-Wróciłem!-krzyknąłem, kiedy wszedłem przez drzwi mojego domu.
-Już!-odkrzykneły, prawie, że jednocześnie. Pomyślałem, że nie ma sensu iść na górę więc poczekam na dole i nie pomyliłem się. Obie po chwili zeszły ze schodów ubrane w prawie jednakowe jasnoniebieskie sukienki.
-Trudno mi was teraz odróżnić-zaśmiałem się, ale na moje szczęście był to tylko żart. Chociaż gdyby nie inny kolor włosów mógłbym mieć mały problem z odróżnianiem na pierwszy rzut oka.
-Przefarbujesz nam włosy?-zapytała, Zephyr. Pomyślałem przez chwilę zanim udzieliłem odpowiedzi.
-Jaki kolor?-zapytałem, zmierzając do małej szafki, w której trzymam lekarstwa, barwniki i wszystko co czego Zephyr i nikt poza mną nie powinien mieć dostępu.
-A ja jaki możesz?-zapytała, Sophia.
-Niebieski?-zapytałem, i tak powinien się łatwo zmyć.
-Tak!-krzykneła, obie i usiadły na krzesłach tak, aby bez problemu mógł rozprowadzić barwnik na ich włosach.
-Nie dotykajcie ich przez chwilę, po nie będę mógł domyć waszych dłoni-powiedziałem, trochę przesadzając. Ponieważ barwnik prawie odrazu zostawał i mógł być później tylko zmyty.
-Co jest w tej szafce? Nigdy mi tego nie pokazywałeś-zapytała, kiedy ją chowałem barwnik do szafki z powrotem. Dużo czasu minie zanim Zephyr będzie na tyle dorosła aby się dowiedzieć. W ukrytej szufladce mam trucizny, żrące kwasy i podobne niebezpieczne dla dziecka przedmioty. Po co mi one? Używając kwasu hartuje najlepsze metale, a trucizny potrafią pozbawić przytomności nawet największe smoki.
-Nie dla ciebie, i pod żadnym pozorem nie wolno ci tam zaglądać-ostrzegłem ją, a ona pokiwała głową. Czuje, że muszę ją jeszcze jakoś wystraszyć, żeby mieć pewność.
-Uwierz, jeśli kiedykolwiek cię przyłapie na grzebaniu w tej szafce. Albo coś podobnego, nie skończy się tylko na staniu w kącie, ale na kolorym tyłku-zagroziłem, a ona już trochę wystraszona pokiwała ponownie głową. Nigdy nie miał być to dom, w którym wszystko jest bezpieczne dla dziecka, dlatego bez tej groźby się nie obędzie.
-Przepraszam, że zapytałam-powiedziała, ze skruchą.
-Przepraszać mnie będziesz jeśli złamiesz zakaz-odpowiedziałem, a ona wróciła do Sophi...

Pov. Zephyr

Jeszcze nigdy tak nie zdenerwowałam Czkawki! Nie raz mocno go denerwowałam o to gorszymi rzeczami! Co musi mieć w tej szafce, że tak się zdenerwował? Może...nie, lepiej tam nie zaglądać. Czkawka pierwszy raz zagroził mi tak poważną karą.

-

Co się stało twojemu tacie?-zapytała, Sophią.
-Mówiłam ci, że! W sumie to sama nie wiem-odparłam.
-Szkoda, chyba naprawdę się zdenerwował-powiedziała, a ja kiwnęłam głową.
-Nigdy mi nie groził klapsami-odpowiedziałam, a Sophia spojrzała na mnie ździwiona.
-Nigdy nie dostałaś klapsa?-zapytała, głośniej, ale nie tak głośno, żeby Czkawka mógł to usłyszeć.
-Nie, przynajmniej nie na tyłek i nigdy nie od Czkawki-powiedziałam, i przypomniałam sobie swoje wręcz kolorowe od siniaków ręce, które musiałam ukrywać.
-A ty dostałaś?-dopytałam.
-Raz, od Annie-odpowiedziała.
-Za co?-zapytałam, ciekawa.
-Za krzyczenie i obrażanie jej.
-Tylko? A co powiedziałaś?-zapytała, a ona po chwili wyszeptała mi na ucho wiązankę przeklenśtw. Niestety usłyszał ją też Czkawka, który akurat przechodził.
-Sophia, Zephyr. Powtórzcie to, a dam wam do zjedzenia ślimaki-zagroził, a ja zrobiłam obrzydzoną minę. Czkawka raz dał wszystkim do “posmakowania„ ślimaki. Były okropne, ale nie dla Czkawki, który jak sam mówił uodpornił się na ich obrzydliwy smak...