS🎃🎃🎃

Οριστε το κακο κεφαλαικιιι χιχιχιχιχι

Ελπίζω να σας άρεσε.

Μην αγχώνεστε. Ο Αλεξουκος μας και επίσημα πλέον έχει ζηλέψει. ΓΙΕΙ.

Τα λέμε σύντομα...

Instagram: @ria_zoitsaki

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️