Czy zastanawialiście kiedyś nad swoim życiem? Tak czysto z ciekawości albo powodu sytuacji, która was do tego zmusiła? Ja  miałam wiele takich chwil rozterki, w których nie raz nie byłam pewna sensu swojego istnienia. Trzy razy o mało się nie pocięłam przy rodzinie (kiedy ich nie ma tnę się na okrągło). Dwa razy, jeśli by mnie nie powstrzymano, rzuciłabym się z dachu wieżowca. Niejeden uważał mnie za dziwaka. Patrzyli na mnie jak na wariatkę. Ale jak tylko przechodziłam przez ulicę, od razu zimne spojrzenia kierowały się na mnie. Przecież jestem całkiem normalna! I chcę mieć normalne życie! Nie jestem jakimś wyrzutkiem, którym można pomiatać!
Moja historia jest pełna wrażeń, czasem nudna, a jeszcze nieraz przyprawia o dreszcze albo doprowadza do płaczu.
Od tąd zaczyna się moje życie. Zacznijmy od 15. lat...