Maraming estudyante ang nag-uusap sa hallway dahil sa kakatapos lang ng klase. Imbes kalimutan na nila ang mga sagot nila sa eksaminasyon ay nagsasayang pa sila ng kanilang mga braincells para ma-stress pa ng husto. Karamihan sa kanila ay mga babaeng hindi mapalagay sa kanilang mga sagot. Ang mga kalalakihan naman ay nagsasawalang-kibo sa isang sulok habang pinapakinggan ang mga babaeng halos mamatay na sa kakaisip sa nangyari kanina sa exam.

Nakita ko sa dulo ng hallway si Zandro na mayroong kausap na lalaki. Mukhang maganda ang topikong nililikha nila dahil sa mga malalapad na ngiti at matatamis na tawa na ginagawa niya.  Akmang lalapitan ko siya nang biglang sumulpot ang isang kaibigan niyang babae na si Sabrina. Umiwas ang lalaking kausap ni Zandro upang magkaroon ng pagkakataon si Sabrina na makuha ang atensyon ni Zandro.

Dahil mayroon pa akong susunod na exam ay kinakailangan kong kumuha ng mga libro sa aking locker na kung saan nakatayo si Zandro at si Sabrina. Hindi ko naman sinasadya na marinig ang kanilang pinag-uusapan habang ako ay abala sa kakabukas ng aking locker.

“Are you coming right?” mahinang tanong ni Sabrina at agad niyang pinatong ang kanyang kamay sa kaliwang balikat ni Zandro, “I’m just asking kung pupunta ka para naman mas maka-prepare ako ng maraming foods for us at sa mga iimbitahan mo.”

Based on what she said, seems like she’s a good person and I think she treated Zandro more than her friend. I can see it in her eyes.

“I-I don’t know. I have something to do in that day,” sagot naman ni Zandro na ikinalusaw ng ngiti ni Sabrina.

Kung hindi pupunta si Zandor ay wala na akong dahilan para pumunta sa party na gagawin ni Sabrina at Eric. Besides, mukhang hindi naman talaga ako kasama sa kanilang party, napilitan lang silang imbitahan ako dahil narinig ko ang kanilang pag-uusap.

Nang isinara ko ang pinto ng locker ay nabaling ang atensyon nilang dalawa sa akin. Nang makita ako ni Zandro ay bigla na naman siyang ngumiti sa akin. Hindi ko nga alam kung bakit palagi itong nakangitii sa tuwing nakikita ako. Siguro ay nakakatawa ang mukha ko kaya hindi niya mapigilang ngumiti.

“You, Courtney? You’re coming right?” tanong ni Sabrina.

Wala sana akong balak na sagutin ang kanyang tanong pero nakatingin sa akin si Zandro kaya napilitan nalang akong gumawa ng sagot sa kanyang katanungan.

“Um…about that… I think I have something to do on that day—”

“Good!” magiliw niyang sabi matapos niya akong pigilan na tapusin ang aking sasabihin. Agad siyang lumingon kay Zandro at gumawa na naman siya ng topiko na mukhang ayaw pakinggan ni Zandro.

Hindi ko na sila pinakinggan pa ng matagal at tinungo ko na ang cafeteria upang lagyan ng pagkain ang kumakalam kong sikmura. Nang ipapatong ko na ang pagkaing binili ko sa bakanteng lamesa ay hindi ko namalayan na sinundan pala ako si Zandro. Nang makita ko siya ay hindi ko mapigilang matawa dahil nakita ko naman siyang nakangiti.

“Why are you always smiling?”

Hindi niya ako singaot bagskus ay nauna na siyang umupo sa harap ko. Mabilis niyang binutas ang kanyang chocolate juice gamit ang paper straw. Agad naman itong niyaya akong umupo at agad ko naman tinanggap ang alok niya. Tinignan ko pa ang aking buong paligid upang hanapin ang mga kaibigan ni Zandro. Sa aking palagay ay mukhang siya lang mag-isa ang pumunta rito.

“Can I ask a personal query?”

Napakunot naman ang akong noo at sinagot ang kanyang tanong, “Seems like you’re interested everything from me? So, yeah. You are free ask me anything.”

Inayos niya muna ang mga hibla ng kanyang buhok na sumasagabal sa kanyang mata bago simulan ang kanyang pagtatanong sa akin.

“May I know what’s you’re going to do next weekend since you are not coming to Eric’s party?”

Nabilaukan naman ako sa kanyang tanong at nataranta siya kung ano ang kanyang gagawin upang maging ayos ang aking pakiramdam. Mabilis niyang inabot sa akin ang isang baso ng tubig at mabilis ko iyong tinanggap at ininom na parang wala ng bukas.

“I-I’m very sorry about that…” sabi ko at tumawa ng mahina upang takpan ang kahihiyang nararamdaman ko, “To be honest, wala akong balak na pumunta dahil wala naman akong gagawin sa kaniyang party. Wala naman akong makakusap doon.”

Natawa naman siya sa aking dahilan at sa totoo lang ay habang tinitignan ko siyang tumatawa ng mahina ay gumawa na ng mga senaryo ang utak ko patungkol sa lalaking ito.

Hindi ko na napigilang makita siya sa aking isipan na binibigyan ako ng matatamis na mga ngiti sa tuwing gigising ako sa umaga. I can imagine that he is currently holding my hands while we both lying in our bed. He’s giving me a sweetest and satisfying smile that I ever saw in my whole life while his lips traveling from my lips to my neck. I scratch his head while all his attention is busy to something. Whispering to each other that we love each other. Savoring every moment we are making while enjoying the warm temperature of his body. A sunlight entering the window wrapped his body and all I can see is his whole glisten white skin.

“Are you okay, Courtney?” my imagination ruined when I heard his voice calling my name. Waking me up in my daydreaming.

“H-Huh?” I asked him and I suddenly gulped while watching him looking at my eyes. My goodness, I did it again. I did an embarrassment moment in front of him. I did also a horrible imagination inside my head.

Why did I do that in the first place? I don’t  want to sound like creepy or something like that but I did enjoy the series of scenarios that I made using the remaining brain cells inside my brain.

“Naglalayag yata ang iyong isipan habang kinakausap kita. Mayroon ka bang problema?” tanong niyang muli at nararamdaman ko mula sa kanya na mayroon siyang matinding pag-aalala sa akin.

“I-I am okay. Are you always like this?” I asked him in a serious tone.

“What do you mean?”

“I want you to know that if there’s something bothering inside my head, I prefer to burst it out to someone so I will not think it the next day. Are you okay that I have to tell you what’s inside my brain so that I will not think it after this day?”

Bago niya pa sinagot ang aking tanong ay inubos niya muna ang kanyang salad, “I think I’m  okay with that."

“Zandro, don’t freak out. I think I like you.”

Imbes na umiwas ito o gumawa ng mga bagay na magbibigay sa akin ng kahihiyan ay mas pinili niyang tumahimik sa kanyang upuan at tinignan niya lang ako sa aking mga mata. Siguro ay sanay na siyang marinig sa mga babaeng katulad ko na mayroon kaming pagtingin sa kanya. Sa mukha ba naman niya at sa ugali niya, hindi maiiwasang walang babaeng makakatakas sa kanyang makamandang na katauhan.

“T-That’s it? No reaction?” I said while my two eyebrows colliding to each other.

“It’s  good to here than. You like me as a friend, right?”

Patay, mukhang iba yata ang pagkakaintindi ng lalaking ito sa aking sinabi. Sa totoo lang ay medyo nabawasan ang coolness niya dahil sa kanyang sinabi.

“You kidding me, right!” I asked him.
He just tilted his head due from confusion and misunderstanding. This guy really an innocent or maybe this guy doesn’t know that he has a looks.

Wait a minute, maybe he treated all the girls who confessed their feelings to him as nothing, like as a friend. He doesn’t know that they’re being serious. Kung tama nga ang inisiip ko ay mukhang mahihirapan akong ipakita sa kanya ang nararamdaman ko para sa kanya.

“No, I like you more than a friend. I know that it sounds creepy but I wanted to tell you that to achieve my peace of mind.”

Napangiti naman siya sa aking sinabi at parang wala lang sa kanya ang mga sinabi ko. Mukhang may sira rin ang taong ito sa pag-iisip.

“Can I we meet after our exam today?”

Nagtaka naman ako ngayon sa aking narinig mula sa kanya, “W-What?”

Bago niya pa ako sinagot ay biglang sumulpot si Eric at mayroon siyang dalawang lalaking kasama. Tinapik nito ang balikat ni Zandro at niyayang lumabas para maglaro ng soccer. Agad namang tumayo sa kinauupan si Zandro at mabilis na nagpaalam sa akin.

Napahinga nalang ako ng malalim dahil sa aking ginawang pag-amin kay Zandro.

Shit, what kind of behavior was that, Courtney? Maybe he was just shocked and he didn’t  process what I said. What an another embarrassment moment for today

Thank you reading :)