"So this is where I live now?" I said as I swept my eyesight throughout to his aristocratic mansion. His mansion are not too far from our university. The interior design is quite modernized. I think this is the best design I've seen in my entire life. He was really an elite son.

If I'm not wrong, I know that Zandro has a money to go to some expensive places together with his expensive friends. Their previous house wasn't that much expensive but it has a good design, how come their family became so rich after he moved from the other town?

"Are you okay?" he asked me nervously, "Don't scare me again with those mood swings."

"No, I just-just wondering..."

"What?"

"How come you become so rich?"

"I don't want to answer it because it might be offensive in your part. Mamaya, sabihan mo naman ako ng I'm insensitive."

Mukhang ako pa talaga ang nagmukhang masama kanina where in fact siya naman talaga ang insensitive. Ganuto ba kakitid ang pag-iisip ni Zandro? I know he's genius but in this kind of conversation, hindi niya agad nage-gets ang pino-point out ko.
"Hayan ka naman, galit na naman," mahinahon niyang sabi sa akin nang padabog akong iniwan siya at umakyat sa itaas ng kanyang mansyon. Now, I'm being rude. This is his house and yet I'm acting like a child.

"I'm trying no to... I'm sorry if you will have to experience my unusual behavior."

Alam na niya tungkol sa hindi ko makontrol na galit. Ang tugon niya lang nang malaman niya ang bagay na iyon ay nagpaumanhin siya sa akin dahil hindi siya nagtanong at hindi niya alam. May mga bahagi naman na ako ang may kasalanan kase hindi ko agad sinabi sa kanya ang tungkol sa aking kalagayan. I know eventually that this unusual behavior of mine will fade away.

"It's okay to you that I will leave you here?"

"Why?"

"I have a class at 10:00. Draw 121."

"Okay. I'll going to clean the house para naman makabayad ako sa paninirahan dito. Mamayang hapon pa kase ang klase ko. Accounting 01."

Ngumiti naman siya bago niya nilisan ang mansyon. Pumayag akong manirahan dito pansamantala habang naghahanap ako ng trabaho para matustusan ang gastusin ko sa mga handouts. Gusto niyang siya na ang magbayad ng mga bayarin ko pero hindi ko siya hinayaan. Nakakahiya na. Boyfriend ko siya, hindi financer.

Nang narinig ko na ang pagtakbo ng kanyang sasakyan ay agad akong nagbihis, pagkatapos kong linisin ang kanyang kuwarto at labhan ang mga damit niya ay hinanda ko na ang aking mga kagamitan sa eskwelahan. Agad akong pumara ng bus para makaabot sa oras dahil ilang minuto nalang ay male-late na ako sa unang period ko ngayong araw.

Pagkababa ko ng bus ay sinalubong agad ako ng ngiti ni Lancelot. Akmang kukunin niya ang bag ko nang hindi ko sa kanya binigay iyon. Nilingon ko ang paligid kung nandito ba nakatingin si Zandro. Wala pa siyang ideya na ganito ako kung ituring ni Lancelot. Kung makikita niya ito ay paniguradong magagalit iyon, ayaw ko naman siyang makitang magalit, sa totoo nga ay hindi ko pa siya nakitang magalit.

"Mabuti at nahatid pa kita kagabi."
Mabuti nga at hindi ka nakita ni Zandro. Kung magkagayon ay naloko na.

"Mukhang balisa ka yata?" tanong niya sa akin.

"Mayroon lang nangyari kagabi?"

"What kind of event?"

Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ko ang aking paglalakad papunta sa classroom na mayroong theatrical style. Kapag hindi ako makapasok doon ng maaga ay maaagawan ako ng upuan. Hindi ko kase makita ang mukha ng Instructor kapag nada dulo ako ng classroom.

"I have something to ask you, Courtney."

"What is it?" I asked him while I'm heading fast to my room.

"Are you available tonight?"

"Yes if we have no quiz tomorrow."

Narinig ko siyang nagdiwang gamit ang mahina niyang pagbanggit ng salitang "yes". Ngumiti naman ako sa kanyang naging reaksyon. Alam ko na parang mali na mas nasisiyahan akong makita siya kaysa kay Zandro pero wala na akong pakialam doon. Ang gusto ko lanh ngayon ay makita si Lancelot na ngumiti kahit sa konting pagpayag ko sa alok niya.

"Ano ba ang meron?" tanong ko sa kanya nang may nakita akong bakanteng upuan sa harap. Agad kong hinawakan ang kanyang kamay upang ihatid siya sa aming uupuan. Siya palang kase ang kilala ko sa kursong ito kaya siya lang ang kaya kong kausapin.

"Wala, just my friend having fun in our house. My mom and dad aren't here. They have business meeting out of town. Don't worry, girls are also invite not only boys, so, you're safe to come."

"I will," mabilis kong sagot sa kanya at hinanda ko na ang aking sarili na makinig sa aming Instructor.

***

Naririnig ko mula sa labas ng bahay ni Lancelot ang musikang ginagawa ng kanyang speaker. Naririnig ko rin ang hiyawan at tawanan ng mga kalalakihan sa loob. Mayroon namang nagtitilian na mga babae at parang lahat sila ang nagsasaya ng husto.
Agad akong pinakilala ni Lancelot sa kanyang mga kaibigan. Ang babaeng mayroong hawak na red cup na mayroong lamang soda ay si Cherylyn.

Ang babae namang naka-braid ang buhok ay si Pinky. Ang lalaki sumisipsip ng sigarilyo ay si Linald. Lahat sila ay isa-isang bumati sa akin. Kung titignan sila ay mukhang mga mababait naman na tao. Mukhang hindi ako mahihirapang makipag-kaibagan sa kanila.

Nang makapasok kami sa loob ng bahay ay binati si Lancelot ng mga lalaki niyang kaibigan at lahat sila ay parang pamilyar sa aking mga mata. Mukhang sila ang mga lalaking kaklase ko sa aking kurso. Hindi nga ako nagkakamali, sila nga.

"Courtney, I know that you aren't talking to them in our class, but this is Joseph and Joshua. Ngumiti ang lalaking medyo ang singkit ang mata, siya si Joseph na kung tititigan ng maigi ay mayroon siyang mukha kaysa sa isang lalaki.

Matapos akong ipakilala ni Lancelot sa lahat ng kanyang bisita ay nagsayawan ang lahat sa loob ng bahay at lahat sila ay parang walang inaalala na problema. Nainggit akong makita sila ng ganun habang ako ay hindi ko mapilit na sumaya dahil sunod-sunod na dumating ang problema ko.

Nagulat ako nang mayroong humablot sa aking mga kamay upang isayaw ako sa gitna ng bahay. Nabalot ng magandang musika ang buong bahay, maging sa loob ng kusina ay mayroong mga taong nagsasaya gamit ang pagkain ng mga pagkaon sa loob ng fridge.

Agad na hinawakan ni Lancelot ang aking beywang habang umiindak siya sa tugtug ng musika. Noong una ay hindi ko pa gustong gumalaw dahil maraming taong nakapalibot sa akin pero habang nakikita kong sumasayaw si Lancelot sa aking likuran ay hindi ko na namalayan ang aking sarili na sumusunod na pala ako sa indak ng tugtugin na aking naririnig.

Habang nagsasayaw kaming dalawa ni Lancelot ay nakita ko sa kanyang likuran ang lavender na kulay na usok na nagmumula sa smoke bomb na binuksan ni Joshua. Akala ko ay isa lang ang kanyang binuksan pero nanlaki ang mga mata ko nang bumukas pa siya ng dalawa.
Napuno tuloy ng usok at kulay ang buong paligid. Mga anino ng ibang tao lang ang nakikita ko sa paligid pero si Lancelot ay nakikita ko ng buong-buo.

Ilang sandali lang ay lumapit pa siya ng kaunti at ilang pulgada nalang ang pagitan naming dalawa. Hinawakan niya ang aking pisngi at sa walang kadahilanan ay hinayaan ko siyang gawin iyon. Mapupungay niyang mga mata ay parang hinihigop ang buong pagkatao ko at hindi ko alam ang aking iniisip. Napapikit ako ng aking mga mata at ang aking naramdaman ay ang kanyang malambot na labi na pumatong sa aking labi.

Alam ko na mali ang kanyang ginawa pero hinayaan ko lang siyang halikan ako hanggang sa nakikita ko ang mukha ni Zandro. Bumitaw ako sa pagkakahalik sa akin ni Lancelot. Nagulat siya sa aking ginawa at walang mga salitang nais lumabas sa aming mga bibig. Ilang sandali lang ay hindi ko na nakontrol ang aking sarili at ako na mismo ang humalik sa kanya. I can't believe that I'm kissing this handsome man under the lavender haze. This feeling is different. It's wrong, it has guilt, but I chose to continue it. There's something in this man that I can surrender easily. I know that I betrayed Zandro but it doesn't important aymore, I think I'm in love with this man.

"I love you, Courtney."

"W-What?"

Thank you for reading