<<ΑΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ;>> φωναζει η μητερα μου απεξω κι εγω κοιταζω τον Αλεξ με γουρλωμενα ματια.

<<Ε ναι μαμα>> λεω κλεινοντας το στομα του. Εχει γουστο να ακουγε τοση ωρα τις φωνες μου. Θα το σκοτωσω.

<<Και τι κανεις;>>

<<Μπανιο ρε μανα. Τι αλλο;>> ρωταω και καλα αγανακτισμενη και ανοιγω τη βρυση της μπανιερας.

<<Και τι φωνες ηταν εκεινες πριν;>> ρωταει καχυποπτα. Γαμωτο. Το 'πα δεν το'πα; Μας επιασε. Μας καταλαβε και μετα θα με στειλει στην Αμερικη σε παρθεναγωγειο μολις μαθει τα αισχη μου. Συμφορααααααα.

<<Εμ ναι... επεσα και χτυπησα στο κεφαλι μου...>> προσπαθω να βρω μια δικαιολογια ενω εχω το αλλο το βλαμμενο να εχει σκασει στα γελια. <<...και ποναω;>>

<<Θες να σου φερω παγο;>> ρωταει προθυμα και χτυπαω τον αλλο στο κεφαλι.

<<ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ>> λεω υπερβολικα δυνατα.

<<Αμαν αυτο το παιδι>> την ακουω να μουρμουριζει. <<Αμαν πια>>

Παιρνω μια βαθια ανασα και την αφηνω να βγει με δυσκολια. <<Εισαι βλαμμενο;>> τον ρωταω ψιθυριστα ενω εκεινος συνεχιζει να γελαει. <<Πας καλα; Αν μας ακουγε ξερεις τι θα γινοταν;>>

<<Για ηθοποιος δεν κανεις παντως>> λεει και συνεχιζει να γελαει μονος του αγνοωντας με. Βγαινω εξω απο τη μπανιερα και φοραω το μπουρνουζι μου νευριασμενη. <<Ει που πας;>>

<<Εμ μεσα;>> ρωταω λες και ειναι αυτονοητο.

<<Δεν θα συνεχισουμε αυτο που αρχισαμεεεεε;>> ρωταει σαν μικρο παιδι και με πιανει απο τη μεση. Εντωμεταξυ η τετοια του μμμ μαλλον δεν θα αντεξει για πολυ.

<<Θες να συνεχισουμε εε;>> ρωταω ναζιαρικα και εκεινος κουναει το κεφαλι του. <<Σε ενοχλει ο μικλος εκει κατω;>> του κανω νοημα προς τα κατω.

<<Δεν φανταζεσε>> λεει παραπονεμενα.

<<Ε τοτε κοψτον γλυκιε μου>> του λεω γλυκα και τον σπρωχνω απο πανω μου.

<<Ει εισαι πολυ σκυλα>> μου λεει και καλα στεναχωρημενος και αρπαζει μια πετσετα για να την βαλει γυρω απο τη μεση του.

<<Το ξερω γλυκιε μου>> του απανταω με μπιτς φεις και σκυβω για να μαζεψω τα ρουχα μου. <<Κοιταζω εξω και βλεπω αν ειναι κανεις, σου κανω νοημα και εξφενδονιζεσε. Νταξ;>>

Κουναει το κεφαλι του.

Ανοιγω σιγα σιγα τη πορτα και σκυβω για να δω αν ειναι κανεις εξω. Και το χερι του πεφτει πανω στον ποποποποπο μου.

<<Πας καλα παιδι μου;>> του λεω νευριασμενα. <<Γιατι μου πιασες τον κωλο;>>

<<Δεν μπορουσα να αντισταθω. Σορι>> σηκωνει τους ωμους του.

Ρολαρω τα ματια μου και ανοιγω τερμα τη πορτα. <<Ελα ελα ελα. Φυγε φυγε φυγε>> του ψιθυριζω και κρατωντας τη πετσετα του βγαινει στο διαδρομο κοιτωντας δεξια και αριστερα. Σταματαει μπροστα μου και με κοιταει <<Τραβα μεσα ρε>>

Μου δινει ενα πεταχτο φιλακι στο στομα <<Οταν θες εισαι οτκ>> μου λεει και τρεχει στο δωματιο του.

Πειτε μου.

Οχι ειλικρινα πειτε μου.

Μπορεις να μη το θες μετα;

Μπορεις;

Δεν μπορεις....

Κατεβαινω χαμογελαστη τη σκαλα και φτανω στο σαλονι οπου η μαμα ξαπλωνει στον μεγαλο καναπε.

<<Με ηθελες κατι;>> ρωταω ακομη ονειροπωλοντας απο το φιλι του. Ποσο μωρο ειναι;

<<Αα ναι δεν θα εβγαινες αποψε;>> με ρωταει και μου ερχεται φλασια οτι μαλλον εχω σκυλοστηστει τον Σαιμον.

Γαμω.

Βγαζω το κινητο απο την τσεπη του μπουρνουζιου και του στελνω ενα μηνυμα σαν απο αγγαρεια.

Προς Σαιμον:

Σορ αλλα δν θα μπορεσω να ρθω τλκ. Κανονιζουμε αλλη φορα.

Η απαντηση του ερχεται σχεδον αμεσως.

Απο Σαιμον:

Den peirazei mwraki tha s prmn opote 8es😉😉

Ιου ρε μαλακα.

Ιου και παλι ιου.

Τετοια μηνυματα δεν στελνουμε ρε ανθρωπε. Ιχ.

<<Κανονιστηκε>> χωνω παλι το κινητο στην τσεπη και την κοιταζω ικανοποιημενη. <<Δεν θα παω>>

Σηκωνεται κατευθειαν ορθια και με πλησιαζει χαμογελαστη. <<Μιας και δεν θα πας δεν λες και τον αδελφο σου να μην φυγει;>> χαμογελαω και σταυρωνω τα χερια μου <<Σοβαρα δεν θελω να ξενοπηδαει με αλλες τσουλες. Καλυτερα στο σπιτι...>>

Εμ ουτε στο σπιτι τον αφηνεις να ξενοπηδηξει μανααααα. Τι να κανω και εγω η δυσμοιρη;

<<Το παιζεις υπερπροστατευτικη μανα τωρα;>>

<<Προσπαθω>> μου κλινει το ματι και γελαω. <<Θα του πεις;>>

<<Κατι θα κανω>> της κανω μια αγκαλια και ανεβαινω σχεδον τρεχωντας πανω.

ΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤ

Αστερακι + Σχολιακι για να συνεχισω♥

Φιλακιααα♥♥♥