“Happy Birthday to you,” pagkanta ng lahat sa harap ni Zandro habang hawak ni Sabrina ang maliit na chocolate cake.

Namutawi ang ilaw ng mga kandila sa cake dahil pinatay nila ang ilang ilaw sa loob ng cabin. Halata sa mukha ni Zandro na masaya ito sa ginawa ng kanyang mga kaibigan. Agad naman niyang hinipan ang apoy ng kandila matapos siyang tumingin sa akin at pumikit. Ayoko na mag-isip ng iba pa dahil alam ko na ngayon na lahat ng aking iniisip ay salunghat sa katotohanan.

Pagkatapos ng kanilang ginawang eksena ay nagmamadali silang lumabas ng cabin habang naghihiyawan silang lahat. Naiwan kaming dalawa ni Zandro sa loob ng cabin at narinig ko nalang ang pagtalsik ng tubig sa labas. Paniguradong naligo silang lahat sa lawa. Kung iisipin ay medyo nakakatakot dahil gabi na at medyo natatakot akong maligo sa tubig na hindi ko nakikita ang ilalim nito.

“Courtney,” pagtawag sa akin ni Zandro. Doon naman ako nangilabutan dahil sa narinig ko ang kanyang malalim at malamig na boses mula sa aking likuran.

“Don’t do that again, okay?”

“What?” bigla namang nagbago ang kanyang boses mula sa malalim na boses ay naging tunog nagbibinata ito. Inayos niya muna ang kanyang boses sa pamamagitan paghinga ng malalim, “I wanted to tell you something.”

Mabilis ko namang binuksan ang ilaw sa buong cabin dahil hindi ko talaga alam kung si Zandro pa ba ang kinakausap ko o ibang nilalang na nagbabalat-anyo bilang Zandro. Matapos na nilamon ng liwanag ang buong cabin ay nakita ko si Zandro na nakatayo sa gitna habang hawak niya ang kanyang cake. Pinatong niya ito sa maliit na lamesa at agad na humakbang palapit sa akin kinatatayuan.

“Do you find me… interesting?”  A calmly voice escaped from his mouth.

I smirked after I experienced the common confusion when he said those words. What’s gotten into this guy? Again, I don’t want to expect everything from him. I don’t want to feel bad about myself.

“Why did you asked that?”

“Because… I... because… you know…” he said while pausing every words coming out from his mouth while his eyes were in a different direction.

“In my own eyesight, you’re  interesting. You’re smart. You’re kind. You have the best personality. I-I enjoyed your company. I’m so sorry that I didn’t  know it was your birthday. Sana nakabili manlang ako ng regalo kanina bago mo ako dinala rito.”

Kinamot niya ang kanyang ulo dahil medyo nahiya siya sa kanyang narinig. Pinilit niyang umiwas ng tingin sa akin pero ako naman ay pinilit siyang tinitignan sa kanyang mapupungay na mga mata.

“Don’t worry about it.” Naririnig ko pa rin sa kanyang tono ang pag-aalangan sa tunay niyang gustong sabihin sa akin. Dahil tumahimik na ako ay naramdaman na niya na naghihintay ako sa kanyang susunod na sasabihin, “Dang, promise me na hindi ka magagalit.”

“Why should I? I won’t but if you’re going to say is about misogynistic or racism, I’ll  probably get mad.”

Napatulala naman siya sa aking sinabi at medyo dumagdag iyon sa pag-aalangan niya sa gusto niyang sabihin sa akin. Agad ko namang sinabi na nagbibiro lang ako dahil parang bumibigat na ang tensyon sa pagitan naming dalawa.

“A-Are you aware that I like you, right?” deriktang sabi nito na ikinahinti ng buong mundo ko.
Napaisip pa ako mg malalim kung totoo ba ang kanyang sinabi o baka nabingi lang ako sa aking narinig. Mga ilang minuto siguro ako napatulala habang minamtyagan niya akong bumalik sa aking pagkatao. Pinaniwala ko ang aking sarili na hindi siya seryoso sa kanyang sinabi at agad ko naman siyang tinanong kung nagbibiro lamang siya.

“I’m damn serious. I like you,” sabi nito at hindi talaga siya tumatawa para mayroon akong konklusyon na nagbibiro lang siya. Hinintay ko pa siyang tumawa pero hindi talaga. Mukhang seryoso nga ang lalaking ito.

“W-Wait? As a friend, right?”

“No. I like you more than a friend.”

Putakti. Hindi nga nagbibiro ang lalaking ito. Mukhang hindi ko siya mapapaamin na hindi siya seryoso. Medyo mayroon lang akong naramdaman sa aking dibdib na kung anong emosyon na imbes ikatuwa ko ang aking narinig mula sa kanya ay medyo ikinagalit ko iyon.

“I-I’m done with this, Zandro. I know that you’re  playing me around. I know that the only reason why you stick with me all around is the bet you’re playing with your friends, Am I right?”

Hinilamos niya ang kanyang mukha gamit ang kanyang dalawang palad at nagkamot na naman ito ng kanyang ulo dahil siguro hindi niya ako maintindihan.

“Babae nga naman,” mahina niyang sambit sa kanyang sarili na mas lalo kong ikinagalit, “ Look. I’m not doing this just to impress my friend. My friends doesn’t know that I like you. I made all of this with a thought that you might like me and you might say yes to me,”

“So, all of that wasn’t a friendship connection?” Sa puntong iyon ay mas mahinahon na ang aking sagot sa kanya. “So you’re telling me that all you did was part of your courtship?”
Hindi siya sumagot bagkus ay tumango ito upang iparating sa akin na tama ang aking sinabi.

“Do you remember when we were at the coastline? You said you like me. You gave me a guts to show to you my true intention,” halos mangiyak-iyak niyang sambit sa akin at agad niyang hinawakan ang aking mga kamay.

Sa puntong iyon ay pinatay niya ng kanyang malamig na mga mata ang apoy na bumabalot sa aking puso. Hindi ko rin alam kung bakit nagalit ako nang umamin ito sa akin. Dapat nga ay matuwa ako pero pakiramdam ko kase eh nagkukunwari lang siya na gusto niya ako.

“Tell me the truth,” mahinahon ko pa ring sambit, “Kailan mo pa ako gusto dahil for me it’s just so unfair. I like you when we were at in our elementary until junior high. It’s so strange that suddenly you fell from me?”

“Courtney, I love you. I don’t know when I realized that I was falling for you. All it matter is my feelings for you. So, I’m  asking you right now. Do you want me your guy who always with you when you face the battles in your life?  Do you want me your guy that always by your side when you when your feeling low? Do you want me your guy who will join you when you’re  soaked in your own rain? Do you want me to be part of your own galaxy?”

Sa kanyang mga sinabi ay nalunod na ako ng aking sariling mga luha. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman. Agad niya akong niyakap ng mahigpit matapos kong tumango sa kanya upang iparating sa kanya na gusto ko siyang maging kasintahan. Hindi na ako nabigla nang nagbanggan ang dalawa naming mga labi sa isa’t isa.

Naramdaman ko ang mainit niyang paghinga at ang kanyang kalmadong yakap. Wala akong ideya kung bakit ang maliit nitong tunog na ginagawa ng kanyang katawan ay parang magandang musika sa aking tainga. Matapos naming pagsaluhan ang matamis na halik ay narinig ko ang hiyawan ng kanyang mga kaibigan na naliligo sa lawa.

Thank you for reading :)