POV Amelie

Neera, ik en de man stappen de lift uit. 
De allerlaatste etage, bovenin de wolkenkrabber. 

Terwijl we naar het kantoor van de CFO, Dean Smith, lopen, werpt Neera de hele tijd bezorgde blikken op mij. 
'We zijn er.'

Ze staat voor een eikenhouten deur en geblindeerde ramen, met haar hand op de deurklink. 
'Als het vandaag niet lukt, laat ik het je broer weten.' 
Zegt ze en kijkt me met haar jade-groene ogen aan.
Ik glimlach naar haar en haal diep adem. 
'Dat is niet nodig, ik red het wel.' 

Ik probeer zo oprecht mogelijk te glimlachen en zo te zien was het overtuigend, want Neera geeft me haar klembord en een pen.
'Goed dan, veel succes. Oh ja! Als je met me wilt lunchen, laat het maar weten.' Ze tikt op haar eigen telefoon en geeft me een klopje op mijn schouder.

'Ik moet ervandoor, veel geluk.' 

Ze draait zich om en laat me voor de gesloten deur achter. 
Gezien de reactie van Dean gisteren, vraag ik me af hoe hij nu gaat reageren als ik zijn kantoor binnen kom lopen. 
Hij heeft vast geen idee wie ik ben, dit is allemaal last-minute geregeld en als hij net zo weinig informatie heeft als ik, wordt dit nog leuk.

Ik zucht en duw de klink naar beneden. 

Het eerste wat ik zie, zijn de gigantische ramen die uitkijken over de stad en andere wolkenkrabbers. 
Het tweede dat me opvalt, is het zachte gekreun dat onder het bureau vandaan komt en de opengesperde mond van de man achter het bureau. 

Dean Smith, de CFO, wordt gepijpt terwijl ik in zijn kantoor sta.

'Oh my God.' Roep ik uit en hou een hand voor mijn gezicht. 
Gevloek komt uit Deans richting en ik hoor hem een tel later zijn broek dichtritsen. 
Ik spiek tussen mijn vingers door en zie hem een bruinharig meisje aan haar arm van de vloer omhoog tillen. 

'Deannn.' Jammert de brunet. 
'Mond dicht Michelle,' Sist hij haar toe, 'Zie je niet dat we visite hebben?' 
Het meisje draait zich verrast om en als ze mij ziet staan worden haar ogen groot. 

'Oh god.' Fluistert ze en pakt Deans arm beet. 
'Er staat iemand in je kantoor.' 

Smith klemt zijn kaken op elkaar en wurmt zijn arm tussen haar boezem uit. 
'Ja, lieverd.' 

Dean lijkt nu pas de tijd te nemen om naar me te kijken en hij trekt wit weg als hij me ziet. 
'Michelle, ik stuur je nog een berichtje.' Hij loopt langs me heen naar de deur en houdt hem open. 
'Het was fijn je weer gesproken te hebben.' 
Hij laat een ondeugende glimlach zien en Michelle bloost als ze langs hem loopt, ik daarin tegen krijg een afkeurende blik toegeworpen.

De deur valt in het slot en ik sta nog op dezelfde plek als toen ik het kantoor binnen liep, als versteend op de planken, voor een eikenhouten bureau.

'Waarvoor ben je hier?' Vraagt Dean, en hij loopt langs me heen. Zijn ongetwijfeld dure cologne dringt mijn neus binnen en ik bijt op mijn lip als de heerlijke geur tot me doordringt. Foei, Amelie. Hij is je baas. 

'Ik ben Amelie Williams, mijn vader heeft een afspraak met je gepland om me op te leiden.' 
Dean haalt een hand door zijn haar heen en hij bekijkt me van top tot teen. Hij lijkt zijn pijpbeurt al vergeten te zijn.
Ik niet.
'Hoe oud ben je?'
Ik frons bij zijn vreemde vraag en klem mijn handen om het hengsel van mijn tas. 
'Negentien.' 

Dean haalt zijn vingers over zijn inmiddels geschoren wangen en gaat op zijn stoel zitten. Hij gebaart naar de stoel voor hem als teken dat ik mag gaan zitten en ik overbrug de afstand. 
'Ik heb al een assistent, ik zie niet in waarom ik er nog een nodig heb.' 
Mijn hart begint sneller te kloppen en ik slik. 
'Het is een verzoek van mijn vader, ik ben hier net zo graag als jij.' 

Deans lippen krullen kort omhoog, maar dan heeft hij weer een serieuze uitdrukking op zijn gezicht.
'Wie weet heb ik je hier wel heel erg graag.' 
Mijn hart maakt een sprongetje en ik vervloek mijn tienerbrein. 

'Amelie, was het toch?' 

Ik knik en bestudeer de weinige spullen in zijn kantoor, meer dan een bureau, een handjevol stoelen en een kast staan er niet.
'Ik zal je opleiden.' 
Hij pakt een van zijn pennen en schuift me een aantal documenten toe met de voorwaarden.
Het feit dat hij doet alsof hij me niet kent, maakt me een beetje van slag maar ik kies ervoor hem hetzelfde toe te spreken.
'In de tijd dat je hier bent, zal ik je niet behandelen als de dochter van de CEO, maar zoals ieder andere medewerker in het bedrijf.' 

Dean geeft me tijd om de documenten te bestuderen en ik haal mijn vinger langs een paar punten in de tekst. 
'Er staat hier dat ik niet betaalt krijg voor mijn uren, maar het werk dat ik oplever?'
Dean trekt de documenten naar zich toe en kijkt naar het omcirkelde deel wat ik net zei en herhaalt het.

'Dat klopt, ik denk dat je vader verwacht dat je hier vaak bent en je wil laten leren, in plaats van geld laten verdienen.' Hij grijnst en slaat zijn armen over elkaar.

Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en vervloek mijn vader. Natuurlijk ben ik hier vaak, hij heeft me opgedragen dat ik na school direct naar het bedrijf ga en daar blijf totdat Dean weer naar huis gaat. De enige uitzondering op die regel zijn de gesprekken met mijn therapeut, Rose. 

Ik onderteken de bladeren en overhandig ze aan Dean.
Ik merkte op dat hij zo nu en dan een blik op me wierp als ik me over de papieren heen boog en ik vraag me af wat hij van Amy en mij weet.

'Goed, is er nog iets dat ik over je moet weten? Ik wist pas dat je zou komen toen je aan mijn deur stond, het spijt me verschrikkelijk voor het ongemak.' 
Hij klinkt alsof hij er geen woord van meent en legt de documenten met een schuine blik op mij op een stapel papieren.

'Ik ga voor mijn uren in het bedrijf nog naar school, ik heb een tussenjaar genomen en rond de middelbare school nog af.' 
'Tussenjaar?' Zegt hij.

Uit gewoonte gaat mijn hand naar mijn hanger en hou ik de edelsteen tussen mijn vingers. Deans ogen schieten naar beneden en hij klemt zijn kaken op elkaar wanneer hij de lapis lazuli ziet. 

Amy's favoriete edelsteen was lapis lazuli.

'In mijn examenjaar kwam er iets tussen, dus ik vond het verstandig om een pauze te nemen.' 

Ik zie dat hij meer vragen heeft over het onderwerp, maar besluit er niet verder naar te vragen.
Hij weet vast al wat "ertussen" kwam, een onderwerp dat we beide het liefst vermijden.
'Goed,' Hij wenkt naar de deur en tuit zijn verassend volle lippen,
'Het spijt me dat ik je maar zo kort kan zien, ik heb helaas nu een gesprek met je broer.' 

Ik knik en probeer niet al te geërgerd te klinken. Waarom doet hij zo anders dan gisteravond? Toen kon hij me haast niet aankijken, dit ligt voor hem net zo gevoelig als mij.
'Geen probleem,' Zeg ik, 'wanneer kan ik beginnen?' 

Dean is alweer gaan zitten op zijn leren stoel, zijn vingers druk bezig met typen. 
'Wat mij betreft morgen, na je lessen natuurlijk.' 

Hij kijkt langs zijn monitor en schuift zijn stoel een beetje naar achteren. 
'Zou je voordat je weggaat nog even op het knopje van de koffie kunnen drukken? Bedankt.' Hij glimlacht kort en gaat dan weer verder met typen achter zijn computer. 

Eikel. 

Ik draai me om, mijn klamme handen stevig om mijn tas geklemd en loop naar het kastje waar de koffiepot op staat. 
Ik druk op het knopje en de hete, bruine vloeistof vult het kopje dat onder de machine staat. Een sterke koffiegeur vult de kamer en blijft me achtervolgen als ik de lift instap en het laagste nummer van het gebouw indruk. 

Ik pak de nieuwe telefoon die ik van Neera heb gekregen en duw op haar nummer, in de hoop dat ze opneemt en ik dit verschrikkelijke gesprek met Dean kan vergeten.

'Hallo?' Ik zucht opgelucht bij het horen van haar stem en zet een stap achteruit als er nog iemand de lift instapt.
'Hey, Amelie hier. Ik vroeg me af of je aanbod om samen te lunchen nog steeds geldt?' 
Ze giechelt en ik hoor haar wat typen op haar toetsenbord. 'Ja natuurlijk, je broer heeft nu toch een gesprek met Dean. Ging het goed?' 

Ik blijf stil en weet niet hoe ik op die vraag moet antwoorden, gelukkig kletst Neera eroverheen. 'Oh, laat maar. Bewaar de details voor tijdens het eten! Ik kom nu naar de derde etage, daar is de kantine.' 

We kletsen nog wat voordat ik ophang en de lift uitstap, samen met een aantal mensen. De man die eerder in de lift stond, toen we naar Dean gingen kijkt me afkeurend aan en ik laat hem een beleefde glimlach zien. Hij snuift spottend en draait zich van me af om vervolgens naar de koffieafdeling te lopen. 

Ik negeer hem en kijk om me heen, zoekend naar Neera. 
Ik zie haar en zwaai en ze komt enthousiast omhoog van het tafeltje waar ze al zat.

'Dus, hoe is het gegaan?'