Kung hindi lang kay Zandro ay hindi sana ako ngayon naglalakad papunta sa bahay ni Eric. Kakatapos lang ng exam kahapon at ang lahat ay hindi nasisiyahan sa kakatapos lang na exam kundi mas nasisiyahn silang maranasan ang kung ano man ang inihanda ni Eric para sa kanyang gagawing party.

Matapos ang mangyari sa amin ni Zandro sa bahay ng kanyang tiyo ay hindi na niya ako tinantanan sa kakausap sa school. Pinilit niya acing sumama sa party kahit medyo hindi ko gustong pumunta. Ano pa ba ang magagawa ko kung siya mismo ang pumipilit. Malakas siya sa akin eh. Balak ko sanang gumawa ng dahilan para hindi makapunta pero kalahati ng isip ko ay gusto ko siyang makita sa pagdiriwang na kasama ang kanyang mga kaibigan.

Nang nasa tabi ako ng kalsada papunta sa bahay ni Eric ay may biglang may huminto na isang kotse. Tinignan ko pa iyon ng maigi dahil sa aking paningin ay parang nakita ko na ang desinyo ng kotseng iyon. Agad na bumaba ang windshield ng kotse at nakita ko sa loob si Zandro na nakangiti na tinitignan ako.

"You need a ride?" he asked me at agad siyang bumaba sa kanyang kotse upang maayos ang aming pag-uusap, "Tutal ako naman ang nagkumbinsi sa iyo na pumunta sa pagdiriwang ni Eric, eh, tama lang naman na sabay na tayong pumunta. Pasensya na kung hindi kita napuntahan sa inyo dahil mayroon pa kase akong ginawa."

"H-Hindi ba nakakahiya kung sabay tayong pupunta doon?"

Sapilitan siyang tumawa bago sinagot ang aking katanungan, "What do you mean? Nahihiya ka bang kasama ako?"

Nanlaki naman ang aking mga mata matapos niyang sabihin iyon. Mukhang hindi niya naintindihan ang aking sinabi.

"M-Mali ang inisiip mo. Ang ibig kong sabihin ay baka ikaw'y mahiya kung makikita ng mga kaibigan mo sa pagtitipon na kasama mo ako."

Napakamot ito ng ulo at napatingala sa itaas. Nakikita ko sa kanya na mayroon siyang iniisip na nagbibigay sa kanyang ng pagkabagabag.

"Bakit naman ako mahihiya na kasama ka?" saad niya at ramdam ko mula sa kanya na totoo ang kanyang mga sinasabi. Hindi siya nagpapakunwari upang gumaan lang ang aking pakiramdam, "Nasa 4:54 pm, kung ipagpapatuloy pa natin ang pag-uusap na ito ay hindi tayo aabot."

"Sa pagkakaalam ko ay ayos din naman ang maging huli."

"I'm made that up so we can move now," mapang-asar nitong tono at mabilis niyang hinila ang aking kanang kamay papasok sa kanyang kotse

"How about Sabrina?"

"What about her?" he said while keying his car to start its engine.

"She might see us—"

"She's not my girlfriend to be worth worrying about it."

Gosh, I didn't say anything about he's into relationship with other girls especially with Sabrina. Why he even said that? Alright, I admit, I thought they were into relationship but I just asked it for me to be aware. I don't want to get into trouble once we are at Eric's house.

Matapos niya akong makumbinsi na wala siyang kahit anong koneksyon kay Sabrina ukol sa kanilang relasyon ay agad akong pumasok sa kanyang sasakyan at kagaya ng kahapon ay ganito pa rin ang amoy ng loob ng kanyang kotse. Hindi naman ito mabaho, tanging nababalot lang siya ng pabango na gamit ni Zandro. Bago niya pa pinatakbo ang sasakyan ay tinignan niya muna ako at mabilis na inayaos ang seat belt.

***

The party was kind of intimidating. All of the most popular kids at school are all here. The president of the students council, the Editor-in-chief of the school paper, varsity players, and a lot of kids that is known for being famous in social media. I saw a food galore at the side of pool and they were looked like expensive.

The house was quite magnificent. It looked like it was built by an old money. A moss covering the half portion of the house, the grand portico, the dirty white color of the house, and the small cracks in the walls. Everything was so exquisitely beautiful. I could see why Eric has a guts to throw an extravagant party in his house.

"You're here!" sigaw ni Sabrina at Pauline nang makita niya kami ni Zandro na pumasok sa gate ng bahay ni Eric.

Binati naman sila ni Zandro ng ngiti at agad akong iniwan sa isang tabi ng pansamantala upang kausapin ang dalawa niyang kaibigan na babae. Hindi ko narinig ang kanilang pinag-uusapan dahil medyo malayo ang agwat ko sa pagitan nilang tatlo. Wala naman sa aking katinuan na makipagsiksikan sa kanila para lamang malaman kung ano ang kanilang pinag-uusapan.

Dahil nakatayo ako sa daan ay mayroong ibang mga tao ang tinignan ako mula ulo hanggang paa. Mukhang base sa kanilang pagmumukha ay hindi sila makapaniwala na ang isang tulad ko ay mapapadpad sa ganitong klaseng pagtitipon. Kilala ang dad ni Eric na isa sa mga mayaman na tao dito sa amin.

All of Eric's sister and brothers were working abroad together with their degree. They have a great reputation here in our town for being rich and with an intelligence. I mean, I can see why they were called like that. That's all I have about him. We aren't close, he's like a douchebag sometimes but it was ironic that he invited me in his party. A party that I think it's unnecessary. If I'm not mistaken, I heard that after this senior high school, he will go to the one of the prestigious college university outside in our town.

He can be in whatever school he wants, he has brain capacity to pass the entrance exam and of course, he has money to all of his expenses in the university. To be honest, I'm kind of jealous, in my own perception, great school name background, great job opportunity in the future.

"You, okay?" Zandro asked me while wearing a worrying eyes.

I don't know what's the deal of this guy. He always asked me if I'm okay. Even though I am not feeling great right now because of all the bunch of people around here, I will never tell him what's the true emotion I have.

"I-I think I'm a little bit hungry."

"Then, come," sabi niya at marahan niya akong hinila papunta sa mga nakahelerang mga pagkain sa gilid ng swimming pool.

Biglang umurong ang aking dila nang hindi ko alam ang mga tawag sa mga pagkaing na nasa aking harapan.

"What do you want?" tanong sa akin ni Zandro habang mayroon siyang dalawang plato na hawak.

"I-I want..." hindi ko tinuloy ang aking sasabihin dahil jusko hindi ko alam kung paano iyon sabihin. Bawat kaseng putahe ay mayroong nakalagay na pangalan na sa ajing dila ay banyaga kito kung bigkasin, "I want more of that whatzitz," sabi ko sabay turo sa isang putahe na nasa aking harap.

"Oh, Boe Bourguignon?" sambit ni Zandor na agad na ikinahinto ng mundo ko, "at yung Cassoulet?"

"Ganun pala iyon kung banggitin?"

Agad naman siyang kumuha ng mga binanggit niya at pakiramdam ko tuloy ay mukha akong hampaslupa na napadpad sa magara at mayamang kaharian. Mukhang tama nga ang naging guts ko noon na hindi na pumunta sa lugar na ito.

"Ohhhh, I like this one, Croque Madame and Croque monsieur."

Ano raw? I think the only expensive here were the twisted tongue words given to these foods. I don't know, I only have that feelings. If I am not mistaken, these are all french dishes. I never been in France but thank you Eric, you brought France to me by your foods at your party.

"Hey man," biglang tawag ni Eric kay Zandro habang sumusubo ito ng pagkain sa kanyang bunganga, "I knew you would come. I expect that you're hungry because I prepared a French dishes to all of my guests."

"How's the feeling that we only have couple of days until we leave high school?"

"I-I don't know, maybe, It's time for adulting," Eric said and then they both laughed.

Nakinig lang ako sa kanilang pinag-uusapan habang ninanamnam ang pagkaing bago lang sa aking panlasa. Narinig ko na ang napiling college ni Zandro ay ang college university na kung saan din papasok si Eric. I think I should accept the fact na magkakalayo na talaga kami ni Zandor. But I'm thankful that even in our short period of time of knowing each other, I experienced his world.

"Ikaw," tawag sa akin ni Eric at agad akong napahinto sa aking kinakain, "Saan ka mag-c-college?"

"Me?" tanong ko at agad na tumango si Eric, "I have no idea."

"Hindi mo sasamahan si Zandro? Malulungkot ang baby brother ko," pang-aasar ni Eric sa kanyang kaibigan at agad niyang kinuskus ang kanyang kamap sa ulo ni Zandro.

"I think after senior high school, I will find some job,"

"What? You have brains, Courtney, you will probably get pass in every college entrance exam."

I just nodded. I don't think my mom will afford any prestigious college university at this point. My brother presence is fading away, we can't reach him at this point. I believe that if I could seek help for financial to my brother, I can go to the college university where Zandro and Eric's chose to go to.

Thank you for reading :)