POV Amelie

Ik prik mijn vork in de sla voor me en probeer een tomaatje mee te krijgen, maar hij valt net voor mijn mond in de kom. 
'Wat een eikel!' Roept Neera uit. Ik sus haar met een voorzichtige blik op de mensen in de kantine en kauw op de blaadjes in mijn mond. 
Nadat ze me alles over het bedrijf had verteld, besloot ik dat ik Neera wel kon vertellen wat er net gebeurde, behalve het feit dat ik mijn baas al ken. 

'Dus toen had hij nog het lef om te vragen of je de koffie aan wilde zetten?' Fluisterde ze me zachter toe en sneed haar tosti in kleine stukjes.

Ik knikte en gniffelde, 'Gelukkig zijn de echte smerige details me gespaard gebleven, aangezien er een bureau voor stond.'
Neera hapte dramatisch naar lucht en kreeg een giechelbui, 'Amelie, ik weet niet of je geluk hebt of ontzettend veel pech.' 

Mijn ogen worden groot en ik geef haar een zachte tik op haar arm, 'Neera!' Ze grijnst en leunt naar voren. 'Volgens de geruchten is hij giga.' Haar handen gaan verder en verder uit elkaar als ze zijn maat uitbeeld en ik verberg mijn gezicht in mijn handen. 

Mijn wangen worden rood wanneer ik denk aan hem en alle foute dingen die nu in mijn hoofd zitten. Straffend geef ik mezelf op mijn kop, hij is niet alleen de broer van Amy, maar ook mijn baas en bovendien een verschrikkelijke eikel. 

Ik schud mijn hoofd en neem de laatste hap van mijn salade. Het enige wat ik vandaag gepland had, was dit gesprek. Eigenlijk heb ik niks meer te doen. 'Hey Neera?' 

Mijn nieuwste vriendin kijkt op van haar telefoon en glimlacht, 'Sorry, ik kreeg een berichtje van je broer, wat is er?' 
'Ik heb vandaag niks meer te doen, heb je zin om me een rondleiding te geven?' 

Neera kijkt me opgetogen aan en klapt in haar handen, 'Natuurlijk! Ik werk hier zelf nog niet zo lang, dus het is een goede gelegenheid om zelf nog wat te ontdekken.' 

Ik glimlach en steel een stukje van haar tosti. 'Als we verdwaald raken, geef ik jou de schuld.' 
Ze grijnst en wijst met haar vork naar me. 
'Amelie, dit is jouw toekomstige bedrijf, ik had verwacht dat je al een beetje wist waar alles was.' 

Ik schud met mijn hoofd en friemel aan de hanger rond mijn nek. 
'Ik heb het mijn broers wel een keer gevraagd, maar ze zijn allemaal zo druk dat zelfs een rondleiding teveel is.' 

Ik zucht en sta op als ik zie dat Neera haar tosti op heeft. We lopen samen naar de prullenbakken en de secretaresse van mijn broer checkt nog even haar telefoon voordat ze me de kantine uit leidt. 
'Ik geloof je helemaal, ik werk nu nog maar een paar maanden voor Thomas maar die man lijkt nooit tijd te hebben voor een koffiepauze.' 

'Klopt,' Ik denk terug aan gisterenavond en het feit dat allebei mijn broers er niet waren. Ze zijn altijd druk bezig, maar dat is ook wel logisch want papa's bedrijf heeft nog nooit zoveel geld opgebracht. 

'Ik hoop dat mijn kantooruren er iets anders uit gaan zien.' Mompel ik tegen mezelf en Neera buigt naar me toe, 'Zei je iets?' Ik schud mijn hoofd en we lopen door de gangen van het bedrijf heen. 

'Wat wil je eerst zien, Amelie?' Ze haakt haar arm in de mijne en ik glimlach, dankbaar voor de klik die we hebben. 
'Begin maar van laag naar hoog!' Ik rommel wat in mijn tas en haal een pen en papier eruit, zodat ik van elke etage noties kan maken. 

Wanneer Neera en ik de lift binnen willen lopen, grijpt iemand onverwacht mijn arm vast. 
'Dit gebouw is geen uitje dames,' De man die eerder in de lift stond naast ons, kijkt ons fronsend aan, zijn hand nog steeds om mijn bovenarm geklemd. 

Neera werpt een bik op mij en ziet mijn gespannen gezicht. 'We werken hier, ik geef haar een rondleiding.' De man klemt zijn kaken op elkaar en knijpt in mijn arm, ik krimp in elkaar en trek me los. 
'Ik geloof er geen bal van.' Bromt hij en torent over ons, 'Volgens mij zijn jullie gewoon twee journalisten die te nieuwsgierig zijn.' 

Neera wordt rood van woede en prikt haar vinger in de gespierde borst van de man. 'Amelie is de dochter van de CEO, jij opgeblazen chimpansee. Laat ons met rust.' 

Hij zet verschrikt een stap achteruit en zijn ogen versmallen. 'Bullshit.' Mompelt hij, maar hij gelooft er blijkbaar wel een klein beetje van, want de man beent de gang uit. 

'Wat een eikel.' Neera kijkt de bruut na en draait zich dan bezorgd naar mij toe. 
'Heeft hij je pijn gedaan? Ik zag dat hij naar je arm greep.' 
Ik wrijf over de pijnlijke plek en zet een neppe glimlach op. 
'Neuh, zo makkelijk ben ik niet klein te krijgen.' 

Ze kijkt langs het masker dat ik op mijn gezicht getoverd hebt en pakt tot mijn verassing mijn hand vast. 'Leugenaar, je stond te trillen.' 
Ik hou mijn kin hoog en zucht. 

'Hij was een eikel.' Neera knikt, haar gezicht loopt weer rood aan, klaar om de man te achtervolgen. '...Maar ik heb wel zin in de rondleiding.' Zeg ik. 

Ze glimlacht en schud haar woede van zich af, 'Natuurlijk, de rondleiding.' 

Ze drukt op de knop van de lift en snapt dat ik het er niet meer over wil hebben. Samen kijken we naar de rode cijfers die van 11 naar 7 naar 3 gaan, waarop de lift met een zachte 'ping' opengaat. 

Zo'n tien mensen stappen de gang op, allemaal druk kletsend en ze lijken ons niet op te merken. 
Dan zie ik een vertrouwde bos bruin haar langs ons lopen, te druk bezig met scrollen op zijn telefoon om zijn eigen zus op te merken. 

'Thomas!' 
Maar wat ik pas te laat zie, is de lange man achter hem en de flauwe koffiegeur die om hem heen hangt. Een brok vormt zich in mijn keel en ik slik hem weg. 
'Amelie!' Mijn broer bergt zijn telefoon op in zijn zak en houdt zijn armen open voor een knuffel. 

Ik negeer mijn nieuwe baas, trek Thomas naar me toe en verberg me in zijn warme omhelzing, zodat ik Dean niet meer hoef te zien. 
'Waarom was je gisteren niet bij oma?' Zeg ik als ik me terugtrek en hem speels een zet geef. 

Dean loopt langs ons heen en glimlach naar Neera en mij, 'Ik ga alvast naar de kantine, Thomas.'
Ik kijk Dean na en zie hem zijn vuisten ballen, hij is net zo aangedaan als ik. 
Mijn broer knikt als antwoordt op zijn collega en klopt zachtjes op mijn schouder. 'Ik stelde voor om het bij Sophie te doen, ik had het je moeten vertellen, sorry.' 

Ah, de vriendin van Thomas. Hij en Sophie draaiden al jaren om elkaar heen, ze zaten op dezelfde school, wonen in dezelfde straat en werken nu zelfs met elkaar. Een paar maanden geleden heeft Sophie eindelijk de moed gekregen haar gevoelens te delen met Thomas en nu zijn ze echte tortelduifjes. 

'Maakt niet uit,' zeg ik zuchtend en klop wat niet-bestaande pluisjes van mijn broers pak af. 
'Ik was helemaal alleen met de heks,' Ik laat een neppe pruillip zien en Thomas lacht blaffend, 'Het spijt me, ik wist dat je de volle laag zou krijgen als niemand anders er was, dus ik heb Dean gestuurd.'

Mijn adem stokt, 'Jij hebt Dean gestuurd?' 
Thomas haalt bezorgd zijn wenkbrauw omhoog en maakt een vuist van zijn hand. 'Heeft hij geflirt met je? Ik had nog zo gezegd je off limits bent.' 

Ik wijf zijn woorden weg, 'Hij heeft niks geprobeerd, ik vroeg me gewoon af wie hij was.' 

Thomas snuift en lijkt zich nu pas af te vragen wat ik hier doe. 'Waarom ben je hier Amelie? Moet je niet al naar Rose?' 

'Pap had andere plannen, vanaf vandaag is Dean Smith mijn nieuwe baas.' Thomas' ogen worden iets groter en hij vouwt zijn armen over elkaar. 'Je maakt een grapje, toch?' 
Ik schud nee en zucht. 'Ik wist wel dat je hier zou komen werken, maar niet onder Dean.' Mompelt hij. 

'Ik had je dossier misschien iets beter moeten lezen.' Zegt hij schuldig en klopt me op mijn schouder. 'Neera heeft je wel goed geholpen, hoop ik?' Hij glimlacht naar zijn secretaresse, die haar duim opsteekt, 'Jazeker, we zijn net wat gaan lunchen.'  

'Maar waarom Dean? Had je niet gewoon David kunnen vragen of hij wat tijd kon maken?' 

'Dean kent onze grootmoeder al, hij was de enige die ik kon vragen, David was zich weer aan het verzuipen in Japan ofzo.' 

Ik zucht en omhels mijn broer nog een keer, voordat ik Neera de nog openstaande lift intrek, 'Vanavond ben je wel bij ons thuis, toch?' Roep ik nog, voordat de deuren sluiten. 
'Natuurlijk, Amelie.' Hij steekt zijn duim op en knipoogt naar ons en dan begint de lift te bewegen. 

A/N
Thomas Williams, 26 jaar. 
Oudste broer en mede-eigenaar van het Williams bedrijf. 

Dat was het hoofdstuk, een beetje saai I know hahah.
Bedankt voor het lezen, 
x Lena