Als de zon al een uur onder is weerklinken de klanken weer door de straten. Meteen vlucht iedereen naar binnen en binnen een minuut zijn de straten leeg, behalve het slachtoffer van de avond. Het is een kind dit keer. 'Will you help me out?' Klinkt het door de straat en de bruinharige jongen met groene ogen kan bijna niet ademen van angst. 'Will you help me when i'm lost?' Ergens klink die stem hem heel bekend, maar door de angst heeft hij geen idee waarvan. De wolven sluipen met laag hangende kop om hem heen, maar er is iets anders vannacht: Er is een sneeuw witte wolf bij.

Als het meisje vlak voor Simon stil staat en op kijkt stokt zijn adem als hij haar herkend. 'D...D...Dianne?' Klinkt er stotterend en schoor van de angst. Een sprankje goud verschijn weer in de nu donkerblauwe ogen.

De witte wolf gaat naast Dianne staan en de wolf kijkt met haar gouden ogen op naar de twee kinderen. Met slome armen, bijna alsof ze tegen word gehouden door een onbekende kracht, trekt het meisje haar twee zwaarden en laat ze langs haar zei bungelen. In haar ogen zie je een mengeling van trots, angst en wilskracht. Door de twijfeling gromt de witte wolf, waarop al het goud in de donkere ogen verdwijnt.

Even trekt ze haar zwaarden omhoog en kijk er naar. In het ijzer ziet ze haar ogen weerspiegelt en meteen verharden de ogen, maar daarna laat ze haar zwaarden verslagen zakken. Boos gromt de witte wolf, waarop Dianne boos terug gromt en de wolf piepend, met de staart tussen de benen wegloopt. Met een laatste blik op de jongen, die daar zo hopeloos staat loopt ze weg.

Met een blik die emotielozer is dan anders komt het meisje in een zwart trainingspak de klas binnen. Zodra Simon haar ziet begint hij druk gebarend om haar aandacht te vragen, maar zonder er aandacht aan te schenken loopt Dianne door naar de juf. Daar overlegt ze even iets en loopt daarna weer terug naar de deur. Als ze in de deuropening staat doet ze haar haar achter gaar oren. Ook haalt ze met een simpele beweging een ketting onder haar shirt vandaan.

Haar puntige oren worden versiert door kleine rode steentjes die als oorbellen aan haar oorlellen zit. De ketting is een draak die om een zilveren ring gekronkeld is. Na even gewacht te hebben loopt ze door naar buiten en gaat daar weer midden op het grasveld zitten.

Als twee uur later de kinderen naar buiten komen rent Simon meteen naar het meisje toe. Als hij bij haar is staat hij achter haar stil en net als hij iets wil zeggen staat Dianne in een seconde op, draait zicht om en kijkt hem strak aan. 'I told you, you have to know what you are starting my prince.' Sprakeloos staart hij haar aan en met veel moeite lukt het hem om iets te vragen. 'Ben je nou Nederlands of niet?' Een prachtige lach verschijnt op haar gezicht, haar ogen nog steeds kil. 'Elfs' is haar simpele antwoord. Niet begrijpend kijkt hij haar aan. 'Follow.' Klinkt het weer in het Engels en Dianne begint met lopen. Een beetje twijfelend begint de bruin harige jongen het elfse meisje te volgen.

De stukjes zijn nog een beetje kort maar dat komt omdat het stukje dan een beetje een thema heeft. Ik zal later langere stukjes maken.
Als jullie fouten zien, speling of grammatica mag je het altijd melden! Hou het wel aardig.