W 2016 roku straciłam zainteresowanie i uczucia do pewnej bardzo ważnej osoby. Przestałam doceniać jej zalety, plus i wszystko, co dobre, przestałam doceniać, co dla mnie robi. Próbowałam ją nawet dwa razy zabić z własnej ręki. Złamałam jej serce.

Szukałam miłości w paru osobach, polegałam na ich komplementach i zdaniu na mój temat. Na tym "budowałam" własną samoocenę i dosyć marne poczucie wartości. Starałam się dać innym tyle miłości, uwagi i wszystkiego, co chcieli, a osobę, która na to zasługiwała tak samo, miałam prosto pod nosem. Do czego to doprowadziło? Pokochałam siebie dzięki nim? Ich czułym słówkom, białym kłamstwom i mydleniu oczu? Nie. 

Nie zdajemy sobie sprawę z tego, jak łatwo jest nami manipulować w stanie, kiedy to nie kochamy siebie, a całą miłość przelewamy na drugą osobę i oczekujemy otrzymania tego samego w zamian — a to niezdrowe. Zrobimy wszystko, żeby zatrzymać przy sobie tę osobę, tę namiastkę szczęścia i euforii, jaką nam dała. Jesteśmy w stanie wybaczyć za dużo, dać drugą, trzecią i cholera wie którą szansę, byle żeby żyć w tym sztucznie wykreowanym świecie amorków. A najczęściej się okazuje, że nawet nas nie kochano. Tylko tak to chcieliśmy widzieć, wierzyć w to. Plus tego osoby nie zrobiłyby dla nas to samo, nawet w połowie. Nie wybierajcie takich ludzi, zasługujecie na otrzymanie tego samego, co z siebie dajecie.

Nie zrozumcie mnie źle, kogoś słowa, traktowanie i dobre czyny nie zawsze są złe. Po jego odejściu dałam się potraktować paru ludziom nie tak, jak zasługuję. Nie możemy w końcu oczekiwać, że inni będą mieli szacunek do nas, jeśli nie mamy go sami do siebie. Traktują nas tak, jak traktujemy siebie. 

Więc chciałabym tutaj zostawić do siebie wiadomość, troszkę żenującą, ale szczerą. Będzie brzmiało jak tandetne wyznanie miłości gówniarza z żółtymi tulipanami w ręce. Dziękuję, że dałaś radę. Nie tylko w 2020, ale za całe cztery lata, kurwa za wszystkie. Dziękuję, że nawet jeśli brak chęci do życia był kosmicznie wielki, to i tak jakoś dałyśmy radę. Kocham cię, nie daj sobie nigdy wmówić, że zasługujesz na coś mniej i nie daj za siebie nigdy podjąć decyzji. Wybieraj to co ci przynosi szczęście i wyciąga z ciebie wszystko, co najlepsze.

---

In 2016, I lost interest in and feelings for a very important person. I stopped appreciating their qualities, their good points, and everything they did for me. I even tried to kill them with my own hands twice. I broke their heart.

I sought love in a few people, relying on their compliments and opinions about me. That's what I "built" my self-esteem and rather poor sense of worth on. I tried to give others as much love, attention, and everything they wanted, while the person who deserved the same was right under my nose. Where did that lead me? Did I love myself thanks to them? Thanks to their sweet words, white lies, and illusions? No.

We don't realize how easily we can be manipulated when we don't love ourselves and pour all our love into someone else, expecting the same in return — which is unhealthy. We'll do anything to keep that person, to cling to that semblance of happiness and euphoria they gave us. We're willing to forgive too much, to give a second, third, and God knows how many more chances, just to live in this artificially created world of cupids. And most often, it turns out that we weren't even loved. We just wanted to see it that way, to believe in it. Plus, those people wouldn't do the same for us, not even halfway. Don't choose such people; you deserve to receive the same as you give.

Don't get me wrong, someone's words, treatment, and good deeds aren't always bad. After that person left, I let myself be treated by a few people in ways I didn't deserve. In the end, we can't expect others to respect us if we don't respect ourselves. They treat us the way we treat ourselves.

So, I'd like to leave a message for myself here, a bit embarrassing but honest. It's going to sound like a cheesy love confession from a kid holding yellow tulips. Thank you for making it. Not just in 2020, but for all four years, damn it, for all of them. Thank you for pulling through even when the desire to live was astronomically low. I love you. Never let anyone convince you that you deserve less, and never let anyone make decisions for you. Choose what brings you happiness and brings out the best in you.