Dit was het eerste verhaaltje voor de schrijfwedstrijd van @iamthewriterxx.
Ik had eerst totaal geen inspiratie voor het verhaaltje, totdat ik het nummer 'solo dance' hoorde. Bij dat nummer heb ik een verhaaltje geschreven.

Geschreven op: 4 maart 2017

Aantal woorden: 749

~

In het gedempte licht raakte je mijn lichaam aan. Ik voelde je handen op mijn lichaam, maar prettig vond ik het niet. Integendeel, ik vond het verschrikkelijk.

Jij dacht dat je me had waar je me wilde. Fout. Je had me helemaal niet waar je me wilde. Ik vond het verschrikkelijk wat je met me deed. Je stond me alleen maar in de weg. Dat was dus ook wat ik tegen jou ging zeggen.

Ik strekte mijn lichaam en keek je indringend aan. 'Je denkt dat je me hebt waar je me wilt hebben.'

Deze zin vatte je waarschijnlijk niet. Je ogen werden zo groot als schoteltjes en je mond zakte een stukje open. Geen enkel zinnig geluid kwam eruit, dus ik ging verder.

'Maar eigenlijk sta je me alleen maar in de weg.'

Je keek me boos aan. Waarschijnlijk wist je niet waar ik het over had. 'Wat nou: ''in de weg''?' gromde je. Je verbreedde je postuur en keek me ruig aan.

Ik lachte schamper en ging verder met wat ik je wilde vertellen. Ik, als vijftienjarig meisje, had het hef in eigen handen. Ik zal je kwetsen, in plaats van dat jij mij zou kwetsen.

'Ik kwam hier om in mijn eentje te feesten.' Ik zette een niet gemeend boos gezicht op en keek je daarmee strak aan.

Je ogen werden weer groot, ik zag op die manier dat je er niets van begreep. Dat was precies wat ik wilde: dat je er niets van begreep.

Mijn lippen vormden een gemene grijns en ik liet mijn volgende zin over mijn lippen rollen.

'Ik heb niemand nodig in mijn ziel...'

Je lachte krampachtig. 'Wat praat je nou raar?' kwam er al grinnikend uit. 'Ik kom hier niet om in je ziel te kruipen.' Je zette een stap naar voren en pakte me stevig vast bij mijn heupen.

Ik liet me alleen niet kennen. Robuust draaide ik me uit je greep en ging verder met wat ik je wilde vertellen. 'Ik kom op de beat, ik verlies de controle.'

Je keek me met gespleten oogjes aan. Je begreep er werkelijk waar niets van. Dit was perfect, gewoon echt perfect. Die blik in je ogen, ik moest moeite doen om mijn gelach in te houden.

'Wat praat je nou allemaal voor onzin?' Je veranderde in een keer van een onbegrijpende houding naar een geïrriteerde houding. Wat was het toch een mooi gezicht. Alles ging precies zoals ik het gepland had, alleen jij begreep er niets van.

'Yeah, oh! Ik ga alleen!' riep ik uit.

'Wat ga je alleen doen, wat?' Je schreeuwde van boosheid. Het spuug vloog uit je mond en kwam terecht op mijn voorhoofd. Erg vond ik het alleen niet. Het was het waard, het was het allemaal waard.

'Jongen, je kan het afkoelen...' zei ik vluchtig.

'Wat kan ik afkoelen, wat? Op dit moment koel ik niet bepaald af! Je maakt me echt gek!' Je ogen spuugden nog net geen vuur. Weer zette je een stap dichter naar mij toe. Je wilde het zo graag, maar ik stond het niet toe en ik was ook niet van plan om het toe te staan.

'Ik moet gek doen.'

'We kunnen gek doen, samen.' zei je. Je keek me afwachtend aan.

Ik schudde mijn hoofd. 'Ik wil gewoon dansen, dansen, dansen, danse, dansen, dansen!' riep ik en ik maakte aanstalten om naar de dansvloer te lopen.

Je hield me echter tegen door me bij mijn pols te pakken en draaide me ruw om. Je keek me aan, ik keek jou aan en jij zei: 'We kunnen dansen, samen.' Weer keek je me afwachtend aan.

'Ik weet dat je me wilt.' zei ik vluchtig.

Je keek me vragend en niet begrijpend aan. 'Hoe.... Hoe weet je dat?'

Ik reageerde niet op je vraag. Ik reageerde op de manier die ik had ingestudeerd. 'Maar dat boeit me niet. Baby.' Het kwam er speelser uit dan ik bedoeld had. Ik bedoelde het namelijk grof.

'Hoezo boeit het je niet?' Je snapte er niets meer van, mooi.

'Ik wil gewoon dansen, dansen, dansen, dansen, dansen, dansen!' Met die woorden liep ik de dansvloer op. Weg van jou, weg van wat je van me wilde. Of ik je gekwetst had wist ik niet, maar ik wist wel dat ik me goed voelde.

Ik draaide me nog snel om zodat ik een laatste blik op je kon werpen.

Mijn plan was geslaagd, want jij stond daar. Verward en gekwetst. Precies zoals ik het bedoeld had.