Cofnijmy się tam, gdzie mało kto chce, do swojego serca. Mam wrażenie, że miłość, kochanie, przywiązanie i to wszystko stało się wielkim tabu, a o pieprzeniu się, chlaniu i chęci walnięcia się z mostu mówimy na porządku dziennym. Jak do tego doszło? Jakim prawem, jakim cudem jest, jak jest? Dlaczego wybieramy sobie kategorie, do której należy dana osoba i kochamy właśnie je, a nie człowieka? Jak można kochać pieniądze, popularność, wygląd, nazwisko, a nie kogoś nawyki, ton głosu, uśmiech, sposób, w jaki wypowiada nasze imię, malutkie zmarszczki wokół oczu, pasję, z jaką mówi o rzeczach, które go interesują, sposób, w jaki się żegna, sposób, w jaki się denerwuje  i całą resztę malutkich rzeczy, które się składają w całość, w kogoś, dla kogo chcemy iść dalej, w kogoś, kogo chcemy? Jak możemy powiedzieć tej osobie, że ją kochamy, kiedy kochamy opakowanie tej osoby? Ja już nie rozumiem. Co się stało z miłością? 

Czerwony nie jest kolorem miłości. Podobno symbolizuje radość, pasję, miłość, namiętność, przywództwo i agresję. A ja w nim widzę jedynie złość, frustrację i szczerość. O kim myślisz, zanim zaśniesz? Z obrazem kogo twarzy przed oczami budzisz się każdego rana? Kogo chcesz mieć przy sobie, kiedy przesiąka tobą radość czy najzimniejszy żal? Kogo ciepła pragniesz? Jaki kolor oczu ma ta osoba? Bo to, ten kolor — to jest kolorem miłości. 

---

Let's go back to where few want to—into our hearts. I feel like love, loving, attachment, and all that has become a huge taboo, while talking about screwing, drinking, and wanting to jump off a bridge is everyday conversation. How did it come to this? By what right, by what miracle is it the way it is? Why do we choose categories for people and love them instead of the person? How can you love money, popularity, appearance, a surname, but not someone's habits, the tone of their voice, their smile, the way they say your name, the little wrinkles around their eyes, the passion with which they talk about things that interest them, the way they say goodbye, the way they get angry, and all the tiny things that make up the whole of someone you want to keep moving forward for—someone you truly want?

How can we tell that person we love them when we only love their packaging? I just don't understand anymore. What happened to love?

Red is not the color of love. Supposedly, it symbolizes joy, passion, love, desire, leadership, and aggression. But I only see anger, frustration, and honesty in it. Who do you think about before you fall asleep? Whose face do you picture when you wake up each morning? Who do you want by your side when joy fills you or when the coldest grief seeps into you? Whose warmth do you long for? What color are their eyes? Because that color—that is the color of love.